Tíminn - 29.02.1968, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
FIMMTUDAGUR 29. febrúar 1968.
Sá orðrómur hefur verið á
kreiki um hríð, að finnskar
konur selji börn sín til ættleið
ingar í Danmörku. Ýmislegt
þykir styðja þennan grirn, en
þrátt fyrir víðtækar rannsókn-
ir hefur ekkert það fundizt,
sem getur staðfest hann. Nú
hefur eftirlit með ættleiðing-
um finnskra barna til Danmerk
ur mjög verið hert.
Verzlunarmaður frá Árósum
var nýlega fundinn sekur hjá
hæstarétti fyrir að hafa annazt
milligöngu við ættleiðingar
finnskra barna. Maðurinn og
kona hans höfðu auglýst í
finnsku blaði eftir barni, sem
þau vildu ættleiða. ÞeLm bárust
mörg ti'lboð frá finnskom
mæðrum, og þegar þau höfðu
valið úr þeim, komu þau hiij-
um tilfooðunum á framfæri við
barnlaus hjón í Danmörku,
sem einnig vildu ættleið-a börn.
Þetta er ólöglegt. Samkvæmt
lögum frá árinu 1914 verður
að fá opinbert leyfi til að ann-
ast milligöngu um ættleiðingu
barna. Eigi að síður var verzl-
unarmaðurinn sýknaður, þar eð
fullvíst þótti, að honum hefði
verið ókunnugt um þessi
ákvæði, og einnig þar eð hann
h-afði ekki tekið greiðslu fyrir
milligöngu sína.
Samt sem áður ákváðu
stærstu dagblöð Finnlands, að
taka ekki við ættleiðingaraug-
lýsingum frá Danmörku, vegna
orðróms um ólöglega barna-
sölu. Það var fullyrt, en ósann
að þó, að mæður, sem létu
börn sín af hendi við danskar
fjölskyldur, fengju ríflega borg
un fyrir bragðið. Dagblöðin
lýstu því yfir, að þau vildu
ekki eiga nokkurn hlut að
þes-su máli.
En nýlega var frá því skýrt
í sænsku vikublaði, að ung
ónafngreind kona h-efði fengið
400 krónur danskar fyrir að
láta barn sitt af hendi við
dön-sk hjón. Unga konan hafði
s-varað auglýsingu í finnsku
blnfft þar sem rlanc-V”- • -
fræðingur og kona hans, vel
efnum búin, óskuðu að komast
í samband við u-nga barnshaf-
andi konu, sem mundi ekki
geta a-lið önn fyrir barni sínu.
Skömm-u síðar var hringt til
konunnar frá D'anmörku. Það
var Finni, sem við hana ræddi
og kvaðst hann mundu veita
h-enni aðstoð í sambandi við
ættleiðinguna, og koma því til
leiðar, að verkfræðingurinn og
frú tækju að sér barnið. —
Þetta er mjög indæl, józk fjöl-
skyld-a, sagði hann. — Konan
er óibyrjia, en þau eiga bæði þá
ósk heitasta að taka barn og
ala upp sem sitt eigið. E(f til
vi-11 get ég komið því þannig
fyrir, að þér fáið einhverja
greiðslu fyrir barnið, — svona
ein-s og smyrsl á sárið.
Konunni gafst ráðrúm til að
hugsa rnálið. Faðir barnsins
Eru börn frá
Finnlandi
seld til Danmerkur?
var maður, sem hún ti-afði hitt
á dansleik, en hvorki hún né
hann höfðu nokkurn áhuga á
hjón-abandi. H-ún bjó með for-
eldrurn sín-um og tveimur syst
kinum í tveggja herbergja
íbúð í Aabo, og þar var ekkert
rúm fyrir einn fjölskyldumeð-
lim í viðfoót, né heldur hafði
stúlkan ráð á að eiga barn.
Hún var við n-ám og vildi nauð
ug hætta því. Þess vegna tók
hún tilboðinu.
Þeg-ar k-om að því að hún
skyldi verða léttari, var hún
lögð inn á sjúkrahúsið í Aafoo.
Fimm dögum síðar komu
dönsku hjónin í heimsókn til
hennar, og þegar þau kvöddu
tóku þau litla drenginn með
sér. Hins vegar greiddu þau
stúlkunni 400 krónur danskar.
Sæns'ka blaðið heldur því
frarn, að slík „viðskipti" , séu
mjög algeng, þótt ólögleg séu.
Þessi stað-hæfing er meðal
annars byggð á því, að í fyrra
hafði Finni nokkur. búsettur
í Danmörku hafði sam-band við
finnsku barn-averndarnefndina
og skýrði frá því, að kaup
barna frá Finnlandi væru
stunduð í stórum stíl í Dan-
mörku. Sagði hann að þeim
væri stjórnað af þrem persón-
um, sem allar byggju í Dan-
mörku. Þær sendu auglýsingar
í finnsk blöð og n-æðu þannig
sambandi við u-ngar ógiftar
mæður, sem ekki gætu séð
börnum sínum farborða. Þeg-
ar stúlkurnar svöruðu auglýs-
ingunu-m, hefðu milligöngu-
mennirnir samband við þ-ær
fjölskyldur í DanmörW, sem
vild-u taka kjörb-arn. Finnirin
skýrði frá því. að milligöngu-
mennirnir fengju vel i aðra
hönd fyrir aðstoð sína, en ekki
væri vitað hversu há upphæð-
in væri að j-afnaði.
Yfirvöldin í Finnlandi létu
rannisaka málið, en gátu ekki
fundið nein-ar sannanir. Hins
vegar tókst náið samiband við
dönsk jrfirvöld, í þessu máli.
Þess var farið á leit við dag-
blöðin í Finnlandi, að þau
gættu varkórni m-eð birtingu
auglýsinga varð-andi ættleið-
ingu, og tvö stærstu blöðin,
höfnuðu síðan slíkum guglýsing
u-m algjörleg-a.
Ættleiðingarlögin í Finnlandi
heimila ógiftum mæðrum að
láta ættleiða börn upp á ein-
dæmi. Þær þurfa ekki leyfi
yfirvaldanna til að lá-ta börn
sín til kjörforeídr-a, þegar eftir
fæðingu. Það er fyrst, þegar
ættleiðingarskjölin eru útfyllt,
að yfirvöldin koma til skjal-
anna. Þetta gerir það að verik-
um ,að folk sem að ýmsum or-
sökum er ekki fært um að ala
up-p börn, getur auðveldlega
fengið ættleidd böm frá Finn-
landi, ef samþykki móður fæst.
Þannig er dönskum hjónum
fyllilega heimilt að sækja til
Finnlands barn, sem þau ætla
Til skamms Hma hefur lítið sem ekkert eftirlit verið með ættleiðingu
finnskra barna til Danmerkur.
að ættleið-a með fullu samþykki
móðurinnar.
Danska dómsmálaráðuneytið
hefur tekið upp náið samstarf
við barnaverndaryfirvöld Finn
lands, og áður en ættleiðing
getur farið fram, eru ástæður
viðkomandi fjölskyldu rann-sak
aðar til hlítar. Danskir aðilar
sjá um þessar rannsóknir og
senda niðurstöður s-ínar til
f innsku b arn a vern da-rnef ndar-
innar. Ef allt virðist í stakasta
lagi, er ekke-rt því til fyrir-
stöðu, að ættleiðing geti farið
fram, en séu einhverjir mein-
baugir á, verður ekki af henni.
Kjör og aðstæður fjölskyldna,
sem þegar hafa tekið og ætt-
leitt fin-nsk börn hafa einnig
verið könnuð, og séu þau ekki
fullnægjandi, gengur ættleiðing
in til baka, h-ver svo sem vilji
móðurinnar er.
Áður en gengið er frá ætt-
leiðingu, eru viðkomandi að-
ilar, móðir ann-ars vegar, og
tilvonandi kjörfoneldrar hins
vegar krafin um skriflega yfir
lýsingu þess efnis, að þau hafi
hvorki greitt né t-ekið á móti
greiðslu vegna ættleiðingarinn-
ar.
— Þetta er það ein-a, sem við
getum gert til að st-emma stigu
við „bamasölu", sem álitið er
að eigi sér stað, sagði Tage
Bœkgaard, fulltrúi danska
dómismálaráðuneytinu í viðtali
við danskt blað fyrir skömmu.
— Hugsazt getur, að eitthvað
af þessum skriflegu yfirlýsing-
um, sé falsað, en það er mjö-g
erfitt að sanna. Við höfum
komizt að raun -um, að nokkrar
m-æður h-afa tekið á móti þókn-
un fyrir börn sín, og þær ætt-
leiðingar höfum við umsvifa-
laust ólöggi-l-t.
— Það kemur oft fyrir, að
mæður vilja £á börn s-ín aftur,
eftir þriggja mánaða reynslu-
tíma. Það hafa þær að sjálf-
sögðu leyfi til, end-a þótt kjör-
foreldrunum þyki skiljanlega
súrt í broti. En hafi móðirin
gefið si-tt endanlega samþykki
til ættleiðingarinnar eftir
reynslutímann, getur hún auð-
vitað ekkeft tilkall gert til
barnsins.
Orsök þess, að dan-skar fjiöl-
skyldur sækjast æ meira eftir
að ættleiða finn-sk börn« er sú,
að þar gengur þetta miklu fljót
ar og auðveldlegar fyrir sig,
svo se-m að framan greiúir. f
Danmörku getur tekið mjög
Framhald á bls. 12.
Þessi litli umdeilrii snáði, er aðeins nokkurra daga gamall. Móðir hans gaf hann dönskum hjónum, Sum-
ir vilja þó halda því fram, að hún hafi selt hann.