Alþýðublaðið - 30.03.1993, Síða 5

Þriðjudagur 30. mars 1993
5
Handboltahugleiðing að HM í Svíþjóð loknu
GERUM KRÖFUR OG HEIMTUM
SIGUR í HVERJUM LEIK
s
Stefnan verði sett á gullið á HM í handknattleik á Islandi eftir tvö ár en efillafer
þá verðum við bara að sætta okkur við silfur eða jafnvel brons
Tryggvi Harðarson skrifar:
Sé litið til getu einstakra leikmanna lands-
liðsins okkar í handbolta, þá hafa þeir sýnt
að þeir gefa þeim bestu í heiminum lítið eða
ekkert eftir. Til þess hins vegar að ná topp-
árangri þarf hvoru tveggja tii, að hafa góðan
mannskap og ekki er minna um vert að hafa
góða og rétta stýringu á honum.
Nú er Heimsmeistarakeppninni í hand-
bolta sem haldin var í Svíþjóð nýlokið. Eins
og alþjóð er kunnugt lenturn við íslendingar
þar í áttunda sæti. Við getum svo sem sæmi-
lega við það unað og það er langt í frá að við
þurfum að skammast okkar fyrir þann ár-
angur þótt vissulega hefðu sjálfsagt flestir
íslendingar viljað sjá liðið ná enn betri ár-
angri. Nú er eðlilegt að menn líti yfir farinn
veg en þó er nteira um vert að líta til fram-
tíðarinnar.
Næsta heimsmeistarakeppni verður hald-
in eftir tvö hér á landi. Það er tímabært að
menn fari að gera það upp við sig hvaða ár-
angri þeir ætli að stefna að. Ætla Islendingar
sér að láta sér nægja að vera meðal 10 bestu
handknattleiksþjóða heims eða stefna á
toppinn? Miðað við þann efnivið sem við
höfum er það í senn sjálfsögð og eðlileg
krafa að við verðum á toppnum í næstu
heimsmeistarakeppni. Það á því að setja
stefnuna á heimsmeistaratitilinn.
Vorkunnsemi það aumasta
Til að vinna mót eins og heimsmeistara-
keppni þurfa menn að hafa óbilandi trúa á
sjálfa sig. Menn verða að trúa þvf að þeir séu
bestir. Þannig hafa til dærnis Svíar yfírleitt
verið haldnir óbilandi trú á getu sinni á ýms-
um sviðum íþrótta og það hefur oft fleytt
þeini langt. Þeir setja markið ávalt á toppinn
enda nenna Svíar ekki að fylgjast með sín-
um íþróttamönnum nema þeir séu á toppn-
um. Þó það sé ekki raunhæft að gera þá al-
mennu kröfu í jafn fámennu landi og Islandi
eru þó allar forsendur til að gera slíka kröfu
til handknattleiksmanna okkarog rétt að láta
þá vita af því.
Það aumasta sem fyrir afreksíþróttamenn
getur komið er þegar fjölmiðlar eða almenn-
ingur fara að vorkenna þeint og væla um að
ekki megi gera til þeirra of miklar kröfur eða
væntingar. Ef menn hafa burði til, á að gera
kröfur til þeirra um að ná verðlaunasætum á
stórmótum f stað þess að vera með sífelldar
afsakanir og óheppnistal þegar á móti blæs.
í þeim íþróttagreinum sem við gerum kröfu
urn að okkar menn séu í fremsta hópi á ætíð
að heimta sigur því ella skulu leikmenn fá á
baukinn hjá fjölmiðlum og almenningi.
Þetta er álag sem menn verða að venjast ætl-
ist þeir til að litið verði á þá sem alvöru af-
reksmenn í íþróttum.
Trúin flytur fjöll
En lítufn á árangur íslenska landsliðsins
okkar í handbolta í Svíþjóð. Þá kemur f ljós
að menn eru ýmist haldnir vantrú á sjálfa sig
eða oftrú. Menn voru búnir að vinna
ákveðna leiki fyrirfram f huganum og það
sem verra var, þeir voru búnir að tapa
ákveðnum leikjum löngu fyrir mót. Þannig
var nánast búið að afskrifa sigur á Svíum og
Rússum. Það gekk og eftir.
En lítum á einstaka leiki. íslendingar
byrjuðu vel á móti Svíum en misstu síðan
allt niðrum sig síðasta stundarfjórðung
leiksins. Það var ekki bara tilviljun. Þótt illa
hafi gengið hjá Svíum í byrjun var auðséð
að þeir ætluðu sér alltaf að vinna leikinn. A
sama hátt hafði maður það ávalt á tilfmning-
unni að íslendingamir tryðu því ekki að þeir
gætu unnið þrátt fyrir ærin tækifæri. Þar
rættist hið fomkveðna að „trúin flytur f]öll“.
Enda hefðu Svfar fengið heldur betur á
baukinn heima fyrir ef þeir hefðu tapað.
Okkar mönnum var hins vegar klappað á
kollinn hér heima og menn sögu: „Djöf...
óheppni strákar_að tapa þessu á sfðasta kort-
érinu".
Þá var það að duga eða drepast gegn Ung-
verjum. Strákamir okkar dugðu og sýndu
mikinn styrk í þeim leik. Þeir lögðu greini-
lega allt í sölumar til að vinna. Keppninni
var reddað. Við vomm búnir að tryggja okk-
ur sæti í milliriðlinum. Þá þegar voru menn
orðnir harla glaðir með árangurinn enda
gekk það eftir eins og flestir höfðu reiknað
með, að Bandarfkin yrði okkur auðveld
bráð.
Bjartsýni og brostnar vonir
Menn voru bjartsýnir þegar haldið var í
milliriðilinn með tvö stig í pokahominu.
Takmarkinu var náð. Við yrðum ekki okkur
til skammar eftir þetta. Það var orðið nánast
formsatriði að sigra Þjóðverja og Dani og
því allt í lagi að tapa fyrir Rússum. En þá
kom áfallið. Þjóðverjar slógu okkur kalda
og voru búnir að vinna leikinn áður en við
Alþýðuflokksfélag Reykjavíkur
WASHI NGTON-f erð
Alþýöuflokksfélag Reykjavíkur auglýsir ferö til Washington D.C.
Brottför 29. apríl, komiö heim 3. maí, - fimm daga ferö, verö 48.550
krónur. Einnig er hægt aö koma heim 6. maí og kostar feröin þá kr.
57.250, - 8 dagar.
Möguleiki er á framlengingu og aö nýta tilboö bandarísks flugfélags um flug
til þriggja staöa hvar sem er í Bandaríkjunum fyrir ca. 360 dollara allur
pakkinn.
Dvalið veröur á lúxushóteli í Baltimore,
Sheraton Baltimore North,
en þaðan er þriggja kortéra akstur til Washington. Sundlaug viö hóteliö og
ein stærsta verslunarmiöstöö borgarinnar við hliðina.
Innifaliö í veröi er skoðunarferð til Washington D.C. og í Hvíta húsiö ásamt
möguleikum á aö hitta aö máli ráðamenn þar, jafnvel Bill Clinton, Banda-
ríkjaforseta.
Fararstjórar: Guölaugur Tryggvi Karlsson og Valgerður Gunnarsdóttir.
Allar nánari upplýsingar gefa fararstjórarnir, skrifstofa Alþýöuflokksins og
Feröaskrifstofa Reykjavíkur, Aðalstræti
í flcstum leikjanna var aðalíþróttahöll Svía í Stokkhólmi, Globen, hálftóm einsog sjá má á mvndinni
áttuðum okkur.
Mikil bjartsýni ríkti fyrir leikinn og þeir
sem voru með efasemdir var nánast úthúðað
sem föðurlandssvikurum. Við mótlætið virt-
ist allt fara úr skorðum. Leikmenn fóm að
skipta sér sjálfir útaf og voru að sernja um
það úti á velli hver ætti að taka vítaskot. Um
tíma var nánast eins og bekkurinn væri
stjómlaus. Þjóðverjar gáfu hins vegar ekki
þumlung eftir er þeir höfðu náð góðri for-
ystu í upphafi leiks enda var góður baráttu-
andi f liði þeirra allan tímann.
Það var síðan bara fomisatriði að tapa fyr-
ir Rússum. Þeir sýndu það og sönnuðu í
keppninni að þeir höfðu nokkra yfirburði yf-
ir önnur lið þrátt fyrir skamman undirbúning
fyrir mótið. Þeir voru Iíka staðráðnir í að
vinna til verðlauna á þessu móti og voru
sennilega eina liðið á mótinu sem hafði þá
yfirburði að íslendingar áttu litla sem enga
ntöguleika á að vinna þá. Við því er ekkert
að segja.
Síðan kom leikurinn við Dani. Eftir von-
brigðin móti Þjóðverjum tóku íslendingar
sig saman í andlitinu og unnu ömggan sigur
á Dönum. Þá var ljóst að Islendingar myndu
dingla einhvers staðar í 7.-10. sæti og skipti
reyndar litlu f hverju þeirra sæta þeir lentu.
Menn gátu því leikið afslappað en engu að
síður var barátta í liðinu.
I leiknum um 7. sætið á móti Tékkum
náði liðið sér hins vegar ekki nógu vel á strik
enda skipti sá leikur litlu fyrir okkur. Það
hefði jú verið gaman að vinna. En takmark-
inu var náð. eða það að vera í hópi þeirra
átta bestu.
Heimtum sigur í hverjuni leik
Það verður vafalaust ekkert tiltökumál að
ná sambærilegum árangri eftir tvö ár í
heimsmeistarakeppninni sem haldin verður
hér á landi. En er það það sem við ætlum að
stefna að? Verður kannski veðjað á 6. sætið
vegna þess að við leikum á heimavelli? Það
væri afar metnaðarlítið. Við eigum að stefna
á gullið. Við eigum að heimta sigur í hverj-
um einasta leik. Nú, ef menn verða óheppn-
ir, þá er bara að bíta í það súra epli að taka á
móti silfrinu eða bronsinu.
Er ekki tímabært að fara að gera þá kröfu
til landsliðsins okkar í handbolta að þeir
vinni hvem leik? Er ekki rétt að hætta að
klappa þeim á kollinn þegar þeir hafa nærri
unnið? Er ekki rétt að fara að ala þá upp við
þá spennu og það álag sem fylgir þeirri
kröfu; að þeir vinni jafnan hvem leik?
Þjálfarar í lykilhlutverki
Annars gegna þjálfarar lykilhlutverki við
að byggja upp hvert lið. Þorbergur hefur náð
prýðisárangri með íslenska landsliðið en
einhvem veginn er þó eins og vanti meiri
metnað og meiri ákveðni í allt er lýtur að
stjóm landsliðsins. Ætli menn að gera sér
væntingar um betra gengi á næstunni en ver-
ið hefur þar agaðri vinnubrögð hér. Þjálfarar
sem ætla að ná toppárangri með lið sitt
verða að gera mjög harðar kröfur til sín og
leikmanna. Hvorki þjálfari né leikmenn
mega slá á væntingar til þess eins að um þá
verði ekki sagt þegar upp er staðið; „ykkur
mistókst að ná því marki sem þið settuð
ykkur." Ef menn setja markið nógu lágt er
auðvelt að ná því.
Þá skiptir heldur ekki litlu allt það um-
hverfi sem liðið hrærist í fyrir og nteðan á
stórmótum stendur. Ekki var gæfulegt um
að litast innan HSI fyrir keppnina í Svíþjóð.
Fyrir utan skuldabaggann vom vangaveltur
um breytingar í æðstu forystu stjómar sam-
bandsins og í staifsmannahaldi. Leikmenn
stóðu einnig fyrir stuttu í opinberri kjara-
deilu en allur slíkur órói hlýtur að setja mark
sitt á allan undirbúning fyrir stórmót og
dreifa einbeitingunni, jafnt hjá leikmönnum
sem þjálfurum og öðrum sem í kringum Iið-
ið starfa.
Búum okkur undir verðlaunasæti
Nú þarf hins vegar fyrren síðar að fara að
undirbúa sig undir verðlaunasæti á HM sem
hér verður haldið eftir tvö ár. í fyrsta lagi
þarf að fá úr þvf skorið hverjir leiða HSI
fram að keppninni því á þeim mun hvíla
mikið og erfitt starf. Þá þarf að ganga frá því
hver eða hverjir eigi að þjálfa liðið og leik-
menn að gera það upp við sig hvort þeir gefi
kost á sér í liðið fram að næstu keppni. Allir
þessir aðilar verða að gera sér það Ijóst að
þeir þurfa að gefa sig alla í undirbúninginn
eigi dærnið að geta gengið upp.
Þá verða almenningur og fjölmiðlar að
fara að venja strákana okkar í íslenska hand-
knattleikslandsliðinu við þá pressu sem
fylgir því að vera í fremstu röð. Það er inik-
ið undir lagt með því að halda næstu heims-
meistarakeppni hér á landi og því verða all-
ir að leggjast á eitt um að leggja harðar að
sér og gera betur en nokkum tímann áður.
Þá verða framkvæmdaaðilar mótsins að
hafa sitt á hreinu. Það hefur truflandi áhrif ef
deilur koma til með að setja svip sinn á
frantkvæmd mótsins fram á síðustu stundu.
Þannig verður að ganga frá sem allra fyrst
hversu marga áhorfendur höllin sem á að
hýsa úrslitaleikinn þarf að taka. Það sýndi
sig í Svíþjóð að það er ekki allt fengið með
stærðinni, því höllin þeirra, Globen, var
yfirleitt hálftóm, nema þegar Svíar spiluðu
sína þýðingarmestu leiki og var höllin þó
við þau tækifæri hvergi nærri full. En höllin
var vissulega glæsileg í alla staði.
Hvítir englar og aðrar Alþýðuflokkskonur!
Páskafundur okkar veröur haldinn í Litlu Brekku
(viö hliðina á Kornhlööunni)
miðvikudagskvöldið 31. mars 1993, kl. 19-21.
Athugiö breyttan fundarstaö og fundartíma.
Á fundinum veröa bæði á dagskrá, mannréttindamál og skemmtiefni:
3J3H9W5Q4Z4S
2E9D2Y4U2C4S
2V7X1Ð2W5Y86K
2K5W6Ð0X2Y2B
„Orö án hugsana, ná ekki til himins.”
Stjórnin