Alþýðublaðið - 21.10.1993, Blaðsíða 2

2 ALÞÝÐUBLAÐIÐ
LEIÐARI, REIMAR & ALÞINGI
Fimmtudagur 21. október 1993
ÆLÞYBUBLAÐIB
HVERFISGÖTU 8-10 - REYKJAVÍK - SÍMI 625566
Útgefandi: Alprent hf.
Framkvæmdastjóri: Ámundi Ámundason
Ritstjóri: Siguröur Tómas Björgvinsson
Auglýsingastjóri: Ámundi Ámundason
Setning og umbrot: Hermóður Sigurðsson
Prentun: Oddi hf.
Ritstjórn, auglýsingar og dreifing: 625566
Fax: 629244
Áskriftarverð kr. 1.400 á mánuði. Verð í lausasölu kr. 140
Siðabótarprelátinn
✓
Olafur Ragnar Grímsson, formaður Alþýðubandalagsins,
hefur átt í pólitískri tilvistarkreppu. Hann er í vaxandi mæli
umdeildur innan eigin flokks, og bæði fyrrverandi formaður
flokksins, Svavar Gestsson, núverandi varaformaður hans,
Steingrímur J. Sigfússon, auk óbreyttra þingmanna úr flokkn-
um, hafa á liðnu sumri talið sig knúna til að efast um hæfi-
leika hans til að leiða Alþýðubandalagið. Gagnrýnin á Olaf er
skiljanleg. í mörgum helstu átakamálum þjóðmálanna hefur
formaðurinn sérskoðanir, sem eru aðrar en flokksins. Þar
nægir að nefna afstöðuna til Nató og hersins, viðhorfin til
EES, stjómunar fiskveiða, auk annarra.
Snar þáttur í gagnrýni flokksmanna á Ólaf er að forysta hans
einkennist af stöðugum, handahófskenndum upphlaupum en
skorti málefnalega dýpt. Hann verður því að reka af sér
slyðruorðið gagnvart óánægðum flokksmönnum, og sýna að
hann dugir til annarra hluta en eilífra upphlaupa. Þar er Ólafi
Ragnari hins vegar nokkur vandi á höndum, Fyrir formann
flokks, sem hefur annað hvort enga eða þá tvær stefnur í flest-
um málum, er nefnilega erfitt að beita sér af þunga í málefna-
legri umræðu.
Nú hefur formaður Alþýðubandalagsins fundið ráð við
þessu. Lausn hans felst í því að leggjast í mikla siðbótarher-
ferð. Hann hefur af því tilefni sveipað sig kufli vandlætarans,
og fer mikinn í ræðum í þinginu, þar sem hneykslan hins heil-
aga drýpur af hverju orði. Hann hefur jafnvel lagst svo lágt,
að ýja á eldhúsdegi að sögusögnum um ónafngreinda ráð-
herra.
REIMffR CINDIR RÓS
- Ólafur Gunnarsson
Kannski muna fáir eftir
Reimari Eiríkssyni frá Isafirði.
En það gerir ekkert. Ég hafði
steingleymt honum sjálfúr þar
til síminn hringdi í gær.
- Svo þú ert farin að skrifa í
Alþýðublaðið, sagði ffekjuleg
rödd.
- Nei, sæll ffændi.
- Ég er að hugsa um að segja
blaðinu upp.
- Hvað gengur á? sagði ég.
Hefurðu ekki tekið eftir því að
ég hef verið með fasta þætti að
undanfömu og sala blaðsins
hefur stóraukist í kjölfarið?
- Mér er skítsama um það,
gjammaði Reimar. Ég hef ekk-
ert áframhald séð á ævintýmm
mínum.
- Ef þú heldur Reimar, svar-
aði ég. Að ég sé einhver fastur
hirðskrifari hjá þér. Þá hefurðu
illilega missldlið hlutina dreng-
urinn minn.
- Mér fannst helvíti hart að
hætta í Pressunni án þess að fólk
fengi að vita hver framdi morð-
ið.
Þannig hafði viljað til að
Reimar var rétt í þann mund að
upplýsa morð þegar við vomm
reknir af Pressunni.
- Reimar! sagði ég. Við hætt-
um ekki á Pressunni. Þú hlýtur
að muna að við vomm reknir.
- Og hver stóð fyrir því?
- Nú ritstjórinn maður. Hann
Gunnar Smári.
- Ég get sagt þér eitt góði,
hvæsti Reimar. Það rekur mig
enginn. Pressan er skítasnepill,
bætti hann við beisklega.
- Heyrðu vinur, sagði ég. Ég
hef ekki tíma til að sitja hér og
hlusta á þig brúka ljótt orðbragð
í símann. Ritstjórinn minn var
að hringja. Ég þarf að skila pistli
í Alþýðublaðið.
Ég lagði á.
Síminn hringdi affur.
- Það slitnaði hjá okkur, sagði
Reimar.
— Nei, félagi ég skellti á þig.
Hann byijaði að æpa og veina
svo ég lagði aftur á. Ég hafði
rétt dýft fjöðurstaf mínum í blek
þegar Reimar hringdi í þriðja
sinn. Ég lagði á og tók símann
úr sambandi.
Ég fór að hugsa um allt sem á
daga Reimars hafði drifið efitir
að ég sleppti hendi af honum í
Pressunni í sextugasta og fyrsta
kapítula og vomm við þó ekki
komnir lengra en ffam til ársins
1963. Mér gafst aldrei tækifæri
til þess að skýra frá því þegar
Reimar gifti sig. Hvað þá þegar
hann gerðist róttækur og stóð
fyrir sendiráðstökunni í Sví-
þjóð. Aldrei komst ég til þess að
segja ffá því þegar vinurinn
bmddi LSD eins og hvítasykur í
Christianíu. Og svo mætti lengri
telja. Nei, af nógu var að taka og
ekki ástæða til að sitja örvin-
glaður af því að einhver fjárans
pistill vildi ekki fæðast. Ég held
því áfram að færa í letur ævin-
týri Reimars eins og þau vom
lesin mér fyrir af bemskuvini
hans og frænda af amerísku fað-
emi Jónasi Johnes.
Sextugasti og annar kapítuli:
Skrásetjari minn Olafur
Gunnarsson, veit að ég fer ekki
með neitt fleipur frekar en Pétur
Hoffmann þegar hann las Stef-
áni Jónssyni fréttamanni fyrir
æviminningar sínar. AJlt er hér
sannleikanum samkvæmt. Við
Reimar vomm staddir á Sel-
fossi. Ég hafði sofnaði eins og
steinn um hábjartan dag á Hótel
Tiyggvaskála en þangað vomm
við ffændumir komnir eins og
sagði frá síðast. Þegar ég vakn-
aði undir kvöld var það mitt
fyrsta verk að líta út um glugg-
ann. Pontiac 1959, svarta
skmggukerran hans Reimars
stóð virðuleg á hlaðinu. Við
snæddum karbúnaði og baunir
og rauðkál og fínt fínt í matsaln-
um um kvöldið og borguðum
með beinhörðum peningum.
Eftir matinn tendraði Reimar í
rettu.
- Hér er nóg að reykja en nú
vantar okkur tvennt.
- Aðdrekkaog....?
- Einmitt vinur, sagði Reim-
ar.
Og hvemig gekk að redda
því? Allt um það í Alþýðublað-
inu eftir viku.
En hvemig er ferill hins nýja siðbótarpreláta, - þolir hann
sama kvarða og hinn nýi Lúter Alþýðubandalagsins vill
leggja á aðra stjómmálaflokka?
Sem ráðherra gekk Ólafur Ragnar miklu lengra en nokkur
ráðherra núverandi stjómar í bílasukki hálaunaðra yfirmanna
í ríkisgeiranum. Hann heimilaði ekki einum, heldur tveimur
slíkum að fá undir sig fokdýra jeppa. Þess utan skrifaði hann
uppá frægan jeppa Júlíusar Sólnes. Hefur slíkur maður efni á
að gagnrýna aðra fyrir jeppabmðl?
Sem ráðherra réði hann ekki einn, heldur þijá, pólitíska að-
stoðarmenn inn í fjármálaráðuneytið, þó heimild sé einungis
fyrir einum. Hefur slíkur maður efni á að tala um einkavina-
væðingu?
Sem ráðherra notaði hann dæmalausar aðferðir til að bjarga
vinum sínum hjá Svörtu og hvítu í erfiðum söluskattsmálum.
Hefur slíkur maður efni á að tala um að aðrir hygli gæðing-
um?
Sem ráðherra réði hann sömu auglýsingastofu í rándýr verk-
efni fyrir ijármálaráðuneytið, og sá síðar um auglýsingar fyr-
ir Alþýðubandalagið. Hefur slíkur maður efni á að tala um
sukk?
Formaður Alþýðubandalagsins hefur haft hljótt um Ind-
landsferð sína síðastliðið vor. Ferðin tengdist í engu störfum
Alþingis. En meðan á henni stóð hélt hann eigi að síður Iaun-
um sínum sem þingmaður. Hefur slíkur maður efni á að tala
um sóun á íjármunum skattborgaranna?
Það segir kannski sína sögu um hræsnina, að meðan hann sló
sig til riddara sem ráðherra fyrir að nota ekki ráðherrabíl og -
bflstjóra hélt hann hvorutveggja á laun. Því miður, - hinn
sjálfskipaði siðabótarpreláti íslenskra stjómmála nær ekki
lágmarkseinkunn á sjálfs sín prófi, og væri sæmst að láta öðr-
um eftir siðbótina.
fiLÞÝÐUBLfiÐIÐ fí fiLÞINGI
VALDASTÓLAR
Alþýðublaðsmynd /ElnarÓlason