Alþýðublaðið - 25.05.1995, Blaðsíða 5

HELGIN 25. - 28. MAÍ1995
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
5
lynda skáld glotti í skeggið og
rumdi eitthvað óskiljanlegt, líklega
eitthvað í þá átt að bæði værum við
kjánar. En við sættumst svo og af
því Matthías er sannur karlmaður
var það fyrsta sem hann sagði við
mig eftir sættimar: „Þetta var allt
þér að kenna“ og af því ég er sönn
kona sagði ég: „Það er alveg satt
hjá þér, Matthías minn. Fyrir-
gefðu.“ Hrafn, er Matthías ekki ör-
ugglega í útlöndum núna?“
Oldungis ekki. En er ekki niður-
staðan sú að bókmenntafrœðingum
sé yfirleitt ekki treystandi fyrir Jón-
asi Hallgrímssyni?
„Niðurstaðan er náttúrlega sú að
fjöldi bókmenntafræðinga hefur
orðið sér til skammar með idjótísk-
um túlkunum og skrifum um bók-
menntir. Og bullið er svo yfirgnæf-
andi að það nennir enginn að
skammast yfir því lengur."
Engu skáldi hlotnast
slík ást
Það er auðvitað búið að skrifa
djöfuldóm um Jónas. Margt afþví
er tómt bull. Hverjir hafa skrifað af
viti um skáldið?
„Guðmundur Andri, sá frábæri
stílisti skrifaði grein um „Ferðalok"
í TMM. Ég er mjög hrifin af þeirri
grein. Guðmundur Andri er mjög
næmur á skáldskap og hann kemur
alltaf að kjarna málsins. Hann á að
skrifa miklu meira um skáldskap en
hann gerir.“
Ég minni á Hannes Pétursson.
„Gleymum honum ekki. Hannes
bullar ekki. Svo er það vitanlega
Laxness. Merkilegt, Hrafn, að
mestu bókmenntafræðingarnir eru
skáld. Nei, ég tala einsog bjáni, það
er bara einsog á að vera. Skáldin
kunna að skrifa en þá list kunna
fæstir bókmenntafræðingar. Við
eigum reyndar menn einsog Krist-
ján Árnason og Halldór Guðmunds-
son en þeir mættu bara vera miklu
afkastameiri, það sárvantar vel
skrifaðar greinar um bókmenntir."
Að lokum. Margt er á huldu um
þetta ástsœlasta skáld okkar. Jafn-
vel hvernig hann dó, hvar hann var
grafinn, hverja hann elskaði. Held-
urðu kannski að ímynd okkar af
Jónasi séfjarri lagi?
„Það kann vel að vera en það
skiptir engu máli því við elskum
hann, elskum hann eins heitt og
hann á skilið. Það er ekki mörgum
skáldum sem hlotnast slík ást.“ ■
ekki. Um leið missti ég allan áhuga
á því að komast á spenann í bók-
menntakreðsunum."
„Kolbrún, þetta er
akademísk stofnun"
Svo eru það viðskipti ykkar Matt-
híasar Viðars Sœmundssonar.
,Já, Matthías vinur minn. Af öll-
um þeim mönnum sem ég hef þekkt
þá er Matthías Viðar sá sem
minnstan áhuga hefur á því að vera
hamingjusamur. Hans eftirlætis-
skáld eru ekki afkastamikil enda
sleppa þau sjaldnast flöskunni, en
þegar þau losa um takið til að taka
sér penna í hönd þá yrkja þau um
dauðann og djöfulinn. Matthías
Viðar er ekki ýkja hrifinn af Jónasi.
Ég held að honum þyki Jónas ekki
hafa verið nógu mikill vesalingur
og hafa borið sig of vel. Jónas
kunni nefnilega að gleðjast yfir því
smáa en skáldin hans Matthíasar sjá
það smáa ekki fyrir tilvistarmyrkr-
inu. Þegar ég tek mið af þeim
mönnum sem Matthías Viðar hefur
í hávegum þá skal engan undra að
ég mætti í námskeið hans um Jónas
Hallgrímsson í heimspekideild Há-
skólans einungis til þess að gæta
hagsmuna skáldsins. Eitt það fyrsta
sem ég heyrði frá kennara mínum
var: „Við munum kynna okkur
skáldskap Jónasar Hallgrímssonar
og komast að því að hann var stór-
lega ofmetinn." Auðvitað gaggaði
ég til hans hvort óumflýjanlegt væri
að komast að þessari niðurstöðu.
Hann leit á mig, við það að missa
þolinmæðina og sagði: „Kolbrún,
þetta er akademísk stofnun." Það
var skiljanlega ekki framhald á
þátttöku minni á þessu námskeiði,
reyndar töluðumst við Matthías
ekki við í hálft ár eftir þetta, og
auðvitað mundi hann segja þessa
sögu allt öðruvísi, lofaðu mér því
að gefa honum ekki tækifæri til
þess.“
Þú stendur með þínufólki.
„Ég stóð með látnum snillingi
gegn þeim lifandi. Ég verð að við-
urkenna að einstaka sinnum hvarfl-
aði að mér að tryggðin við Jónas
væri varla þess virði því mér þykir
jafn vænt um Matthías og þig, og
ég hefði varla getað staðið á fýlunni
lengur en þessa sex mánuði. A
þeim tíma vældum við sitt í hvoru
lagi í sameiginlegum kunningja,
Þorsteini frá Hamri, um vonsku og
heimsku hins aðilans, en það ró-
Geirlaugur Magnússonir. iwji
því
þekkirðu
blómin öll
stórskáld
snillíngur
bláfjólur
eyrarrós
fífilinn frjóan
vart til að detta
dauðdrukkinn í stiga
að slíkt
yrði tíska
allsráðandi yfirþyrmandi
nýjasta
tíska