Alþýðublaðið - 21.05.1997, Blaðsíða 3

MIÐVIKUDAGUR 21. MAl' 1997
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
oz I i n
Þó löggan sem stoppaði mig hafi
verið upptekin af því að passa að aðr-
ir ökumenn færu ekki yfir á grænu,
var samt ekki hægt að gefa í og
skjóta sér inni í röðina, allavega
hafði ég ekki kjark til þess. Það voru
nefnilega tvær eða þrjár aðrar mótor-
hjólalöggur að passa upp á sérvitr-
ingaröðina endalausu. Og allar blikk-
uðu löggumar bláum ljósum. Það var
greinilega alvara á ferð, sérvitring-
arnir voru jú á rúntinum.
Ég hef verið í líkfylgd, en undir
þeim kringumstæðum þykir ættingj-
um skemmtilegra að halda röð á eftir
líkbflnum. Það er bara ekki hægt, það
er ef í röðinni eru fjórir, fimm bflar
eða fleiri. Hér eftir er til einföld
lausn, hringja í lögguna og þá koma
nokkrar mótorhjólalöggur og passa
upp á röðina og rugla litakort götu-
Það er greinilegt að ef fólk
vill rúnta hvert á sínum bíl
og vill helst af öllu vera í
samfelldri röð þá er nóg að
hringja í lögguna og spyrja
hvort ekki sé í lagi að fá
löggufylgd til að komast yfir
á rauðu og passa að aðrir
komist ekki yfir á jrænu.
Löggan segir já. Eg var á ell-
efu ára gömlum amerískum
og var að hugsa um að skutl-
ast inn í röðina og þykjast
vera sérvitringur til að kom-
ast leiðar minnar, mér og
vinnufélögunum lá nefnilega
talsvert mikið á.
vitanna. Bara að biðja lögguna, hún
segir greinilega já.
Eftir að hafa setið af mér, undir
gæslu leðurklæddrar löggu, þrenn
græn ljós komst ég loks af stað og
tókst að ljúka erindi mínu, eðlilega
ekki á tilsettum tíma. Á leið minni til
baka ákvað ég að fara aðra leið, ekki
í miðbæinn, þangað sem röðin enda-
lausa stefndi nokkrum mínútum fyrr.
Óheppnin og vald löggunnar elti
mig þennan dag. Þegar ég kom að
grænu ljósi á mótum Hverfisgötu og
Snorrabrautar og ætlaði yfir kom
mótorhjólalögga á svaka ferð, negldi
niður og veifaði framan mig í flötum
lófa, sem þýðir hingað og ekki
lengra. Röðin endalausa kom aftur.
Ég man að síðasti bflinn í röðinni var
forljótur pickup.
Löggan og sérvitringarnir
Það var bjart og fallegt veður í
Reykjavík á annan í hvítasunnu. Sá
sem þetta skrifar varð að vera í vinn-
unni, og naut því ekki veðurblíðunn-
ar sem skyldi. Álagið var talsvert og
miklu skipti að vera fljótur á milli
staða, þó innan hraðatakmarkanna.
Það er jú einu sinni svo, að okkur ber
að fara að lögum og reglum, jafnt í
umferðinni sem annarsstaðar.
Óneitanlega rak mig í rogastans
þegar ég kom að gatnamótum þar
sem við mér blasti grænt ljós. „Nei,
ekki yfir góurinn.“ Lögga á mótor-
hjóli kom aðvífandi og bannaði öll-
um að aka yfir á græna ljósinu. Ekki
vissi ég um neina opinbera heimsókn
eða neitt ámóta. Það ber að hlýða
löggunni, og ég stansaði þrátt fyrir að
vera að flýta mér, þar sem nokkrir
vinnandi menn biðu þess að ég kæmi
í tæka tíð, og þrátt fyrir að grænt um-
ferðarljós, sem venjulega segir mér
að ég megi aka yfir, blasti við mér.
Hvað var að gerast?
Jú, svarið kom innan tíðar. Þijátíu
til fimmtíu sérvitringar höfðu ákveð-
ið að fara í bfltúra, hver á sínum bfl
og þeir vildu aka í röð og gæta þess
sérstaklega að enginn kæmist inn á
milli. Mig grunar að sérvitringamir
eigi það sameiginlegt að hafa gaman
af gömlum bflum. Reyndar voru
margir bflanna í röðinni endalausu
ósköp venjulegir bflar, svo sem ljótur
Broncojeppi, svo eitt dæmi sé tekið.
Það er greinilegt að ef fólk vill
rúnta hvert á sínum bfl og vill helst af
öllu vera í samfelldri röð þá er nóg
að hringja í lögguna og spyija hvort
ekki sé í lagi að fá löggufylgd til að
komast yfir á rauðu og passa að aðr-
ir komist ekki yfir á grænu. Löggan
segir já. Ég var á ellefu ára gömlum
amenskum og var að hugsa um að
skutlast inn í röðina og þykjast vera
sérvitringur til að komast leiðar
minnar, mér og vinnufélögunum lá
nefnilega talsvert mikið á.
Einn af ástsælustu foringjum
villta vinstursins er læknirinn
Sveinn Rúnar Hauksson sem
á dögunum hélt upp á fimm-
tugsafmæli sitt með því að fylla
stóra salinn í Borgarleikhúsinu
með gestum sínum. Óvænt
uppákoma í afmælinu fólst í því
að Birna Þórðardóttir og fleiri
gamlir herstöðvaandstæðingar
marseruðu í salinn undir slag-
orðinu gamla: ísland úr Nató-
herinn burt sem er enn helsta
baráttumál Sveins Rúnars.
Gamlir baráttufélagar og sjúk-
lingar sem hafa notið læknis-
hæfileika Sveins fluttu honum
heillaóskir með margvíslegum
hætti. Einn þeirra var píanóleik-
arinn og tónskáldið Örn Magn-
ússon sem lýsti aðdáun sinni á
færni Sveins Rúnars við að
lækna kveisur með því að til-
einka honum nýja tónsmíð,
sem hann nefndi af því tilefni
Elegia antibiotica...
Sá eini sem fékk að halda af-
mælisræðu í Borgarleikhús-
inu í fimmtugsafmæli Sveins
Rúnars Haukssonar var Gest-
ur Guðmundsson, frægur fyrir
skrif sín um 68-kynslóðina og
að bera ábyrgðna á því að
koma bæði ritstjóra Alþýðu-
blaðsins og borgarstjóranum í
Reykjavík í pólitík á sínum
tíma. Gestur flutti ræðuna með
elegans, en hann átti raunar
fleiri stórleiki í sömu viku. Hún
byrjaði nefnilega með því að
gamli landsprófsbekkurinn hans
úr Hagaskóla kom saman og
hélt upp á að 30 ár voru liðin
frá því bekkjarsystkinin tóku
landspróf, og í afmælishófinu í
KR-heimilinu var lesið leikrit eft-
ir Gest, sem fjallaði um bekkjar-
félagana. Vikunni lauk síðan
með dúndrandi erindi Gests á
ráðstefnu stjórnarandstöðu-
flokkanna í Rúgbrauðsgerðinn-
in, sem menn luku miklu lofs-
orði á...
r
Ileikriti Gests Guðmundsson-
ar um landsprófsbekkinn fyrir
30 árum var núverandi formað-
ur þingflokks Sjálfstæðismanna
Geir Hilmar Haarde ein aðal-
hetjan. Þeir Gestur og Geir
hafa löngum verið andstæðing-
ar í pólitík og Gestur þóttist
launa Geir í eitt skipti fyrir öll
með því að láta hann drepast í
leikritinu, - úr hlátri! Geir veit
hinsvegar að sá hlær best sem
síðast hlær, og allar líkur benda
til að innan skamms rekist
Gestur á fornvin sinn Geir
skellihlægjandi í stóli fjármála-
ráðherrans...
Hinn gamli ritstjóri Alþýðu-
blaðsins, Hrafn Jökulsson,
gerir það ekki endasleppt með
tímaritið Mannlíf. Eftir hið fræga
tölublað um athafnaskáldið
Franklín Steiner, sem seldist
upp, héldu flestir að salan
myndi dala. Næsta tölublað
seldist þó upp, og auglýsinga-
sölumenn Fróða, sem flestir eru
á prósentum, geta ekki dulið
ánægju sína með hvernig
gengur að selja auglýsingar í
þriðja tölublaðið undir stjórn
Hrafns. Nú heyrum við að innan
skamms sé von á fleiri greinum
frá Hrafni, sem líklegar eru til
að vekja mikla athygli og skekja
voldugar stofnanir og fyrirtæki í
þjóðfélaginu...
'FarSide" eftir Gary Larson
hinumggin
f i m m á förnum vcgi
Hvað gerðir þú um helgina?
Drífa Uright, söngkona:
“Ég gerði ýmislegt skemmti-
legt.“
Brynjar Hartmansson,
nemi:
“Lærði og lærði.“
Sigyn Blöndal, nemi:
“Fór í partí og lærði.“
Bjarni Johonnesson, nemi: Halldór Gunnlaugsson,
“Var í teiti." nemi:
“Á föstudag fór ég í teiti og í
sveitina á laugardaginn."
v i t i m <2 n n
“Bjarnastaðabeljurnar þær
baula mikið núna.“
Víkverji Moggans.
“Við veltum þvf hins vegar
sjaldan fyrir okkur, hvaða
hlutverki mjólkurkýrin gegnir í
þjóðarbúskap okkar."
Víkverji Moggans.
“Búkolla lætur sannarlega sitt
ekki eftir liggja í íslenskum
þjóðarbúskap."
Víkverji Moggans.
“Bjarnastaðabeljurnar þurfa
ekki að afsaka það þó þær
bauli smávegis af og til!“
Víkverji Moggans.
“Þeir eru í ansi skemmtileg-
um búningum, bláum með
gulum slettum."
Ingólfur Hannesson i Ríkissjónvarpinu.
“Hjól eru í reiðuleysi á víð og
dreif um bæinn eftir þessi æv-
intýri.“
Löggan á ísafirði í Mogganum.
“Það er orðið þannig núna að
menn líta á það sem sjálfsögð
þægindi, sjálfsögð mannrétt-
indi að hafa rafmagn og þá
veltir fólk því síður fyrir sér
hver á orkuna eða hvaðan hún
kemur.“
Kristján Jónsson RARIK-stjóri i Moggan-
um. Eitthvað er hann að misskilja hlutina.
Hver er það sem ekki hugsar um hver á
rafmagnið þegar hann kveikir Ijós eða hell-
ir upp á könnuna. Það eru nú einu sinni
svo, að það skiptir höfuðmáli hver á raf-
magnið, eða er sá eigandi sá sem borgar
rafmagnið, það er ég og þú.
Þegar þú komst í heiminn gréstu
en þínir nánustu voru glaðir. Lifðu
þannig, að þegar þú ferð gráti þínir
nánustu en sjálfur sértu glaður.
Sören Kirkegaard