Vísir - 19.02.1977, Blaðsíða 11

vism
Laugardagur 19. febrúar 1977
í FYLGD MEÐ JESÚ
Þegar Jesús Kristur lagði upp
ihina siðustu för sina til Jerúsa-
lem urðu þáttaskil i lifi hans.
Hann hafði aðeins starfað i 3 ár,
hann hafði komið af stað and-
legri hreyfingu og eignast dálit-
inn hóp trúrra lærisveina, en
margir fleiri höfðu kynnst kenn-
ingu hans, og hjá mörgum höfðu
vaknað vonir um, að hér væri
kominn sá andlegi leiðtogi, sem
spámennirnir höfðu talaö um að
koma myndi, og leiða þjóðina
inn á nýjar brautir andlegs
samfélags við Guð.
Messiasarvonir Gyðinga voru
að visu mjög blandaðar verald-
legum vonum valds og gæða, en
i boðskap Jesú var það guðs-
traustið og kærleiksþjónustan,
sem mestu máli skipti. Þetta
getum vér lesið i ræðum Jesú og
dæmisögum og öllum orðum
hans og þetta endurspeglast sið-
an i orðum lærisveina hans, eins
og Nýja-testamentið greinir frá.
Lúkasarguðspjall segir frá
þessum þáttaskilum i lifi Jesú
með þessum orðum: „En hann
tók þá tólf til sin og mælti við
þá: Sjá, vér förum upp til
Jerúsalem, og mun þá allt, sem
skrifað er af spámönnunum,
koma fram við mannssoninn.”
Með þessari ferð segir frá
Pislargöngu Jesú, sem endaði
með krossfestingu hans og
dauða. En einmitt þessi þáttur i
ævi hans hefur verið hug-
leiðingarefni kristinna manna á
öllum öldum.
Sr. óskar J. Þorláksson fyrrv.
dómprófastur.
II.
Sunnudagurinn i föstuinngang
bendir oss til föstutimans. Yfir
þessu timabili I ævi Frelsara
vors er ákveðinn alvörublær.
Pislarganga Jesú var lærisvein-
um hans minnisstæð, eins og
frásagnir Nýja testamentisins
bera með sér. Oft hafa menn
spurt sjálfa sig, hversvegna
Jesú Kristur hafi orðið að ganga
i gegnum þessa reynslu, og guð-
fræðingar og hugsuðir liðinna
rikissjóð né til heilla almenn-
ingi.
(Or erindi Haralds Ólafssonar
lektors á Skálholtsráöstefnu).
Andleg heilsugæzla
Sú beina og óbeina andlega
heilsugæzla, sem kirkjan lætur i
té, þau fyrirbyggjandi áhrif og
jákvæða þroskahvöt, sem hún
veitir með helgihaldi sinu og
safnaðarllfi, ristir dýpra og
sætir meiru frá sjónarmiði
almennrar velferðar en margar
þær ytri ráðstafanir góðar og
gagnlegar, sem sjálfsagðastar
þykja I velferðarþjóöfélagi
nútimans.
Mætti þjóðin skilja það betur.
Mættum vér, bræöur, sjá þaö
heilum augum og með bjartri
þakklátri gleði.
(Miðurlag á ræðu biskups við
setningu prestastefnu 1976).
Fórnfýsi
kristniboðsvina
Blaðið Bjarmi skýrir frá þvi,
aö árið 1976 hafi 11.624.164,-
krónur safnast til kristniboðs
hér á landi. Af þvi komu tæpl.
2,5 milj. krónur inn i desember-
mánuöi. .
Fagna ég þér
Hjarta bæði og húsið mitt
heimili veri, Jesú, þitt,
hjá mér þigg hvild hentuga,
þó þú komir með krossinn
þinn,
kom þú blessaöur til min
inn,
fagna ég þér fegins huga.
(P.s. 10)
alda hafa reynt að útskýra
trúarlegt gildi þjáninga hans og
dauða. En engin ein allsherjar
skýring fullnægir öllum mönn-
um. Lif Jesú og kenning, dauði
hans og upprisa myndar eina
heild. Hann er Frelsari vor og
Drottinn, hann býður öllum að
koma til sin, þó að vér förum
ekki öll sömu leiðir i trúarlegri
afstöðu vorri til hans.
Vér viljum vera i fylgd með
honum, þegar hann flutti ræður
sinar og dæmisögur. Vér vilj-
um vera i fylgd með honum,
þegar hann læknaði sjúka og
þjáða, huggaði sorgmædda og
gaf hinum vonsviknu nýja von.
Vér viljum fylgja honum á
pislargöngu hans, og sjá vort
eigið lif i þvi ljósi, sem pislar-
sagan bregður upp fyrir oss.
Og i upphafi föstunnar viljum
vér segja með Hallgr. Péturs-
syni:
„Krossferli að, fylgja þinum
fýsir mig Jesú kær,
væg þú veikleika minum,
þó verði ég álengdar fjær,
þá trú og þor vill þrotna,
þrengir að neyðin vönd,
reis þú við reyrinn brotna
og rétt mér þina hönd.”
(Ps. II)
III.
Róðukross frá Fannardal
I Norðfirði.
Passiusálmar Hallgrims hafa
lengi mótað föstuhugsanir is-
lensku þjóðarinnar, og þó að vér
getum ekki að öllu leyti aðhyllst
guðfræðiskoöanir hans, þá hafa
engir komist lengra i trúarlegri
einlægni og siðferðilegri alvöru
en hann.
I fylgd vorri með Jesú á föst-
unni hljóta þessar hugsanir að
vakna hjá oss: hvernig getum
vér mennirnir tileinkað oss
þann frelsandi boðskap um trú
og kærleiksþjónustu, sem Krist-
ur hefur flutt oss, svo að hann
verði lifandi afl I lifi voru.
Fórn og kærleiksþjónusta eru
Þitt orð er
Ekki bið ég, að þú takir þá úr
heiminum heldur aö þú varð-
veitir þá frá illu.... Helga þú þá
með sannleikanum. Þitt orð er
sannleikur.
Jóh. 17.15,17.
Verkamenn og
verðbólga
Þaö er ekki oft, að dagblööin i
Reykjavlk taki stólræður prest-
anna til birtingar. Út af þessu
brá þó nýlega, þegar Alþýðu-
blaðið prentaði ræöu sr.
Ragnars Fjalars Lárussonar i
Hallgrimskirkju á 1. sd. i niu
vikna föstu.
Textinn er „verkamenn i
víngarði”.
Úr henni er eftirfarandi kafli:
„Auðvitað verða verkamenn
að hefa mannsæmandi kjör.
Hverjum nægir það nú til dags
að vinna fyrir nauöþurftum
einum saman og tæplega fyrir
þeim? Er það nokkuð undarlegt
þó að Islenzkur verkalýður t.d.
krefjist bættra lifskjara, þar
sem hin geigvænlega verðbólga
brennir þegar i staðupp allar
þær launabætur sem unnust við
siðustu kjarasamninga?”
ómetanlegt starf
„Sú þjónusta, sem kirkjan
veitir með henni (sálgæzlunni)
er svo viðamikil, einkum I þétt-
byli, aö væri hún reiknuö eftir
töxtum annara hjálpar- og heil-
brigðisstofnana, næmi það
ósmáum upphæöum. Um þaö
eru ekki til neinar beinar tölur,
hve mörgum skilnuðum prestar
afstýra. Þá er ekki heldur vitaö
nákvæmlega um, hve margir
það eru árlega, sem vegna
fyrirgreiðslu og sálgæzlu
presta, sleppa við aö fara á hæli
eöa lenda i vandræðum. Mér
viröist að hér sé unnið starf,
sem enginn leið er að meta,
hvorki er varðar sparnað fyrir
Þessa mynd þekkja allir reykvíkingar: Kórinn i Dómkirkjunni meö
skirnarfont Thorvaldscns fyrir miðju.
engin úrelt hugtök i lifi nútim-
ans, heldur nauðsynlegir þættir
til endurnýjunar og blessunar
lifsins.
Það er ekki nóg að koma fram
með kenningar og staðhæfingar
i trúarefnum. Framtið kristin-
dómsins byggist á þvi, hvernig
oss tekst að lifa lifinu i kærleika
og trúartrausti, svo að það
megni að breyta lifsstefnu og
félagslífi vor mannanna.
Vel mættum vér minnast orða
E. Ben. á þessum föstutima:
„Skammvinna ævi þú verst
i vök
þitt verðmæti gegnum
lifiðerfórnin.”
Óskar J. Þorláksson
Föstuinngangur
1 dag er sunnudagurinn á föstuinngang. Hugvekja Kirkjusiðunnar
er helgaður honum. Þá vaknar sú spurning gjarnan I huga okkar
hvernig við getum tileinkað okkur þann frelsandi boðskap kærleiks-
þjónustunnar, sem Kristur flutti mönnunum svo að hann geti orðið
vekjandi, starfandi kraftur I lffi okkar, eins og komist er aö orðið I
föstuhugvekjunni. Hún er aö þessu sinni skrifuð af sr. Óskari J.
Þorlákssyni fyrrv. dómprófasti. Eftir aldarfjórðungs starf við
Dómkirkjuna var hann einn af kunnustu borgurum Reykjavikur.
Þvi lauk, er hann náði aldurstakmarki opinberra starfsmanna á
siðasta ári, og mun um alla framtfð verða gildur þáttur i sögu þessa
aldna og virðulega helgidóms reykvikinga.