Vísir - 24.03.1977, Qupperneq 19

AVx
{ *

Útvarpsleikritið
klukkan 20.05:
„Látalæti” eftir franska
höfundinn Eugéne Labiche:
heitir útvarpsleikritið i kvöld.
Þýðandi er Hólmfriður
Gunnarsdöttir, en leikstjóri er
Rúrik Haraldsson. 1 stærstu
hlutverkunum eru Ævar Kvar-
an, Guðrún Stephensen, Stein-
dór Hjörleifsson og Margrét
ólafsdóttir. Flutningur leiksins
tekur um það bil klukkustund.
Þetta er franskur gamanleik-
ur i hefðbundnum stfl. Emme-
line, dóttir Malingear-hjónanna,
er hrifin af Fréderic syni Rati-
nois bakara og vill giftast hon-
um. Fjölskyldurnar vilja ekki
láta sitt eftir liggja og þykjast
hvor annarri flnni og örlátari á
heimanmundinn. Þetta verður
að hreinum skrlpaleik, þar sem
Franskur
##™W I Ulw 11 gomanleikur
raunverulegar tilfinningar elsk-
endanna gleymast I allri yfir-
borðsmennskunni.
Eugéne Labiche fæddist I
Paris árið 1815. Hann var sonur
auðugs iöjuhölds, stundaöi nám
I lögfræöi, og aflaði sér fyrst
frægöar með leikritinu „La cu-
vette d’eau” árið 1837. Labiche
hefur verið kallaður meistari
Boulevard-leikjanna. Alls
samdi hann um 100 gamanleiki
þar sem hann hendir góðlátlegt
gaman að veikleika mannsins.
Honum var einkar lagið að syna
borgarastéttina I skoplegu ljósi.
Þekktast leikrita hans mun vera
„ltalskur stráhattur”, sem
Þjóöleikhúsið sýndi veturinn
1967-68. Labiche varð félagi I
Frönsku akademíunni áriö 1880.
Hann lést I Paris árið 1888.
„Látalæti” er fyrsta leikrit La-
biche, sem útvarpið flytur.
Ég horfði á umræðuþáttinn
um grunnskólann á þriðjudag-
inn og þótti hann nokkuð góður.
Ég held að það megi gjarnan
þakka sjónvarpinu fyrir þennan
þátt og annan sem sýndur var
ekki alls fyrir löngu um málefni
grunnskólans, þvf að þar komu
fram upplýsingar sem ég held
að almenningi sé nauðsyn á að
vita.
Ég fór að velta fyrir mér eftir
þennan þátt hvað sjónvarpið
væri eiginlega ágætur miðill til
að miðla fróöleik. En þvl miöur
hefursjónvarpið ekki aðstöðu til
þess að koma þvi á fót. En ég
vona að þaö verði.
Óhugnanlegar
staðreyndir
Nú, ég sá dálitið úr reykinga-
þættinum, og þar komu fram
ákaflega óhugnanlegar stað-
reyndir. Maður þarf þvi miður
að hleypa i sig dálitlum kjarki
til að horfa á þá og maður fer
ósjálfráttað velta fyrirsér gildi
áróöursgegn tóbaksreykingum.
Ég held að hann þurfi að vera
miklu meiri og miklu samfelld-
ari. Áróðurinn þarf að vera
minnsta kosti jafnmikill og sá
áróöur sem framleiöendur tó-
baksins standa fyrir, og meiri,
vegna þess að áhrif reykinga
eru allt I kringum okkur, þvi
margir reykja. Ef þetta væri
hægt tel ég að árangurinn yröi
mun betri en ef teknar eru þess-
ar skorpur, þó ég sé alls ekki að
draga úr gildi þeirra.
Brúðurnar alltaf
jafh ágætar
Miövikudagur og föstudagur
féllu alveg úr hjá mér, svo ég
gat þvi miður ekki horft á
prúöuleikarana I þetta sinn.
Annars horfi ég alltaf á þá ef ég
get, og finnst þeir óhemju
skemmtilegir. Þarna eru sagðir
góðir brandarar og gert grin aö
skemmtanaiðnaðinum, og
svona fjölmiölaiðnaði. Ég hef
alltaf haft gaman af brúðum og
mér finnst Þrándur Thoroddsen
þýða þetta mjög vel. Gestirnir I
þessum þáttum eru nú misjafn-
ir, en brúðurnar alltaf jafn
ágætar. Annar þáttur sem ég
get alltaf hlegið aö er Hótel
Tindastóll, dýrlega vitlaus. En
þátturinn núna á laugardaginn
var ekki alveg eins skemmtileg-
ur og margir hinna hafa verið.
Ég horfi yfirleitt ekki á bló-
myndir þær sem eru I sjónvarp-
SÉÐ ÚR SJÓNVARPSSTÓLNUM
„Prúðuleikorarnir
óhemju skemmtilegir"
Svava Jakobsdóttir rœðir um dagskróna
inu, nema ég hafi grun um að
myndin sé góð, eða þá aö ég er
svo þreytt aö ég nenni ekki að
gera neitt annað.
Van Gogh og
ameriska
Ég horfði á myndina um Van
Gogh á laugardagskvöldið, og
býst við að hún njóti sin betur i
kvikmyndahúsi á breiðtjaldi og
I litum, en I sjónvarpi. Myndin
var ágæt, nema hvað það trufl-
aði mig nú svolitið að heyra Van
Gogh tala amerisku.
Þegar ég var að horfa á þessa
mynd kom upp I hugann mjög
skemmtileg endurminning. Eg
hef nú aöeins einu sinni á ævinni
komið til Parlsar, fyrir mörg-
um, mörgum árum. Ég var viö
nám I Oxford i Englandi og fór
til Parisar bæði til að sjá borg-
ina og heimsækja bekkjarsystur
mlna og vinkonu, Vigdlsi Finn-
bogadóttur. Hún gat náttúru-
lega ekki verið með mér á
hver jum degi þvi hún var sjálf I
námi en hún útbjó mig á hverj-
um degi með stundatöflu. Svo
gekk ég af stað með þessa
stundatöflu Vigdisar og kort af
borginni. Eitt af þvl sem hún
sendi mig til að skoða var im-
pressionista safnið. Og það
verður mér alveg ógleymanleg
heimsókn, að sjá allar þessar
myndir svona dýrlega fallegar,
samankomnar á einum staö.
Það var gaman að rifja þetta
upp þó ég sæi þær ekki I litum I
kvikmyndinni.
íslenska
bændamenningin
Ég horfi alltaf'á þáttinn tlr
einu í annaö og mér finnst
stjórnendum þáttarins hafa tek-
ist vel til við að velja efni sem
höfðar til, að ég held, mjög
margra. Bæði fólks á misjöfnu
aldursskeiði og með misjöfn
áhugamál. Þau eru oft með
skemmtileg viðtöl eins og til
dæmis viðtalið við Einar Bolla-
son, sem ég held að hljóti að
hafa vakið alla til umhugsunar.
Viðtalið viö gamla bóndann
var lika ákaflega skemmtilegt.
Þaö var búiö að lýsa þvl að þau
byggju þarna við engin nútlma-
þægindi og allt væri mjög fornt.
Þaö var því ákaflega sláandi og
segir sina sögu um islenska
bændamenningu gegnum aldir,
aö þaö fyrsta sem maöur rak
augun I voru bókahillur bak við
gamla manninn. Mér virtist aö
þarna værieiginlega haldiö uppi
merki menningar og lista and-
spænis þessum ofboöslega
tæknihraöa sem gengur yfir
okkur hin.
Af hverju
ekki á bakinu?
Á sunnudaginn horfði ég á
Húsbændur og hjú. Ég hef nú
ekki séð alla þættina, en að þvi
að ég get best dæmt virðist mér
þeirsýna aðþetta sé nokkuð góö
aldarfarslýsing. Það er sýnt inn
I hætti fólks, eins og þeir voru og
eru kannski sumsstaöar enn i
Bretlandi. Þetta eru náttúru-
lega llfshættir sem okkur er
kannski ógerningur að skilja til
fulls. 1 sambandi við stéttaaf-
stöðu, þrátt fyrir það jafnræði
sem manni virðist nú rikja I
Bretlandi, get ég sagt þér eina
smásögu, sem kom einu sinni
fyrir mig út I Bretlandi. Ég var
á gangi út á götu með eng-
lendingi og sá tilsýndar gamla
konu, bogna, sem bar poka á
bakinu. Mér virtist það vera
kolapoki. Mér brá við þessa sýn
og sagði: „Hörmung er aö sjá
þessa gömlu konu með poka á
bakinu.” Englendingurinn leit á
mig og sagöi: ,,Af hverju, er
ekki auðveldast fyrir hana að
bera hann á bakinu?” And-
spænis svona hugsunarhætti er
ekki auövelt að byggja upp
stéttleysi og jafnræöi.
Skákmennirnir
Ég vil svo bara enda þetta
með þvi að þakka skákmönnun-
um fyrirdaglega heimsókn. Það
hefur veriö ákaflega skemmti-
legtað horfa á þá. Það var þing-
fundur á mánudagskvöldið
þannig aö ég gat ekkert horft á
sjónvarpiö þá. Mig hefði hins-
vegar langaö til að sjá myndir
Haraldar og tónlist Jóns viö
Þrymskviðu aftur. —GA
14.30 Hugsum um þaö, —
sjöundi þáttur Andrea
Þórðardóttir og GIsli Helga-
son ræða við unga konu,
sem segir frá reynslu sinni
sem áfengisneytandi.
15.00 Miðdegistónleikar
leikur Strengjakvartett I C-
dúr op. 61. eftir Dvorák.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veöurfregnir).
16.40 öryggismál byggingar-
iðnaðarins Sigursveinn
Helgi Jóhannesson málara-
meistari flytur siðara erindi
sitt: Leiðin fram á viö.
17. 30Lagið mitt Anne-Marie
Markan kynnir dskalög
barna innan tólf ára aldurs.
19 35 Daglegt mál. Helgi J.
Halldórsson flytur þáttinn.
19.40 Einsöngur i útvarpssal:
Guðrún A. Slmonar syngur
Islensk og erlend lög. Guð-
rún A. Kristinsdóttir leikur
á pianó.
20.05 Leikrit: „Látalæti” eftir
Eugéne Labiche
21.05 „Sumarnætur” op. 7 eft-
ir Hector Berlioz Yvonne
Minton syngur með
Sinfónluhljómsveit útvarps-
ins I Stuttgart. Stjórnandi:
Elgar Howarth. — Frá út-
varpinu I Stuttgart.
21.40 „Bréf til Þýskalands”
eftir Hermann Hcsse,
Haraldur ólafsson lektor les
þýðingu sina.
22.00 Fréttir.
22.15 Veöurfregnir.
Lestur Passiusálma (40)
22.25 Kvöldsagan: „Sögukafl-
ar af sjálfum mér” eftir
Matthfas Jochumsson Gils
Guðmundsson les úr sjálfs-
ævisögu hans og bréfum
(12).
22.45 Hljómplöturabb.
Þorsteins Hannessonar.
23.35 Fréttir. Einvlgi Horts og
Spasskýs: Jón Þ. Þór rekur
12. skák. Dagskrárlok um
kl. 23.55.