Vísir - 06.04.1977, Blaðsíða 2

Miövikudagur 6. apríl 1977. VISIR
c
í Reykjavik
T

Ætlarðu út úr bænum
um helgina?
Þórdis Þorkelsdóttir, banka-
starfsmaöur: Nei, ég verö
heima, hef þaö gott og slappa af.
Jórunn Ingimundardóttir, B
starfsstúlka: Nei, ég ætla aö I
slappa af yfir helgina. Fer lika i
sennilega i kirkju.
I
■
atvinnuiaus: Nei, ég ætla ekki
úr bænum. Ég skrepp svo
kannski á ball eitthvert kvöldiö.
6uörún Agústsdóttir, nemi:
Nei, ég verö kyrr. Ég er alls
ekki meö þaö á hreinu hvaö ég
geri um páskana.
Þráinn Sverrisson, framleiöslu-
nemi: Nei, ég verö aö vinna yfir
hátíðarnar svo ég get ekkert
fariö. Ég ætla hinsvegar aö
skemmta mér hraustlega.
Dansa fyrir minnst 50
áhorfendur á viku
Vísir rœðir við Þórarin Baldvinsson ballettdansara, sem
Hann sagöist álita aö hér á
landi væri allt of langt milli sýn-
inga.
„Hér eru ballettverk ekki seít
upp nema einu sinni til tvisvar á
ári, en til þess að haldast i þjálf-
un verður fólk að taka þátt i
sýningum meira og minna allt
áriö. Þetta er ekki einu sinni nóg
til aö halda áhuganum vakandi.
Ég er búinn að vera hér núna i
5 vikur á æfingum og mér finnst
það full langur timi án sýn-
inga.”
5000 áhorfendur á viku
„Minervaflokkurinn er
óstyrktur af rikinu og þarf þvi
reksturinn að standa undir sér.
Viö þurfum að minnsta kosti
5000 áhorfendur á viku til þess
aö þetta gangi. Þaö hefur gengiö
ágætlega hingaö til. Þetta er
þaö litill flokkur að við getum
farið á staði sem stærri flokkar
geta ekki farið á, t.d. I skóla og
litil þorp.”
Þórarinn sagðist ekki telja aö
þetta benti til þess að áhugi al-
mennings á ballett sé meiri i
Bretlandi en hér.
„Ég held að áhuginn sé næg-
ur. Það er bara ekki gert nógu
mikið fyrir þetta. Þaö væri t.d.
hægt að fara með flokk út á
land.”
En þótt almennur áhugi á
ballett sé ef til vill ekki meiri I
Bretlandi, er þó mun meira um
aö karlmenn dansi ballett. Þór-
arinn sagði aö jafnvel væri at-
vinnuleysi hjá karldönsurum
þar.
Einn dag á hverjum stað
Starfi i dansflokki eins og
Minervaflokknum fylgja mikil
feröalög. Er yfirleitt ekki haldið
kyrru fyrir á sama staö nema
einn dag og aldrei meira en eina
starfað hefur í Bretlandi s.l. 10 ór
„Ég byrjaöi aö dansa sem
smástrákur, 6-7 ára, hjá Sigriöi
Ármann, en svo minnkaöi áhug-
inn hjá mér og ég lagði dansinn
á hilluna i mörg ár,” sagöi Þór-
arinn Baldvinsson ballettdans-
ari, sem dansar nú um páskana
sem gestur I ballettinum Ys og
þys út af engu i Þjóöleikhúsinu.
Þórarinn starfar annars meö
Minervaballettflokknum i Bret-
landi, sem er litill feröadans-
flokkur. Hann hefur dansaö meö
þessum flokki lengst af siöast-
liöin 10 ár, en tók sér tvisvar
sinnum ársleyfi, fyrst til aö
dansa i Rauöu myllunni I Paris
og siöar dansaöi hann 1 söngleik
i West-End i London.
Af skrifstofu í ballett-
skóla
Þórarinn sagðist aldrei hafa
alveg misst áhugann á ballettin-
um, þrátt fyrir þetta langa hlé.
Það heföi svo verið Leiklistar-
skóli Ævars Kvaran sem hafi
komiðhonum af staö aftur. Erik
Bidsted, sem þá var ballett-
meistari Þjóöleikhússins, sá
hann dansa á sviðinu og varö
þaö til þess aö Þórarinn hóf
ballettnám á nýjan leik, en hætti
á skrifstofunni þar sem hann
vann.
Siöan lá leiöin til London og
stundaöi Þórarinn þar nám viö
Konunglega ballettskólann i eitt
og hálft ár.
„Þá var ég svo heppinn aö
mér bauöst vinna viö Minerva-
flokkinn,” sagði hann. „Annars
hefði ég ekki fengið atvinnuleyfi
i Bretlandi. Nú hef ég hins vegar
haft leyfiö svo lengi aö mér eru
allir vegir færir, en ég hef þó
engan áhuga á aö breyta til enn
sem komið er.”
Ekki nóg til að haldast í
þjálfun.
„Þórarinn kvað ekki standa
til aö hann kæmi til starfa hér
heima á næstunni. Sagði hann
að þaö væri erfitt fyrir sig aö
flytja heim, m.a. vegna fjöl-
skyldunnar, en hann er kvæntur
enskri konu og eiga þau einn
son.
Þórarinn Baldvinsson ásamt Erni Guömundssyni á æfingu á Ys og Þys út af engu.

\erkalýöshreyfingin auög-
aöist aö listum viö stórmann-
lega málverkagjöf Ragnars
Jónssonar, bókaútgefanda, og
þessari gjöf var sinnt á viröu-
legan og viöeigandi hátt meö
stofnun Listasafns Alþýöusam-
bands Islands. Nú hefur verka-
iýöshreyfingunni á tslandi bætst
annaö listaverk, svo aö segja aö
gjöf, sem er bókin „Fátækt
fólk” eftir Tryggva Emilsson,
verkamann. Þetta horfir
kannski svolitiö undarlega viö,
þegar þaö er haft I huga aö
stðrir hópar „gáfumanna” hafa
þaö aö helsta inntaki lifs sfns aö
fjalla um erfiö kjör fólks og
baráttu þess fyrir betra lifi, og
telja sig baráttufélaga þess I
listum og bókmenntum. Þær eru
ekki ófáar skáldsögurnar, sem
taliö er aö hafi veriö skrifaöar
til vegsauka og ávinnings
Islenskum verkamönnum. Og
enn sitja heilir flotar mennta-
manna viö þá iöju aö tala máli
verkamanna um kaup og kjör
og jafnframt sfnu eigin máli.
Fátt eitt af þeim verkalýös-
bókmenntum, sem búnar hafa
verið til samkvæmt forskriftum
um svonefnd róttæk skrif, hafa
vakiö fölskvalausa hrifningu
verkamanna og annarra. Til
þess hafa tiburöirnir veriö of
augljösir, og hafi komiö til
viöurkenninga, hafa þær veriö
veittar i hátimbruöum veislu-
sölum, þar sem hver Ijósakróna
Verkalýðurinn eignast höfund
hefur veriö jafnviröi árslauna
verkamanns. Þótt verkalýös-
hreyfingin hafi aö formi til og af
pólitlskum ástæöum látiö sem
svo aö hún léöi þessari
bókmenntastefnu eyra, hefur
aldrei örlað á þvi aö hún fyndi
hjá sér hvöt til aö viöurkenna
hana. Veröur þaö sagt verka-
kjaraþrasi stóö upp og tilkynnti,
aö stjórn og trúnaöarmannaráö
Dagsbrúnar heföi ákveöiö aö
veita Tryggva Emilssyni þrjú
hundruö þúsund króna
bókmenntaverðlaun fyrir
„Fátækt fólk”. óhætt mun aö
segja aö slik bókmennta-
verölaun séu meö þeim æöstu,
lýöshreyfingunni til hróss aö
hún hefur fariö sér hægt i
bókmenntamatinu, en þeim
mun meira munar um þaö
þegar hún finnur til samstöö-
unnar meö þvi sem skrifaö er á
bækur.
Hér er höföaö til þess
einstæöa atviks á aöalfundi
verkamannafélagsins Dags-
brúnar, þegar formaður félags-
ins, Eövarö Sigurösson, marg-
reyndur i dægurbaráttu og lifs-
sem hægt er aö veita. Ekki
vegna þess aö þau koma frá
Dagsbrún, sem veitir yfirleitt
ekki bókmenntaverölaun og
telur þaö ekki vettvang sinn,
heldur vegna þess aö heilt
stéttarfélag manna, sem hefur
vanist þvi aö um þá hafi veriö
skrifaöar fleiri bækur en aörar
stéttir á siöustu áratugum, skuli
hafa fundiö hvöt hjá sér til aö
lýsa yfir aö „Fátækt fólk” ein
bóka skipti máli.
Eövarö sagöi réttilega i ræöu
sinni: „Bókin Fátækt fóik er
ekki bók áhorfandans, Fátækt
fólk er Tryggvi sjálfur, fjöl-
skyida hans, vinnufélagar og
samherjar.” Þannig hefur
verölaununum til Tryggva veriö
fundinn óyggjandi staöur. En
bók Tryggva er ekki mál Dags-
brúnar einnar. Eins og Lista-
safn ASÍ er safn verkalýös-
hreyfingarinnar allrar, eins er
bók Tryggva bók hennar allrar
og sú fyrsta, sem skrifuö er
þannig aö forsendur stéttaátak-
anna á tslandi liggja ljósar
fyrir. En nú koma þeir allir
hinir, sem lifa á fordæmunum,
en vita minna um forsendur og
uppruna verkalýösbaráttunnar.
Meö þvi aö veita Tryggva
Emilssyni bókmenntaverölaun
hefur Dagsbrún á vissan hátt
opnaö gáttirnar fyrir ýmiskonar
viöurkenningarstandi innan
verkalýöshreyfingarinnar. En
þá kemur til kasta þeirra, aö
verjast sem vilja I raun og veru
aö bókmenntaverölaunin haldi
gildi sinu. Aö svo búnu skal
Dagsbrún óskaö til hamingju
meö ákvöröun félagsins. Hún
sýnir aö enn er töggur I félags-
mönnum,- enn skilja þeir kjarna
baráttu sinnar, og aö enn um
sinn ætla þeir ekki aö gerast
þjúnar þeirra, sem halda aö
, daöur viö verkamenn sé sama
og reynslan sjálf.
Svarthöföi