Tíminn - 10.04.1969, Síða 3

FTMMTUDAGUR 10. apríl 1969.
í samkvæmi var maður nofck
ur, sem notaði sárttivert tæki-
færi lM að hæla ætt sinni, og
vonu hinir gestimir 16nigu
orðnir leiðir a 'þessiu rausi
Biainmsins. Lobs þraut einn
gestanna þolinimæðina og
saigði:
„Þessi ágæta ætt yðar minn
ir miig á kartlöfluigras.*'
Það sló þögn og umörun á
gestima, en gesturinn bætti við
til sikýrimgiar: Mé-r virðist
nefmi'ega, að það bezta af
henni :.é n'eðanjarðar."
Maðurinn gortaði eklki meira
af ætt riani þaö lavöLdið.
Jæja, frú Sigríður, Nú þurfið
þér ekki að koma oftar.
Skyilidi ég þekkja (hann!
Sonur minn hafði verið tvær
vilkur í herþjónustu í Ordvirki
í Kal'i.forniu, þegar haain fyrst
íéttak tækifæri tii að Jtrinigia *
heim. Okkur fann'St vi® vera
nýbyrjuð að tatta, þegar s£ma-
daman tilkynnti, að vi'ðtalslbil-
ið væri búilð. „Bíðið andar-
tak, fröken,“ sagði ég, „hann
lætur meiri pemmga í sjálfflsial-
ann.“
,Því miður mamim'a,“ saigði
hann raunamædduir.
„Bg hef ettdki mettri pen-
inga“. 'firöken", bað ég,
Viltu gjöra svo vel að fara
burt með fótinn, Jón .
,,mé eklki skrifa mæsta við'tails-
bil hjá mér'’“
,Nei; frú. Hann verður að
panta annað viðbal.“ Svo da.tt
henni eitihvað í hug. ,Er
lö.ng biðröð fyrir utan?“ spurði
hún son minn .
Sonur minm stundi. „Eiinir
fiimimtíu hermenn, býst ég við“
„Gáið, hvori noklkur af fé-
löguim yðar er fyrir uitan og
fáið lánað h,já honum.“
„Það geit ég ekki, fröken,“
sagði ‘hamo vonleysisilega.
„Smiith hðþjálfi er næstur á
elftir mér. Hann er ekiki lamb
að leilka sér við. Ég þori það
eklki.“
„Jerry Smitlh liðlþjálfi?“
spurða símadaiman, „Lofið mér
að taila við hann.“ Brátt heyrði
ég bynsta karlmaninsirödid:
„Hailó! Hver er það?“
„Það er ég. Heynðu, Drenig-
urinn er að tala vdð móður
sína en vantar peniega. Lán-
aðu homum fyrir einiu viðbaJs-
b'M.“
Liðþjálfinn saup hiveiljur.
„Lána. . .“
„Já, ég sagði það. Lánaðu
drengnum fyrir viðtalsbilinn.“
Það varð löng þögn — svo
heyrði ég tvo sikildiniga derbta
sjálfsailianin. „TaMð nú við
móður yðar einiS og þér vilijið,'1
sagði sí.madaman. „Og bærið
yður kolttóbtann um iiiðþjálf-
ann. Þetta er ekki ciema loft
í honum. Jafnvefl kr'a'kk.arnir
hanis ráða yfttr hontuim."
„Þér hljótið að þe'kkja
hanm,“ sagði ég.
„Skyldi ég þekkj'a hann.
Hann er m'aðurinm minn!“
— Helen M. Ahnahaimsen.

— Komdu mamma, „jójóið“
skaut niður pípuna hans pabba,
_ jfm . . Al og hann ætlar að kenna mér
DÆMALAUSI t»»’
DENNI
TÍMINN
Jósefíniu B-aker genigur ekki
sem bezt þessa dagana. Þrátt
fyrdr það að hún hefl'dur áfiriam
brokki sínu um allia heims-
byggðinia að haldia konsertia, þá
er hennii ómöguJiegt að halda
sér á fflloti í ölium þedm skuida
kröfum, sem á henni dynja.
’Fvrst í stað héldu m'enn að
hennd tækizt kanmstó að bjarga
eLnhverju mieð því að seilja
hölMmia sína, en það sá etód
högg á vatind, saiiain gaf eikki
líkt því eiins mdfcið af sér og
reihniað hafði verdð með. Það
virðist nú sem hin rúmiiega
sextuga hnetubrúna sönig-
stjainna sökkvi sböðugt dýpra í
skuldafenið, nú hefflur hún
neyðst tál að selja aiiia sína
skartgri'pi .aiilia sfcartgrdpiina,
jafnvel þá sem fyrrverandi
eiigimmiaður hemmar, Jo Bouiiil-
on gaf hemni í morgumgjöf á
simmii tíð. Auk þess hefflur hún
selt griipi sem hennd voru gefm-
ir þegar bebur gekk fynir
henei, tii dæmis gjafdr sem de
Gauille sendi henni eða Soraya,
John F. Kennedy, Edith Piiaf
o.s.fflrv. o.s.frv.
★
Stúdentaóeirðirinar í Prakk
'lamidi síðastldðið vor höfðu rndki
ar og margríslegar afi'eiðdngar
á franskt þjóðli'f. Meðai annars
hefur framsika fliugffléliaigið Air
Franee ti'likynnt, að fairþegum
flluigffléiagsims hafá fflækkað um
54% á árimti 1968 bordð sam
an við, tölu farþega á árinu
1957. Reyndar munu fleiri
ástæður liggja þessu til grumd
vaiiar en stúdentaóedrðirnar,
eða minmkandi ferðamanma-
straumur tii Frakklands af
þeirra vöMum. Til dæmds var
þriggj.a vikna allislherjarverk-
fall í Frakblandi í maí-júní, en
það stöðvaði starfsemi Air
France með öttlu.
Eift'ir ólguna síðastliðið vor
voru ferðamenn margir hverjir
smeittór viíð að fara tdil Frakk
larads. og þá settu bæði frönsk
og brezk yfirvölid sérstakan
auikaskatt á ferðaimenn. Amer-
í'kumenn, sem voru óánægðir
með utanrífcispóldtík de Gauiies
forðuðust og Frafckland og
frönsk f'iugfólög á alþióðaleið-
uim.
Himm 19 ára gamiia sænska
lieákkoma, Pia Degermark, hefur
ekki fardlð varhluta af kjafta-
sögum sem stöðuigt eru í gangi
urn fflrægar pensónur. Hún hef-
ur hvað effltir ammiað orðið að
láta sér lynda að aimannaróm
ur trúlofaði hana himum og
þessum náuogum, aittt frá
sænska krónprimisimum og síð-
an mjög niður eftár mamnvirð
inigastiigamum. En nú vkðist
sem silúðursagnaihöfumdar hafi
eitthvað fyrdr sér þegar þeir
bendlia hana vilð bamdaríska
leikairanm Clirdis Jones. Chris
Jones er umigur lieibari sem hef
ur leikdð á móti Piiu í kvifc-
mynd sem verið er að gera í
Róm nú þessa daigana. Þau virð
ast víst mjög hænd hvort að
öðiru, og sænskir eru víst bara
ánœgðir með þetta samband,
því Chris er víst vænsti piltur
og eimmiiig efnittegur leibari, hef-
ur ledkið nokkur aðaiMutverk
— um þessar mumdir ledkur
hamn í sj ón varpsmy n daseríu,
sem verið er að gera í Banda-
ríkjuoum uim Jesse James.
★
Layla Gohen O’Toole nefnd-
ist leikkona nokkur sem mjög
þótti ldk Elísabefcu Taylor, og
Layla hefur grætt mjög á út-
Mbi sínu, því hún hefur oft
verdð notuð sem stalðgengil'l
Taylor og fengið fyrir dágóð-
an stóldáinig. Layla heid-
ur hims vegar að Taylor hafi
★
Paimiefla Mason — sú sem
eitt sinin var gift Leikaranum
James Mason — virðist ekki
ýkja smeik um sjálffla ság, því
nú hefur hún lýst því yfir að
hún sé að sbrifa bók um hjóna-
bönd Hollywood-Leikaira, og
bókin er sögð byrja á þessu
ameríska spakmæli: Hjóna-
bamd er fyrsta skrefið til skilm
aðar. PameLa ku skrifa um
fræg Leikara-hjónabönd af
mitóu hispursieysd, en megdn-
ástæðuna fyrir fjölda hjóna-
skilnaða í Holiywood telur hún
verdð þröskuttdur á framabraut
sinmi, og henmd fannst hún ekki
vera sú persóna sem hún hefði
kanm'ski orðið, hefði Taylor
ekki ætíð staðið í vegi fyrir
henm, skyggt á hana.
Laylia var örvdmigluð orðin og
mjög þjöbuð af miimindmáttar-
kenmd, og um diaigimm skrifaðá
hún nokkrum vieum sínum
draimatísk sendibréf, tók síð-
am imm stóram skammt af svefn
töfttum. Þegar komáð var að
henmii var hún látim, að síðuistu
hafði henmá þó tekizt að Leika
sitt eiigið hlutverk, hlutverk
sjálf'rar sfa.
★
Umsagindr New York blað-
ainnia uim kvikmyn'dina Rauðu
Skibkjumia, þegar húm var sýnd
í New York á 5th Avenue Cim
ema á síðaistfliiðnu hausti, vosru
mjög góðar. Howard Thompson
segir í New York Times: Frá-
bært, dásamiegt verk. Engámm
ætitd að Láta hjá líða að sjá
þessa mynd. Time Magazime
segir: Merkileg, vekjandi, dá-
samtteg mymd. Judáth Ordist í
New York Magazimie segiir: Frá
bærliega fögur mynd! Hvflákt
dásamttegt tækifæri tál þess að
láta umiga fólkið sjá þessi inni-
Legu ásfcarafcrdði, sjá hve fagur
mannsMkamimm er og hreimm í
nekt simini. Ég er sérstatóega
ámægð yfdr því, hve Skandimaiv
aimir hafia nú loks getað sýnt
áisitima. Ég mæli í hæsta máta
mieð þessard mynd.
vera það, að menn rugM sam
an kynhvöt og ást, og því hljóti
alttt að fara í bál og brand þeg
ar á reyni. Það er talið nær
örugigt að með bók þessari
mumi Pamelia baka sér óvim-
sældir margra, en tæplega ef-
ast nokkur maður um að bók
in mum seljast — og það vel.
Það umdairlega er nú samt
við bók þessa, að PameLa vfk-
ur ekki einu eimasta orði að
hjónabandi þeirra James Mas-
on, en kannski eru takmörk
fyrir hreimskilni frúarinnar.
I