Tíminn - 19.04.1969, Side 6

6
TlMINN
LAUGARDAGUR 19. aprfl 1969.
Jón Kr. OBsen:
Vélstjdrar og
uir siinm. Þessá áró'ður hefuir ver
Að gofnu tlefni laegar miig
til með noktanim l'ímiim að mót
mæLa þedm vimmiuibrögðum, sem
eiitt stétita'-féliag okkar vétstjóra
hefur baift í feammi, þar sem
það hefuir haift útsendaira til að
hvetjia vélistjória og vélstjómr
nemiendur til að ganga í féliag
siitt og hafa jafnvel gengáð svo
liamgt, að seilast ien á önmur
féliagssvæði með þenman áróð-
ið svo magmiaður, að hamm hef-
ur haft stóriskaðieg áhirif á
starfsemi am'niainna vélistjórafél
aga. Slík vimmu'brögð sem þessd
eru ekki vel tii þess faMim að
styrkja vélsfjónastéttimia imm á
við helduir þvent á mótá.
Ég er ekki grumliaus um, að
mörg vélstjónafélög hafi haft
miikiinm steaða vegma þessa.-Fél-
agsþrosiki þeiinna mamma, sem
hafa slfk vimmubrögð í fnammi,
sem að framam segir, getur
ekki veráð á mjög háu stigi.
Ég mymdá álíiba, að stébtar-
félög vélstjóna í eimstökum
byggðainl'ögum eáigl nógu erfiltt
með að halda uppi fulri og
jákvæðri félaigsstarfsemi, þó
þeir þurfi efcká að berjast á
móti svoma kLofndm/gsstaxfssemi,
sem þessd vimmubrögð ómeitam-
lega eru. Ef áhugii þessara
maminia fyrir velferð sitóttar-
ba-æðna þeiinra í öðmum byggð-
ariögum er svoma mikili og
þairnia sé uim eimskomar bjöng-
umansitamf að ræða, hefðu þeir
átt að koma þeim til njálpar
með eimhverjum öðrvm hætti,
eða eru það kammski félags-
gjöldim og flieira líkt, sem ver
ið er að seitost eftír?
Ég voma að viðkomamdi aðil-
ar láiti af þessard iðju simmi. Ég
trúi ekki öðnu em memn, sem
eru að ljúka mámd í vélstjórn
eða hafa lokið því, geti hjálp-
arliaust ákveðið í hvaðia vél-
Stjónafétoig þeir eiigii áð gaoga.
Með tiliátá til kjanabaráttumm-
ar, sem er jú eimm fyrsti til-
mkmutff ÍÍBrJ’Sxxrti. ./y
jSsmmx/ ? mgwS/' A Wmwi éi
BraylSð liB og veljið
SirWalter Raleiflh.Hið gamla góða
og rómaða reyktóbak
irá Kentucky.
ÞaS er skýnsamlegra að reykja pfpu núna. Pípureykingamenn vita að
skynsamlegast er að réykja Sir Walter Raleigh, he imsfræga reyk-
tóbakið frá Kentucky í Bandaríkjunum.
Sir Walter Raleigh tóbakið fæst í 7 oz. loftþéttum dósum og í i-ý oz.
loftþéttum og handhægum pokum. Með því móti geymist það ferskt 44% lengur.
Hvernig er Raleigh-reyktóbakiö búið til? Sir Walter Raleigh er sérstök
blanda af 100% úrvals Kentucky tóbaki, vandlega valið svo það gefi
mildan og ljúffengan reyk. Töbakið er grófskorið, malað en ekki úðað
heldur lagt i'lög og bragðbætt; geymt síðan á sérstakan hátt,þangað til
það hefur öðlast hinn rétta mjúka og milda keim.
Hver er saga Raleigh-reyktóbaksins ? Frægðarferill Sir Walter
Raleigh tóbaksins hófst árið 1884. Árið 1927 hafði það náð
útbreiðslu um alla Ameríku. Það er nú eitt vinsælasta
reyktóbakið í Ameríku og er notað í pípur um víða veröld ;
frá Argentínu til Danmerkur og frá Kongó til Hong Kong.
Það er því ekki að undra,að vandlátir reykingamenn velji
Sir Walter Raleigh.
l | OZ. PAKKI KR. 38.50 / 7 OZ. DOS KR. 178.OO
Siir Waber Raleigh,
ReykSóbaldð hántsftaega fiá Kentucky U.S.A.
gamgur stétbaaféiaga, miun það
reymast áhrifaimeiria að félögáo
séu sem víðiast og að féiagarm-
ir séu í sem niánuisitu sambandi
hver við amman og stótibarfélaig
sitt. Það myrndi stuðia að meirá
sitéttvísd og samhutg, en að biirad
ast fétogi í öðrum kaupstað
eða kauptúni.
En setjum nú upp eitt dæmi
til skýriingar á þvi, að við ætt
um að haida uppi fullu og
sjálfstæðu félagisistarfi í hverju
byggðairiaigii fyrir sig. Féiags-
miaður t.d. í Véistjórafélagi ís-
iands búsetibur norður á Siglu-
firði eða austur á Norðfirðli,
sem þyrflbi sfcjótrar úrtousnar
við í málá sínu í tálvifcá, sem
smertá starf hams eðia kjör og
væiri á valdi stéttarfélags hams
að ieysa, femgi áredðiantega
eikki eirns sikjóta úrtoiusn á mól-
um sámuim, ef það ætti fynst að
fara í gegnum hendur edmhverra
mamna í Reykjavífc, en ef haran
gæti snúið sér strax til stétt-
airféiags síms í heimabyggð
sdmnd, sem gæti þá kammað mál-
ið strax og hagað aðgerðum
eftir eðli þess, sem við er að
fást. Hitt myndi haía í för með
sér bréflaisfcriifbir eða súntöl.
Jafn víst að bekiin yrðS afistaða
í mállrau Iftt könmuðu, sem sið
ar reymdist allhæpim eða al-
röng, eims og hiibt, að máMið
fen'gi rétta meðferð.
Hitt er anraað miál, að við
þunfum sfðan að hafa gott og
raáið samstarf millá hinma ýmsu
féla'ga út um allt iamd, mynda
ieymdarsamtö'k, sem kæmu sam
am t.d. aimnað hvert ár, þar sem
þimgað væri um mál vélstjóra-
stébtardmiraar í heild tál samræm
imgar fyrir gerðir og sibefnu vél
stjórastéttairiinmiar, þammiig að
fuilt samræmd sé í gjörðum
og viðbrögðum himmia ýmsu fél-
aga í lífcum tilvikum sem upp
kuioraa að koma.
Þaö er mieiri þörf á þw í
dag en nokkru simind fyrr að
vétstjóraistétibim ekfci sfður en
öranur stétbarfélög táleimiká sór
medri og betri féiagsanida með
aufcininá fumdairsóbn, samvimmu
og síðiast en ekká sízt: stébtvísi.
Við þurfum áð byggja upp ála
okfcar félagssbairfsemi á bredð-
ari grumdvelli en táðbazt hefur
til þessa. Hver eimstafcur fél-
agsmaður verður að vera virk-
ari í fétoigsstairfimu en nú er.
I sitaðimin fyrir það ástamd,
sem ieragi hefur tíðkazt, að fá-
meranur hópur forystumiamraa
réðd málum og stefnu féiags-
irns, oft og jafnvel mjög oft í
andstöðu við vilja meirihluta
félagsmamiraa.
Félögim þurfa að miaiika sér
mikið náfcvæmaai starfsireglur
eimmig þurfa lög og samþykkt-
ir í félögumum að veiiba for-
ystuimönmumum meira áðhald
en verið hefur.
Vélstjórastéttim verður að
vera sterfcari. Þvi marki er
mögulegt að raá með smærri
eimimgum, smærri félögum,
félögum bumdnum við eitt
byggðarlag eða með sameim-
imigu tveggja eða þriggja fá-
menmra félaga. sem gætu með
sameinimgu orðið sterkari og
meiira afgerandi afl í vissum til
fellum. En því aðeims teldi ég
slika sameimángu æsfcilega og
því aöeiras, að félagssvæði
þeirra lægju saimarn. þaranig að
eirastakir fétoigsmenm væi*u í
sem nánustum tengslum hver
við amnan og stjórn fétogs síms.
SamhuigUT og samvimma eru
því miður lítið áberamdi eigin-
leikar hjá okkur mútímamönm-
um. e.t.v. hefur þetta leragst af
verið þamnig, >vf miðux. Én
þá er mál að tírand. Með auk-
inmi menrabum og au'kmum mögu
ledkum til að kynraa sér vanda
mál iíðamdi stundar í gegoum
ÉnaimihaM á bds. 11