Tíminn - 03.06.1969, Qupperneq 3

ÞRIÐJUDAGUR 3. júní 1969.
3
TIMINN
Hveniær er ung stólfca fluill
jxno'Sfcia?
Jú, uoig sitólka er tollþroslka
þrom árum á®ur en foreldr
annir h-aid a aG Mn sé þa'ð, —
og uim þa® bill tveim árum eft
ir aS hún sjáOlf hieldiur siig fuii
þnosfca!
Bóndáon á banasætugiinmi:
„HeflurSu verið mér trú
kona? Þú getur sagt mér það
ImeinslkiOiniisll’ega fjmst ég er aíS
dieyija.“
Eonan: „En ef þér baibmar
alfltur, hivemiiig fer þá?“
— Elizfcain mín, nú hef ég
lífitryigigt mig fyrir eína milOjér,
svo a’ð þú þarft efciki að hafa
áihiyggjur, þó að eitthivað h-eridi
miig.
— En hiviað þú ert aOltiaif
huigauiniairsaimiur. En þá ætlirðu
heHdur ekiki að þunfia að hlauipa
til laeknisins, þó að þér finnist
þú vera veikur.
Bóndi eimin danskur ætlwði
a® kauipa iíiflbryggiinigu.
—Hafi® þér noikflourn tíma
orðið fynir silysi. ^purði um
boðsimaðlurinn.
— Nei, það bef ég eOdki.
— Þetta er nú öklki afcveg
rétt, gireip tooina hans imm f.
Þáð var eimu simind óður tuddi,
seim sOjenigdi þér yfir giirðiingu,
oig srvo beit þig einu siran högg
ortmiur.
— Já, en það voru elkibi slys,
því að tuddimm oig höggormur
ian gerðú þebta viOjandi, amd
mælti maiðúrimini.
— Varstu að tala eitthvað um skilnað?
GestOoomandi frú: — Litli
dremgurimm yðlar hiefur aiugurn
hteminar móður siomar.
Húsffreyj'ae: — Já, og mumm
imm hans paþþa sínis.
Dreaigurilnm: — Já, oig bux
urnar bams bróðiur síms.
Fyrir nolkfkrum árum var
Bumigard umBjénanmaðúr í
heimsókn nálægt Mossö, þar
sem meðai amnars haffði fuod
izt beimiagrindur atf manmi og
koniu í opimmi gmötf. — Meðaa
Bumidigard var að virða fyrir
sér bein'agrimdurmar, komu
bvær mátagar komur að gröf
inni, oig öamur 'kxwian segir
við himia: „Hvernig er nú hægt
að sjá það á beimagrindumum
þarna, hvor þeirra er atf bari
manini og hvor af konu?“
„Það er mjög auðvelt“ svar-
aói Bumdlgard, , .beimlagrinddm
tiil vimstri er auðv-itað atf kon
ua;ni.“
.Hvernig geta mienrn séð
það?“ spyr konian.
„Það sézt á því, að kijálkarn
ir cru meira slitmir" svaraði
Buindgard.
FjöJisOqyldiu Mark Twaim hafði
bæitzt nýr heimsboingari og þeg
ar himn gamanisami faðir sat
dokkrum döigum síðar með
liltflia snáðanm, spurði komia
hiaas: „Þú neilbar þvi sjáOlfsagt
efklki, að þér þyflcir mjöig vænt
um barnið?"
,Ja, efldki veit óg nú, hvort
óg get beinfMmis sagt það, en
við hitit verð ég að kannast
að ég ber virðimgu fyrir hom
um vegma föður hants.“
DENNI
DÆMALAUSI
„Ég gerði ekkert. Konan þín
er bara að stríða mér.“
Dauðasflysum virðist stöðugt
fara fjöigamdr á hra'ðbrautum
Evrópu. Nýjar töflur yfir dauða
slys á hra'ðbrautum Fraikklands
sýma, að bafle dauðaslysa vex í
rébtu hiuitfiaflfld við aufcimn fjölda
bitfreiiða sem um vegina afca.
Síðaistliðdð ár létóist 13.467 —
og eru þá aðeins baildir þeir
er lébust innan þriiggja daiga
frá slysimu. Þessi baia sýnir, að
að meðaltaili þá deyr einm mað
ur á hverjuim 8,8 km. sem
eknir eru í Frakklamidi. Dauða-
slysum í uimferðimmd hetfur þar
með fjöfligað um 5,6% í Frakk
liawdi síðam 1967.
1 borgimmi Ghent í Beligíu
hefur verið gerður fyrsti
kimigniai-ffliuibnimigiur miflli 2ja
mammia sem heppmaizt hefur fufll
komiega.
Þann buibtuigiasta og sjöumda
mai s.l. fór fynsti sjúMimigur-
imm af spítalamum mieð nýtt
lumga.
Alois Vereecken heitir mað-
urinm, hamin er tubtuigu og
þriggja ára a® aldri. Eftir að
hatfla þjáðst af lumign'asjúkdómi
í tvö ár, vóg hann ekflci nema
77 pumid og taflið var að hjarba
harns mymdi eyðileggjast af
þessum söflcum.
Prófessor að natfni Derom
bauð honuim þá að fredsta þess
að skipta iun Lunga í honum og
þáði Vereeeken það, vél viitandi
að aðeimis höfðu verið gerðar
áibta tilraumdr bil lumigmaígræðstlu
og í því tiltfeilmu sem bezt
tókst til litfði sjúklimigurimm
aðeios átjám daga rmeð hið nýja
lumga. Það þurfbi að skipta um
hægra lumga Vereeckens og
edtthvað af æðum sem lágu frá
því lumiga.
Þegar hið nýja Lumga var
komið í piltimm, tók það þegar
til starfla á eðldlegam hátt, og
á fimmta degd eflbir uppsikurð-
irnn var Vereecken komimm
fraim úr rúmimu. Siðam ígræðsl
an var fnatmim, hefur hanm búið
á sótbhreimsuiðu herbergi, Mot-
i@ náflcvæma umömmum. Lækoar
hans segja að heilsa hans sé í
stórum dráitibum góð, og and-
airdrátburinm fufllnœgjandi.
Eim „Mmia“ neðamjarðarlest-
arimmar í Paríis er nú orðim full
komfliega sjálívirk. Aðeims
vegmia gamaMar hefðar, þá er
reyndar hafður eárnrn brautar-
stairtfsmaður með lestinmi, en
það er baira til að sýraast, mað-
urimm þartf efldkert að gera.
Lestin er númier 11, og stöðv
ast á viðkomustöðum sínum ná
kvæmilega á sama punkbinum,
reyndar getiur skafldkað sex fet
um til og frá, en það þætti
víst ekki aiflsalkanilegt, væri
lestim ekflci sjálívdrik. Þessi unig-
frú Nr. 11 hetfúr mum lenigri
braiutarpall em þær iestir er
mienm enm stjócma.
Hraða lesbarimmar er stjórm-
að með raflstuðum sem henmi
eru send með vissu millibili
atf teimum. Því sjaidmiar sem
liestim fer firamhjá „rafpúða",
því hraðar ekur hún, og þegar
nær dregur brautarstöð þá
fjölgar mjög ratfpúðumum, og
iestdm dregur úr férðimmi.
Nú, þegar ár er liðið frá
stúdentaóeirðminium í París, hef
ur spakviitruim prófes'siarum
gefizt tóm till að melfa með sér
þesisa viðburði, og líta þá frá
nýju sjóniarhornd. í fyrstu voru
suimir mjö'g skelkaðir og héldu
að veröldin væri að koll'varpasi
en nú þegar afllt hefur verið
með kyrnum kjörum hefur hin
heimspekilega ró náð yfirhönd
inmi.
Próíesisor nokkur hefur gent
það sér til duindurs að t>aka
saman heimildir um stúdenba-
óeirðir vdð Svarta'Skól'a frá
örófi al'da, og hann bendir nú
á, að stúdentairnir sem í fynra
fyllktu sér umdir mierki Hauða-
Damma bafi verið í hæsta máita
ófruimilegbr.
Eitt af fyrstu uppþotum stúd
enta mum hatfia varið 1104.
Viinstoi baikki Siignu var þá þeg
ar aðafl. dvalansbaður stúdenta,
þó að Paríisarskólimm hafd elkiki
verið stofnður fyrr en 150 ár-
um seimmia. Rauði-Danni tólftu
al'dariinmar hét Pierre Beramg-
er — umigur bennari, sem
seinmia var kafllaiður Abelard,
Þessar þrj'ár sflcýísur eru a'lfl
ar reyndar ledflcfconiur, menntað
ar á lieáklistara'bademíu í Eng
landi. Þær haía auigflýst víða að
þær séu fúsair til að tafca að
sér að lieiika aflls naktar fyrdr
hvern sem er. Stúlfcan lemgst
til viostoi er tuttuigu og þriggja
ára og heitir Oliga Limdon, og
hún sagði í viðbali nýiega að
þeim fyndist mjög sorgiegt, að
hvemær sem leikstjóri þyríti
að lóita kveniiedbaina leiiba niaik
sá skapheiti miaður sameinaði
sitúdenta og þeir réðust gegn
sikólayfiirvöldum, en ailgenigasta
orðtak þeinra var: „Gegn
keninisluiháttaim, sem ekki hafa
breytzt síðan á dögum Kar'la-
miaigmúsar.“ Árið 1200 . ráku
stúdentar prófessora úr skól-
anuim, og tóku sjálfir að sér
kennslu. Arim 1578 og 1588
voru aflbur vandræði, götuvígi
vora gerð, bardagar voru miflli
stúdenta, hiemnainmia og ræn-
ingja. Sennilega hafa þó rnestu
vandræðin verið árið 1908, þeg
ar frjáisiyndur prófessor aug-
lýsti að harnm myndi halda þrjá
fyrddiestoa bil stuiðmiúgs kenm-
iingum sínum um að Jóhanmia
him heifliaga frá Örflc hatfi verið
léiegur herstjóri og setnmifega
efclki verið hreim mey. Á fyrsta
degi var prófessorinin grýtibur
mie® eggjurn. Á öðrum degi
vairð prófessorimm að taiia undir
iögregiiuivernd, og aldrei giat
hamn komið boðsflcap sínum til
stúdenta, því svo mdkill var
fjöldi lögregknmanina á fundum
hans tdl þess að hialda stúdent
um ndðri, að þeir fylltó saldmmfl
imm, þá þyrfti hamm að fá eim-
hverja hæfii'eiibasmauða nek'bar
dansmey eða eitthvað þess hátt
ar bii þess aö gera Mutioa fyr-
ir ieifckonuma, þær vildu hirns
vegar bjóðast til aö sýna hæfi
leikaríkan og skóiaðan leik
ebki síður naiktar ern í fötum.
Félagar Olgu eru þær ViflcM
Richards, sem er buttugu og
eins árs og Nita Lonradne, húa
er tuittuigu og sex ana.