Tíminn - 15.06.1969, Blaðsíða 7

SUNXUDAGUK 15. júní 1969.
TIMINN
jnöninuim a3 beyma íslandslýisi'n’giu
ef'tii' Ad'aim úir Briimiuim, hún er
tekin úr Islaindisisögu, sem ea' ný-
komin út, efitiir Bjöain Þomsbeiins-
sorn. Þ>air seigiir svo:
,,Ey þessi ea' mijög víðtend, svo
að húm rúmiiair mamga lýði. Þeir
iiifia eiingömigiu á toviilktfjái'irækt og
tolæðiast uill atf féniu. Kor.n vex þar
ekíki oig mjöig líltið er þair um trjá
vlið. Mernn búa þar í hellum ineð-
anijairðar, oig deiilia faignandi húsi
o>g l'eguirúm'i með toviiltoféniaðS sín-
um. Á þeniraam fátæk'legia hátt lítfa
þeir guðnætoitegiu lífi, með því að
sækjaist etoki etftir neinu öðru en
því, sem niáittúnan lætuir þeim í
té, oig getia gliaðár saigt eins og
postulinra: „Etf vér hötfum fæði og
slkýM, þá iátuim oss miægja“. FjBli.
ieriu þeto í sibað bomgia og u.pp
sprettur eru þeim nautmaidríyikikár.
Ég setgi því, sael er sú þjóð, sem
enigan öfiumdaæ í öribingð sinmi.“
Fitnost möminum etotoi, að Adam'
stei Sraorria vdð um finásiagmarlist?
Svo er ibezt a® gefia sjálffiu nó-
belisskállidinu orðið: „Þiegar síðam
iheifst atf Enigiamdi toristndboð í
Nonegi, sitiutt atf óvissum land-
hlaiuipuiiium og sjómæniugjum, ólötf
uuuim tviedm, sem því emu naestár
að vera J|ygiilkonun!§ar .í Nomagi
umz Sverrir toemur tál söguminar“.
Ég bið miemin a® aititouigia þa®, að
ég vér® a@ fiyaigtja sénviztou Hail-
dóns LaxniesB og skrifa Óiaifana
me® litlnmi statf.
Svo heWmr HctffldBVr áfinamr. „Til
dæmis er fiordœmáog þýzika kirtoj-
unmar aager á ÓJalfii Triygigviasiyinii,
oig þar tótou danstoir umdór. Þa®
vonu þedr, sam köiiuSu Ólatf
Tii-yigigviasoin gerstoami, þ.e.a.s. töidu
hamn BÚBsnestoam. Dansttoir saigm-
firæðiingar, þar á mieðiai Saxi, vita
euigim dœrnii þess, að ÓJafiur
TriyglgivaBOin haifi fengizt við
JíriHtiniilbo@.“
— Hwemær taiaði HatfDdör Lax-
oiess vd@ Saixia.? —
„Það er kunraaina em, fná þuinfi
a® segjia, a® íhjá okikuir er Ólatfur
Tryggivasom motfakums komar gral-
riiddard- Haran er kominn úr ó-
tonmnram söað ausitian sailts Rúss
landls'. Þar 'hefiir hamm aJSzt uipp
umiviaffiiinm fialðmi bdibJiulegirar mó®
nr eárns og jesúbair,ni®. Haem sváf
nr ein'S og vágaihnötibur yídr Nor
egi, gierist Joomumgur lamdsims og
kristinar það í stojótri svíipam og
5 Jömd ömmur, sumir segja 6.
Hainm er sillítot gtfæsimenni að fríð-
leik/ og íþróttum, a@ jatfravel ís-
lenztoar heibjur eins og Kjartian
Ólatfssom og tfllieiiri, mega hatfa ság
altfa vd@.“
Vi@ stoulum atlhugia þe'ninan
kg'fla1 ofuirl'ítið. Nú er bverant táJ,
an'raa® hvort er Hailldór Laxness
að gieua sér uipp heimeku viljamdi,
eða þá hitt, a® haran er verr að
eér í bóftomenofcpm em mdg betfðd
óra® fiyirir.
Hamm þyJoist etóki þektoja upp
nu.na Ólafe Tryggivasonar. Getfur
í stoym, að hanm sé fná Rússlandi.
Hatfl'dór hefiir sýmitega veri® í sögu
tímia hjá ffiétoga Stalín mdli þess
að hamn var að horfia á rétibar-
höldin fö'rðum.
Ólatfrar Tryggvason var somur
Tryiggiva Óilatfigsomar konumigs, son
arsonur HaTaJidar hártfiagna, og
móðir hams var Ásta-íður og var
dótibir Biritos lijóðaskalla, er bjó
á Oprositlöðum, rítfas mam,ns. Hún
giekk me® Ólatf Tryggvasom, þeg-
ar maður hennar var di-epinn.
Halldör Laxness segir, að Kjart-
an Ólafssom hafii mátt hafia _sig
allan vi@ í toappleik við Ólaf
Tryggvason. Þa® er nú bezt að
ég segi þá siögu, svo HailJdór sjái,
toverpig íslenzkir bændur sögðu
söguir, áður en þeir edignuðúst
mam.niran, sem si'gldi fyrir Reyfcja
nes.
„Það var eiran dag í góðu veðri
að bæjarm'erm fióru tál sunds í ána
-Nið. Þá mæiti Kjarian til sinna
fél'agia, að þeir myndu fara til
swndsdns1 að stoemanta sér. Þeir
giera svo.
Einm maður lék þar mitolu bezt.
Þá stwr Kiartam Bolla. ei hanm '
viildd freisita suinds við bæjairmamin.
Bolíl'i svairar, etokd ætlia éig það
mitt færi. Eiigi veát ég 'hvai' kapp
þitt er nú toomið, segiir Kjartain,
og stoal óg þá till.
Kjantfain flleyigir sér raú út í áraa,
og að þeseum marani er bezt var
sundfær, og færir niður þeg'ar. og
helduir niðri uim hi'íð. Lætur Kjart
an þerana uipp, og er þeir hafa
etoki tengi uppi verið, þá þríf'Uir
sá maðúr táil Kjartans, og k'eyrir
lnanin raiður og eara niðri etokd
skiemiuir en K.jartami þótti hótf að,
og koma enn upp. Erngii höfðú
þedr or® vd©. Há® þ'riðja simn
fiæ’na þeir iniður, og eru þeír þá
mdtolu tengst raiðmi. Þyitotoist Kj&rt-
an nú eigii skitfja hvemiig sá leiik-
ur mu.mj fiaira, og þyitofcist Kjartan
atfdirei toomdð hiaifia í jatfnrakkan
Stað fynr. Þar toemrair að lyktum,
að þeir konna u,pp og lleggjast, til
l'amids. Þá mælti bæjarmaðu'r: Hver
er þessi maður. Kjartan segir
natf'n sitt.
Bæja'rimaðui' mælbi: Þú-ent sund
fær vetf eða eatfu að öðnum íþrótt
um jatfnvel búiiran sem að þessi.
Kjaatfian svara'r oig heldur seint:
Það var orð á því, þá er ég var
á ísiiandii, að þau- færu aðnar efit-
á'r. en nú er lítiils um þessa vert.
Bæjarmaður: Það skiptir nokkara
við hvei'n þú hetfi'r áitt, eða hví
spy,r þú miig enigis.
Kjantfan mælti: Etoki hirði ég
uim niaffin þitt.
Bæjarmaður segir: Bæði er að
þú ei't geirfiiilieguir maður. enda læt
ur þú atftf stóntega, en e,iigd að sið-
ur skalít þú vit-a naffin mitt, eða
við bvenn þú hetfir sundið þreytt.
Hér er ÓJatfur konuragur Trýg'gva-
son.“ - •
Það er'sn jaltí hjá höfuundi Lax-
dælu, að próffia Kj'aatfan 'ipéð því
a® láitia hann képpa vi@ sjáltfan
Ótf'atf Trygigvaisora.
Þessa sögn h'atfia ísiendiniga'i' les
ið sér biil óiþliandinraar á'raæigju um
aihdiir. Bóndiinn, sem þepsa sögu
sagði. i’æri sjáifsa'gt ekk,i nefnd
ur l'bstamaöu'i' á. atómöld eins og
raú. í daig eru þeir edíniir lista-
menn, sem Stóniffia þannig skraf-
stj'kkj'amál, að enginn venjuilegur
___________________________________________7
aliþýðuimaður skállur þá. Þó eru
heiðarliegar uindainibeitoniingar þar
firá.
Þá er bezt að lófia Adam fra
B'rimium að segja frá Svoldar
oi’irastiu, eiins oig Haildór Laxness
vitfl 'hafa hairaa:
„Barizt. var mtflili Skáneyjar og
Sjáilands, 'gaiiraaJltoUninuir tfyrirsátts
sbaður sjóræniiinigja, En á þessum
sbað biðu Norðmenn lægra hlut
fyrir Dönurn og varð liði þeirra
tvíisbnalð. Ólatfur toonúngur stóð
einn oig yffiargefiinih, og kastaöi sér
í sjóiinin, og gerði s\'o miatolegain
enda á ævi siirani. Kona lians lank
lífi aiuimlkuiraraaTl'ega ur sulti og
seynra eftir 'vei'8skiuld»n.“
Framhald a bls. 15.
med gráu slikjuna
Perr þvær með lifrænni orku
MEÐ GRÁRRI SLIKJU
ÞVEGfÐ MEÐ PERR
GRAA SLIKJAN A BAK OG BURT
ÖFLUGT
PERR greipist inn í þvottinn
Gráa slikjan hverfur
meá lífrænni orku,sem fervel med þvottinn.
PERR sviftir burt gráu slikjunni
af þvotti ybar.
Hvitt vercJur aftur hvitt og
litir skýrast.
m
m
Velar e<5a handþvottur
arangurinn alltaf
undraverdur
Þetta tekst Perr
mecí lífrænni orku <«!»>
Off with the
grey veil
Pcrr í
rauduni pakka.
Frá Hcnkel