Vísir - 10.11.1977, Blaðsíða 12

12
Fimmtudagur 10. nóvember 1977 VISIR
Ein hjörð — morgir hirðar
OVINSÆLAR
ATHUGANIR
' V i
Jón Þ. Árnason segir aö
meö vissum fyrirvara
megi taka undir með
forsætisráðherra núver-
andi vinstra ráðuneytis,
sem staðhæfir að við
höfum það bara gott.
Alkunna er aö de Gaulle var
maöur dynta og duttlunga, sem
oft birtust i hinum kyndugustu
uppátækjum. Eigi aö siöur er
ekki annað vitaö en aB Frakkar
ættuauBveltmeB aB loka augun-
um fyrirsliku og létu sérá sama
standa. AstæBan vareinkum sú,
aB þeir voru mefi réttu sann-
færBir um, a B de Gaulle átti ekki
aBra hugsjón æBri en aB endur-
reisa veldi Frakklands og
hindra aB æra þessa glataBist til
fulls f loddaraleik flokkabrask-
ara. Frakkar drógu aldrei i efa
aB heiBur og hamingja frönsku
þjóBarinnar var honum hjart-
fólgiB kappsmál ofar öllum per-
sónulegum viöhorfum. AlþýBu-
hylli og opinberar virBingarviB-
hafnir yfirleitt og fjárhagslegir
ávinningar alveg sérstaklega
voru alger aukaatriBi i lifi og
starfi de Gaulle. ÞaB urBu jafn-
vel óbilgjörnustu gagnrýnendur
hans aö viöurkenna.
Frakkar hafa lengi haft orö á
sér fyrir aö vera ákaflega rikis-
traust þjóö og þvi gert sér grein
fyrir aB stjórnmálaleiötogar
veröa aö vera fööurleg tigin-
menni. Þeir hafa sjaldan gert
sér rellu út af mislyndi þeirra,
skapbræBi, tillitsleysi jafnvel
hroka bara aö þvi tilskildu aö
þeir helguBu lif sitt velferB
barna sinna. Þeir hafa og átt aö
vera djarfir og einbeittir.
Frökkum hefir ekki heldur
brugöiB hót viö göofsaköst
þeirra ellegar kvenastúss. En
þeir hafa aldrei viljaB sætta sig
viB hrakmennsku i fari þeirra.
Og allt til ársins 1940 hafa
Frakkar veriB einhver striös-
fræknasta þjóö heims, hafa
variö 600 árum þjóöarævi sinn-
ar á árunum 725-1925 til
hernaöar, hafa háö 72 striö á
timabilinu 1680-1940, þar af ófá
árásarstriö án þess aö veröa
snortnir hættulegu samvisku-
biti.
Frakkar og Islendingar eru
ólikar þjóöir um flest og sögu-
legur samanburöur yröi fá-
sinna. Fásinna yröi sá saman-
buröur þó aö ekki væri nema
fyrir þaö eitt aB enginn Sannur
Islendingur heyrir nokkru sinni
neitt unaöslegra af vörum
„stjórnmálamanna” sinna en
heitstrengingar þess efnis, aö
aldrei aö eilifu skuli sú regin-
hneisa henda nokkurt Islenzkt
atkvæöi aB þaö þurfi aö leggja
eyrisviröi af mörkum til vama
fööurlands sins. t staö þess aö
greiöa smáræöi eins og t.d. 5%
landvarnaskatt af tekjum sin-
um, skuli þeir sjá um aö þeim
veröi greiddir milljaröar árlega
fyrir aö aörir hafi tekiö á sig
ábyrgö og áhættu af landvörn-
um Sannra tslendinga.
Og alger óþarfi hefir veriö aö
svo mikiö semýja aö þeirri fjar-
stæöu aö Sannur Islendingur
fórnaöi dropa af vikingablóöi
sinu fyrir ættjöröina enda finnst
ekki fordæmi slikrar ósvinnu i
allri sögu íslands frá upphafi.
Hins vegar hafa Sannir Is-
lendingar ævinlega veriö af-
spyrnuiönir og afkastamiklir
við aö hnoöa saman niö- og róg-
þrugli um erlenda óvini sem
undantekningalitiö hafa raunar
veriö fyrirferöarmestir i þoku-
veröld þeirra sjálfra. Fyrir þaö
verður skaparanum seint nóg-
samlega þakkað.
M.a. af þessum sökum veröur
sæmilega giöggt hvers vegna Is-
lenzkur almenningur er haldinn
jafn neikvæðri afstöðu m.a.s.
rótgrónum fjandskap í garö
rikis og rikisvalds sem raun
sannar. Meö sterkum r<8cum má
jafnvel telja hann rikisfjand-
samlegan aö eölisfari. Hann
jórtrar þindarlaust sömu tugg-
una um aö rikiö sé eitthvaö
djöfullegt af sjálfu sér, ógurlegt
skri'msli sem hljóti óhjákvæmi-
lega — vegna áskapaörar
ónáttúru og illsku — aö ofsækja
þegna sina strái i sifellu um sig
„boöum og bönnum” I allar átt-
ir og skeröi persónufrelsi ein-
staklinga aö óþörfu og án afláts.
Tilmarks um frekjuog yfirgang
þess er oft bent á að þaö gerist
svo djarft aö ætla „ein-
staklingnum” aö greiöa hluta af
tekjum sinum til sameiginlegra
útgjalda taki m.a.s. gjöld af
appelsfnusafa og ljósmynda-
filmum.
Þessi ófrægingarárátta sem
ýmsir hávaöasamir og áhrifa-
miklir aðilar i hópum hraö-
gróöamanna og kjósenda-
fangara ala linnulaustá, er allt i
senn: vanþekking, heimska og
visvitandi blekking. öfarnaöin-
um af vömmum og skömmum
„stjórnmálamanna” og sam-
særissamtaka um sérhagsmuni
(ASI/VSl & SIS) er smurt á rik-
iö sem slikt en ekki á nefnda
meinvalda sjálfa. Hin marglof-
aöa „dómgreind” almennings
hrekkur ekki tii skilnings á
málsins merg, nefnilega: Rikiö
það erum við öll og sjálft rikið
ernákvæmlega það sem við höf-
um gertúr þvi það er eins og við
viljum að það sé beinlinis eða
óbeinlinis með okkar eigin at-
höfnum og athafnaleysi.
Þetta staðfestir þjóöin nær
einróma sérhverju sinni sem
hún erkvödd til aö setja frelsis-
X-iö sitt framan viö einhvern
bókstaf á sérstaklega til þess
hönnuöu eyöublaöi undir
traustsyfirlýsingu. Þaö mun
hún og enn gera svikalaust á
næsta ári — ekki aöeins einu
sinni heldur tvisvar — þrátt
fyrir meiri óróa og háværari
óánægjuklið en við álika hátiö-
leg tækifæri undanfarin ár.
Þannig sannar hún I verki að
hún óskar sér ekki stjórnvalda
sem hægt er að bera virðingu
fyrir eru persónulega flekklaus,
skyldurækin og óeigingjörn.
Hjörðin velur sér ætiö hiröa er
likjast sér sjálfri. Þeir fá
óáreittir aö gera það sem þeim
sýnist aö launum fyrir aö leyfa
hjöröinni aö segja þaö sem
henni sýnist. Allir virðast þvi
geta unaö glaöir viö sitt:
hirðarnir á jötunni og hjöröin
viö nöldrið.
Meö vissum fyrirvara má
þess vegna taka undir meö for-
sætisráöherra núverandi
vinstraráöuneytis sem staö-
hæfir að „viö höfum þaö bara
gott!”
Fyrirvarinn hlýtur að veröa
sá aö „viö höfum þaö bara
gott”, þ.e. erum meö allar
istrur þandar af kjötkássu og
yfrið nóg bensin á bilana, þvi
aöeins og svo lengi sem (1) unnt
reynist aö prakka út lán ein-
hvers staöar erlendis út á gjald-
getu barna og barnabarna og
(2) Bandarikjamenn telji sig
þurfa aö greiöa milljaröafúigur
árlega á einn og annan hátt fyrir
eftirlitsaöstöðu sina á Islandi.
ÞRJAR BÆKUR FRA BJÖLLUNNI
Bókaútgáfan Bjallan
hefur gefið út þrjár nýj-
ar bækur, Berin á lyng-
inu, Örvar-Odds saga og
Ættum við að vera sam-
an?
Bókaútgáfan Bjallan var stofn-
uö áriö 1973 og hefur einbeitt sér
aö útgáfu f ræöibóka fyrir börn og
unglinga, og teljast þessar þrjár
til þeirra.
„Berin á lynginu” er úrval er-
lendra ævintýra, ljóða, leikja og
sagna þýdd af Þorsteini frá
Hamri.
„Orvar-Odds saga” kemur
þarna i fyrsta sinn Ut i sinni elstu
og upprunalegustu mynd, en hún
er af flokki fornra rita sem nefn-
ast Fornaldarsögur Noröurlanda.
„Ættum við aö vera saman?”
fjallar um Tómas sem er heila-
skaöaöurog erkjörinn grundvöll-
ur til umræöu um vandamál fjöl-
fatlaöra barna. —GA
HAUSTHAPPDRÆTTI SJÁLFSTÆÐISFLOKKSINS1977
10 vinningar:
•IKHITACHI LITSJÓNVARPSTÆKI
Verðmæti samtals kr. 2.500.000,-

Afgreiðslan er í Sjólfstœðishúsinu
Háaleitisbraut 1. Opið frá kl. 9-22
SÆKJUM
DREGIÐ 12. nóvember 1977
SENDUM
Hringið í sima 82900 og greiðsla verður sótt heim ef óskað er.
Þorteinn frá Hamri f lettir einni af
hinum nýju bókum sem Bjallan
gefur dt.
svölu BINGÓ
VERÐUR í SÚLNASALNUM HÓTEL SÖGU
FIMMTUDAGINN 10. NÓV.
Fjöldi glœsilegra vinninga, m.a. 2 utanlandsferðir.
Verðmœti vinninga 850 þús. kr.
Spjaldið kr: 500,—
Húsið opnað kl. 20.00. — Aðgangur ókeypis
Stjórnandi: Jón Gunnlaugsson.
Svölurnar, félag fyrrverandi og núverandi flugfreyja.
TÍSKUSÝNING
Módelsamtökin
sýna nýjustu
hausf- og
vetrartískuna.
★
Allur ágóði rennur
til líknarmála.