Tíminn - 03.07.1969, Qupperneq 3

FTMMTUDAGUR 3. júlí 1969.
TIMINN
Meö
morgun-
kaffinu
s.
-?4v
Tvær etiífllknxr fóni saimain á
Hlóítal LaftledSiir og seftiuBt við
borð eiltlt þatr. AS vönmu spori
bemu.r naráfcur sjóliði og bið-
ur aðna þeirra að dansa við
si|g ,og fier hfúm. mieð honum.
Stúikain, sean efltiir var, beið,
en hin fccwn e&iki og sá hún
hemmi aðeáms bregða fyrir í
dianskeuim. Lömgiu síðar utn
kn'öldilð, þegair hljómsveiltin
haffiði ledlkið síðaista fegið, kom
stúJSkan loflas og^ var sýniiega
í æatu sflcapd: „Ég æitaaðii bara
aidrci að losna við harnn, og
htugsaðiu þér bara, hveð hann
var frelkur," sagði húm. „Strax
etfttir fyrslta diansinn sagði
hamn: „Skal vi holle opp?“
Nei, sagði ég og eftir hvenn
eiinasta dans sagðd hann „Síkall
vi iiioliie opp?“ en éig sagði
alltaf nei. Og niúmia síðaist, þog-
ar hl'jómisveitin hætlbi að spáHa,
sagði hamn brosandi: „Nu má
■vi nox hole opp, fröfeen," en
ég siedt tmáig l'auisa og sagðd
eninþá niei, þvf ég vildd auð-
vnitað ekflai fara uipp rniieð flion-
umx.“
Slö'iivi Hetgalscm var eliltt Simn
Staddur á bónidabæ á Aiustiur-
llömidd og var þar að mállia uppd
á háuim hól. Kemiur þá bónidl
til hans, gægilst á myndina hjá
homuim og seigir heldur fyrir-
ldltilega’ „Hivað \á þetita nú að
vera?“ „Það er edlítfðim," sivar-
aðd Söflvd. „Jæjia, svo það er
eMtfðim. En imiér sýndst þetta
in|ú helzt Mlkjiaisít grámi rnieri."
„Það er eðlilegt" svaraði Söivi.
„Því þammiig idltur húm út í aiuig-
uim heiimslkinig|j’ans.“
Trúboðdinin (prédifloar): Hvax
eilguim við að setja Jóhanmes
sfldrara? Vdð gietuan ekflri. sett
hamn hjá spáimlömmunuini, efldki
sett hamm hjá postuluinium.
Hvar eáiguim vdð að setja hanm?
Einm fumdarmiamtna: — Setj-
dð hanm bara þar sem éig sit,
því mt fier ég.
Eimu sinmi var umigiur maS-
ur, sam var mýflaamámm heirni frá
útiöndum með mijög gott próf.
Héfllt hanm því, að afllar stúlk-
ur væmu „sfloatoar“ í sér.
Slkíömmu etftdr að bamin kom,
var hanm á damslMik og gatf sig
þar á tiall vdð miðalltíira mamrn,
sem hamm baifiði hiltt úti í
Kaupmiamimahötftn, Allt í edou
telkur umigi miaðuriinm eftir því,
að á að gizlka tflertuig flooma, sem
siltur himum imagám í saflmum,
er að brosa og fciinfloa fcolli
þamigað, sem þeir standa.
„Sflqyldd þessi ifcerll'ingiamsflorulklka
þamna vera að reynia að „kóCoet-
era“ vdlð mdig?“ saigðd urnigi mað
urinm, „Bg vedt efldki" svaraði
hdmin. „Em það er vedlkomð að
ég spyrjd hama að því fymir
ýður, því þetta er floonan mím.“
DENNI
DÆMALAUSI
— Reyndu nú að Hlæja ekki

Sftíllban á eimdálkamyTwflinni
nefnist Buith G-assmann og er
þýzk kennsluikona. Kennslu-
grein hennar er kynferðismél,
en þýzba stjómim réð hama til
þess að uppdýsa börn um allia
ieyndardóma kj'ntferðislifsiins,
og etftir því sem flestum sýnd
ist, þá mum benmslam hatfa geng
ið mjög vel, Ruth var mjög
eðlileg í allri framgönigu,
skýrði frá ölflum hlutum af
eimtskæru hispursl’eysi, þammig
að þau þýzflo börn sem kennsfl
unnar hafa notið eru hætt að
pískra um kyntferðismál á göt
unmi, heldur höfða til kennslu
umgfrú Gassmamms.
Ruth mun hafa töfrað fleiri
en Þjóðverja með framigöngu
simmi, nú hafa Bamdarfkjam'enm
tekið hania á mála og breytt
mafmi henmar í Truith (sammi'eik
ur), og umdir því nafni birtist
hún í bandaríska sjónvarpinu
og flytur kennsflu sína á ensflou.
Fyrir þessa sérstæðu kennsiu
sína hefur niafn stúlkunniar fflog
ið víða, og þegar hefur henmi
boði7,t Mutverk í tveim _ bvfllk
myndum, hún hefur þegið boð
in, og mum á mæstummi hagnýta
sér allam simm fróðleik um
kynferðiismál sjálfri sér tid
hamda, þvf hún á í báðum
myndunum að leiba vergjarna
stúlku.
Noregur er sagður felmtri
sflleiginin vegma mýju komuminar
hams Hamalds florónprins. Og or-
söfloim er sú, að Sonja þykir
efkfloi komna miógiu vimðulega og
alvaTilegia firam siem hæfir stöðu
henoiar.
Hún hetfiur ofit vemið staðdm
að því að loyssa prdmisdinm sion
á muminiimm, þögar þau eru sam-
am í Þjóðlie'i.khúsimu norska, og
þedm fininst afliveg ótæbt Norð-
mönnum, að hún beygir siig
sjládf ndður og teflour upp vasa-
kflútimn sdmini, mlilssi húm hamm
á góltfii® — og það sem verst
er, ef eiinlhiver þairtf að brimigja
til þedmra HamaDdls og Soniiu,
þá svamar húm bara: „Þetta er
Somja, hvems ósbið þér?“ — og
svona miætti ianigd tetja um
Um humdrað manms hatfa nú
átoveðið að gamga á hömdum
firá London til Brighton, en
vegailengdin mum vera um
humdrað kílámetmar.
Þessi niáungi sem hér sést
á bveggja dálka myndimmi bedt
ir Bifll McLeod, og hanm var
himin fyrsti sem auiglýsti þessa
fyrirhuiguðiu ferð sína, en hörð
saimbeppni verður væntaniega
um fynsta sætið. Reyndar eru
menm farnir að þekkja töluvemt
múigslegia fmamkomu Sonju.
„Svona á prinsessia ekki að
hegða sér,“ segjia bæði norsk
og sænsk viikublöð, sem mik-
ið sbritfa um kónigafólk fyrir
aðdiendur þess.
til þessarar umdarlegu íþróttar
á Bretflamdiseyjum, og trúa
menm einfloum tyrkneskum jámn
brauitamstarfsmanmi tl að bera
siigiurorð atf öðrum keppendum,
cflfe sá maður er fmá Brigihiton.
B'úizt er við að hamdigamiga
þessi taki næstium eimm mámuð,
og er hver einsitaflÐur keppamidá
styrlotur tl fararinmar. Það
emu ýmds fýrirtætoi sem styrtoja
miemninia til þessa sértoenmiflegia
suimarferðailagis.
.