Tíminn - 09.09.1969, Side 3

ÞRIÐJUDAGUR 9. september 1969
— Hanm er svo feitur, uð hann
getur «ik)ki leitoið golf.
— Hyað meinarðu?
— Eif bann setur toúluna,
þar sem toann sér hana, er toún
of lanigt fr'á til að hann geti
siegið hana, en ef toann færir
hana nær sór hane hana etoíki.
Útdnáttuir úr reitoninigs'bóto:
— Þegar ein toona getur
eignast eitt bam á níu mán-
uðutn, hversu möng börn geta
þá tu.ttogu og sjö toonur átt á
þrem mánuðum?

Pyrir notoruim árum var leik
ið erlent leitorit í félagistoeimiili
úti á lanidi. f einum þættinum
gemgar maður með huind
bandi þvert yifir sviðið. Svo
slysalega vildi til eitt tovöidið,
að hundurinn staðniæmdist á
tniiðju lleiltosviðinu og pissaði
upp við ræðustól, er þar stóð
F-aigniaðartiátum áhio-rfenda aeti
aði aldrei að linna. Eftir sýn-
inigu spurði kona noktour einn
leitoarann:
— Hvernig féið þið hann til
þess á toverju kvöidi?
— Þér hafið ekið á reiðhjóli
unidir áh»[um áife-ngis. Hvað
getið þér sagt yður en máls
bóta?
— Mcr toeifði aldrei dottið
í hug að atoa reiðhjóli ófuil-
ur.
Laekn-irinn: — Þér lítið mun
betur út í dag frú Sörensen.
Frúin: — Já, enda hef ég
farið náitovæmlega eftir því,
sem stendur á meðalaglasinu,
sem óg fékik hjá yður.
Lætonirin-n: — Hvað stóð
þar?
Frú Sörensen: — Að tappinn
ætti ailitaf að vera vel fastor
í glasinu.
— Herra sáifiræðingur, þér
verðið að l-ætona manninn
minn. Hann toeldur að ha-nn sé
hestur.
— Ég skal gj-arnan reyna
það, en það getor orðið notok-
uð dýrt.
— Það gerir etoki svo mitoið
til. Ha.nn hefur nefn-iliega þeg'
ar unnið fjögur veðhlaup.
— Mamma hefur ailtaf að-
varað mig við mönnum eins og
þér. Þvílito heppni að ég skyldi
toksins kynnast einum.
Auglýsing í blaði:
Ný ýsa í fyrramálið. Heiðr-
aðar hústnæður eru beðnar að
hafa í huga að ég sker innan
úr þeim oig tek af þeim haus
inn fyrir ektoi neitt.
LLk-kistusmiður nokikur aug-
lýstj í einu dagbiaðan'na fyrir
mörgum árum:
— Vörur mínar eru svo vana
aðar, að fóik, sem ein-u simi
hefur reynt þær, mun aldrei
nota annað.
Hann. fotoreiður: — Ég heyri
að þú sért að segja fólki, að
ég hafi etoki fundið upp púðr
ið.
Hún: — Ætiarðu kannske að
halda því fram ,að þú hafið
gert það?
DENNI
DÆMALAUSI
— Bíddu nú við!
— Hversvegna verðum vlð að
að hafa steikt egg i morgunverð?
Playboy er nafnið á mörg-
um nætorklúbbum amerískum,
sem einkum enu frægir fyrir
hinar litlu og yndisfögru toanín
ur sem annast um gestina. —
Stúltour sem etofci má snerta,
aðeins horfla á.
Og hvernig skyldi hún líta
út, kanínan sem Playboy kóng
un'inn nefur til eigin afnota?
Þannig spurði Bro Brille á
Ekstrablaðinu danska sjálfan
sig, áður en hann hélt af stað
á blaðamannaf'Und hjá Hefner,
eiiganda Playboy-fyrirl ækisins.
Jú, stúlfcan er nák'væimlega
eins og maður ím'yndar sér að
Playboy-kanína líti út, og
fraimikoma hennar var lífca
aiveg i samræmi við útlitið.
Hún er faiileg, já mjöig svo,
kiædd etir nýjuste tíziku að
sjálflsögðu, i hvítri, hekiaðri
buxnadragt, sitoreytt með blúnd
um á viðeigandi stöðum, því
miður voru blúndumar ekki
gagnsæjar.
Allan tímann meðan á- fund
•num s*óð, hallaði hún sér upp
að Hefner, eins og til að leita
þar skjióls og trausts, og þeg-
ar hún lagði höfuð sitt að
brjiósti hans, hef-uir benni ef
’aust tondið slæmt, að hið
bytoka peningaveski hans hefur
fcomið í veg fyrir að hún hafi
Bæjaryfirvöldin í Traná í
Svíþjóð toöfðu iengi þrjózkast
"ið að endumýja bílakost
siökkviiiðs bæjárins. þrátt fyr
ir bænu og kröfur slökfcviliðs-
ims. sem lengi hafð' h-aldið pvi
flram að bílar bess væra næst-
•im allir á síðasta snúni-ngi
Svo bar bað til. að siökkvi-
iðið fldkfc útkalil og átti að
. sipfcikva eld ; verksmiðju no-kk
urri, n l-eiðinni þan-gað gafst
slötokv’liðsbifreið sú er send
var upp Mennirair reynd-u að
tjasla he-n-ni samar eins o-g
hægit vai, oé ko-must á leiðar-
enda en þá komust þ-eÍT að
fundið hj-a-rtslátt hans. Hún
brosti í h-vert sin-n sem ljlós-
miymd var teki-n, og var sífeilt
að væta varir sín-ar með tunigu
brodidinuim. Bro Brill-e segir að
sig hafi jú langað að hj-álpa
henni við þá iðju, hins vegar
hefð-i hann efck-i kært si-g um
að toafa svon-a litla k-anínM sikríð
andi framan á sér.
Hefner hefur grætt ævintýra
Le-gar upphæði-r á blaði sínu,
sem -mjög h-efur hneykslað
su-m-a Bandaríkjamenn, en gæti
hins vegan verið satolaust
ki-rkjurit í Da-nmörku. Eignir
hans e-m m-étnar á 136.000.000
dollara, og efiaust þætti sér-
hverj-um fjánmiá-laráðheira gott
að h-afa siíka upphæð til ráð
stöfunar. Nýlega eyd-di Hefn-er
6 milljónnm d-ala í einfcaþotu,
sem útbúin er m-eð dagstofu,
skrifstofu og 16 svefn-her'bergj
um fyrir fylgdarl-iðið.
— Iðkið bér íþróttir, Hefn-
er? — Já, þessa íþrótt, segir
Hef-n-er, og fa-ðmar unnustuna.
— Hve stórt er rúm-ið yðar?
— Ég veit það ekfci, en það
er stórt. með hristidýnu. raf
m-aanishitun, s-jónvarpi oe
stereo-útbúnaði, — Sofið þér
”el 1 oví? — Nei ég fl-eygi
mér á diívan tii að sofa.
því að útkall-ið var gabb
Varla >roru slökkviliðsmenn-
imir k’.i-mnir ti1 stöðva sinna að
nýju. en annað útkall harst og
’ það rinnið var það skóear
eldur beir bu-str- af 5t.að
sínum oezta bíl. en þega-r þeir
oeygðu út aí b’óðveginum átt
'na að skóein-um sa-uð á oíln.
'in' Eftir stutta töt eá-tu þeir
samt orælað h-onu-rr áfram en
begar. ^eir k-omiusi l-oks alla
’eið va búið að slökkva eld-
vnn Ský”sli!: um a-tburði Oessa
sendu beir s-íðan réttuni aðil
um, og nú mun nýr floti
slök'kvihíia æra a leiðinni ti)
Tranás
Fliestar þjóðir V.-Evrópu
reyna að g-era sem mest fyrir
erlendia ferðamen-n, enda er
þjónusta og fyrirgreiðsla við
ferðafölk arðbær tekjulind.
F-rakkar e-ru einn-a toræfastir
sem íerðamanniaþjóð, og er
n-æstum takmarka-laust hve
mjög þeir leggja sig í lí-ma við
að gei’a þeim til hæfis. Vín-
yrkja þeirra Fratoka er heims-
fræg, og því ma-rgir útl-ending
ar s-em vilja kyn-nast henni.
Fraikkar hafa útbúið marg-a af
hinum s-tærstu „vínfcjöilur-um“
sínum þamni-g, að hellar eru
grafnir inn í hæðir, oig vfn-
flöstoum raðað þar í hiiilur, en
í m-iðjuim h-el-linum er atoveg-
ur, og geta bifreiða-r auðveld-
ve-ldtega ekið um þessa rang-
nala og farþegar þeirta virt
fyrir sér gu-ðaveigarnar í flösk-
unum. Ferðamenn þurfa efcki
a-n-nað en að aika að inngangin-
um í hellinn, þeyta þar homið,
kemur þá út umsjónarmaður,
sá smieygir sér inn í bílinn hjá
bíl’stjórian-um og síðan leiðbein
ir hann fóifcinu um hellana.
Gj'ama-n er mönnum gefinm
kostor á að bra-gða á einíhverju
víni, ölium n-ema bílstjiórainum,
hainn fær efcfcert.
Jean Poul Belmondo og vin-
kona hans um þessar m-undir,
Ursula Andress, voru nýlega
í Las Vegas, en þangað
skruppu þau til þess að heyra
Barböru Streisand syngja á
næturklúbb. Eftir konsert
Barböru fóru þau Belmondo og
Ursuia að tjaldabaki, til bún
ingsherbergisoBarböru, tii þess
að heilsa upp á hana og þakka
fyrir sig. Barbara fagnaði þeim
vel og ætiaði að bjóða þeim
konfekt eins og hún var vön
að gera við alla sína gesti. En
þegar hún rétti að þeim kass
ann, sá hún sér til mikilla leið
inda, að kassinn var gaitómur
orðinn. Barbara var ákaflega
hrygg, og bað vini sína mikil-
lega afsök-unar. Daginn eftir
fékk hún sendingu mikla frá
Belmondo: Konfektkassa, sem
var svo stór, að tvo menn
þurfti til að bera hann inn í
búningsherbergi Barböru.
Nei, nú flyt ég sko á elli-
heimilið, sagði hinn 79 ára
gamli John Erikson frá Kram
fors í Svíþjóð, eftir að hundr
að kílóa steinn hafði brotið
salernisskálina fyrir honum.
John Erikson var rétt stað
inn upp af skálinni, hafði
varla tosað upp um sig buxurn
ar. þegar stór steinn kom fljú-g
andi inn í gegnum vegginn o-g
braut skálina. Steinninn mun
hafa komið upp úr grjótnámu
sem er rétt við hús Erikson,
en þar voru menn að sprengja.
Erikson sagði að við það að
sjá steininn koma í gegnum
veginn hafði hann fengið tauga
áfall, orðið að leggja sig á dív
aninn sinn og gat sig ekki
hrært þaðan sem eftir var dags
ins. „Hefði hnullungurinn kom
ið fáum sekúndum fyrr, hefði
ég fengið hann i bi»curnar“,
sagði Erikson.
Eftir að Erikson fór aftur
að hafa fótavist. var óað hans
fyrsta verk að fara með um-
sókn um elliheimilisvist tii
bæ.iryfirvaldanna Áreiðanleaar
heimildir herma að umsókn
inni verði svarað játandi.