Vísir - 01.11.1978, Blaðsíða 16

16
MiOvikudagur 1. nóvember 1978 VISIR
LÍF 06 LIST LÍF OG LIST LÍF OG LIST LÍF OG LIST LÍF OG LIST
Söngtíðindi
Undanfarinn mánuO hefur rikt óvenjuleg gróska á
sviöi söngiistar hér I borg, og er þaO vel. Þann 7. október
hélt Ingveidur Hjaltested tónleika á vegum Tónlistar-
félagsins viO undirleik Jóninu Gisladóttur, pfanóieikara.
Þann 20. október hélt Gerard Souzay ljóOatónieika f
Háskólabiói einnig á vegum Tónlistarfélagsins. Þá hélt
hann þriggja daga söngnámskeiö þar sem Islenskir
söngvarar og söngnemar fengu tækifæri til aö syngja
fyrir hann og njóta ieiösagnar hans. Þaö var Tónlistar-
skólinn I Reykjavfk, sem stóö aö þvi námskelöi, og ber
aö þakka þaö framtak alveg sérstaklega. Þá héit Anna
Moffo, heimsfræg primadonna, tónleika I Háskóiabfói þ.
26. þ.m. og aöra tónleika þ. 29. Hún kom hingaö á vegum
Fulbright-stofnunar á tslandi og Háskóla tslands.

Ingveldur — „upplyfting aö heyra gullfallega,
óskemmda náttúrurödd”, segir Þuriöur Pálsdóttir.
Allir kostir óperu-
söngkonunnar.
Tónleikar Ingveldar
Hjaltested minntu um
margt á söngtónleika eins
og þeir geröust i Reykjavik
fyrir 25-30 árum slðan. Þá
kom hver islenski góö-
söngvarinn af öörum, hélt
hljómleika og söng listavel.
En þær kröfur voru þá
gerðar til söngvara aö þeir
heföu fallega og góöa
söngrödd, kynnu aö beita
henni og túlkuöu viöfangs-
efnin eftir eöli söngvanna.
Það var mikil upplyfting aö
heyra gullf allega ,
óskemmda náttúrurödd
syngja á þann veg, sem er
aðall allrar sönglistar, en
þaö er aö ná að hrifa áheyr-
endur. Viðfangsefni söng-
skrárinnar voru vandmeö-
farin, og var auðfundiö aö
Ingveldur haföi unniö
markvisst og af alúö aö
þessum tónleikum. Fyrir
hlé voru lög eftir Franz
Schubert, Jóhannes
Brahms og Richard
Strauss. Ingveldur tók létt
og fallega á röddinni og
lagði mikinn innileik I
túlkun, enda þaö gæfunnar
barn að geta sungiö hárfint
„pianissimo”, mjúkt
„mezzopiano” og voldugt
„forte.” Af fyrri hluta
efnisskrárinnar hreif mig
mest „Immer leiser wird
mein Schlummer” eftir
Brahms og „Meinem
Kinde” eftir Richard
Strauss. Seinni hluti efnis-
skrárinnar var helgaöur
norrænum tónskáldum
þeim Páli Isólfssyni,
Edward Grieg og Jean
Sibelius, ásamt Giacomo
Puccini, en eftir hann söng
hún tvær aríur úr óper-
unum Gianni Schicchi og
Tosca.
Það var ró og fegurö yfir
„Söng bláu nunnanna”
eftir Pál Isólfsson og
„Varen” eftir Edward
Grieg. 1 lagi Sibeliusar
„Flickan kom ifran sin
alsklings möte” sýndi
Ingveldur þá dramatik,
sem röddin býr yfir, þó
algjörlega áreynslulaust.
Ariur Puccinis voru
hámark tónleikanna, en
arluna úr Gianni Schicchi
„0 mio babbino caro” söng
hún yndislega.
Söng Ingveldar var fork-
unnar vel tekið og var hún
margklöppuö fram og söng
þrjú aukalög. Ingveldur
Hjaltested hefur þegiö
undurfagra söngrödd I
vöggugjöf, og hún hefur um
árabil stundaö söngnám
hjá ýmsum kennurum. En
undanfarin þrjú ár hefur
hún unniö sjálfstætt, og
hefur náö aö vinna úr þvi,
sem hún hefur numiö, og
tileinkaö sér þaö besta I
þágu sinnar sérstæöu söng-
raddar. Eftir þessa
tónleika stendur hún sem
glæsileg söngkona. Hún
hefur alla kosti óperusöng-
konunnar, raddstyrk,
raddfegurö, úthald og túlk-
unarhæfni. Þarna eru
verömæti, sem ekki má
kasta á glæ.
Jónina Gisladóttir
aöstoöaöi söngkonuna meö
prýöi. Of mikillar
hlédrægni gætti þó viða, en
hún hafði einnig lagt sig
mjög fram viö að vanda til
tónleikanna, og sýndi
þarna aö hún er vaxandi
pianóleikari.
Souzay —engir
stjörnustælar.
Þvi miður var ég erlendis
þegar Gerard Souzay hélt
ljóðatónleika i Háskólabiói,
en ég náði aö hlusta á nám-
skeiðið, sem hann hélt á
vegum Tónlistarskólans i
TÓNLIST
QÞurlöur
Pálsdótt-
ir skrifar
um söng.
Reykjavik. Þar sungu
rúmlega tuttugu söngvarar
og komu þar fram bæöi
nemendur og reyndir
söngvarar islenskir.
Námskeiöið var mikil lyfti-
stöng fyrir Islenskt sönglif,
og mjög spennandi fyrir
okkur áheyrendur. Gerard
Souzay var fyrst og fremst
mannlegur og hleypi-
dómalaus i leiöbeiningum
sinum. Hann var elsku-
legur en ákveöinn og hrif-
andi glöggur. Þá stóö hann
aldrei sjálfur sem stjarna,
heldur haföi lag á aö láta
söngvarana gleyma tauga-
óstyrk og gera sitt besta.
Þau, sem sungu á nám-
skeiðinu, stóðu sig vel, sum
framúrskarandi og athygli
vakti hve margir góöir og
vaxandi söngvarar komu
þar fram. Þorgeröur
Ingólfsdóttir sá um fram-
kvæmd námskeiðisins
fyrir hönd Tónlistarskólans
og vil ég þakka henni sér-
staklega fyrir það. Hún
leysti allan vanda meö
lipurö og ljúfmennsku og
var Tónlistarskólanum og
okkur öllum til sóma.
Moffo og lögmál
likamshrörnunar-
innar.
Tónleika önnu Moffo I
Háskólabiói var beðiö meö
eftirvæntingu. Anna Moffo
er heimsfræg söngkona, og
söngur hennar á hljóm-
plötum og i óperu-
sjónvarpsupptökum gefur
sannarlega til kynna aö
hún er vel aö frægöinni
komin. En þaö ér svo meö
söng og listdans, aö þaö eru
þær tvær listgreinar, sem
einna óvægilegast lúta lög-
málum likamshrörnunar.
Þó Anna Moffo sé ennþá
ljómandi falleg kona, þá
var Anna Moffo, sem söng
fyrir okkur i Háskólabiói
26. október, ekki sú söng-
kona sem viö áttum von á
aö heyra, ef dæma á eftir
frægðarferli hennar.
Enginn ætlast til þess aö
rödd hennar sé jafn fersk
og fögur og hún var fyrir 25
árum þegar hún hlaut
Fulbrightstyrkinn til fram-
haldsnáms á Italiu. En
oftast er þaö svo, ef um
Moffo — vonbrigöi
heimsfræga söngvara er aö
ræöa, aö þótt röddin missi
nokkuð meö aldrinum, þá
hafa þeir venjulega þaö
margt til brunns aö bera i
túlkun og tónfegurð aö
unun er á aö hlýöa. Þvi var
ekki þannig fariö á tón-
leikum Onnu Moffo. En
Anna Moffo er óperusöng-
stjarna fyrst og fremst og I
arium úr óperum eftir
Verdi og Puccini naut hún
sin best. Þá sýndi hún
fallega söngtækni og leik-
túlkun sem hæföi frægri
primadonnu. Vafalaust
hafa margir haft ánægju af
aðsjá og heyra önnu Moffo
i eigin persónu og það er
mikils viröi. Pianóleikar-
inn Martin Smith aöstoðaði
söngkonuna lýtalaust, en
fremur ópersónulega.
lslenski dansflokkurinn sér til þess meö ekki allt of löngu millibili aö ballettáhuga f ólk fái eitthvaö aö sjá viö sitt
hæfi. Meö dönsurunum á myndinni er Karen Morell.
Rokkað á Stóra sviðinu
Rokkbaliettinn-1955
veröur frumsýndur á
nýrri danssýningu ís-
ienska dansflokksins I
Þjóöleikhúsinu á fimmtu-
dagskvöldiö.
Þessi ballett er saminn
af tslenska dansflokknum
i danssmiöju undir leiö-
sögn og stjórn bandarisku
ballerfnunnar Karenar
Morells. Hann fjallar um
timabiliö, þegar rokktón-
listin og -dansinn stóöu
sem hæst og er öll tónlist-
in I ballettinum flutt af
Elvis Presley.
I sýningunni veröa
tveir aörir ballettar. Þeir
voru sýndir á Listahátiö í
vor: Pas de quatre, eftir
hinn heimskunna ballett-
dansara og stjórnanda
Anton Dolin, sem sjálfur
sviösetti ballettinn, og
Sæmundur Klemensson
nýr islenskur ballett eftir
Ingibjörgu Björnsdóttur
viö tónlist Þursaflokks-
ins. 1 siöarnefnda ballett-
inum er fléttað saman Is-
lenskri danslist og þjóö-
legri tónlist i nútima-
færslu.
Karen Morell hefur
dvalist hér siöan i haust
og kennt Islenska dans-
flokknum. Hún var til
skamms tima mjög róm-
uö ballerina vestanhafs,
starfaöi um 9 ára skeiö
með New York City
Ballet sem sólódansari,
en varö fyrir slysi fyrir
þremur árum, sem batt
endi á dansferil hennar og
hefur hún nú snúið sér aö
kennslu.
Leikmynd viö ballett-
ana er eftir Björn G.
Björnsson. 12 dansarar
koma fram I þeim og eru
þeir allir i Islenska dans-
flokknum nema tveir
karldansarar og tvær
stúlkur úr ballettskóla
Þjóðleikhússins.
Næstu sýningar eftir
frumsýningu eru á
laugardaginn kl. 15 og
þriöjudagskvöldiö 7.
nóvember. óvist er aö
unnt veröi aö hafa nema
þessar þrjár sýningar.
s, jónvarps bíó
E nœstunni
Sjónvarpiö hefur nýlega fest kaup á nýjum pakka af
kvikmyndum sem viö fáum væntanlega aö sjá á næst-
unni. Samkvæmt upplýsingum Björns Baldurssonar,
dagskrárritstjóra sjónvarpsins veröa eftirfarandi
myndir aö öllu forfallalausu á dagskrá sjónvarpsins
fram aö jólum:
Virgin Soldiers lýsir
hvernig ungur breskur her-
maöur i Malaysiu fær þar
sina fyrstu reynslu af bæöi
kynlifi og manndrápum.
Myndin er gerö áriö 1970,
byggö á samnefndu leikriti
en leikstjóri er John Bext-
er. Aöalhlutverk: Hywel
Bennett, Lynn Redgrave.
Bona sera Mrs. Campbell
er gamanmynd frá árinu
1969, meö Gina Lollo-
brigida, Peter Lawford,
Shelley Winters og Phil Sil-
vers i aöalhlutverkum.
La Meilieure facon de
Marcher er þekkt frönsk
kvikmynd frá árinu 1975,
stjórnaö af Claude Miller. 1
aöalhlutverkum eru Pat-
rick Dewaere og Patrick
Bouchetey. Þessi mynd,
sem gerist I sumarbúöum
fyrir unga drengi, var sýnd
hér á franskri kvikmynda-
viku fyrir skömmu.
The Big Knife frá 1955
byggir á leikriti Clifford
Odets um kvikmyndaborg-
ina Hollywood. Leikstjóri
er gamli haröjaxlinn Ro-
bert Aldrich og i aöalhlut-
verkum eru Jack Palance,
Ida Lupino og Wendell
Corey.
The Golden Salamander
er breskur reyfari frá 1951.
Aðalhlutverk: Trevor Ho-
ward og Anouk Aimée.
Leikstjóri: Ronald Neame.
The Big Country (1958)
er frægur vestri eftir
William Wyler sem sýndur
var I Tónabiói á sinum
tima. Aðalhlutverk: Gre-
gory Peck, Jean Simmons,
Burl Ives.
Across the Bridge (1957)
er bresk mynd byggö á
sögu Graham Greene. Rod
Steiger leikur kaupsýslu-
mann á flótta undan lög-
- reglunni fyrir rán. Leik-
stjóri: Ken Annakin.
Support YourLocal Sher-
iff (1969) er bandariskur
gamanvestri meö James
LÍFOGLIST LÍFOGLIST LÍF OG LIST LÍF OG LIST LÍF OG LIST