Morgunblaðið - 07.02.2002, Síða 3

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. FEBRÚAR 2002 C 3
kenndur og með alla þessa vel spilandi
einstaklinga var hann mjög dapur, þar
sem einstaklingsframtakið réð ríkj-
um. Það gengur ekki að spila enda-
laust frjálsan leik í alþjóðlegum hand-
knattleik í dag. Það dugar ekki að
stóla á einstaklinga í svona stórmótum
heldur verður liðið að leika vel sem ein
liðsheild.“
Guðmundur blæs
í herlúðra
Guðmundur Þórður Guðmundsson
tók við stjórn landsliðsins í maí 2001
og byrjaði þá strax að búa liðið undir
átök við Hvít-Rússa um farseðil á EM
í Svíþjóð. Hann blés í herlúðra og fór
með sveit sína til æfinga í Belgíu, þar
sem leiknir voru tveir leikir gegn
Belgum og einn gegn Hollendingum,
áður en haldið var til Minsk í Hvíta-
Rússlandi.
Undir stjórn Guðmundar voru
Hvít-Rússar óvænt lagðir að velli á
heimavelli þeirra, sem hafði verið
þeirra sterkasta vígi í mörg ár – loka-
tölur, 30:23. Ótrúleg úrslit og þrátt
fyrir eins marks tap í Laugardalshöll-
inni, 26:27, voru Íslendingar komnir
áfram á EM í Svíþjóð.
Áhuginn fyrir landsliðinu vaknaði á
ný og af litlum neista verður oft mikið
bál. Guðmundur þjappaði sveit sinni
saman og kom með leikkerfi, sem ekki
höfðu verið ríkjandi áður. Allir leik-
menn fengu hlutverk til að leika í vörn
og sókn, en fengu jafnframt leyfi til að
brjótast út úr þeim þegar við átti.
Guðmundur kom á aga og hlutirnir
fóru að ganga upp, þannig að léttleik-
inn réð ríkjum.
Góður árangur á móti í Noregi og
tveir yfirvegaðir sigrar í leikjum gegn
Þjóðverjum í Laugardalshöllinni juku
mönnum bjartsýni áður en landsliðið
hélt í æfingabúðir í Danmörku fyrir
EM.
Menn gerðu ekki miklar kröfur til
landsliðsins áður en EM hófst. Fyrsta
skrefið var að komast áfram úr riðla-
keppninni og reyna að standa sig sem
best í milliriðli. Menn gældu við sjö-
unda til tíunda sæti – það reiknaði
enginn með einu af fjórum efstu sæt-
unum.
Það fór á annan veg, stemmningin
var geysilega góð í landsliðshópi Ís-
lands – léttleikinn, sem hafði ekki sést
í langan tíma, réð nú ríkjum. Leik-
menn skemmtu sjálfum sér og um leið
landsmönnum.
Einfaldur boltaleikur var ekki leng-
ur gerður flókinn og mikill.
Guðmundur Þórður hefur komið
landsliðinu á ný á þann stall þar sem
það á heima – í hóp bestu landsliða
heims. Menn eru þegar byrjaðir að
ræða um heimsmeistarakeppnina í
Portúgal 2003 og EM 2004, sem lands-
liðið hefur þegar tryggt sér þátttöku-
rétt í. Suma dreymir nú þegar um Ól-
ympíuleikana í Aþenu 2004.
Eins og staðan er í dag, þá er í góðu
lagi að láta sig dreyma. Framtíðin er
björt. Það kom fram í Svíþjóð.
náðum ekki að fylgja varnarleiknum
eftir í seinni hálfleiknum og sóknar-
leikur okkar batnaði ekki. Við þurfum
nú að setjast niður og ræða málin,
finna út hvað er að og hvernig við get-
um náð okkar fyrri styrk.“
Það var flestum ljóst að höfuðverk-
ur landsliðsins var einhæfur sóknar-
leikur, þar sem leikmaður eins og til
dæmis Róbert Julian Duranona fékk
ekki að leika sams konar hlutverk og
hann gerði með KA og liði sínu í
Þýskalandi.
Óvæntir hlutir áttu síðan eftir að
gerast – Duranona var settur fyrir-
varalaust út úr landsliðinu í þýðing-
armiklum leikjum gegn Ungverjum.
Þá var sagt að leikstíll hans hentaði
ekki gegn Ungverjum og var greini-
legt að þjálfari íslenska landsliðsins
var búinn að gleyma því að Duranona
átti mjög góðan leik gegn Ungverjum
á HM í Kumamoto, skoraði níu mörk.
Seinna viðurkenndi þjálfarinn að
það hefðu verið mistök að hafa Dur-
anona ekki með í leikjunum gegn
Ungverjum.
Í forkeppni fyrir EM í Króatíu 2000
komust Íslendingar áfram á betri
markatölu en Svisslendingar. Þá vissu
menn ekki hvernig reglur voru og
þurfti að hringja til Sviss úr Kapla-
krika til að fá úr því skorið hvort
landslið Sviss eða Íslands væri komið
áfram. Þegar svarið kom, að Ísland
færi áfram, var langt síðan vonsviknir
áhorfendur höfðu yfirgefið Kapla-
krika – vissu ekki betur en Íslending-
ar væru úr leik.
Ekki urðu neinar breytingar á leik-
skipulagi landsliðsins fyrir EM í Kró-
atíu, þar sem Ísland varð í næstneðsta
sæti – tapaði fimm leikjum, en vann
einn. Þar með fékkst ekki farseðill á
ÓL í Sydney 2000, sem margir höfðu
vonað að næðist.
Einn af forráðamönnum HSÍ sagði
að menn yrðu að fara í naflaskoðun að
loknu móti. Aldrei fréttist neitt af
þeirri naflaskoðun, eða hvort hún fór
fram yfirhöfuð.
Áhuginn fyrir
landsliðinu fór smátt
og smátt að fjara út
og hann var ekki
mikill þegar landslið-
ið tók þátt í HM í
Frakklandi 2001, þar
sem var háður
Hrunadans. Lands-
liðið hafnaði í tólfta
sæti og kipptu menn sér ekkert upp
við það – áttu ekki von á betri árangri.
Menn voru sammála um að leikskipu-
lag hefði vantað í leik íslenska liðsins,
sem hefði verið hugmyndasnauður í
langan tíma.
Viggó Sigurðsson, þjálfari meist-
araliðs Hauka, sagði í viðtali við
Morgunblaðið að hann væri ekki
ánægður með leik liðsins. „Við erum
með góða einstaklinga en það vantar
meira af leikkerfum í sókninni, að ég
tali ekki um hraðaupphlaupin. Sókn-
arleikurinn var lengstum tilviljunar-
Geir Sveinsson, Júlíus Jónasson,
Bjarki Sigurðsson, Róbert Julian
Duranona, Patrekur Jóhannesson,
Konráð Olavson og markverðirnir
Guðmundur Hrafnkelsson og Berg-
sveinn Bergsveinsson, sem vörðu
mjög vel á HM. Ungu leikmennirnir í
liðinu voru Dagur Sigurðsson, Ólafur
Stefánsson, sem höfðu verið að gera
mjög góða hluti með Wuppertal í
Þýskalandi, Björgvin Björgvinsson,
Gústaf Bjarnason, Jason Ólafsson,
Róbert Sighvatsson og Reynir Þór
Reynisson.
Íslenska liðið fór hægt af stað, en
eftir að glæsilegur sigur vannst á
Júgóslavíu í þriðja leik, 27:18, fóru
hjólin að snúast og það hratt.
Eins og alltaf þá magnaðist spenn-
an á Íslandi og menn vöknuðu um
miðjar nætur til að sjá „strákana okk-
ar“ á fullri ferð. Litháar voru lagðir að
velli, Sádi-Arabar og síðan Norðmenn
í spennuleik í 16-liða úrslitum, 32:28.
Menn voru byrjaðir að ræða um und-
anúrslit, en þá kom óþarfa tap fyrir
Ungverjum, 26:25.
Eftir það voru Spánverjar lagðir að
velli og þá Egyptar í leik um fimmta
sætið, 23:20.
Frjáls sóknarleikur, góð vörn og
frábær markvarsla var það sem boðið
var upp á. Dæmið gekk upp og Ísland
náði sínum besta árangri á HM.
Það voru margir sem hrósuðu ís-
lenska liðinu – sögðu það skipað leik-
mönnum á besta aldri, sem ættu eftir
að halda merki Íslands á loft í næstu
framtíð.
Náðu ekki að fylgja
árangrinum eftir
Íslenska landsliðið náði ekki að
fylgja árangrinum í Kumamoto eftir –
liðið komst ekki í lokakeppni Evrópu-
mótsins á Ítalíu 1998 og heldur ekki á
HM í Egyptalandi 1999. Þá var ljóst
að ýmislegt var að í uppbyggingu
landsliðsins. Viðvörunarbjöllur
hringdu í Aarau í Sviss í október 1998,
þar sem Íslendingar
máttu sætta sig við
tap fyrir Svisslend-
ingum í baráttu um
sæti á HM í Egypta-
landi. Geir Sveins-
son, fyrirliðinn
sterki, var ekki
ánægður eftir leikinn
í Sviss og sagði í við-
tali við Morgunblað-
ið: „Eftir þennan leik verð ég hrein-
lega að segja að það er margt sem
veldur mér miklum áhyggjum. Það er
greinilegt að það er margt sem við
þurfum að bæta í leik okkar, ef við
ætlum okkur að ná okkar fyrri styrk.
Það er ekki nægilegt að leika góðan
leik í þrjátíu mínútur. Sóknarleikur
okkar var ekki neitt sérstakur í fyrri
hálfleik, en þó nægilega góður til að
vera þremur mörkum yfir. Það var
eingöngu vegna þess að við lékum
sterkan varnarleik og fengum þannig
hraðaupphlaup á Svisslendinga. Við
seðil á ÓL í Barcelona 1992. Sagan frá
Ólympíuleikunum í Seoul endurtók
sig í Tékkóslóvakíu. Allan léttleika
vantaði í leik íslenska landsliðsins.
Leikmennirnir þoldu ekki álagið –
höfðu ekki gaman af því sem þeir voru
að fást við.
Sögulegu tímabili í sögu handknatt-
leiks á Íslandi lauk í Prag í Tékkóslóv-
akíu, tjaldið féll. Bogdan Kowalczyk
hélt til Póllands, hans þætti var lokið.
Kynslóðaskipti
Þorbergur Aðalsteinsson tók við
landsliðinu og það urðu kynslóða-
skipti. Þriðja sæti náðist í B-keppn-
inni í Austurríki 1992 – og farseðill á
HM í Svíþjóð 1995, og landsliðið tók
sæti Júgóslavíu á Ólympíuleikunum í
Barcelona sama ár. Þar má segja að
íslenska landsliðið hafi komið
skemmtilega á óvart með því að kom-
ast í undanúrslit. Leikið var gegn
Samveldinu, gömlu Sovétríkjunum,
og tapaðist leikurinn 23:19. Í leik um
bronsið voru Frakkar sterkari, 24:20.
Íslenska liðið náði sér ekki á strik í
HM í Svíþjóð 1993 og heldur ekki í
heimsmeistarakeppninni á Íslandi
1995, þrátt fyrir miklar væntingar.
Enn einu sinni þoldu leikmenn Ís-
lands ekki pressuna þegar á hólminn
var komið. Ísland missti af sæti á ÓL í
Atlanta 1996.
Fögnuður í Álaborg
á fullveldisdegi
Það var ekki fyrr en á fullveldisdag-
inn 1. desember 1996 í Álaborg í Dan-
mörku, að íslenskir handknattleiks-
unnendur fóru fyrir alvöru að taka
gleði sína á ný. Það var þegar Íslend-
ingar fjölmenntu þar í höllina og sáu
„strákana okkar“ leggja Dani að velli
á eftirminnilegan hátt, 24:22. Róbert
Julian Duranona fór á kostum undir
lok leiksins – hreinlega skaut Íslandi á
HM í Kumamoto í Japan 1997.
Danir áttu erfitt með að kyngja tap-
inu, en það vakti mika athygli hvað Ís-
lendingar voru margir á leiknum –
handknattleiksunnendur komu frá öll-
um bæjum og borgum í Danmörku og
með ferjum frá Noregi og Svíþjóð.
Þeir komu saman í diskóteki í miðbæ
Álaborgar, þar sem menn voru mál-
aðir. Síðan var gengið í skrúðgöngu að
íþróttahúsinu. „Hverjum datt í hug að
hafa leikinn hér í Álaborg?“ spurði
sænskur þjálfari Danmerkur eftir
leikinn.
Glæsilegur árangur
í Kumamoto
Það voru ekki miklar vonir bundnar
við landsliðið, sem hélt til Kumamoto í
Japan 1997, til að taka þátt í HM.
Engin pressa var á liðinu – menn fóru
til að gera sitt besta. Þorbjörn Jens-
son var þjálfari landsliðsins – tók við
starfi Þorbergs eftir HM á Íslandi.
Landsliðið sem lék í Kumamoto var
sterk blanda af ungum leikmönnum
og reyndum refum – það voru leik-
menn eins og Valdimar Grímsson,
leikana skapaði mikla spennu – miklar
kröfur voru gerðar en síðan kom mar-
tröðin í ólympíuþorpinu í Seoul, sem
var eins og fangabúðir. Það var langt á
æfingar, það var langt í leiki – og það
var langt í þann árangur, sem við von-
uðumst eftir. Andrúmsloftið var raf-
magnað og lamandi.“
Æfingarnar skiluðu sér
Alfreð Gíslason sagði að hinar
miklu æfingar fyrir Ólympíuleikana í
Seoul hefðu skilað sér sex mánuðum
síðar, eða í B-keppninni í Frakklandi.
Bogdan og aðrir höfðu lært af mistök-
unum og eftir greinina um grímuna,
sem birtist í Morgunblaðinu, lét Bogd-
an léttleikann ráða ríkjum – tók niður
fýlulegu grímuna, sem svo margir
þekktu, og setti þá brosandi upp.
Árangurinn lét ekki á sér standa.
Mikil stemmning skapaðist í kringum
landsliðið og þegar það mætti Pólverj-
um í úrslitaleik fyrir framan 14 þús.
áhorfendur í Bercy-höllinni í París,
voru þangað mættir um 500 hand-
knattleiksunnendur frá Íslandi. Tvær
breiðþotur fóru frá Íslandi með áhorf-
endur – færri komust að en vildu í
ferðirnar til Parísar.
Þar fögnuðu Íslendingar sigri við
geysilegan fögnuð áhorfenda, 29:26.
Alfreð Gíslason var valinn maður B-
keppninnar. Ísland hafði tryggt sér
rétt til að leika á HM í Tékkóslóvakíu.
Bogdan sendi tóninn
frá Stupava!
Bogdan var ekki ánægður með und-
irbúning landsliðsins fyrir HM í
Tékkóslóvakíu 1990. Gamla vanda-
málið kom upp – hann átti erfitt með
að fá leikmenn sem léku með erlend-
um liðum. Þegar Bogdan kom frá Pól-
landi til Tékkóslóvakíu, þar sem
landsliðið tók þátt í æfingamóti í nóv-
ember 1989, var hann óhress með að
margir bestu leikmenn Íslands voru
ekki með í ferð. Hann notaði tækifær-
ið og sendi tóninn til Íslands í viðtali
við Morgunblaðið og sagði m.a.: „Það
er eins og margir á Íslandi séu ekki
komnir heim frá París. Það er eðlilegt
fyrir Íslendinga – þeir vilja liggja
lengi á sigrinum og gleðjast. Síðan
þarf að koma áfall til þess að menn
vakni af þyrnirósarsvefninum.“
Væntingar á ný –
og sagan endurtók sig
Mikil spenna var byggð upp fyrir
HM í Tékkóslóvakíu – aðeins tvær
breytingar gerðar frá gullliðinu í Par-
ís. Karl G. Benediktsson, fyrrverandi
landsliðsþjálfari Íslands, sagði eftir
fyrsta leikinn – sigur á Kúbu, að Ís-
land hefði aldrei átt betra lið. „Í liðinu
eru frábærir einstaklingar, sem vinna
saman sem liðsheild.“
En eftir það small allt í baklás og
mikið spennufall var í leik gegn Júgó-
slavíu, 27:20, og í kjölfarið kom tap
fyrir Sovétmönnum, 27:19. Mestu
vonbrigðin voru er leikur við Frakka
um 9. sætið tapaðist, en hann gaf far-
Morgunblaðið/Brynjar Gauti
tokkhólmi – Dagur Sigurðsson, Guðmundur Hrafnkelsson, Bjarni Frostason, Róbert Sighvatsson, Aron Kristjánsson, Einar Örn Jónsson, Sigfús Sigurðsson, Halldór Ingólfsson,
Gústaf Bjarnason, Guðjón Valur Sigurðsson, Ragnar Óskarsson, Ólafur Stefánsson, Gunnar Berg Viktorsson og Rúnar Sigtryggsson.
Þegar leikið var gegn
Svíum á HM í Sviss
1986 var áhuginn orð-
inn svo mikill á Íslandi
að ákveðið var að
opna sjónvarpið á
fimmtudagskvöldi.
HANDKNATTLEIKUR