Morgunblaðið - 26.09.2002, Blaðsíða 3

ÍÞRÓTTIR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. SEPTEMBER 2002 C 3
Verkefnasjóður Íþrótta- og Ólympíusambands Íslands
auglýsir hér með til umsóknar styrki fyrir íþróttaþjálfara til
að kynna sér þjálfun erlendis.
Veittir verða 8 styrkir, hver að upphæð kr. 50.000.
Við úthlutun verður leitast við að styrkja sem flestar
íþróttagreinar. Þjálfarar hvers kyns hópa (afreksmanna,
barna og unglinga o.s.frv.) koma jafnt til greina við
úthlutun. Konur eru sérstaklega hvattar til að sækja um
styrkina.
Umsóknum með lýsingu á náms- og starfsferli, auk
greinargóðrar lýsingar á fyrirhugaðri ráðstöfun styrksins
og ávinningi íþróttahreyfingarinnar af henni, skal skilað til
skrifstofu ÍSÍ, Íþróttamiðstöðinni í Laugardal, fyrir
fimmtudaginn 10. október nk. Umsóknareyðublöð er hægt
að nálgast á skrifstofu ÍSÍ, Íþróttamiðstöðinni Laugardal.
Einnig á heimasíðu ÍSÍ www.isisport.is
Þjálfarastyrkir ÍSÍ

JÓN Arnar Magnússon, Breiða-
bliki, var valinn frjálsíþróttakarl
ársins og Þórey Edda Elísdóttir,
FH, frjálsíþróttakona ársins, á loka-
hófi Frjálsíþróttasambandsins sem
haldið var um síðustu helgi. Jón Arn-
ar varð svo fyrir valinu sem frjáls-
íþróttamaður ársins hjá FRÍ.

RAGNHEIÐUR Ólafsdóttir og
Eggert Bogason voru valin þjálfarar
ársins, Sigurbjörg Ólafsdóttir,
Breiðabliki, fékk viðurkenningu fyr-
ir mestu framfarir á árinu og Sveinn
Margeirsson, Tindastóli, fékk bikar
fyrir óvæntasta afrek ársins sem var
sigur í 3000 metra hindrunarhlaupi í
Evrópubikarkeppninni í Tallinn.

ENSKI landsliðsmaðurinn Steve
McManaman, sem fór til Real Ma-
drid frá Liverpool 1999, segir að
hann komi aldrei til með að leika aft-
ur fyrir Liverpool. „Ég er ánægður
hjá Real Madrid, sem er besta lið
heims. Það var það besta sem gat
komið fyrir mig að gerast leikmaður
með liðinu og ég vona að ég eigi eftir
að vera mörg ár í Madrid,“ sagði
McManaman.

ÞÝSKALAND og Svíþjóð gerðu
jafntefli, 31:31, í vináttuleik sem
fram fór í Hannover í Þýskalandi í
fyrrakvöld að viðstöddum rúmlega
10.000 áhorfendum. Þessar sömu
þjóðir áttust sem kunnugt er við í úr-
slitaleik EM, þar sem Svíar fögnuðu
sigri í framlengdum leik.

SVÍAR tefldu fram hálfgerðu ung-
lingaliði en tíu af þeim leikmönnum
sem fögnuðu Evrópumeistaratitlin-
um voru fjarri góðu gamni, þar á
meðal fyrirliðinn Stefan Lövgren og
hinn mjög svo leikreyndi Staffan
Olsson. Þjóðverjar voru hins vegar
með sitt sterkasta lið.

MARTIN Boguist var markahæst-
ur í liði Svía með 6 mörk og Kim
Andersson skoraði 5 en báðir eru
þeir af nýrri kynslóð sænskra hand-
boltamanna. Hjá Þjóðverjum skor-
aði Daniel Stephan 7 mörk og Flori-
an Kehrman skoraði 6.

PATREKUR Jóhannesson hefur
náð sér af veikindum sem hafa hrjáð
hann upp á síðkastið. Patrekur gat
ekki leikið af þeim sökum á móti
Magdeburg um síðustu helgi þar
sem Essen steinlá. Í samtali við
Morgunblaðið sagðist Patrekur vera
að braggast og hann yrði með á móti
Wilhelmshavener um helgina.

NENAND Perunicic, stórskyttan í
liði Magdeburg, verður frá næstu
fjórar vikurnar vegna meiðsla sem
hann hlaut í leiknum við Essen.
FÓLK
Hann er fyrrverandi atvinnumaður í
knattspyrnu sem lék 23 landsleiki
fyrir Írland. Hann hóf feril sinn hjá
Man. Utd en komst aldrei í liðið og
gekk til liðs við Millwall þar sem
hann lék lungann af ferlinum. Hann
vakti mikla athygli fyrir bók sína
„Only a game“ sem lýsir skrautlegri
leiktíð hjá Millwall en hún kom út í
lok áttunda áratugarins þegar
Dunphy hafði
lagt skóna á
hilluna. Bókin
var valin ein af
fimm bestu fót-
boltabókum
aldarinnar í
könnum The
Times alda-
mótaárið 2000
og ruddi braut-
ina fyrir
Dunphy inn í
heim fjölmiðla
en hann er í dag
einn víðlesnasti
blaðamaður Íra
og m.a. höfund-
ur metsölubók-
ar um U2.
Dunphy er
kjaftfor, upp-
reisnargjarn og
harður í horn
að taka og ein
af æskuhetjum
Keane.
Keane var
ekki fæddur
fótboltamaður
af guðs náð og
Dunphy nær að
magna upp
spennu hjá les-
andanum þegar
við fylgjumst
með strögglinu
á hinum smá-
vaxna Keane
sem var hafnað
af hverju félaginu á fætur öðru. Ekk-
ert virtist bíða hans nema atvinnu-
leysi og drykkjuvolæði á tímum mik-
illa efnahagsþrenginga á Írlandi. En
Keane gafst aldrei upp og þegar
hann var 18 ára fékk hann annað
tækifæri hjá Nottingham Forest
sem hafði áður hafnað honum. Hlut-
irnir gerðust ákaflega hratt og
Keane þreytti frumraun sína hjá
Forest gegn Liverpool á Anfield.
Sagan af frumrauninni er dásamleg,
Keane var fúll yfir því að hafa ein-
ungis verið valinn á bekkinn hjá
varaliðinu en fékk þó að spila í 10
mínútur. Morguninn eftir þegar
hann mætti á æfingu var honum sagt
að hann væri á leiðinni til Liverpool
og ætti að taka takkaskóna með!
Keane hélt að þetta væri kynning
fyrir nýliða, leyfa ætti þeim að fylgj-
ast með undirbúningi aðalliðsins fyr-
ir stórleik. Þegar hann mætti í bún-
ingsklefann vildi hann sýna hvað
hann væri góður drengur og fór að
hjálpa til við að taka til búninga
handa leikmönnum. „Íri, hvað ertu
að gera!“ kallaði Brian Clough til
hans. „Hjálpa til,“ svaraði Keane.
„Náðu þér þá í peysu númer sjö, þú
átt að spila,“ svaraði Clough, sem að
sögn Keane vissi ekki hvað Írinn
ungi hét fyrr en eftir leikinn!
Dilkadráttur
Clough er stórmenni að mati
Keane, en ein helsta skemmtun hans
í bókinni er að draga menn í dilka.
Er þessi dilkadráttur Keane mein-
hæðinn og skemmtilega andstyggi-
legur. Heiðursflokkinn hjá Keane
fylla þeir menn sem búnir eru þeim
mannkostum sem hann telur mest
um verða; heiðarleika, vinnusemi,
fagmennsku, hreinskilni og hóg-
værð. Efstur í pýramída Keane trón-
ir Alex Ferguson, en milli þeirra rík-
ir sérstakt trúnaðarsamband. Aðrir
framkvæmdastjórar eru miskunnar-
laust bornir saman við Ferguson og
felldir umsvifalaust á því prófi. Hann
talar þó fallega um Clough þótt hann
dragi ekkert úr takmörkunum hans.
Af félögum hans hjá Forest fær
Stuart Pearce hæstu einkunn og aðr-
ir sem njóta velþóknunar eru Des
Walker, Nigel Clough og Teddy
Sheringham, sem Keane hrósar
mjög sem leikmanni, og segir að
þrátt fyrir að þeim hafi aldrei lynt
saman hafi þeir aldrei látið það hafa
áhrif á sig á leikvellinum.
Af leikmönnum United fjallar
Keane mest um þá sem léku með
honum fyrstu árin og ljóst er að hann
telur mikla eftirsjá að þeim tímum
og mannskap. Engan þarf að undra
að Bryan Robson, Steve Bruce og
Eric Cantona eru goð í augum
Keane og hann segist ekki hafa lært
jafn mikið af nokkrum leikmönnum
og þessum forverum sínum í fyrir-
liðastöðunni hjá United. Þeir tóku
hann undir verndarvæng sinn innan
vallar sem utan og þrátt fyrir að
Keane segist fagna þeirri auknu fag-
mennsku sem nú sé komin í fótbolt-
ann er ljóst að honum finnst sex-
menningaklíka kórdrengjanna
Beckham, Scholes, Butt, Giggs og
Neville-bræðra heldur bragðdaufur
félagsskapur samanborið við áður-
nefnda herra. Þeir kölluðu ekki allt
ömmu sína og Keane virðist sjá
hressilegar drykkjuveislur þeirra í
rósrauðum bjarma þótt bókin sé
annars í hina röndina uppgjör Keane
við áfengisdemóninn sem hann hefur
átt erfitt með að hrista af sér. Ber-
söglar lýsingar Keane af þeirri bar-
áttu eru einkar athyglisverðar, sér-
staklega ef maður lítur til kaflanna í
bók Alex Ferguson, Managing my
Life, þar sem hann lýsir þeirri tiltekt
sem hann hafi ráðist í á Old Trafford
til að brjóta upp drykkjukúltúrinn.
Virðist sem Ferguson hafi ekki sagt
þar alla söguna og látið nægja að tala
um þetta vandamál í þátíð – vitna til
fyrrverandi leikmanna en láta líta út
sem svo að þetta væri nú eitthvað
sem Keane & co. stunduðu ekki …
Keane segir heldur fátt um núver-
andi liðsfélaga sína á Old Trafford,
en þó er ljóst að honum er mjög hlýtt
til áðurnefndra sexmenninga auk
þess sem hann lofar Solskjær, Veron
og van Nistelrooy. Bestu ummælin
fá þó Frakkarnir Laurent Blanc og
Fabien Barthez, sem hann telur
toppatvinnumenn; harða karla sem
ekkert brjóti á. Blanc virðist vera sá
leikmanna United sem Keane lítur
mest upp til og ekki sýtir hann söl-
una á Jaap Stam. Hollendingurinn
hafi verið ákaflega viðkunnanlegur
náungi, tryggur félaginu og vinsæll
meðal leikmanna en þrátt fyrir
hraða sinn og líkamsstyrk hafi Stam
verið takmarkaður leikmaður, stað-
setningar hans hafi verið afleitar og
hann hafi skort slægð til að eiga við
bestu framherjanna í boltanum.
Ekki vantar „dissið“
Þeir eru ófáir sem fara í taugarnar
á Roy Keane og kappinn fer á kost-
um þegar hann tætir fræga kappa í
sig. Hjá Keane snýst þetta allt um
karakter, þá mannkosti sem fyrr
voru taldir upp. Hann hefur þó sam-
úð með leikmönnum sem fóru út af
sporinu en voru góðir drengir; Lee
Sharpe, Mark Bosnich, Dwight
Yorke og Paul McGrath svo fáeinir
séu nefndir. Stærilæti þolir hann
ekki og fær Peter Schmeichel nokkr-
ar meinhæðnar pillur fyrir mont og
almenn leiðindi! Stjórn Man. Utd
fær yfirhalningu fyrir hvernig þeir
hafa staðið að samningamálum við
leikmenn en þó ekki síst við aðra
starfsmenn sem séu á lúsarlaunum
hvort sem miðað er við ofurstjörn-
urnar eða almennan vinnumarkað.
Keane segir framkomu þeirra oft á
tíðum algerlega ólíðandi og ekki sé
lengra síðan en í sumar að þeir gerðu
enn einu sinni í buxurnar; í þetta
skiptið gagnvart þeim góða dreng
Raimond Van der Gouw sem ekki
hafi fengið samning sinn framlengd-
ann þrátt fyrir fádæma hollustu og
fagmennsku í gegnum árin. „Fót-
boltinn er andstyggilegur bransi,“
segir Keane.
Hin rómaða íslenska sókn!
Áralangar deilur Keane við Írska
knattspyrnusambandið taka mikið
pláss í bókinni – alltof mikið verður
að segjast því Keane virðist halda að
hann sé í réttarsal þar sem leggja
þurfi ýtarleg gögn fram máli sínu til
stuðnings. Jack Charlton fær það
óþvegið fyrir ófagmannleg vinnu-
brögð en það er þó hátíð miðað við
súpuna sem Keane hellir yfir arftaka
hans Mick McCarthy, sem hann tel-
ur hafa verið miðlungsleikmann sem
orðið hafi miðlungsþjálfari. Það er að
bera í bakkafullan lækinn að fjalla
meira um áratugslanga orrustu
kappanna en til gamans verður hér
gripið niður í bókina þar sem Keane
er að taka enn eitt dæmið um getu-
leysi McCarthy.
„Eftir að hafa misst af nokkrum
leikjum var ég valinn til að spila
gegn Íslandi á heimavelli í undan-
keppni HM. McCarthy lét mig leika í
stöðu aftasta varnarmanns … Við
gerðum markalaust jafntefli. Mér
tókst að stöðva hina rómuðu sókn Ís-
lendinga. Okkur mistókst að komast
í úrslitakeppni HM 1998 … ef við
hefðum sigrað Ísland í Dublin hefð-
um við komist í úrslitin.“
Þessi skemmtilega röksemda-
færsla Keane er eins og margar aðr-
ar í bókinni einkar sannfærandi og
skemmtilega fram sett.
En það er þó ekki rétt, að Írland
hefði komist í úrslitakeppni HM,
með sigri á Íslandi. Rúmenar voru
efstir í riðlinum með 28 stig, Írar
komu síðan með 18 stig. Þeir léku
síðan aukaleiki um farseðilinn til
Frakklands við Belgíumenn – gerðu
jafntefli í Dublin, 1:1, en töpuðu í
Brussel, 2:1.
Einn í stríði gegn öllum
Roy Keane er leikmaður sem ekki
var fæddur með silfurskeið í munni
og hefur unnið sig með ótrúlegri
eljusemi upp í raðir fremstu íþrótta-
manna heims. Það er þó ljóst að
sömu kraftarnir og komu honum í
fremstu röð hafa tætt hann í sundur
sem einstakling. Blaðamaðurinn
Sean O’Hagan náði fágætu og ein-
lægu viðtali við Keane í Observer
fyrr í haust. O’Hagan kemst að þeirri
niðurstöðu að Keane telji sig standa
fyrir utan mannlegt samfélag þegar
komið er inn á knattspyrnuvöllinn.
Hefðbundin siðferðislögmál gildi
ekki lengur, aðeins þau lögmál karl-
mennskunnar sem Keane hefur sett
sér sjálfur. Johnny Giles, fyrrum
landsliðsmaður Íra, kemst að sömu
niðurstöðu í grein á Soccernet en
segir að Keane sé ekki fyrsti leik-
maðurinn til að týna sér inni á leik-
vellinum, hann hafi sjálfur gert sig
sekan um ýmislegt á sínum tíma sem
sé svo fáránlegt að hann geti vart tal-
að um það ógrátandi. „En ég var
ekki fyrirliði stærsta félagsliðs í
heimi með myndavél við hvert fótmál
og Keane verður að taka ábyrgð á
þeirri stöðu sem hann gegnir fyrr en
seinna.“ Ekkert í ævisögu Keane
bendir til þess að hann muni taka
þessi orð landa síns til greina á næst-
unni. Því miður fyrir þennan frá-
bæra knattspyrnumann sem er
kannski sá leikmaður í dag sem náð
hefur að kreista mest út úr hæfileik-
um sínum. Keane er að mörgu leyti
eins og dæmigerður einstaklings-
íþróttamaður sem er alltaf einn í
stríði gegn öllum. Hnefaleikaþjálf-
unin úr æsku kann að hafa haft áhrif
þar á. Þeim mun meiri þversögn er
þetta í ljósi þess að inni á vellinum er
hann sennilega mesti „liðsspilari“
sem um getur í boltanum í dag. Stað-
festa Keane kemur glögglega fram
þegar hann vitnar með velþóknun í
orð Muhammad Ali og gerir þau að
einkunnarorðum sínum: „Gerðu
aldrei nokkurn tímann málamiðlanir
um það sem þú trúir virkilega á.“

enga miskunn
engar málamiðlanir
enga meðalmennsku
Reuters
Rennie ganga á milli Roy Keane og landa hans Jasons McAteers, leik-
ti saman. McAteer sagði við Keane, að hann ætti að rita þetta í ævisögu
il þess að Keane missti stjórn á skapi sínu og sló til McAteers.
n-
na
t,
ra
e
s-
k-
r
i!
Reuters