Alþýðublaðið - 30.03.1922, Blaðsíða 2

a
laupið niá ekki lækka.
£nn er komið að því að semja
skuli nýjan kauptaxta fyrir verka
menn er stunda eyrarvinnu og
hefir nefnd mansa virið kosin tii
þess af beggja háifu.
En er komið að þvf, að vinnu-
veitendum þykir það kaup of
mikið er þeir nú verða að greiða,
eg vil segja, þessum veslings óláns-
sömu mönnum, er verða að hafa
það að lífsstarfi að stunda óvissa
©g erfiða eyrarvinnuna.
Þessum mönnum, er verða ofí
að standa frá kl. 6 að morgni, á
þeim stöðum sem vinnu er helst
að vænta, fram á miðjan dag eða
Jafnvel til kvölds dag eftir dag,
viku eftir viku og jafnvel mánuð
eftir mánúð, eins og margir hafa
gert nú f vetur og oft áður án
þess að fá nokkuð að gera.
Orðið að standa þar f frosti og
ijúki kaldir og hraktir f skjóli við
pakkhús og port rfku mannanna.
Þvf ekki er neitt skýli við höfn-
ina handa þessum mönnum, sem
þeir mættu leita sér skjóls f, þess-
er ömurlegu stundir er þeir bfða
fullir eftirvæntingar að fá eitthvað
að gera, kanske eina stund úr
deginum.
En vinnustundin verður oft
eng'n og heim verður að halda,
niðurdregin á sál og Ifkama, heim
oft og tfðum f köld og bjargar-
lítil herbergin og það er þungur
gangur.
Æði ó.réttlátt finst mér vera,
að miða kaup þessara manna við
kaup það er mánað&rkaupsmenn
hafa eða aðrir er stöðuga vinnu
hafa, þó hún sé borgu'ð með
tfmakaupi, þar sem enginn dagur
feilur úr bjá þeim.
En eyrarvinnumenn mega gera
sér reikning fyrir að vera vinnu-
iausir yfir IOO daga ársins íyrir
utan helgidaga, að minsta kosti f
þvi vinnuleysi sem hefir verið
sfðasta ár og fram á þettað.
Það kaup sem eyrarvinnumenn
nú vinna fyrir er kr. 1,20 um
klukkust, og geta þá allir reikn
að hver árslaun þeirra muni vera.
Enginn mundi óska litla drengn-
um sfnum þess, að hann þyrfti
nokkurntfman að verða eyrarvinnu
maður, það er hraktasta og fá-
tækasta stétt þessa laadi.
ALÞVÐUBLAÐIÐ
Um kalt og skuggalegt skamm
degið. meðan ekkert eða lítið
fæst að geta á „ eyricui, þegja
vinnuveitendur um kaupið, það er
hvort sem er svo lítið sem þeir
þurfa að láta vinna.
En þegar lfður á veturinn og
það birtir í lofti yfir atvinnuveg-
unnm og eitthvað fer að verða
að gera, þá er að lækka kaupið,
lækka kaupið hjá mönnunum sem
vinna verstu og erfiðustu skftverk-
in, og það þó ekkert hafi breyst
verðlag á lffsnauðsynjum þeirra
og útlit sé fyrir hækkun á mörgu.
Ekki eru það samt óheiðarlegir
eða ónauðsynlegir menn eyrar-
vinnumeunirnir. Og ekki mundi
Reykjavíkurbær eiga bjartari fram
tfð framundan ef skortur væri á
þeim mönnum, sem vildu gefa
sig i skftverkin.
En þeir geta ekki unnið kaup
Iauat fremur en aðrir menn, þeir
verða að fá sanngjarnt kaup þá
tíma sem þeir vinna, meira heimta
þeir ekki. Og það kaup er kr.
1,20 um tímann, og veit eg að
hver sanngjarn maður álftur það
sfzt of hátt.
Og hygg eg, að þeir menn
sem nú vilja klfpa 10 eða 20
aura af tímakaupi eyrarvinnu
manna mundu ekki vilja bjóða
sfnu heimili að iifa af þeirra laun
um En það mættu þeir þó gjarn
an muna, að allir erum vlð menn
og vildi eg biðja þá að aetja sig
eitt augnablik f spor eýrarvinnu-
mannanna hér f Reykjavfk, þegar
þeir ætla sð reyna að svifta þá
þessum 10 eða 20 aurum af tfma
kaupi þeirra, og mundu þeir þá
fljótt hverfa frá þeirri ómannúð-
legn hvgsun.
Sorglegt er ef aívinnuvegir
þessa bæjar borga sig svo illa,
að kvelja verður verkamennina.
Sorglegt ef að aðalágóði atvinnu
rekenda þessa bæjar skuli ekki
vera annar en þessir 10 eða 20
aurar er þeir nú vilja ræna af
kaupi verkamanna. Því það eru
blóðpeningar og vona eg að eng
in vilji taka við þeim.
K. Ola/sson.
Ttö Færeysk fiskiikip komu í
gær. Var annað þeirra með brotið
siglutré.
Leikhúsið.
ímyndun.arveikin
eftir Moliére.
í janúar s.l. voru 300 ár frá
því franska skáldið og leikaritm
Moliére fæddist. Víðsveg&r ucn
iöndin var þessa merka manns
minst með því að haldnar voru
minningarhátiðir og leikin leikrit
bans.
Leikféiag Reykjavfkur hefir nú
f nokkur skifti ieikið eitt af leik
ritum Moliéres, f fyrsta sinn á
minningarkvöldi, sem Stúdentafé-
lagið og franska félagið gengust
fyrir.
„ímyndunarveikin" er árás á
Iækna og lyfsala á dögum höfund-
arins og er höfuðpersónan fmynd-
unarveikur maður, sem algeriega
er á vaidi iæknanna, en slungin
vinnukona hans bjargar honum,
ekki aðeins úr klóm þeirra, heldur
einnig úr kióm konu hans, sem
hefir gifat honum til fjár og bfð
ur þess með óþreyju að hann
hrökkvi upp af. Sama vinnukona
hjálpar einnig dóttur þess fmynd-
unarveika og unnusta hennar tii
þess að ná saman.
Molíére lék sjálfur þann fmynd-
unarveika 4 fyrstu skiftin sem
leikritið var sýnt í P&rís 1673, ea
f 4. skiftið veiktist hann og dó
fáum stundum eftir að sýningu
var iokið.
Attnar maður tók við hlutverki
Moliéres og var ímyndunzrveikin
þá leikin 72 kvöld fyrir troðfullu
húsi, og gerðu læknar þó alt sem
þeir gátu til þess að spilla fyrir
og fá konung til að banna að
hún væri leikin. En ekkert r’ugði,
fólk skemti sér svo vel, að lækn-
arnir urðu að þagna.
Hinn ímyndunarveika Árgan
leikur Friðfinnur Guðjónsson af
sinni venjulegu snild Er það
dauður maður, sem ekki veltist
um af hlátri, þagar sá fmyndunar-
veiki er f essinu sínu. Friðfinni
tekst þarna verulega upp, og i.
hann fylista lof fyrir.
önnur höfuðpersónan f leiknum
er Toinette, þjónustustúlka hjá
Argan. Frú Steíanía leikur hana
ágætlega, eins og við var að bú-
ast, og verður ekki út á leik
hennar sett f neinu.
Þriðja skemtilegasta persónan
er Thomas biðili Angelique dóttur