Morgunblaðið - 11.04.2003, Blaðsíða 7

lægri eru í loftinu og breiðvaxnari,
sem fellur í góðan jarðveg hjá venju-
legum konum – hverjum líður líka
ekki betur að hugsa til þess að jafn-
vel ofurfyrirsætur á borð við Claud-
iu Schiffer og Naomi Campbell hafi
sína galla að fela? En það er þó ekki
síður sú fullyrðing að lausnin felist
ekki í fitusogi, megrunaraðgerð eða
lýtalækningum sem á sinn þátt í vin-
sældunum.
„Það er þetta sem við Susannah
erum hvað ánægðastar með varð-
andi vinnu okkar,“ sagði Trinny í
viðtali við bresku pressuna fyrir
nokkru. „Við viljum hjálpa fólki til að
hugsa eins og við: hjálpa konum til
að hafa sjálfsöryggi til að láta ekki
undan þrýstingnum um að grennast,
fara í megrun og klæðast svörtu.“
En þó margt gott megi segja um
þann boðskap að fólk eigi að vera
sátt við sjálft sig og að það brjóti nið-
ur sjálfstraust manna að segja þeim
að fara í megrun, hafa sumir kallað
þetta hreina vanrækslu. Offita sé sí-
vaxandi vandamál og það séu ekki
hvað síst þeir sem liggi fastir fyrir
framan sjónvarpsskjáinn með
snakkskál í hönd sem tilheyri þeim
áhættuhópi. Því sé beinlínis rangt að
hvetja fólk til að vera ánægt með
vöxt sinn ef heilsan líði fyrir.
Í tísku skiptir stærðin líka enn
máli og ekki hafa allir tískuhönnuðir
eða fatabúðir sætt sig við að einstak-
lingar í betri holdum væru sýndir í
fötum þeirra í þáttunum. Þannig
áttu Trinny og Susannah til dæmis í
deilu við stjórnendur Karen Millen
fatakeðjunnar sem neitaði að leyfa
myndbirtingu á sínum fötum notuðu
konurnar stærri stærðir en 10 [36 í
evrópskum stærðum]. „Þetta er sví-
virðilegt,“ sagði Trinny. „Hvað um
þá staðreynd að flestar breskar kon-
ur nota stærð 14 [40]?“
Að sjá sig með augum annarra
Ekki eru þá allir sannfærðir um
gæði þátta á borð við What not to
wear og telur breski sálfræðingur-
inn Oliver James þáttinn til að
mynda vera lítið annað en örlítið fág-
aðri útgáfu veruleikasjónvarps.
Hann geti hins vegar auðveldlega
valdið tilfinningatjóni hjá fórnar-
lömbunum, og telur James þáttinn
„ala á neikvæðum félagslegum sam-
anburði og hvetja til fals“. Veru-
leikasjónvarp segir hann, „endur-
speglar þá martraðarkenndu þörf að
sjá sjálfan sig með augum annarra
líkt og svo margt ungt fólk í dag
virðist þurfa að gera“. Og ef maður
hefur ekki „rétta útlitið“ er maður
samstundis stimplaður aumingi.
Gagnrýni á borð við þessa breytir
hins vegar ekki þeirri staðreynd að
ráðleggingar þeirra Trinny og Sus-
annah virðast svínvirka. Fórnar-
lömbin eru jafnan heimsótt nokkrum
mánuðum eftir þáttinn og þá kannað
hvort þau hafa haldið áfram að fylgja
reglunum sem fataval þeirra á að
byggjast á. Þetta virðist jafnan
ganga eftir og það er ef til vill ekki
hvað síst þess vegna sem stílvörð-
unum hefur gengið jafnauðveldlega
að fá þátttakendur í þátt sinn og
raun ber vitni – jafnvel þótt um-
breytingin fari fram í nafni dægur-
menningar.
Þannig var Meeta Jhala, eitt fórn-
arlambanna, til dæmis vítt fyrir að
klæðast of litlausum og víðum fötum
og fyrir að virka drusluleg. „Hún
klæðist yfirleitt bolum sem eru of
stórir fyrir hana í þeirri trú að þeir
láti hana virka grennri. Þeir gera
það ekki,“ var dómurinn sem Jhala
fékk.
Jhala, líkt og aðrar þær konur
sem hleypt hafa Trinny og Susönnuh
í fataskápinn, virðist hins vegar
þakklát meðhöndluninni. „Mig vant-
aði spark í rassinn í tengslum við það
hvernig ég nálgaðist sjálfa mig og ég
hef svo sannarlega meira sjálfs-
öryggi núna,“ sagði Jhala eftir þátt-
inn. Ábendingar um þátttakendur
halda líka áfram að streyma inn og
komast færri að en vilja, enda neita
fáir að taka þátt þegar haft er sam-
band. Vonin um 250.000 króna fata-
úttekt, sem fórnarlömbunum er veitt
að launum, hefur þar efalítið sitt að
segja – ekki síður en vonin um
breyttan og bættan fatastíl.
annaei@mbl.is
DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. APRÍL 2003 B 7
FJÖLSKYLDA og vinir félagaí saumaklúbbunum Klárara-klúbbnum og Níu á nálinni
eiga súkkulaðipáska í vændum.
Nokkrir tugir listilega skreyttra
páskaeggja var afraksturinn þegar
fimmtán konur komu saman eitt
kvöldið í vikunni til að undirbúa
páskana.
Jakobína Sigurðardóttir er fram-
kvæmdastjóri Sælgætisgerðarinnar
Mónu í Hafnarfirði. Þriðja árið í röð
bauð hún nú saumaklúbbssystrum
sínum að koma í fyrirtækið og
skreyta páskaegg. Signý Sigurð-
ardóttir er skrifstofustjóri hjá Mónu
og bauð sínum saumaklúbb að koma
sama kvöld í fyrsta skipti.
Sköpunargleðin réð ríkjum þetta
þungbúna þriðjudagskvöld. Klúbb-
arnir náðu vel saman í pælingum t.d.
um hvort nauðsynlegt væri að binda
saman blómin eða bara festa þau
beint með súkkulaðinu. Jakobína og
Signý ganga á milli með borða,
súkkulaðisprautu og sellófan og dást
að listaverkunum.
„Það er svo gaman að koma sam-
an og gera eitthvað svona. Og líka
sjá útkomuna, eggin verða svo mis-
munandi,“ segir Jakobína. Sumar
koma með eigið skraut, aðrar með
eitthvað persónulegt til að setja inn í
eggið en það er vel hægt að láta sér
nægja það sem boðið er upp á. Heilt
borðstofuborð er þakið ílátum með
hlaupi, súkkulaðidýrum, konfekt-
molum, blómaskrauti, plastdýrum,
og páskaungum. Að ógleymdum
málsháttunum. Bleikir ástarmáls-
hættir í einu íláti og gulir hefð-
bundnir í öðru, allt eftir því hver á
að fá eggið. Glanspappír í mörgum
litum er hægt að nota til skreytinga
og til að pakka fimlega inn konfekt-
molum og festa utan á eggið með
bræddu súkkulaði.
Fagmannlegt handverk
Klúbburinn hennar Jakobínu heit-
ir Kláraraklúbburinn en nafnið er
dregið af upphaflegu markmiði
klúbbsins, þ.e. að klára alla gömlu
handavinnuna. Klúbbfélagar eiga
það sameiginlegt að hafa gaman af
hvers kyns fallegu handverki og
njóta sín vel við að skreyta páska-
eggin. Ein klúbbsystirin, Gríma,
stendur hugsi við hlaðborðið og vel-
ur saman borða og blóm. Endanleg
útkoma varð glæsilegt páskaegg
sem fjölskyldan á eftir að njóta sam-
an í sumarbústaðnum um páskana.
Það getur verið erfitt að stoppa
þegar einu sinni er byrjað að fylla
páskaegg og skreyta. „Páskaeggið
mitt fyrir tveimur árum var hátt í
tvö kíló,“ segir Bjarnfríður, félagi í
Kláraraklúbbnum, hlæjandi.
„Markmiðið er að fara yfir
kílóið,“ segir önnur.
Félagar í Níu á nálinni eru
að prófa í fyrsta skipti og
finnst greinilega gaman.
„Hvenær eigum við að mæta
í fyrramálið?“ spyr Lára og
hinar taka undir, þær
ganga svo fagmannlega til
verks að þær gætu verið starfs-
menn Mónu. Tvær eru með dætur
sínar með sér og Ástu Rós, 11 ára,
finnst greinilega gaman. Hún er
ekki að gera páskaegg fyrir sjálfa
sig heldur ætlar hún að gefa það.
Persónuleg skilaboð
í páskaeggjum
Í fyrra gerði Signý páskaegg
handa dóttur sinni, skreytti og fyllti
það góðgæti en bætti við hring í af-
mælisgjöf. Sími hefur farið inn í
páskaegg og bónorð líka. Persónu-
leg skilaboð fóru inn í nokkur egg á
saumaklúbbskvöldinu en stórar
gjafir komast ekki inn um litla gatið
á hliðinni. Það er nefnilega af sem
áður var þegar steyptar voru súkku-
laðiskeljar og þær síðan límdar sam-
an með bræddu súkkulaði, eða
„saumaðar“ eins og það var kallað í
gamla daga. Það gerðu nokkrar
saumaklúbbskonur á þriðjudags-
kvöldið og stóðu þar með undir
nafni!
Í nútímasúkkulaðiverksmiðju eru
páskaeggin steypt í heilu lagi og
góðgæti smeygt inn í þau um gatið
sem síðan er lokað með súkku-
laðitappa. Skeljarnar eru þó ennþá
til og sú hugmynd kom upp að lítil
páskaeggjaskel væri tilvalin undir
eftirréttinn í páskamáltíðinni.
Nokkrar létu sér líka nægja að
skreyta skel með páskaungum, fylla
hana konfektmolum og pakka inn í
sellófan. Hinn besti páskaglaðn-
ingur.
Morgunblaðið/Jim Smart
Hópurinn samankominn við eitt vinnuborðið. Jakobína situr önnur frá
vinstri og Signý stendur til hægri og miðlar af reynslunni.
Brotabrot af því sem saumaklúbbs-
konurnar afrekuðu á einu kvöldi.
Að sauma
páskaegg
steingerdur@mbl.is
Páskaungarnir eru
ekki bara á toppnum.
Kringlunni, sími 588 1680.
Seltjarnanesi, sími 5611680.
iðunn
tískuverslun