Tíminn - 16.11.1969, Page 3

SUNNUDAGUR 16. nóveuiber 1969,
TIMINN
Þessi sex hundnxð punda sprengja, framleidd í Sovétríkjunum eins
og Iljúsín-þotan sem henti henni sprakk ekki er henni var varpað á
kúrdneskt sveitaþorp (húsið til vinstri). Sprengiefnið úr slíkum
blindingjum nota Kúrdar í vítisvélar, sem þeir síðan hafa til skemmd-
arverka að baki víglínu óvinanna. Hulstr.ið er nú leikfang barnanna,
sem sprengjunni var ætlað að granda.
innihéldu benzín, sumar heim-
ildir sögðu steinolíu. Þá mun
þorpsfólkið hafa verið farið að
gruna, hvaða frægðarverk
vöktu fyrir stríðsmönnunum,
og sumt af því tók að biðjast
gríða. Kona ein, þunguð og á
síðasta mánuði, hafði helzt orð
íyrir hinum. Svo var að sjá, að
hermönnunum gengist nokk-
uð hugur við bænir hennar:
gott oig vel, komdu þá út,
sögðu þeir. Hún ge/ði svo.
Nokkrir hekmannanna þrifu þá
til hennar, rifu utan af henni
fötin og sprettu upp a henni
kviðnum mc® hnífi (sumir
sögðu byssusting). Barnið ó-
borna rifu þeir úr holinu og
festu (það upp á staur, sem ein
hver hagleiiflsmaður úr hópnum
hafði telgt á odd. Móðirin
deyjandi var fest upp á ann-
an staur.
Þegar hermennirnir höfðu
jfemrat sér við þetta svo lengi
sem þeim iþötti hæfa, kom röð
in aS fólkinu i hellinum. Nokkr
ir dátanna tóku benzínhrúsana
á mili sín, gengu inn og heiltu
glærrauðum vökvanum yfir
hahninn, sprekin og fólkið. Síð
an hröðuðu þeir sér ut og ein-
bverjír jþeirra köstuðu inn log-
andi (blyisum eða eldspýtum.
Nokkra hxíð stóðu þeir með
'brugðna byssustingi vörð við
hellismunnann, eins nærri og
hitinn leyfði. Síðan, þegar
drykklöng stund var liðin frá
því að síðustu veinin höfðu
heyrzt innan úr bálinu, kvaddi
sveitarforinginn menn sína til
brottfarar.
No'kkru síðar, síðla í sept-
ember, þegar ég var staddur
í einni hækistöð frjálsra ICúrda
skammt frá Gelala, bæ vio ána
Rúbar-í-Balak, um það bil
miðja vegu milli Ravandús og
írönsku landamæ-anna, þá
fékk ég í hendur lista yfir þau,
sem dóu í Daka, nöín þeirra,
kyn, aldur og fleira. Kúrdum
hafði veitzt auðvelt að afla sér
þessara upplýsinga bæði frá
fólki, sem kunnugt var í Daka,
frá njósnurum sínum i fraks-
her og þar á ofan Höfðii þeir
afrit af manntalsskýrslum Mos-
úl-fylkis. Það verkar undar
lega á mann að lesa upp þessi
múhameðsku nöfn, sjálft til
finningaleysið, sem felst í
dauðri upptalningunni á heit-
um fólks og aldri, verður að
dáleiðandi afli, sem dregur at-
hygli Xesandans miskunuarlaust
á vettvang níðingsverksins,
hrindir honum nær og nær leir
kcfunum í Daka, að hellinum,
sem fólkið leitaði skjóls í, inn
í hann . . .
Listinn frá Daka.
. . .af fjölskyldu Darvisj ís-
rnails: SúJaíka íbryhim. kona
hans, tuttugu og fimm ára,
þunguð. Sonur þeirra Hadji og
dóttir Aisja, bæði innan sex
ára aldurs.
Af fjölskyldu Hakkos ís-
mails: Kona hans Hvani Sófi,
þrítug, sonur þeirra, Kasi,
þriggja ára.
Fjölskylda Hamadans Mó-
hammads: Kona hans, Fehíma
Akmad, þrjátíu og fimm ára,
Kerbat dóttir þeirra, mánaðar-
gömul. Önnur kona Bisjar Asís
Fjölskylda íbrahi'ms Sjem-
díns: Kona hans, Serri Akmad,
þrjátíu og fimm ára, dottir
þeirra, Banaf$ja, þriggja ára. .
Og svo framvegis. Þetta er
eins og standa einn fyrir dómi
í 'hljóðu, köldu myrkri, og döp
ur hlutlaus rödd les stöðugt
upp nöfn þeirra, sem ákæra,
lágvær fyrst, en verður smám
saman að ærandi klultkuslög-
um, sem reyna að ryðjast gegn
um hljóðhimnurnar inn í heil-
ann . . .fjölskyldu Jónusar Ab
dúls Kaliks: Píros Salik, eigin-
kona, tuttugu og átta ára,
barnshafandi. Úbaid, sonur
þeirra, fjögurra ára. Marí Mú
stafa, móðir hans, áttræð. Af
fjölskyldu Abdúlis-Rakmans As-
is: Hassan, sonur hans tveggja
mánaða. Fjölskyida Jakvars
ísa: Móðir hans Asma Múlla
Móhammfld Amín, um sextugt.
Kona hans Sfl'bínab Ali, nítján
ára. Sonur þeirra ísa, átta mán
aða. . .
Þurfum við að leita aftur tii
Oradour?
. . .skyldu Rasúls Úmars Ras-
úl: Mían Sító, (kona hans,
tuttugu og átta ára. Saínab
Skotör á húsi í kúrdnesku þorpi, sem orðið hefur fyrir vélbyssuárás
úr flugvél.
Úsaír, sennilega önnur kona
hans, t uttugu og fimm ára.
Sylfí Rasúl, dóttir hans fjög-
urra ára. Alfí, önnur dóttir,
þriggja ára, þriðja og fjórða
dóttir Amína og _ B'attma,
tveggja ára. Synir ísmail og
Akmad, tvíburar, fjörutíu
daga. . .
Som vanvid: Daka. ..
Við þurfum ekki til Ora-
dour. Það þarf litla karl-
mennsku tii að sparka 1 gálg-
náina frá Nurnberg. Við þurf
um ekki aftuv til ársins fjö'U-
tíu og fjögur. Við þurfum tkki
iengra en til c'agsins í dag að
finna fersk dæmi þess, hvort
mannkynið hefur ’átið sér verk
nazismans að kenningu verða.
Um þau dæmi þarf að sk.'ifa
bækur ársins í hverju menn-
ingarlandi, bæikur sem leiði
fyrir alþjóðydómstól þá giæp!?-
menn, sem illu heilli eru enn
ófestir upp í þá gálga, sem
þeir stöðugt reisa öðrum.
dþ.
Rafstilling opnar á morgun að ÁRfVlÚLA 7 (áður Suðurlandsbraut 64)
EINAR EINARSSON - i«i^i
Algeng sjón í Kúrdistan. Þessir hálfhrundu veggir voru hið eina, sem
uppi stóð í ejnu þorpinu, eftir loftárás íraska flughersins.
JÓN LOFTSSON h.f.
heíur ákveiiB, m eha tíl
meðal íslenzkra arkitekta um téikningar að einbýlishúsum,
hlöðnum úr hleðslusteini frá fyrirtækinu viðskiptamönnum
þess til afnota.
Verðlaunaupphæð er kr. 80.000,00, sem skiptist þannig:
I. VERÐLAUN kr. 40.000,00
II. VERÐLAUN kr. 25.000,00
III. VERÐLAUN kr. 15.000,00
Keppnisgagna má vitja til trúnaðarmanns dómnefndar Ólafs
Jenssonar, Byggingaþjónustu A. í., Laugavegi 26, Reykjavík,
frá 20. nóv. 1969. Fyrirspurnarfrestur er til 15. des. 1969.
Skilafrestur er til kl. 18.00 2. febrúar 1969.
DÓMNEFND