Alþýðublaðið - 22.04.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Ijotlenzk sýn’ag
í Khöfn.
1 suraar á að haida hoiléttzka
sýntBga { Kböfn. Hún á ssð síanda
I tvb mánuði og byrjar 15 júlí.
Halda HoIIendingær sýningu
þessa li$ þess að auka viðskifti og
vesziun við Dani, og er aðaihluti
sýairsgarianar vörusýning, einkura
á vatnlngi úr hinum víðleadu ný
iendum Hollendinga í Áustur
Indíura Jafnframt verður þó sýnt
ýmisiegt til þess að gera holienzku
þjóðina kunnari í Diunaörku T. d.
verður sýnd hoiienzk raálaraiist að
fornu og nýju Gincig vetður þar
stór landbúnaðarsýnieg og þar
sýtit töiuvert af hollenzkum bú
peningi.
A sýningunni verður ýœislegt
til dægrastyttingar, kaffíhús með
bolienzku sniði og indverskt tehúi
eins og þau tfðkast í nýlendum
Hollendinga.
Sýningin verður haldin á svæð
inu þar sem járnbrautarstöðin
gaoala var.
Munið eftir að fá ykkur
kaffi í Litla kaffihúsinu, Laugav. 6
Tiikynnin
Rsfoika setn seld er ti! ijósa, suðu og hitunar gegnum raæli
samkvæmt taxta A eða 8 í gjaldskrá RafmagnsveitunEar vetður seid
í sumar samkvæmt taxta D á 12 aura hvef fewst frá eæsta aflestri
mælanna f tnuí til fyrsta aflesturs i sept Lesið verður af œælunum í
sömu vöð bæði skiftin.
Þeir, sem hafa iitla Ijósmæla (3 eða 5 amp.), en æth sér að nota
auðu eða hita í sumar, eru beðnir að tiikynna það á skrifstofunni
Laufásveg 16, svo að hægt verði að setja átærri snæii á meðan, þar
sem þarf,
Rafmagnsstjórinn.
Danskar kartöflur
nýkomnar.
Kaupíélagið.
Ritstjóri og ábyrgðarmabur: Ólajur Friðriksson.
PrentsxuiSjan Gutenberg.
Edgar Rict Burroughsi Tarzan.
sínum; en alt af i öfuga átt. Þeir voru jafn viltir og
Þeir hefðu verið komnir í annan heim.
Þegar svo stóð á hlutu hugsanir þeirra eðlilega að
snúast um spurninguna: Líf eða dauða? Gátu þeir ratað
aftur til tjaldanna?
Samuel T. Philandir tók til máls.
„En kæri prófessor", sagði hann, „það er enn þá á-
iit mitt, að ef Ferdinand og ísabella hefðu ekki sigrað
Márana á Spáni á 15. öld, þá mundi heimurinn nú
standa 1000 árum framar að þroska, heldur en hann
gerir.
Márarnir voru í rauninni frjálslyndir akuryrkjumenn,
iðnaðarmenn og kaupmenn, umburðarlyndir og víð-
sýnir, — ágætt dæmi manna, sem hafa getað komist á
jafnhátt menningarstig og við finnum nú 1 Ameriku og
Evrópu, — þar sem Spánverjarnir aftur á móti —
„Uss, uss, kæri Philander", greip prófessor Porter
fram í, „trúarbrögð þeirra útlokuðu alveg þá möguleika,
sem þér stunguð upp á. Múhameðstrú var, er, og mun
alt af verða hamla allra vísindaframfara, sem og komið
hefir fram á —“
„Hamingjan góða, prófessorl" greip Philander fram
, sem 1 þessu varð litið til skógarins, „það er eins og
•inhver sé að nálgast".
Prófessor Porter snéri sér í þá átt, sem hinn nærsýni
Hhilander benti.
„Uss, uss Philander", sagði hann. Hversu oft hefi eg
iVýnt fyrir yður að leitast við að ná þvf valdi yfir
lugsunum yðar, sem gerir manni kleift að ráða fram
tfr þeim vandamálum, sem einatt verða hlutskifti mikil-
■senna? Og nú hafið þér gert yður sekan í megnri ó-
línrteisi, að grípa íram í mfna lærðu samræðu, einungis
til þess að vekja athygli á skynlausri skepnu af kattar-
kyni. Eins og eg sagði —“
„Guð minn góður, prófessor, )jón?“ æpti Philander
og einblíndi sljógu augunum sínum á dökkan skugga,
sem kom í ljós mitt í hitabeltis vafnings-gróðrinum.
„Já, já Philander, ef þér viljið endilega blanda þessu
þvaðri um Ijón inn í ræðu yðar. En eins og eg var að
segja —
„Hamingjan góða, prófessorl" greip Philander aftur
fram í, „leyfið mér að gera þá athugasemd, að án efa
muni hinir komandi tímar sakna Máranna, sem sigraðir
voru á 15. öld, jafnvel þótt við látum umræður um
afturför heimsins sitja'á hakanum fyrir þessum rándýrum“.
Meðan á samræðunum stóð, hafði Jjónið með kon-
unglegum myndugleik fært sig svo nálægt þeim, að
það var innan tíu skref frá þeim. Þar stóð það og gaf
mönnunum nánar gætur.
„Stórmerkilegt, stórmerkilegtl" sagði prófessor Porter
með dálitlum óstyrk í röddinni.
„Aldrei, Philander, aldrei á æfi minni hefi eg vitað
til þess að svona dýr fengju að ganga laus fyrir utan
búrið sitt. Eg skal sannarlega skýra forstöðumöhnum
dýragarðsins hér nálægt frá þessari einstöku lögleysu".
„Öldungis rétt, prófessor", svaraði Philander, „og því
fyr, því betra, Við skulum þegar leggja af stað".
Philander greip i öxlina á prófessornum og snéri
1 skyndi burt frá ljóninu.
Ekki höfðu þeir farið langt, er Philander leit til baka
og sá sér til skelfingar, að ljónið elti þá. Hann herti
takið á prófessornum, sem streittist á móti, og hraðað-
aði sér enn meir.
„Eins og eg var að segja, Philander", endurtók próf-
essor Porter.