Alþýðublaðið - 24.04.1922, Blaðsíða 2

a
ALÞYÐUBLAÐtÐ
Okkar hjartkæra dóttir, Sigrún Helena, andaðist 22. þ. m.
Laugaveg 71
Guðrún Sigurðardóttir. Sigurður Guðmundsson.
felmtri á bandamenn og hafa þeir
sctt nefnd*iögfrseðinga tll þesa að
rannsaka hvort sananingur þessi
kotni eigi i bága við Versalafrið
innil
Fulltrúar Frakklands hafa neitað
að taka framar þátt í fundinum
sem Rússarnir sitji einnig á. Þeir
vtlja líka láta banna Þjóðverjum
að taha þátt i umræðuhum um
Rússland, eða heimta að öðrum
kosíi að samningarnir milli Rússa
og Þjóðverja séu látnir ganga til
baka.
3I/4' öll hlut<aus ríki hafa ein-
um rómi mótmælt því, ðð stór
veldin útkljái öll mál á bak við
tjöldin og láti fulltrúa hinna ríkj
anna aðeins staðíesta útkljáð mál.
Forseti fundarins, ttaiinn Facta,
hefir neitað því, að breytt yrði
um meðferð mála.
Lögfræðinganefhdin hefir lýst
yfir, að samningurinn milli Rússa
og Þjóðverja komi ekki f bága
við Versalafriðinn.
24/4 Sfmað er trá Genúa, að Þjóð
verjar séu reiðubúnir til þess, að
ganga af fundi meðan rætt er um
Rússlandsmálin, að því Ieyti er
þau snerta samninginn milli þeirra
og Rússa.
Lloyd George er ánægður með
svar Þjóðverja, en Poincare krefst
þess, að samningurinn verði ógilt-
ur, annars muni Frakkland kóma
fram á eigin spftur.
Sovjetstjórnin krefst þess, að
hún verði de jure (löglega) viður-
kend, ef hún eigi að viðurkenna
ríkisskuldir fyrri Rússlandsstjórna.
Bandamenn hafa hafnað þessu.
jfHhngasemð.
Eins og allir vita, hefir hér f
þessum bæ og vfðar verið afskap-
Iegt atvinnuleysi, og þar af Ieið
andi iijá fjölda mörgum skortur
og margskonar neyð.
Enda hefir bæjarstj. sýnt, að
hún skiidi hvert stefndi, með þvf
að láta birta aðvörun þá, er út
kom f blöðunum í vetur. Þar sem
fólk utan af Iandi er varað við
að leita sér hér atvinnu meðan
núverandi ástand ríkir. Að sjálf-
sögðu var þó fyrst og fremst
skorað á atvinnurekendur og aðra
bæjarbúa að stuðla eftir megni að
þvf, að innanbæjarfólk gengi fyrir
með þá atvinnu sem iii félii
En hafi þessi ráðstöfun verið
rétt, er þá ekki rétt að gæta þess,
að henni sé að einhverju leyti
fram fylgt? En á það mun allmikið
bresta, og skal eg, því til sönn
unar, lýsa einu mjög svo skýru
dæmi.
Fitæk stúlka, sem heima á hér
f bænum og ráðin er f vist þeirri,
er húu nú er f, tii 14 maf, íalaði
fiskvinnu fyrir nokkrum dögum
hjá Hf „Kári". Ea svarið var, að
ef hún kæmi strax, mundi hún
geta fengið vinnu, en eftir 14 maf
þyrfti þess ekki með, því að þá
yrði hægt að fá nógar utanbæjrr-
stúlkur og að þœr œttu að sit/a
| fyrir vinnunni.
Hver skyldi nú eiginlega vera
meiningin bjá þessu fyrnefnda fé
lagi? Máske er þetta sagt f hugs
unarleysi, og sér það sig þá
væntaniega um hönd, svo að eng
um yrði á að ætla að þetta væri
af iilgirni, til þess að nota aðstöðu
sína til að kúga almenning f þess
um bæ sem meat, eða að það
ætli sér hér með að vega að sfnu
eigin bæjarfélagi.
Ekkett slikt má eiga sér stað.
M. G.
Barátta.
Barátta, látlaus barátta er f þess
um heimi. Hún er f miili ein-
staklinga og heiiia þjóða. Og hún
gengur sem rauður þráður gegn
um sögu mannkynsins frá liðnum
öldum. Mennirnir standa fi baráttu
hver við annan svo að segja um
alla skapaða hluti. Barátta þeirra
snýst um alt það, setu hönd getur
þreifað á og andinæ skynjað.
Nú hugsar margur sem svo, að
beztværi, að engin barátta væri,—
alstaðar ró og friður. En það er
naumast rétt hugsað. Baráttan er
nauðsyuieg. Skilyrðið oft fyrir
framförum. Eu til þess þarf hún
að vera báð f kærleika og mann-
úð. E( avo er ekki, er hætt við
að af henni leiði mannhatur, úlfúð
0» sundurtyndi. Og þá er voði
fyrir dyrurn
Nú er þegar hafin barátta hér
á iandi, — á trúmálasviðinu. Þeir
guðfræðingar, sem vilja veita nýj-
um kenningastraum inn i (slenzkt
trúarlíf stsnda undir hnútukssti
þeirra stéttarbræðra sinna, sem
enn halda fast fi eldgamlar erfi-
kenningar iöngu liðinna alda. Þess-
ar andstæður mynda þvf tvo flokka,
sem hvor fyrir sig skoðar meist-
arann frá Nazaret ( sínu eigift
þekkingarijósi. Um hann stendur
deilan.
Próf Haraidur Nieisson hefir uú
koauið auga á sumt, sem miður
þykir fara ( kenningakerfi kirkj-
unnar. Hefir llka þorað að segja
til þess. Gengur því hnútukastið
á bann frá hinum guðfræðingunum
og lyðnum.
Núna um bænadagana og pásk-
ana hiustaði eg á fjóra guðfræð-
inga auk Haraldar. Var það frí-
kirkjupresturinn, biskupinn og tveir
I guðfræðiskandidatar, Arni Sigurðs-
son og Sveinn Vikingur.
Þessir þrfir siðastnefndu létu víst
litið bera á andróðri gegn nýjum
hreyfingum, En að öðru lcyti þótti
mér ræða Sveins miklu betri en
Arna, — fanst Arni fjörlitill og
hægfara.
Frikirkjupr, er vfist móti öllum
iíýjum skoðunum. En það mtm
tæplegn hrósvert. Það er hálf ó-
viðíeldið af presti, að haida svo
fast f erfikénningar liðinna aida9
&ö hann geti ekki skimað fi kring-
um sig eftir öðru en þvf, sem
hattn sér fyrir innan sinn eigin
túngarð. Skoðanafrclsi og kenn-
ingafrelsi ætti mantaíur maður
ekki að skoða annað en mögu-
leika að komast á þá þekkingar-
h æð, sem enn er ekki búið að ná
Kyrstaðan ^hugsaaieg tii heilla.
Lífsskoðanír og kenningar gamla
tímans mega ekki vera án þess„
að þeim sé velt fyrir sér af lif-
andi sannleiksþrá og fi bróðurhug.
Stefnuskrá Guðspekifélagsins
virðist, nú sem stendur, þess verð