Vísir Sunnudagsblað - 21.08.1938, Page 3

VlSIR SUNNUÐAGSBLAÐ
3
bifreið. Vegiia }>ess, að einka-
bifreið hans var í viðgerð, tók
hann gamlan bíl, sem hann
hafði keypt með tækifærisverði.
í þessu ferðalagi ók bifreiða-
salinn á tré og lét lífið, en far-
þegarnir limlestust eða dóu. Við
réttarrannsókn út af slysinu var
saga hifreiðarinnar rakin. Kom
þá í ljós, að 15 siimum liafði
■orðið eigendaskifti að henni, og
í hvert einasta sinn eitt eða
fleiri dauðsföll orsakast í sam-
handi við hana- Meðal þeirra,
sem létu lífið i bifreiðinni, var
Franz Ferdinand erkihertogi og
kona hans, sem voru myrt i
henni í Serajervo árið 1914. Og
þessi dauðsföll voru það, sem
•orsökuðu heimsstyrjöldina
miklu 1914—18. 1 þessari sömu
hifreið sat austurríski marskálk-
urmn Potiorek, j>egar liann
stjórnaði austurriska hernmn
við Sahac, þar sem hð hans heið
geysi manntjón, en liann sjálfur
varð að láta af völdum fyrh’.
Svipað þessu gegnir með ein-
stöku staði. I námunda við Bre-
men á Þýskalandi er t. d. veg-
spotti á mjög fjölförnum ak-
veki, sem er svo hættulegur
— enda þótt vegurinn sé þráð-
beinn og malbikaður -— að bif-
reiðafélagið þýska hefir látið
húa til nýjan veg við hliðna á
hinum. Bifreiðaslysin voru orð-
in svo altið við sama rastar-
steininn, að það þótti ekki ein-
leildð, og þeim mun síður sem
orsakir sljsanna liafa eldd verið
greindar til þessa.Áþekkur stað-
ur er til í Steiermark i Austur-
riki. Menn hafa að vísu giskað
á, að hér sé eitthvað aimað en
Idraugar valdir að slysunum og
hafa getið þess til, að þau stafi
vegna vissra geisla, sem fram-
leiðist á þessum stöðum og fipi
bifreiðastjórana. Öðru máli er
að skifta, þegar linefaleiksmenn
forðast eitthvert ákveðið horn i
hringnum- Það er hein hjátrú.
Tunney, fyrverandi lieimsmeist-
ari i hnefaleik, liafði svo mikla
ótrú á einu horni hringsins, að
hann ekki að eins forðaðist það
eins og lieitan eldinn, heldur
vai* hann öruggur með sigur
sinn á þvi augnabliki sem hann
gat flæmt andstæðingnm út í
þetla „örlagahorn“ leiklirings-
ins. —
Dagar og tölur eru nokkuð
þýðingarmikil ati’iði í allri hjá-
trú, og ekki síst í hjátrú íþrótta-
manna. Mánudagur og miðviku-
dagur eru mestu óþrifnaðardag-
ar og föstudagar eru þaðísumra
augum. Öðrum boðar föstudag-
uriim hæði sæld og sigur. Yissir
mánaðardagar eru líka ýmist á-
trúnaðar- eða ógæfudagar.
Þannig var 24. júlí lieilladagur
í æfi Zeppelins greifa. 24. júh
árið 1863 slapp Zeppelin á næst-
um dularfullan hátt við limlest-
ing eða dauða í Norður-Amer-
iku. Sama dag, þremur árum
seinna, en þá var Zeppelin orð-
inn riddaraliðsforingi, lenti
hann i orustu gegn ofm*efli
prússneskra hermanna. Félagar
hans voru brytjaðir niður en
liann einn komst undan af stök-
ustu tilviljun. Þann 24. júh árið
1870 flúði hann úr fangaherbúð-
um ásamt nokkrum öðrum
föngum. Þeir voru allir skotnir
á flóttanum nema Zeppelin
einn. Hann komst undan. Árið
1910, er Zeppelin var staddur
norður á Spitzbergen i rann-
sóknarferð, fann hann þann 24.
júlí áður óþekt stöðuvatn, og
sem i tilefni af happadegi
Zeppelins var kallað „24. júh-
vahi“.
Fjölda margir íþróttamenn,
flugmenn og kappakstursmenn
hafa ákveðnar liappatölur, en
lílca aðrar tölm- sem þeir óttast.
Talan 13 er sú talan, sem hefir
fest dýpstar og almennastar
rætur i allri hjátrú — og venju-
lega sem óheillatala. Afar
margir hifreiðastjórar hafa
ýmigust á henni og er iha við
að töluröð hifreiðarinnar endi á
lienni, einkum í kappakstri. Af
þessari ástæðu er hlaupið fram-
lijá töluni 13 i ahri kappakst-
úrskeppni sem fer fram í
Bandaríkjunum, nema ef ein-
liver óskar sérstaklega eftir
henni.
Sem dæmi um óheillamátt
töhumar 13 má geta þess, að
einhverju sinni neitaði hifreiða-
stjóri að talca við töluröðinni 13
í kappakstri. Annar keppandi
hauðst þá'.til að skifta við hann
á sinni töluröð, svo hinn yrði
ekld dæmdur frá keppninni. En
í akstrinum ólc hann á tré,
skemdi bifreiðina og braut í sér
margar tennur. -—- Sigursæh bif-
reiðarstjóri er tók þátt í kapp-
akstri (þeinx 13. sem liann tólc
þátt i um æfina), kepti 13. fe-
hrúar, og nótthia áður hafði
hann sofið í herbergi nr. 13.
Þegar allar líkur hentu til þess
að liann sigi'aði, bilaði vélin
lians við rastarstein 13, og þá
vai’ liann húinn að aka 613 rast-
ir af vegalengdinni. Nokltru
seinna tók liann þátt í kapp-
akstri er fór franx 13. mai-
Einnig þá varð hann fyrir slysi
og hefir síðan haft ótrú á töl-
unni 13.
Ait aðra sögu hefir ítalski
kappakstursmaðui’inn Mario di
Bernardi að segja af tölunni 13,
því það er lxappatalan hans.
Þegar liann vann Sneidei’-hikai’-
imx í Ameríku 1926, kemst hann
sjálfur svo að orði: „Hepnin var
mín niegin, og eg held að það
hafi verið tölunni 13 mikið að
þaldca. Það var eins og hún elti
nxig, og að eg gæti ekki komist
lijá henni. Eg lagði af stað frá
Napoli við þrettánda mann,
þann 13. október. Kappaksturs-
hifreiðin nxín hafði töluröð sem
endaði á 13 og bifreiðin, sem
sótti olíkur niður á höfnina var
nr. 13. Hei’hergið á gistihúsinu,
sem eg hjó í, var nr. 13 og dag-
urinn sem kepnin fór fram á
var 13- nóvember. Þetta skeði á
árinu ’26 (tvöföld talan 13), og
þetta var 26. kappaksturinn senx
eg tók þátt í.
Aulc þessa eru ýmsar venjur
og ýms atvik sem á einlxvern
liátt eru tengd hjátrú. T. d. forð-
ast kappróðrai’ixienn og kapp-
siglingamenn presta meh’ en
sjálfan fjandann. Prestar eru
yfirleitt álitnir vera sjómönnmn
til ógæfu. Bifreiðastjórar mega
ekki hafa kærustur eða konur
sinar með sér í fyrstu ferð í nýj-
unx bíl. En tengdamæður eru
samt verstar; þær eru haneitr-
aðar i slikum ferðum.
I lieimstyrjöldinni þótti það
ógæfunxerki að taka ljósmyndir
af flugnxönnum eða flugvélum
áður en þær legðu til flugs. Þess
voru meira að segja dænxi, að
flugferð var frestað vegna þess
að einliver óhoðinn gestur sást
„nappa“ íxxynd af flugvéhnni
áður en liún lagði af stað. Ann-
ars eru flugvélar altaf fullar af
ósýnilegum óvættum og það er
nxjög vandfarið með þær. Besta
ráðið til að granda þessum ó-
sýnilegu óþoldcum er það, að
ganga alt að 13 hringi í kring-
um vélina áður en lagt er af
stað í flugið. Yissast er að ganga
amiað skiftið til hægri og lxitt
til vinstri — það er áhrifameira.
Auk þessa eru fjölda margar
reglur sem flugmennirnir verða
að franxfylgja, til að hrynja sig
gegn áhrifum illra anda.
Að liitta keppinaut sinn úti á
götu á leið til kappleiks er ó-
gæfumerki. Ef slíkt kemur fyr-
ir á maður að snúa við, fara
heim til sín og taka ofan höfuð-
fatið. Sé það gert, gildir það hið
sama og eldkert hafi í slcorist.
Ekki nxá heldur í'ífa upp bréf
sama dag og niaður keppir. Að
Framh. á 7. síðu.

mm
HANN YILL VERA í LÍFVERDINUM.
Litli snjáðinn hér að ofan kærir sig ekki um að verða bílstjóri
eða slökkviliðsmaður, þegar liann er orðinn stór, en lxann vill
komast í lifvarðai'sveit konungsins, að þvi er virðist. Alvarlegur
á svip apar liann eftir verðinuni, sem gengur franxan við
Buckingham-höllina og leikur tilburði lxans. Allir vilja eittlivað
verða í æsku sinni.