Vísir Sunnudagsblað - 29.06.1941, Blaðsíða 2

2
VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
T
Baðlíf.
för 12 drengir og 4 leiðtogár,
ungir liraustleikamenn og eld'
heitir af áhuga á þessu starfi,
en það voru þeir Hróbjartur,
sem áður en nefndur, Kristján
Sighvatsson, Pétur Kristinsson
og Ingvar Árnason. Skilst rriér,
að þetta muni hafa þótt nokkur
dirfska í þá tíð, því að þetta var
all-erfitt ferðalag og margs að
gæta. En allt fór vel. Foringj-
arnir reyndust starfi sínu vaxn-
ir, — en fáir munu vitað hafa
um allar þeirra áhyggjur og erf-
iði í sambandi við þessa för. —
Drengirnir höfðu viku viðdvöl
eystra, í bezta yfirlæti, sváfu og
mötuðust i þinghúsinu, en voru
annars á kreiki úti við frá
morgni til kvölds, og guðsþjón-
ustur höfðu þeir úti kvölds og
morgna. Komu þeir hressir
heim og glaðir og þótti förin
hafa gengið ágætlega.
Sumarið 1923 var farið í
Vatnaskóg í fyrsta sinn. Tjöld
voru fengin að láni og skúr, sem
notaður var sem eldliús. Fór að-
eins einn drengjaflokkur það
sumar. Munu foringjar hafa
verið hinir sömu og í förinni að
Vatnsleysu, en síra Friðrik var
þá erlendis og kom ekki i skóg-
inn fyr en næsta sumar.
Þá voru ráðgerðir tveir flokk-
ar og átti að haga öllu svipað
því, sem verið liafði sumarið áð-
u,r. Skúrinn hafði orðið eftir
uppfrá — og var þar raunar
meðan liann gat staðið uppi,
því að Knútur Zimsen anun
hafa gefið þeim hann, „útilegu-
mönnunum“. Og þannig hefir
þeim áskotnast sitt bvað síðan,
sem velunnarar þeirra hafa vit-
að að þá vanhagaði um. T. d.
var það, að þegar til átti að
taka stóra samkomutjaldsins,
sem þeir höfðu liaft fyrsta sum-
arið, fékkst það ekki, og var
komið í óefni, þegar um það
vitnaðist. Sr. Friðrik var á gangi
hér fyrir innan bæ, með ein-
hverjum vinum sínum, þegar
hann frétti um þessi vandræði,
og voru þeir að skrafa um þetta,
daufir í dálkinn. Komu þá ríð-
andi á móti þeim bræðurnir
Kjartan og Ólafur Tliors. Tók
sr. Friðrik þá tali og spurði þá
hvort þeir ætti ekki tjöld, sem
þeir gæti lánað þeim. Bræðurn-
ir kváðust að vísu ekki hafa
slík tjöld, en ,Ó- Th. bað Fr .Fi;.
að finna sig daginn eftir.
Pantaði hann þá í síma tjald
hjá Tjaldagerðinni, eins og sr.
Fr. vildi hafa það, — bað að
flýta verkinu svo sem unnt væri
og senda tjaldið í K.F.U.M. —
en reikninginn til sín. — Þann-
ig fengu þeir samkomutjaldið
og áttu það lengi.--------
Síra Fr. Fr. virðist hafa orð-
ið ákaflega hrifinn, þegar liann
kom uppeftir í fyrsta sinn og.
sá staðinn, sem þessu sumar-
starfi var valinn. Að jafnaði er
hann ekki í vandræðum með að
koma að því orðum, sem lion-
um býr í brjósti, en i þettá sinn
segir hann: „Eg var svo hx-ifinn
og heillaður af allri hinni und-
ui'samlegu fegui'ð, að eg get
elcki lýst tilfinningum minum.
Fyi'ir mér var þetta heilög jörð,
helgidómur Guðs og, náttúrunn-
ar. Rjóðrið með liinni streym-
andi lind og laufguðum trjám
í kring var mér sem kirkja, þar
sem eg heyrði rödd Guðs tala
til mín.“
Og á þennan liátt virðist ein-
mitt myndin af staðnum vera
mótuð í liugum þeirra, sem
þai-na liafa átt kost á að dvelja.
Sumaí’stai'fið hefir nú verið
rekið þarna siðaix, óslitið. En
fyrstu árin voru erfiðleika-ár.
Þá var farin sjóleiðin að Saur-
bæ, á íxxótorbát, stunduixi í
vondu veðri, erfiður sélflutning-
ur á fai’angrinum yfir liálsinn,
næsti sími á Geitabei'gi, engir
bílvegir o. s. frv.
Unx þetta segir sr. Fr. Fr. í
minningarriti Skógai'inanna:
„Vér gátum ekki haft fjöl-
menna flokka þá. Piltarnir eld-
uðu matinn í litla skúrnum, og
þar reyndum við að þurka
hlautar spjarir, og vöktu foi'-
ingjarnir oft fram, á nætur og
kyntu vélina drjúgunx, en urðu,
vegna þess hve skúrinn var lít-
ill, að gæta þess, að ekki brynni.
— En sanxheldni og þjónustu-
semi þróuðust íxieð erfiðleikun-
um.........
„Rigningasunxarið 1926 knúði
fram þá löngun, að eignast
skýli, senx, haldbetra væri fyrir
veðri og vindi en tjöldin. Um
vorið koixxu nokkrir piltar til
mín og sögðu mér, að þeir
hefðu 500 krónur til taks*), og
væi’i það nóg fyrir efniviði í dá-
lítinn svefnskála, en fé vantaði
til að kaupa snxiði á honum.
Mér datt ráð i hug. Eg bauð eitt
kvöld heim til mín 12 trésmið-
unx og snikkurum úr félaginu,
og er þeir voru saman konxnir,
undi-andi að sjá þar eintóma
stéttarbræður, og lxofðu di-ukk-
ið sterkt baunakaffi, sýndi eg
þeim uppdrátt að skájanum,
sem húsameistari Sigurður Pét-
ursson hafði gert fyrir íxxig, og
bauð svo öllum viðstöddum upp
á skeixxmtiferð, senx farin skyldi
þ. 11. júní, á laugardegi, og
*) Mér er sagt, að þetta hafi
verið fé, sem þessir piltar liafi
verið búnir að „spara saman“
á löngum tima og ætlað til sum-
arferðar.
ekki myndi kosta nema 7 krón-
ur á mann, ef þeir vildu á kvöld-
in tegla til skálans í bakgarði
vorum, og síðan reisa liann i
„skemmtiförinrii“. Þeir tóku
með hrifningu og gleði i þetta,
og næsta dag var efniviður
keyptur og byrjað að vinna íxieð
nxiklu fjöi'i. — Gekk þetta senx
í sögu, fyrir fónifýsi þessara
félagsbi’æði'a og reis á einni
nóttu svefnskáli sá upp, eins og
„Aladínjshöll“, nxeð svefnrúmi
fyrir 18. — Eg hafði þó elcki þá
gleði, að vera við, því að eg var
þá i Noregi og sá ekki skálann
fyrr en næsta sunxar.
Næsta ár í’eistu hinir sömu
smiðir fyi'ir oss vænan og rúm-
góðan eldaskála. — Vai'ð þetta
lxin mesta franxför.“
Síðai’i liluta júnímánaðar
1929 var sér Fr. uppfrá viku-
tíma xneð 18 piltum. Sú er venj-
an, að halda samsæti síðasta
kvöld vikudvalarinnar, og var
svo gert einnig að þessu sinni.
Eitt skennntiatriðið i þeim fagn-
aði var það, að sr. Friðrik las
upp ræðu, sem lxann kvaðst
ætla að lialda 1. júlí 1999, —
eða eftir 70 ár. Yrðu þá sonar-
sonai’-synir þeii’ra, sem þarna
væri nú, áheyrendur hans, og
myndi hann þá segja þeim frá
langöfum þeii’ra og ekki draga
af þeim kostina. í í'æðu þessai’i
sagði sr. Friðrik meðal annars:
„Það er nú undarlegt að s'itja
í þessum stóra skála eftir 70
ár og minnast stóra tjaldsiixs,
seixi vér liöfðunx þá.“ — En að
ræðunni lokinni lýsti liann fyrir
piltunum hvei'ixig sig „dreymdi“
að fi’amtíðarskálinn myndi
vei’ða.
Með þessari gamanræðu og
umræðum og umhugsun, sem
út af henni spanst, var rekinn
fj’i’sti fleinninn undir pað grett-
istak, sem þeir hafa verið að
glírna við síðan, K. F. U. M.-
mennirnir, sem að sumárstarf-
inu hafa staðið. — Skömmu
eftir að þeir félagar komu heim
úr þessai'i fei’ð, komu til sr. Fr.
tveir piltanna og báðu hann að
boða til fundar með þeim, sem
uppfrá höfðu vei’ið. Var sá
fundur haldinn 17. júlí 1929 og
þar voru þeir allir, átján, með
112 krónui’, senx þeir lögðu
fram til stofnunar skála-sjóðs
og síðar um sumarið lögðu 27
piltar fram, 160 krónur í viðbót.
Þetta var upphaf nýs tíma-
bils i sögu þessa sumarstarfs.
Nú skyldi vinna að því með
oddi og egg að koma upp veg-
legum skála i Vatnaskógi, eins
og hinn dáði foringi þeirra liafði
„di'eyxnt“ að hann skyldi vera.
Stofnuðu piltarnir með sér fé-
Vel varið.