Nýja dagblaðið - 18.08.1934, Side 2

z
N Ý J A
Til Akureyrar og víðar.
Alla mánudaga, þriðjudaga, ■ ■ n æ uj
fimtudaga og laugardaga »1« ö ■» Hau«
IRúmbeztu og traustustu lang-
ferðabifreiðar landsins, stjórnað
af landsfrægum bifreiðastjórum
Afgreiðsluna í Reykjavfk annast
Bifreiðastöð Islands, sími 1540
Bífreíðastöð Akureyrar
Simi 9
ATH. Áframhaldandi fastar ferðír frá Akureyri um
Vaglaskóg, Goðafoss til Mývatnssveitar, Húsavíkur
og Kópaskers.
DAOBIaABIB
%
Nokkrir kaflar úr bók þýzka ríkis-
\
þingsmannsins Gerhart Seger, sem
hann neinir Oranienburg.
stutt frá ei'dastöðinni, steig'
inn í áætlunarbíl, þaðan aftur
upp í sporvagn, úr sporvagn-
inum enn inn í . eimlest,
þaðan upp í hraðlest og
skömmu síðai- inn í aðra hrað-
lest, þar til ég að lokum, seint
um kvöldið kom til þess staðar,
er ég ætlaði að hefja frá fjórða
og síðasta þáttinn í flótta
inínum: förina yfir um landa-
mærin.
Og þetta tókst eftir átta
klst. næturgöngu.
Odýrt saltkjöt
i heiiuni tinmum
Sími 4241
EGYPTIAN
ClGARBTTES
CMM.Ðl'TIIPIPE©
r/sn.3.

Éu sver, aS Mgja eftir beztu vitund og samvizku, hreinau
sannleikann, allan sannleikann og ekkert nema sannleikann.
Gerhart Seger.
Flóttinn úr
kval&stadnúm
Það er ekki hægt að segja
að ég sæti í bílnum. Ég kom
naumast við sætisbrúnina.
Meðan hann beið eftir benzín-
inu, var það hélan á rúðunum,
sem ein skýldi mér mót for-
vitnum augum. Fyrsti áfangi
flóttans hafði heppnazt. En
hve ólýsanlega rann benzínið
hægt niður í bílinn. Mér fannst
líkara, sem það væri eins og
þykkur grautur. Að lokum
komumst við af stað. Ég hafði
nefnt stað millum Oranien-
burg og Bernau, en samstund-
is mundi ég, að vegurinn, sem
við ókum, var fjölfarin sam-
gönguleið milli fangabúðanna
og útibús þeirra í Blumberg.
Við hvern vagn, sem mætti
okkur, þíddi ég lítið gat á hél-
una og skyggdist út. Mér
fannst sem við værum stöðugt
eltir — líklega af bifreið frá
Oranienburg. En áfram héld-
um við, og að lokum var ég
við ákvörðunarstaðinn.
Hér breytti ég um stefnu
og lét bílstjórann aka suður á
bóginn og þvínæst inn í eitt út-
hverfi Berlínar. Annar áfangi
flóttans var farinn.
Nú yfirgaf ég bílinn og
steig upp í sporvagn. Fyrsta
spölinn var ég nokkurnveginn
rólegur. Enginn virtist gefa
mér gaum. Vagnstjórinn tók
ekki eftir, hve rómur minn
skalf, þegar ég bað um far-
miðann.
Fyrsta sinn á þessuní þrem
klst. síðan flóttinn hófst, dró
nokkuð úr taugaæsingunni.
Vagninn ók langan veg
stanzlaust og ég var niðursokk-
inn í heilabrot um framhald
flóttans, þegar hann stöðvaðist
með snöggum rykk og þrír S.
A.-menn stigu upp á vagn-
pallinn. Hugaræsing mín hófst
á ný. Fyrsta hugsunin var að
fara út og upp í annan vagn,
en um leið þóttist ég vita, að
S. A.-menn notuðu oft og víða
sporvagna borgarinnar — og
ég sat kyrr. Kyrr? Já, raun-
verulega sat ég, —, og hallaði
mér aftur á bak, en í hugan-
um! Mér þótti sem ég svifi í
lausu lofti. . Hver sporskil og
J hverja beygju, sem við ókum,
fann ég gegn um allan líkam-
ann, frá tám og til fingur-
góma. Árum saman hefi ég
ferðast með sporvögnum í Ber-
lín, en aldrei hafði mér til
hugar komið, að þeir gætu
verið jafn taugaæsandi sam-
göngutæki.

Sápuverksmiðjan SJÖFN
Akuveyvi
T *
J
Framleiðir allskonar hreinlætisvörur:
Handaápnr:
Möndlusápa.
Pálmasápa.
Rósarsápa.
Baðsápa.
Skónverta
Hárþvottalögur
Júgursmyrsl
Þvottasápur:
Sólarsápa.
Blámaeápa.
Eldhússápa.
Kristallsápa.
Gljávax.
Reynið Sjafnarvörur og þá munið þór nota þær ávalt síðan, og sannfærast um ágæti ís-
lenzkrar framleiðslu. Sjafnarvörur fást hjá öllum kaupfélögum og kaupmönnum landsins.
I heildsölu hjá oss og beínt frá verksmiðjunni á Akureyri.

Samband ísl. samvinnufélaga.
<
<
<

Inni í miðju Berlínar fór ég
út, sléttaði svolítið úr fötum
mínum og gekk — inn í bað-
hús.
Hversu sem jörðin virtist
loga undir fótura mínum, hafði
ég ósegjanlega sterka löngun
til þess að fá heitt bað —
fyrsta skifti í níu mánuði.
Jafnvel í miðjum flóttanum
hvarf þessi þrá ekki úr hug
mínum. Og nú, þegar ég naut
þess — fannst mér ég geta
þvegið af mér fangavistina,
ekki einungis líkamleg áhrif
hennar, heldur og sálræn, og
það þótt flóttinn væri enn
einungis hálfnaður.
Með öðrum vagni hélt ég nú
ferðinni áfram og á endastöð
hans fór ég yfir í járnbraut-
arlest, úr henni inn í hrað-
lest á einni aðalsamgönguleið
landsins. Þá lest yfirgaf ég
Það var helköld tunglskins-
nótt. Þakin snjó gnæfðu trén
meðfram veginum við tært
næturloftið. Það marraði í
mjöllinni undir fótum mér og
andgufan fraus næstum fyrir
vitunum.
Því nær landamærunum sem
ég kom, því örar barðist
hjartað í brjósti mér. Skyldi
landamæranna vera gætt á
þessum stað? Fyrstu sex klst.
af næturgöngu minni, — og
sex klst. eru langur tími und-
ir slíkum kringumstæðum —
var ég í stöðugum ótta um
það, að mæta varðmánni eða S.
A. mönnum, og þá hefði öll
mín áreynsla verið árangurs-
laus. í sex klst. varaðist ég
að stíga á grein eða sprek, í
sex klstundir gekk ég með
helauma vöðva, með öll skilvit
spennt eftir hverju hljóði
skógarins, með taugar, sem
voru þandar til hins ítrasta.
Þarna lá ósjálegur steinn
fyrir framan mig, mitt í skóg-
inum. Hann. var þakinn ofan
af snjó og lýstur af bjartri
fyllingu mánans. Þessi steinn
aðskildi tvo heimá. Það var
landamæramerkið.
Ég skundaði framhjá honum
og staðnæmdist andartak.
Undarlegar sýnir báru fyrir
augu mín: Barnæska mín,
skólagangan, starfsárin, fjöldi
atburða úr liðinni þrjátíu ára
æfi — svo hélt ég áfram.
Tveim tímum seinna og eft-
ir nær sólarhrings stöðugan
flótta, náði ég þorpi, hinum-
megin landamæranna.
Eftir meir en hálft ár gat
ég hvílst í hreinu rúmi. Ég
gat lokað dyrunum1 eftir mér.
Ég var einn.
En staðurinn, sem ég dvaldi
nú í, var ekki mínir átthagar.
Þetta var ekki landið, sem ég
hafði barist fyrir í ófriðnum
og þar sem ég síðar var kos-
inn þingmaður.
En hér naut ég mannlegra
réttinda. Hér var enginn mað-
ur píndur svo viðbjóðslega,
með svo skelfilegri grimd villi-
dýrsins sem í Þýzkalandi Hitl-
ers. Með komu minni inn yfir
landamæri Tékkóslóvakíu, var
ég aftur í siðrænu mannfélagi,
í ríki menningarinnar.
Ég var sloppinn úr ógnum
fangabúðanna og orðinn frjáls
maður.
Niðurlag.