Nýja dagblaðið - 23.10.1935, Blaðsíða 2

s
N Ý J A
DAGBLAÐIÐ
---'ELLI
kjólbarðar
Mnnið að biðja iim
Framleitt úr beztu hráefnum með fullkomnustu nýtizku áhöldum.
DRJUOUR.
OOÐUR.
O D 7 R.
Llitryggingar með
chglegri iðgjaldagreiðslu
Líftryggingardeild
Sióváfryggingarfélags íslands h.f.
er viðarkennt að fullnægi hinum ströng-
ustu kröfum.
YOUNG’8 baðduft: Drepur algerlega lús
og annan óþrifnað.
YOUNG’S »Ited Label Pa*te«-baðlyf:
Auk þess að lækna kláða og drepa öll
snýkjudýr, hefir það þann mikla lcost, að
að útrýma algerlega nit (færilúsaeggjum)
YOUNG’S „SpringbOku-baðl)f: Er fram-
úrskarandi gott til allra venjul. notkunar.
Allar nánari upplýsingar gefur
Samband ísl. samvinnufélaga
Búið til hjá:
Bobert Yonng & Conapany Limited,
Giasgow, Scotland.
Hárfléttur
við íflenzkan búning. ITnn-
ið úr hári. — Hárgrei?sla-
stofan 1’trK Sími 8S95
Bergslaðaslræti 1.
hgólfur Jðnsson
cand. juris, fyrv. bæjarstjðri.
Allskonar lögfræðisstörf, mál-
færsla, innheimta, samninga-
gerðir, kaup og sala fasteigna.
Bankastræti 7
(næstu hæð yfir Hljóðfærah.)
Sími 8656.
Viðtalstími kl. 5—7 síðdegis.
16-foto
sem öru stærstu smámyndirnar tek ég
nú jafnhliða vanalegum myndum. —
Alfreð, Laugaveg 23
Eikarskrifborð.
ný og vönduð til sölu á kr.
125 og góðum greiðsluskil-
málurn. - Einnig allskonar
húsgögn smíðuð eftir pöntun
Upph á Grettisgötu 69
frá 2—7.
Pianókennsla.
Guðm. Mafíhíasson
Sjafnargötu 3
Sími 4224.
I Brynjólfur
Hann var fæddur 9. ágúst
1861 í Guttormshaga í Holtum,
sonur Magnúsar gullsmiðs
Bjarnasonar og Málfríðar
Benediktsdóttur Eiríkssonar
prests í Guttormshaga. Ólst
hann upp hjá foreldrum sínum
fram yfir fermingaraldur, en
eftir það fór hann í vinnu-
mennsku, sem þá var títt fyr-
ir þeim, er eigi áttu aðra að
en fátæka foreldra. Haustið
1889 gekk hann í Flensborgar-
skóla og útskrifaðist þaðan
eftir tveggja vetra dvöl, 30
ára gamall. Eftir það fékkst
hann við barnakennslu á vetr-
um um nokkra áratugi, í Holt-
um, á Landi, í Selvogi, í Leiru
og e. t. v. víðar, en að sumr-
inu gekk hann að heyskap og
annari vinnu eftir því sem færi
gafst. Á efri árum hvarf hann
aftur til vinnumennsku og
dvaldi þá lengi í Digranesi og
síðast í Fífuhvammi, unz
dauðinn kom fyrirvaralaust 8.
þ. mán.
Brynjólfur þótti að ýmsu
leyti einkennilegur maður, enda
gerði hann sér ekki far um að
troða almanna leiðir. Ef til
vill hefir nokkru valdið, að á
uppvaxtarárunum var kostur
hans þröngur, fátækt mikil og
aðrir erfiðleikar. Þá getur það
og hafa valdið, að á yngri ár-
um missti hann skyndilega
heilsu, ogvþó að hún næði sér
brátt, er efamál hvort hún hef-
ir orðið nokkurntíma söm og
áður. Eigi að síður hygg ég,
að gáfnafar hans hafi frá upp-
hafi verið með nokkuð öðrum
hætti, en eins og gengur og
gerist. — Að upplagi var hann
mjög fróðleiksfús og leið því
við það, að þeirri þörf varð
eigi fullnægt í uppvexti. Hann
var sérstaklega fljótur að
nema það, sem honum féll í
geð og minnið að sama skapi.
Það sem hann las, las hann svo
vel, að hann mundi heila kafla
orðrétt eftir mörg ár, en til
þess mátti efnið ekki vera
neitt léttmeti. Einkum var það
skáldskapur, músik og stærð-
fræði, sem átti við hann. —
Kynni hann línu úr ljóði, kunni
hann kvæðið allt, — en ekki
aðeins 1. erindið. Væri hann
spurður um „formúlur“ í síð-
ari hluta reikningsbókar Eiríks
Briem eða um sveiflufjölda
tónanna í tónstiganum, þá
stóð ekki á svörum. Og svo
var hann söngelskur, að heita
Magnússon I
mátti, að hann væri aldrei ó-
syngjandi. Gæti hann ekki
numið lag við ljóð, sem hann
unni, þá gerði hann lagið sjálf-
ur.
Ég hygg, að Brynjólfur hafi
að eðlisfari verið örgeðja og
geðríkur, en að lífsskoðun
hans, sem var bæði sterk og
heilsteypt, hafi mótað svo
skapgerð hans, að hann var
tnlinn sá geðprýðismaður, sem
flestir, er til þekktu, vitna til.
Hann virtist ekkert hafa fyrir
því að láta hlutina fara fram
hjá sér og ekki snerta sig, —
einkum allt það, er tilheyrði
dægurmálum eða tízku. Þó var
hann oft fundvís á það, er
skoplegt var í þeim efnum, og
það svo, að betur þótti að vera
laus við. — En væri alvara á
ferðinni, gekk hann í svefnhús
sitt, eins og hann orðaði það
eitt sinn sjálfur, og fór að
boði Meistarans. — Mér var
! kunnugt um það, að í því efni
! hafði hann svo mikla reynslu,
i að e. t. v. mættu ýmsir þeir,
sem þótti Brynjólfur á stund-
um hjákátlegur, óska sér hins
sama.
Atvinna Brynjólfs gaf að
jafnaði svo lítið í aðra hönd,
að sjóður hans varð aldrei gild-
ur, — væri réttara að segja:
aldrei neinn, — enda tæmdur
jafnóðum til þeirra er hann
taldi hafa meiri þörfina. í því
sambandi má geta þess, að eitt
sinn tók hann munaðarlaust
barn til fósturs, án þess að
vita nokkur deili á foreldrum.
Sjálfur var hann aldrei við
konu kendur, neytti hvorki tó-
baks né víns og var svo frá-
sneyddur íburði í klæðnaði,
sem getur orðið.
Að endingu vil ég geta þess
þáttar í fari Brynjólfs, sem
mér fanst mest áberandi, en
það var löngunin til að fræða
þá, er með honum voru. Sú
löngun var svo sterk, að vel
mátti segja, að hann týndi oft
þessum heimi og gætti þess
eigi ávalt, að tilheyrendur
höfðu störfum að gegna. Vel
má vera, að þar liggi skýring-
in fyrir því, að hvar sem hann
kom varð hann brátt svo rót-
fastur, að eigi var unnt að
slíta. Og að sjálfsögðu eru það
íleiri en ég, sem ekki þurfa
djúpt að grafa, svo að eigi
leggi ylinn frá þeim rótum.
Guðmundur Árnason.
C.W.S.-Te
Brezku samvinnufélögin eru nú stærstu te-framleið-
endur í heiminum.
Te-ið frá þeim er nú nýkomið til Kaupfélags Reykja-
ríkur. Te-ið fæst bæði í venjulegum pökkum og í skraut-
legum öskjum og dósum.
Allir sem vilja fá gott te kaupa C- W. S. - te.
Kaupfélag Reykjavíkur
Bankastræti 2. Sími 1245.