Nýja dagblaðið - 13.12.1936, Blaðsíða 2

2
N Y J A
DAGBLAÐIÐ
PIROLA
fegurðavo og snyviivövuv
evu komnav á mavkaðinn.
mF* Reynið þæv nú þegav!
Ern seldar ís
Hver fær betri
jólagjöf?
Hjúkrunardeildin
Reykjavíkur apóteki
Verzl. Egill Jacobsen
Kaupfél. Reykjavíkur
Mart. Einarsson & Co.
Tilkynning.
Hér með tilkynnum vér, að frá og með
deginum í dag að telja, gefum vér öllum
vorum viðskiptavinum
10°|0 afslátt
gegn staðgreiðslu (þó ekki af viðgerðum)
I þessu sambandi vildum vér benda láns-
skiptavinum vorum á það, að afslátturinn
nær eingöngu til kontantgreiðslu, og það
þvi eini mátinn til þess að verða
lækkunarinnar aðnjótandi.
Lárus G. Lúðvíg'sson
skóverzlun
Gula.sband.id
er bezta og ódýrasta smjörlíkið.
1 heildsölu hjá
Sambandi ásl. samvinnufélaga
Sími 1080.
Mrs. Simpson og Jáfvarður
„Mín stétt! Er hún nokkuð betri en aðrar?((
Niðurl.
III.
Prinsinn af Wales hafði átt
margar vinstúlkur, en þegar
hann hitti Mrs. Ernest Simp-
son, virtist hann fyrst haía
fundið sinn fyrirmyndar fé-
laga.
Mrs. Simpson leynir því ekki
að hún er fertug að aldri, eða
nokkrum árum yngri en kon-
ungurinn. Hún heitir raunveru-
lega Elísabeth Warfield og var
faðir hennar kominn af gam-
alli, velkynntri enskri ætt, sern
fluttist til Ameríku 1662. Móð-
urættin er líka rakin af þekkt-
um enskum stofni. Tvítug að
aldri var hún gift sjóliðsfor-
ingja Spencer að nafni, en
skildi við hann eftir níu ára
sambúð. Nokkru seinna hitti
hún í New York hinn auðuga
útgerðarmann Emest Simpson,
ungan Ijóshærðan, glæsilegan
mann, og giftist honum árið
1328. Hún fluttist með honum
til Englands og fékk brezkan rík
isborgararétt. Þau hjónin tóku
brátt þátt í samkvæmislífi
Lundúnaborgar og oft með
mönnum af hæstu stigum. Þá
hitti Mrs. Simpson prinsinn af
Wales og var kynnt fyrir hon-
um.
Hinir vanaföstu Bretar eru
ekki það harðbrjósta, að leyfa
ckki konungsefninu að hafa
emkalíf sitt eins og honum
þóknast, unz hann á að fara að
taka á sig hinar konunglegu
skyldur, gifta sig konu, sem
viðurkennd er af þingi og þjóð
og sjá um að konungsættin
deyi ekki út. Þess vegna bjugg-
ust menn við því, að þegar
Játvarður VIII. kom til valda í
janúarmánuði, þá myndi hann
kveðja þennan félaga sinn. En
það varð ekki. í fyrstu opin-
beru veizlu konungsins, þar
sem m. a. forsætisráðherra-
hjónin voru stödd, voru Mr. og
Mrs. Simpson meðal gestanna.
Og í næstu veizlu, þegar Win-
ston Churchill og frú sátu við
borðið, var Mrs. Simpson þar
sem húsfreyja, en maður henn-
ar hvergi nærri. Síðan hefir
hún hvað eftir annað verið
sem húsfreyja konungs við
borðið, bæði á sveitasetri hans
í Fort Belvedere og um borð í
skemmtisnekkju hans.
Mrs. Simpson er venjulega
lýst eitthvað á þessa leið:
Hún er ekki beint falleg,
en mjög aðlaðandi, grönn,
dökkhærð, með falleg dökk
augu og rödd, sem konungur á
að hafa sagt um, að væri „feg-
ursta rödd í heimi“. En fyrst
og fremst hefir hún mikla per-
f-ónu til að bera, er bráðgáfuð
og þolir vel að mæta í sam-
kvæmi í óbrotnum kjól, og án
mikillar snyrtingar. Hún er
bæði viðfeldin og skemmtileg
í umgengni, dansar yndislega
og virðist hafa óþreytandi á-
liuga fyrir einmitt sömu íþrótt-
um og konungurinn.
j Það hefir komið fyrir áður
; að konungbomir menn hafa
i átt vinstúlkur, og við því hef-
ir énginn sagt neitt. Yfirsjón
Játvarðs konungs er bara sú,
að Mrs. Simpson var of góður
vinur hans. „Hneykslið“ var
nær óþolandi, er konungur tók
hana með í för sína til Mið-
jarðarhafsins í Sumar.
Nokkrir vinir spurðu einu
sinni Játvarð, þegar hann var
prinsinn af Wales, hvers hann
rnyndi óska sér, ef hann ætti
að fá ósk sína uppfyllta. Hann
svaraði: „Ég vildi fá dag út af
fyrir mig“.
í Miðjarðarhafinu fékk hann
þennan dag — með Mrs. Simp-
son. Þegar snekkja hans, Na-
lilin, lá á höfninni í Istanbul,
kom einræðisherrann, Kemal
Atatyrk, um borð í kurteisis-
heimsókn. Þá var Mrs. Simp-
son þriðji maður við borðið.
Og svo sat hún við hlið kon-
ungs, þegar hann ók um götur
Aþenu, er hann fór að heim-
sækja Georg Grikkjakonung.
Nú var aðallinn farinn að
pískra um samvistir konungs
við „dóttur matsölukonunnar
frá Baltimore". Svo var mál
með vexti, að Mrs. Warfield
tók nokkra „kostgangara“ eftir
dauða manns síns, til þess að
geta tryggt uppeldi dóttur sinn-
ar. Stjórnin fór nú líka að fást
við málið, sem hún hélt að
væri „alvarlegs eðlis“. Svo
sótti Mrs. Simpson um skilnað
frá manni sínum, vegna ótrú-
mennsku og fékk hann,
eftir að maður hennar hafði
játað á sig þá sök, að hafa
dvalið á hóteli í Bray-on
Thames með ónafngreindri
stúlku, í tvo daga. — Fullan
skilnað fær hún að sex mán-
uðum liðnum.
Það eru aðeins nokkrir dag-
ar síðan að þetta komst allt í
hámæli. Að vísu hafði verið
haldið á lofti manna á milli
allskonar sögum og slúðri og
vestan hafs hafði þetta verið
rætt mikið í blöðum um noklc-
urt skeið. En ensku blöðin
þögðu vandlega. Tilefnið til
þess að allt komst af stað, var
sú frétt að konungur ætlaði að
giftast Mrs. Simpson. Þó hin-
ir drottinhollu Bretar vildu
unna konungi sínum fyllsta
réttar og frelsis, þá fannst
þeim of langt gengið að gera
óbreyttan amerískan kven-
mann, tvisvar sinnum fráskil-
inn, að drottningu Englands og
„fyrstu konu“ við ensku hirð-
ina, þar sem engin fráskilin
kona hafði dvalið, síðan Mary
drottning kom til sögunnar!
í Englandi er litið á hjóna-
skilnað sem það varhugaverð-
an hlut, að kirkjan reis strax
upp á móti þessum ráðahag.
Erkibiskupinn af Kantaraborg,
æðsti maður ensku kirkjunnar,
neitaði að gefa konunginum
altarissakramentið við krýn-
inguna, þ. e. a. s. neitaði hon-
um um guðs náð. Kirkjan er
voldug í Englandi og í póli-
tiskum flokkum óttuðust menn
að þessi ráðahagur kynni líka
að hafa veikjandi áhrif á þá
heilögu stofnun, sem konung-
dæmið er í augum Englend-
inga.
Það er nokkuð einkennilegt,
að það skyldi einmitt vera
kvonfang konungs, sem olli
þessum árekstrum, því það
hefir alla tíð verið heitasta ósk
hinna konunghollu Breta, að
hann kvongaðist. Ótal prins-
essur hafa verið nefndar í sam-
bandi við nafn hans, og nú
þegar hann loks vill kvongast,
þá lendir þjóðin í uppnámi á
móti honum.
Þó að konungur hafi nú orð-
ið að segja af sér, þá hélt hann
því alltaf fram að engum kæmi
einkalíf hans við. Hann hefir
sjálfsagt átt hugi margra
hinna lægri stétta þjóðfélags-
ins, en allir hinir stóru og vold-
ugu voru á móti honum. Þess
hefir verið getið til, að ferð
lians til námuhéraðanna í
Wales hefði verið farin til að
Framh. á 4. síðu.