Nýja dagblaðið - 21.07.1937, Blaðsíða 4

REYKJAVlK, 21. JÚLÍ 1937.
5. ÁRGANGUR — 166. BLAÐ
NYIA DAGBLAÐID
|Gamla Bió|
sýnir í kvöld
»Rose Maríe«
Gullfalleg og hrífandi söng-
mynd í 11 þáttum, gerð
eftir samnefndum söngleik.
Myndin er tekin í fögru
og stórfenglegu fjallalands-
lagi í Kanada.
Aðalhlutverkið leika:
Jeanette Mac Donald
og Nelson Eddy.
Síðasti
dagur
ostavíkunnar
er á
íöstudagínn
PöntunarSélagið
Skdlavörðuatlg 12
Vesturgötu 16
Grettisgötu 46
Vesturgötu 33
/
I Hafnarfirði:
Strandgötu 28
Anná.11
Veðurútlit i Roykjavík og ná-
grenni: Stinningskaldi á norðan.
Urkomulaust. Léttir til.
Næturlæknir er í nótt Halldór
Stefánsson, Ránargötu 12, sími
£234.
Næturvörður er í Ingólfs apóteki
og Laugavegs apóteki.
Dagskrá útvarpsins: Kl. 10,00
Veöurfr. 12,00 Hádegisútvarp. 15,00
Veðurfr. 19,10 Veðurfr. 19,20 Hljóm-
plötur: Norðurlandalög. 19,55 Augl.
20,00 Fréttir. 20,30 Erindi: Heim-
sókn í ferðamannaskip (Ragnar E.
Kvaran). 20,55 Hljómplötur: a)
Celló-sónata í a-moll, eftir Grieg;
1j) Lög leikin á ýms hljóðfæri (til
ki. 22).
Miðstjómarfundur verður í Sam-
handshúsinu í dag kl. 5 síðd.
Skipafréttir. Gullfoss er í Kaup-
mannahöfn. Goðafoss var á Isa-
firði í gær. Brúarfoss er í Reykja-
vik. Dettifoss fór frá Hull í gær-
kvöldi áleiðis til Vestmannaeyja.
Lagarfoss var á Skagaströnd í
gærmorgun. Selfoss kom til Ant-
werpen í gærmorgun og fór þaðan
i gærkvöldi.
Happdrætti „Sumargjafar". Kl. 3
i fyrradag var dregið á skrifstofu
lögmanns í Reykjavík og féllu
vinningar á eftirtöld númer: 3705
(Einkabíll frá Steindóri að Gull-
fossi og Geysi). 100 (Málverk eftir
Kjarval). 1225 (Ferð frá Reykja-
vík til Akureyrar og til baka).
72 (Sumardvöl í vikutíma að
Laugarvatni). 2403 (100 kr. í pen-
ingum). 169 (Gólfteppi frá Mar-
teini Einarssyni). 3225 (Kvenreið-
hjól frá Sigurþóri). 1625 (Karl-
reiðiijói frá Fálkanum). 4274 (Mál-
'•erk eftir Ólaf Túbals). 1175 (Eik-
arborð frá Jóni Halldórssyni &
Co.). 1489 (Málverk eftir Jón Stef-
ánsson). 4795 (100 kr. í peningum).
3371 (Málverk eftir Ásgrim Jóns-
son). 1986 (Saumað veggteppi). —
Vinninganna sé vitjað til Am-
gríms Kristjánssonar, skólastjóra,
Egilsgötu 24.
Vélbáturinn Sindri kom í gœr til
| Keflavíkur með smáhval, sem skot-
inn var um 40 mílur vestur af
Míðstjórn FramsóknarSlokksins
heldur fund í Sambandshúsinu í dag
kl. 5 síðd.
Jónas Jónsson. Eysteínn Jónsson.
Tíl Akureyrar
alla daga nema mánudaga.
VIyZmVÍ&VíÍÍv alla ^iðvikudaga> föstudaga.
lirauicruir laugardaga og sunnudaga
2ja daga ferðír Þriðjudaga og fimmtudaga,
Afgreiðsla í Reykjavík: Bifreiðasíöð Islands, sími 1540.
Bífreiðastöð Akureyrar. |
Vísindamenn á leíð
tíl Islands.
EINKASKEYTI FRÁ KHÖFN.
Dronning Alexandrine iagði af
stað frá Kaupmannahöfn í gær-
morgun áleiðis til íslands, með 150
farþega, þar á meðal visindaleið-
angur dr. Lauge Kochs og taka
þátt í honum vísindamenn frá
átta löndum. þá er einnig með
skipinu deildarstjóri hinnai' ís-
ienzku og dönsku deildar Rotary-
klúbbsins og hefir hann meðferðis
hinn danska Rotary fána, er rann
ætlar að færa íslenzka klúbbnum
að gjöf. — FÚ.
Garðskaga. Kjötið verður fryst til
útflutnings. Hvaíurinn var 10—12
metra langur. — FÚ.
Vega- og brúagerðir.
Framh. af 1. síðu.
I yggingu brúar ó Fróðá á Snæ-
fellsnesi rétt lijá Ólafsvík og senn
lokið við brú ó Hollsá undir Eyja-
fjöllum og er þá ekkert vatnsfall
óbrúað undir Eyjafjöllum nema
Skógá. Holtsá hefir oft verið erf-
iðru þröskuldur í vegi bifrejðaum-
ferðar þarna austur fró.
Bráðlega verður hafin brúargerð
yfir Víkurá í Strandasýslu, Bæjará
i Geiradal og Hólselskíl á Fjöllum.
Hhaali
3 íbúðir, 1, 2ja og’ 3ja her-
bergja óskast 1. okt. Fyrir-
framgreiðsla. Sími 1318.
Nýja Bló
Dr.Socrates
(lnknir meðai Btórglæpamanna)
Óvenju spennandi og vel
gerð sakamálakvikmynd, er
sýnir hvernig sérkennilegur
sveitalæknir einsamall réði
niðurlögum illræmdrar saka-
mannaklíku. Aðalhlutverkið,
iæknirinn, leikur:
Paul Muni.
Aðrir leikendur eru:
Ann Dovrak,
Barton Mac Lane o.fl.
Aukamynd:
Hvílíkt Þjónnstnfólk
Amerísk skopmynd
Börn fá ekki aðgang.
Hlutverk kafbátanna.
Framh. af 2. síðu.
Vér eygjum þegar gagnsemi
slíkra „friðar kafbáta“ við at-
huganir og viðgerðir á sæsíma,
við að bjarga sltipum og öðrum
verðmætum, sem tapazt í haf-
ið, engu síður en til uppgötv-
ana og hagnýtinga á þeim
verðmætum hafsins, sem mann-
kynið hefir ekki haft hugmynd
um áður.
Það hefir tekið mennina
margar aldir að komast að því
sem við nú vitum um þurlendi
jarðarinnar.
Hvað snertir þá 3 4/s hluta
hnattarins, sem huldir eru af
hafinu, þá höfum við aðeins
fundið þann lykil, sem í fram-
tíðinni á að opna heim sjávar-
íeyndardómanna, skýra landa-
fræði hans, dýra- og jurtaríki
hans og jarðfræði hans, þar
sem við munum áreiðanlega
gera uppgötvanir, sem skara
fram úr því sem við þekkjum
á yfirborði þurlendisins."
ÖRLAGAFJÖTRAR. 6
ljóst hve litlar líkur væru til þess að þeir næðu til
byggða, og hefði félagi hans verið einhver annar en
Kit, þá hefði hann verið vonlaus. Að vera skipreika
norður við Norton sund á þessum tíma árs, var ann-
að en spaug. Þótt sólbráð væri á daginn, þá var
heiftarkuldi á næturnar. Þess var enn langt að bíða
að snjóinn tæki upp og farfugla væri von á þessar
slóðir. Klæði hans voru þegar s'tokkfrosin, og hung-
ur var farið að gera vart við sig.
— Hvað getum við gert, Ki't?
— Þetta er allur okkar vistaforði, mælti Kit.
Hann dró frosna kexköku upp úr vasa sínum og
virti hana fyrir sér. Gyp horfði girndaraugum á kök-
una, enda var hún raunverulega eign hans.
—Við verðum víst að skipta þessu bróðurlega á
milli okkar, tautaði Kit um leið og hann skipti henni
í þrjá parta. Síðan neyttu þeir þessarar fábrotnu
mál'tíðar, sem ef til vill átti að verða þeirra síðasta
máltíð.
Kit reyndi skammbyssu sína, en án árangurs.
— Kannske get ég þurkað skothylkin á morgun,
mælti hann. Það er eina von okkar til þess að afla
fæðu. Við skulum reyna að sofa ofurlitla stund, áður
en við leggjum af stað.
— Ef við sofnum hér, þá vöknum við ekki aftur.
— Jú, jú. Ég ætla að ná í eitthvað til að hafa of-
an á okkur.
Litlu síðar kom Kit með fullt fangið af trjágrein-
um. Síðan rótaði hann burtu snjónum af dálitlum
bletti, gróf tvær holur í jörðina með vasahnífnum
sínum, stakk svo stærstu greinunum þar niður. Eft-
ir það lagði hann trjágrein á milli hinna tveggja og
hallaði svo hinum smærri greinum upp að þessurn.
Á þann hátt myndaðst ris. Að því búnu þéttu þeir
þetta með snjó, og skriðu svo inn í hið lítilfjörlega
skýli. Kit virtist ánægður, en Farfax var svo úr-
vinda, að hann gat ekki látið í ljósi álit sitt á þessari
byggingarlist. Kit lagðist út af með báða lófana
undir öðrurrí vanganum, og sofnaði þegar. Gyp þok-
aði sér inn í fang hans og stakk trýninu inn í hand-
arkrika Kits. Það var auðséð, að þessir tveir félagar
áttu saman og tilheyrðu hver öðrum.
— Það er auðséð, að Gyp þykist standa Kit næst,
hugsaði Farfax, — enda mun það vera svo. Hann fór
að hugsa um hinn þróttmikla og trygglynda ferða-
félaga sinn. Þrek hans og úrræði virtust ótæmandi.
Geðprýði og jafnlyndi Kits var hið sama, hvort vel
gekk eða illa, og Farfax virtist að hann ekki grafa
gull eða vinna að öðru, með það fyrir augum að
verða auðugur, heldur vegna þeirrar nautnar er erf-
iðið og hætturnar við starfið leiddu af sér. Farfax
hafði ekki orðið þess var að Kit ætti neina vini, og
aldrei hafði hann minnst á kvenfólk við Farfax,
hvað þá meira. Hann var dulur og virtist fremur
kaldur. En þrátt fyrir það hafði Farfax orðið var
hinnar stökustu umhyggju hjá Kit, bæði gagnvart
hinum trygga Gyp, og svo þegar því var að skipta
að rétta þeim hjálparhönd, er bágt áttu, eða þegar
um það var að ræða á einhvem hátt að rétta hlut
lítilmagnans.
Farfax ga't ekki sofnað fyr en undir dögun. Þá
rann á hann mók, og hann 'dreymdi um skipbrot og
drukknandi fólk. Hann varð því feginn, er Kit vakti
hann.
— Hvernig svafst þú? spurði Kit.
— Ágætlega, skrökvaði Farfax.
— Það var fyrirtak. Við verðum að fara að leggja
af stað. Það er indælt veður, en það er ofsnemmt
ennþá að fara að syngja Halleluja, guði til dýrðar,
því þetta verður erfiður dagur.
III. KAFLI.
Á heimleið.
Það var steikjandi sólskin. Veturinn var skyndi-
lega á förum. Hlíðar og brekkur er vissu mót sól
voru orðnar alauðar, en enn var nokkur snjór í for-
sælu.
Þeir félagar, ásamt Gyp, komu staulandi út úr
þröngu fjallaskarði er allt var í forsælu, og út í sól-
skinið. Á andlitum þeirra mátti sjá glögg merki
þjáninga þeirra, er þeir höfðu liðið. Kit var allvel
stöðugur á fótunum, en Farfax reikaði eins og
drukkinn maður. Kit sá, að það var mjög tæpt með
það, að þeir kæmust af. Með öllum hugsanlegum ráð-
um hafði hann reynt að afla þeim fæðis, en án
árangurs. Einu sinni höfðu þeir séð tóu, en þar eð
skammbyssa hans var honum ónýt, hafði það ekki
hjálpað þeim neitt. Að síðustu hafði hann grafið