Nýja dagblaðið - 31.12.1937, Síða 2

2
NÝJA DAGBLAÐIÐ
GleðUegt nýjár!
o
<»
< >
<>
o
o
o
o Þökk fyrir vlðsklptin á liðna árinu.
* y
< ►
O
o
Litir & Lökk.
o
o
O
o
o
o
o
o
O
o
o
o
< >
Gleðilegt nýtt ár!
Þökk fyrir viðskiptin á
liðnu ári.
Klæðaverzlunin
Guðm. B. Vikar.
| Gleðílegt nýár!
Landssmiðjan (
iiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiui|iiimi
PPjiiniiiiiiiiuiiiiiuiiiiiinmiiiiiiiniiuniuniiiiniiimiiiiiiinininmiuiimiiuiuiiiiimimiiiiiiimiimiiiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiii J
| Gleðilegí nýjárl
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
Prjónastofan Rlín.
BimmmmmmmmmmmmmmmmmimmmmmmmiiimmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmiimmH
Gleðílegt nýjár!
Sjóvátryggingarfélag
íslands

Gleðilegt nýjár! Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu. Raftækjaverzl. Ljósafoss, Laugaveg 26. | Gleðilegi nýjár! | 1 Oliuvevzlun íslands j|

Gleðilegt nýjár! Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu. Bifreiðastöð íslands. GLEÐILEGT NÝJÁR! Þökk ffyrir viðskiptin á liöna árinu. Heitt og kalt.
Gleðilegi nýjár!
Þökk fyrir liðna árið.
Slúturfélug SuðurUmds.
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmiii
Gleðilegt nýjár!
Með þökk fyrir gamla árið.
JVýjw Kaffibrennslan.
iiniíiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiimm
mmmmmmmiimmmmmmm
Gleðileét nýjár!
Þakka viðskiptin á liðna árinu.
Jón Loftsson.
y|iiiiiiiiiiimiiiiiiiimmiiiimmiimimiiiiiiiiimmmmi...imimmiii.......................................... I
Gleðílegt nýjár:
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
i f Svunur h.f.
[imiiniimmmmmmmmimiimmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
GLEÐILEGT NYJAR
Þökkum viðskiptin á liðna árinu.
f Kjötverzlunin Herðubreið,
1 Fríkirkjuveg 7.
Gleðilegt nýjár!
Þakka viðskiptin á liðna
árinu.
Amatörverzlun
Þorl. Þorleifssonar.
Hríngborðið
Við gullið hringborð sé ég sitjí
og saman ræða hljótt
alla þá, sem upp til himins
eldinn hafa sótt, —
alla þá, sem elska heitast, —
alla, er vita mest, —
alla þá, sem löngum leika
lífsins hlutverk bezt.
í augum þeirra sé ég sindra
sama fórnarbál,
og þeir tala allir sama
alheims tungumál.
Svipur þeirra er sólskinsbjartur.
Svipur þeirra er hreinn:
f sálum þeirra situr að völdum
sannleikurinn einn.
Hér er ekkert æðsta sæti.
Ekkert milli ber.
Enginn þykist öðrum meiri
eða betri — hér!
Hér er málfar manna göfugt, —
milt, en skýrt og Ijóst, —
andar sólskini, ást og friði
inn í sérhvert brjóst.
Hinir tignu hringborðsgestir
hugsa vel sín orð.
Vinur, hvenær viltu setjast
við hið gullna borð?-------
Grétar Fells.
Svar
til Hjartar frá Skálabrekku.
Á messudegi Þórláks hins
helga birtist í Nýja dbl. dálítil
ritsmíð eftir einhvern Hjört
Björnsson, sem kennir sig við
Skálabrekku, og átti að skoða
þetta sem ritdóm um 12. hefti
„Grímu“, sem er nýútkomið. —
í hefti þessu er þáttur eftir mig,
sem þessi „ritdómari" gerir að
umræðuefni og fer um ómildum
orðum og órökstuddum. Er ég
las þetta minntist ég þess, að til
eru ýmsir menn, sem hafa und-
arlega sterka tilhneigingu til
þess að gjöra öðrum illt og álíta,
að með því takist þeim bezt að
upphefja sjálfa sig og gera sig
stóra. Mér flaug svona í hug,
hvort ekki gæti skeð, að Hjört-
ur þessi væri einn slíkur maður.
— Hann byrjar „ritdóm“ sinn á
því, að segja að inngangsorðin,
sem þáttur minn hefst á, hefðu
„að skaölausu mátt missa sig“
(snoturt orðalag). En ég hefi
fyllstu ástæðu til að ætla, að
maðurinn hafi aldrei lesið þessi
inngangsorð. Þar er nefnilega í
fáum orðum gjörð grein fyrir
því, hvernig þátturinn er til
orðinn, og ef maðurinn hefði
veitt því athygli, sem þar er
sagt, og ekki viljað gjöra öðrum
rangt til, þá býst ég við að hann
hefði aldrei skrifað þennan
„ritdóm" sinn, að minnsta kosti
ekki í þessum tón.
Þennan umrædda þátt skrif-
aði ég fyrir tilmæli ýmsra
mætra manna í minni sýslu,
sem vildu gjarnan vita eitthvað
meira um persónu þá, er þátt-
urinn fjallar um, heldur en
munnmælasagnir einar og þjóð-
sögur, sem ganga enn í dag
mann frá manni norður þar.
Verkefni mitt hlaut því að vera
það eitt, að safna saman því
markverðasta um þetta efni,
sem fundið varð í þeim strjálu
heimildum, er ég hafði aðgang
að. En þetta vítir hinn mark-
vissi „ritdómari". Hann ætlazt
til að ég hefði skrifað þjóðsögu,
þegar tilgangurinn var að
skrifa sanna sögu og hann
finnur að því að ég vitna í
heimildir. Og þegar honum
finnst mynd sögupersónunnar
ekki verða nógu greinileg hjá
mér, dettur honum ekki í hug,
að það geti verið því að kenna,
að mig hafi skort nægar heim-
ildir. Nei, hann fellir sinn
sleggjudóm kaldur og rólegur í
þeirri trú, að hann einn hafi vit
og þekkingu á þessum efnum.
En hann gætir ekki að því, að
hann einmitt með þessu hátt-
erni opinberar fáfræði sína og
þekkingarskort, þar sem í „rit-
dóminum" kemur svo greinilga
í ljós sem verða má, að maður-
inn kann ekki skil á þeim mis-
mun, sem ávalt hlýtur að verða
á þjóðsögu og sannri frásögn.
Ég hefi nú stundað söfnun
þjóðlegra fræða í 15—16 ár og
ávalt haft það fyrir fasta reglu,
að gjöra ákveðinn greinarmun á
þjóðsögu annarsvegar og sannri
frásögn hinsvegar.
Að endingu vildi ég benda
þessum merkilega „ritdómara"
á það, að ef hann í framtíðinni
ætlar að gefa sig við því að rit-
dæma bækur, þá ætti hann að
temja sér ofurlítið meiri hóg-
værð, og gæti hann vel tekið
sér til fyrirmyndar þá ritdóma,
sem birzt hafa í mánaðarritinu
„Dvöl“, sem bæði eru skrifaðir
af réttsýni og þekkingu.
Reykjavík 28. des. 1937.
Benjamín Sigvaldason.
aðeins Loftur.