Nýja dagblaðið - 06.03.1938, Blaðsíða 2

2
N Ý J A
DAGBLAÐIÐ
I(JTLÚND:
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
Lengra líl
Eftirfarandi grein er þýdd úr
Physical Culture, sem gefið er
út í New York:
„Lífeðlisfræðingar við Cornell
háskólann í New York hafa ný-
lega gefið út skýrslu um tilraun-
ir, er þeir hafa gert. Virðast þær
benda til að uppgötva megi líf-
eðlisfræðilega leyndardóma, sem
geri það mögulegt að lengja líf-
ið.
Lenging lífsins og fækkandi
fæðingar ógna okkur með hækk-
andi hlutfallstölu gamalmenna
og þar af leiðandi aukinni óá-
nægju skattþegnanna yfir meiri
kostnaði við framfærslu gamal-
menna. Mannúð okkar í þessum
efnum er ekki ýkja langt á und-
an íbúum Suðurhafseyjanna, en
þeir eta langömmur sínar til
þess að þurfa ekki að framfleyta
þeim.
Hinir „hyggnustu“ meðbræður
okkar telja það skort á skyn-
semi að óska þess, að vísinda-
mönnum megi takast að lengja
lífið. „Hversvegna ættum við að
óska lengra lífs?“ segja þeir.
„Elíin er byrði.“
Þetta kunna að vera hyggindi,
en þetta er sannarlega ekkert
nýtt. Fyrir 2000 árum skrifaði
Lucretius: ..... Það verður
heldur engin ný ánægja fengin
með því að lengja lífið.“
Þessi andstaða gegn lengra
lífi er byggð á þeim rökum, að
framlenging myndi aðeins verða
það, sem Shakespeare lýsir með
orðunum: „án tanna, án augna,
án hárs, án alls ....“
Þeim, sem þessu halda fram,
virðist aldrei hafa dottið í hug
að einnig mætti lengja lífið með
því að lengja æskuna, en ekki
ellina.
En þetta datt þeim í hug, dr.
McClay og samverkamönnum
hans í Cornell og þeim heppnað-
ist að sýna þetta á rottum. Þeir
settu sér það mark, að lengja
vaxtartímann. Þeir fæddu rottu-
unga á þann hátt, að úr vextin-
um dragi, án þess að heilbrigði
þeirra væri hætta búin. Með
þessu tókst að halda þeim vax-
andi, að vísu hægt, þar til þær
voru orðnar eins gamlar og rott-
ur verða að jafnaði, og þá voru
þær tæplega fullvaxnar.
Rotturnar hafa mjög svipaða
næringarefnaþörf og mennirnir.
Þær renna skeið sitt að vísu á
miklu skemmri tíma og ná full-
um aldri á 700 dögum, og eru
þá á sína vísu orðnar jafngaml-
ar sjötugum manni.
Fæði Cornell-rottanna varð að
vera mjög auðugt af steinefnum,
fjörefnum og eggjahvítuefni,
svo vextinum yrði hamlað með
skorti á fæðumagni, án þess að
um næringarskort væri að ræða.
Þannig hefir tekizt að sanna. að
lengja má æskuna, án þess að
það sé á kostnað fullorðinsár-
anna. Nú er eins ástatt og þegar
Columbus fann Ameríku, það
hefir fundizt nýr heimur, sem
krefst rannsókna.
Það, sem maðurinn þarfnast,
er auðvitað hvorki lenging æsk-
unnar né ellinnar. Hann þarfn-
ast fjölgunar þeirra ára, þegar
æskuþrótturinn og þroskinn eru
Bóksalahrokí
Snæbjörn Jónsson bóksali,
hefir hneykslazt á greinarkorni
mínu, er ég nefndi „Hvimleiðir
gestir“ og kom í N. dagbl. fyrir
nofe'kru, þar sem ég vék að
flökkulýð þeim, er nú fer um
sveitir landsins og betlar pen-
inga út úr fólki í gegnum einsk-
isnýtt bóka- og blaðadót, sem
bókaverzlanirnar myndu ekki
geta selt við hliðina á góðum
bókum.
Snæbjörn þessi skrifar alllangt
mál í Vísi 3. þ. m.
Á það að vera vörn fyrir þetta
fólk. En hann bregður sér 30 ár
aftur í tímann og leggur þar út
af íslendingasögunum, hvernig
þær voru þá bornar út um sveit-
irnar í samgönguleysi þeirra
tíma, og nafngreinir ýmsa menn
er að því verki stóðu, suma lífs
og aðra liðna, og vill á þann hátt
vekja samúð með þeim mönnum,
er nú á tímum troðá sér með
frekju inn á heimili manna til
að selja varning sinn.
Að öðru leyti er grein Snæ-
björns sundurlaus og fjallar um
óskyld efni, svo sem tollalöggjöf
og starfsemi útvarpsins. Og það
sem virðist hneyksla bóksala
þennan mest, er að sveitabændur
leyfi sér að láta skoðun í ljósi.
Þó virðist hann hafa góða lyst á
peningum bænda, en minna
hirða um hvernig sú vara er, sem
þeir fá í staðinn.
Vera má, að Snæbjörn bóksali
sé útgerðarmaður einhverra
þeirra farandmanna, er nú
flakka um sveitirnar og bjóða
fólki hið lélega bókarusl, og er
honum þá vorkunn nokkur, að
hann ber sig illa yfir því, að til
eru menn, sem vilja sjálfir velja
þær bækur, er þeir kaupa sér til
gagns og gamans, en sætta sig
ekki við að aurasæknir menn
skammti þær af eigin geðþótta.
Ef Snæbjörn þessi væri áhuga-
samur „forleggjari“, er vildi
auðga þjóð sína af góðum bók-
menntum, myndi hann hafa
glaðzt yfir grein minni, þar sem
ég hvet fólk til að verja tak-
mörkuðum peningaráðum sínum
til betri bókakaupa en svo, að
fleygja þeim fyrir einskisvert
bókarusl.
Eða vill þessi bóksali halda
því fram að allt sem gefið er út
í bókarformi, sé ákjósanlegar
bókmenntix?
En Snæbjörn hefir með rit-
smíð sinni sannað, að hann er
andlega skyldari Kaupahéðnum
þeim, er ég gerði að um-
talsefni, — og eru flestum
mönnum leiðir á flakki sínu —
heldur en Sigurði Kristjánssyni
og öðrum þeim, er stutt hafa
útgáfu góðra bóka.
(Frh. á 4. síðu.J
sameinaðir. Við skulum ekki
segja, að það sé ómögulegt, því
það hefir aldrei verið reynt með
kerfisbundnum tilraunum.
Við vitum ekki hvað er mögu-
legt og hvað er ekki mögulegt í
þessum efnum, því vísinda-
mennirnir hafa verið sofandi
gagnvart þessu, þó það sé má-
ske þýðingarmeira en flest önn-
ur rannsóknarefni.
Við skulum vona að Cornell-
rotturnar vekji þá.
Gula bandið
er bezta og ódýrasta smjörlíkið.
í heildsölu hjá
Happdrættí
Háskóla
Islands.
Hver vill missa af voninni að
geta unnið nokkur þúsund
krónur, þegar dregið verður
eftir nokkra daga?
Frá starfsenn
happdrœttisins.
36. Betri er hálfur skaði
en allur.
Sjómaður einn á Suðurlandi
hafði fengið sér fjórðungsmiða
og endurnýjaði hann unz hann
fór norður í síld. Fékk hann þá
konunni, er hann bjó hjá, kr.
1,50 til endurnýjunar fyrir einn
mánuð. En nú var maðurinn
lengur í burtu og konan endur-
nýjaði miðann úr eigin vasa.
Kom þá miðinn upp með 20000
krónur eða 5000 krónur á fjórð-
ungsmiðann. Þar eð konan var
orðin handhafi miðans, kom
þeim saman um að skipta vinn-
ingnum og fékk hvort þeirra
2500 krónur. Ef konan hefði
ekki endurnýjað, hefði hvorugt
fengið neitt.
37. Hikaði, en sá sig um hönd.
Samband fsl. samvínnufétaga
Sími 1080.
Hárvötn og ilmvötn Irá Álengís-
verzlun ríkisins eru mjög hent-
ugar tækífærísgjalír.
Maður nokkur hefir frá byrj-
un spilað á 10 fjórðungsmiða.
Vann hann smáupphæðir fyrstu
3 árin, en 1937 vildi hann fækka
við sig um einn miða. Seinasta
söludag fyrir 1. flokk kom hann
og tók úr þann miða, er hann
vildi sleppa. Eftir skamma stund
sendi hann skilaboð, að hann
ætlaði að halda þessum miða
einnig. Vann hann á þenna
fjórðungsmiða 1250 krónur í 10.
flokki.
111111111111111 ■ 11 ii ii 11111111111 ii 11 ii n 111111111111111111111111 ii 1111 n 11111111111 ii 1111111111 ii 1111111111111111111111111111111111111 ii 111 ii 111 ii 1111 ii 11 ii i ■ i
► Borgíð Nýja dagblaðíð!
.........................................................
38. Hús í smíðum.
Maður í Vestmannaeyjum
hafði hús í smíðum og var að
mestu leyti búinn að steypa það
upp, en fékk þá ekki lengur
greiðslufrest á timbri og járni til
byggingarinnar. Lenti hann í
vandræðum, en var þá svo
heppinn að vinna 5000 krónur
og var honum þá borgið með
bygginguna.
Ekki veit hvar óvæn-
um gefur happ.
Umboðsmenn í Reykjavík:
Frú Anna Ásmundsdóttir og frú
Guðrún Björnsdóttir, Túngötu 3,
sími 4380.
Dagbjartur Sigurðsson, kaupm.
Vesturgötu 45, sími 2814.
Einar Eyjólfsson, kaupmaður,
Týsgötu 1, sími 3586.
Elis Jónsson, kaupm., Reykja-
víkurveg 5, sími 4970.
Helgi Sívertsen, Austurstræti 12,
simi 3582.
Jörgen Hansen, Laufásvegi 61,
sími 3484.
Prú Maren Pétursdóttir, Lauga-
vegi 66, sími 4010.
Pétur Halldórsson, Alþýðuhús-
inu. —
Stefán A. Pálsson & Ármann,
Varðarhúsinu, sími 3244.
Umboðsmenn I Hafnarfirði:
Valdemar Long, kaupmaöur,
simi 9288.
Verzlim Þorvalds Bjarnasonar,
simi 9310.