Tíminn Sunnudagsblað - 15.01.1967, Síða 9

eaSEEgææ
Sefendur á hreiðri við Mývatn í júnímánuði. Hjónin skiptast á um að gæta búsins.
Ljósmynd: Jón Baldur Sigurðsson.
skiptast á móleitir og rauSleitir
litir. Á kviðnum er fuglinn hvít-
ur, og slær silkislikju á fiðrið. Og
til þess að fullkomna allt þetta
litskrúð eru fætur grænsvartir að
utan, en mógulir að innan.
Auðvitað er það ekki að ástæðu
lausu, að fuglinn nefnist sefönd
(sumir kalla hann lfka flórgoða
og jafnvet flóðaskiít, sem þó er
honum alls ekki samboðið). Hann
kýs sér sem sé vist við vötn og
tjarnir, þar sem sefgróður er mik
111 með löndum fram, og í sef-
beltum gerir seföndin sér hreiður
stundum á floti, en ævinlega tjóðr
að við rótfastan gróður, svo að
það berist ekki burt. Þarna klek-
ur hún út ungum sínum, og þeg-
ar þeir fara á kreik, er matborð
þeirra skammt undan, því að
niðri í leðjunni í sefbeltinu er
margt smákvikinda og oft lítil
seiði á grynningum í nánd við
bakkana.
Um þetta leytij árs er sefönd-
in ekki í neinum sparibúningi,
grá nokkuð álits og frábitin til-
haldi. Það er fullgóður búningur
á meðan hún verður að hafast við
suður við Miðjarðarhaf eða vestur
á Flórída. En hún vitjar okkar á
ný, þegar kemur fram í aprílmán
uð, og þá getum við reitt okkur
á, að hún tjaldar öllu, sem hún
á prýðilegast, eins og hún hefur
ævinlega gert, þegar hún snýr
heiim til vatnanna sinna og tjarn-
anna á íslandi.
T ÍM I N N - SUNNUDAGSBLAÐ
33