Tíminn Sunnudagsblað - 15.01.1967, Side 22

Þættir úr Hrútafirði —
Framhald af 35. síðu.
Jónssym, en þau áttu dóttur, er Hrefna heitir, og er
gift Þorkeli Einarssyni, bónda á Hróðnýjarstöðum í
Dalasýslu, Sigurður, Magnús, Guðbjörg og Ragnhildur.
Jóhannes lézt árið 1941, og fluttist þá Guðrún vest-
ur i Dali með dóttur sinni, en hin systkinin bjuggu
áfram. Eru nú þau Sigurður og Guðbjörg látin, og
Magnús og Ragnhildur hætt búskap, en hafa þó dvalizt
í Hrafriadai á sumrin. f Hrafnadal er steinhús stórt,
er þeír bræður, Magnús og Sigurður, byggðu, og fluttu
þeir sand og möl á klakkhestum neðan úr Prests-
bakkafiöru til þeirra framkvæmda.
Mú ei breytt um svip í Hrafnadal, sem og víðar.
Systkinin, sem bjuggu þar meðan ég átti heima fyrir
norðai:. en tvö höfðu staðfest ráð sitt annars staðar,
þau Pelgi og Ingunn í Broddanesi, voru hinir beztu
nágrannar og góðir vinir. Bókfróð voru þau öll og
betur að sér en aðstæður fólk í afskekktum dal-
bæ sýndust gefa kost á. Sérstaklega er mér ihinnis-
stæðar rökræður þeirra um bækur Helga Pjeturss, Ný
al og þær bækur Helga, sem á eftir komu. Fróðleiks-
fýsnin var þeim í blóð borin, og það, sem þau lásu
eða heyrðu, var geymt en ekki gleymt, og brotið til
mergjar hvert atriði, sem ekki lá ljóst fyrir, eftir þvi,
sem töku voru á.
Sigurður Þorsteinsson, sem fylgdi mér heim, er ég
kom fyrst að Hrafnadal, er mér einn hugstæðasti
maður, sem ég hef kynnzt. Fannst mér alltaf, meðan
ég var barn, hann minna mig á lýsingu Njálu á Skarp-
héðni Njálssyni í karlmennsku, gagnyrtum svörum
og hreinni og hiklausri framkomu. En nú er hann
genginn þá leið, sem okkar allra bíður fyrr eða síð-
ar. Hann kvaddi með hreint hjarta og óbilaða karl-
mennsku.
ÁRIÐ 1927 —
Framhald af 40. síðu.
einstaklega vel féll henni vatnið úr
Hvítá, sem nú flæddi um tólf þús-
und' hektara lands. En aldrei hafa
heldur jafnmargir menn eins oft
orðið klofblautir fyrir nokkra
jurt á norðurhveli jarðar og Flóa-
menn við skurðagröftinn og flóð-
garðagerðina, sem var undanfari
Flóaáveitunnar. Títanfélagið lauk
samningagerð við ríkisstjórnina um
virkjun Urriðafoss og járnbrautar-
lagningu úr Reykjavík að Þjórsá
fyrir átta milljónir króna, að þriðj-
ungi á kostnað íslendinga, og orku
verið var komið á pappír, snotur-
lega dregið eins og vænta mátti
(en þak aflstöðvarinnar raunar tutt
ugu metrum lægra en jakahröngl-
ið verður. begar Þjórsá er athafna-
sömust að vetrarlagi). Austur í
Öræfum höfðu gerzt stórmerki.
Þar voru rafljós komin á
bæi, og rafafl sneri kvörn
og hverfisteini, blés að kol-
um og knúði rennismiðju.
Ari Hálfdanarson á Fagurhólsmýri
sagði gestum sínum, að hann hefði
tvisvar lifað tilhugalíf — hið síð-
ara í elli sinni með rafmagninu.
Það var ekki tillölumál á þessari
nýöld tækninnar, þótt tækin tækju
stöku sinnum ráðin af mönnunum.
Þetta ber þó ekki svo að skilja, að
kvörnin á Fagurhólsmýri hafi tek
ið að mala upp úr þurru og renni-
bekkurinn að grópa og rista. Skaft-
fellingar voru óumdeilanlegir herr
ar rafmagnsins. Hitt gerðist aftur
á móti á Akureyri um haustið, að
snáði nokkuð, sem var vanur hjól-
reiðum, sá bifhjól standa við garðs
hlið í Brekkugötunni, og var vél-
in í gangi. Nú hafði maðurinn oft
verið þreyttur í fótunum, þegar
hann steig reiðhjól sitt, og bif-
hjól var gripur, sem hann dáðist
að. Hann gat ekki stillt sig um að
skoða það í krók og kring, og ]oks
tyllti hann sér á það til þess að
finna, hvernig það væri ásetu.
Gældi hann um stund við þessa
furðusmíði, studdi fingrum á
hnúða og greipaði sveifar. En það
héfði hann ekki átt að gera. Skyndi
lega rauk bifhjólið af stað niður
Brekkugötuna, og bar þetta að svo
snöggt, að óviðbúnum manninum
vannst ekki ráðrúm til þess að
forða sér af því. Kom nú fyrir eitt,
hvernig sem hann fálmaði í hnúð-
ana: Hjólið vildi ekki stöðvast.
Brunaði það með manninn inn all-
ar Akureyrargötur og síðan eins
og leið lá suður Eyjafjarðarbraut.
Sá ásetumaður fljótt, að hann varð
að láta hjólið ráða fyrir báða, og
tók hann þann kost að hugsa pm
það eitt að halda því á veginum.
Varð úr þessu þeysireið ein hin
mesta, sem sögur fara af í Eyja-
firði. (Vellygni-Bjarni, sem reið
með kaffibollann á merarlendinni,
var Húnvetningur og bóndi á
Bjargi í Miðfirði), og sögðu svo
sannorðir menn og grandvarir í
Hrafnagilshreppi, að þeim hefði
virzt sem fugl flygi fram héraðið,
Lausn
1. krossgátu
er hjólið geystist áfram með mann
inn. Ekki kom til þess, þó að lík-
indi sýndust á því, að bifhjól-
ið legði á Vatnahjallaveg og skil-
aði ásetumanninum nauðugum
allt á Suðurland. Þegar tuttugu og
fimm kílómetrar voru að baki
stöðvaðist það skyndilega, enda
var þá þrotið bensínið, Þetta gerð-
ist inni hjá Saurbæ, >þar sem séra
Gunnar sat í stofu, nýbúinn að fá
Rétt með grein sinni um Júdas
Ískaríot. Og látum vér þar um
hríð niður falla frásagnir, er Saur-
bæjarklerkur breiddi faðminn á
móti sauðnum, sem villzt hafði frá
hjörðinni á Akureyri með svo hast-
arlegum hætti.
SENDIÐ OKKUR VEL-
SKRIFAÐAR GREINAR
N U \ \ I \ \ \ \
fí F L £ I T T V
\ \ £ L P \ 5 j 6
\ U u D V \ fí L
\ G \ fí ■R \ s V
\ s Æ \ £ 5 A u
\ p \ i fí K K \ N
£ I ö i u K 0 rv n
R p R \ fí U Þ a K
\ 6 K \ fl a N fí R \ R fl \ F
\ L 6 fí \ L i \ N \ R Æ H
\ £ F R fl \ L fí £> N a R \ F a
p i L fl P £ 5 T \ s fl R 0 M
\ i U * \ fl a N n T fl \ o R F
\ K fí J< fl fl i ft Ð fl \ K K \ £
\ 0 \ í L \ F R i L L u \ M R
\N fl M 5 fí R \ P \ a N D fí £>
£ fi T u \ L Ú 5 \ E n N \ L I
\ \ I R fí F \ £ K R li- \ r T \
fí 6 fl L F u L L U R -5 H £ 1
j A 1 * 0 S, 1 ó 1 H U | N ö L
46
T f H I N N - SUNNUDAGSBLAÐ