Tíminn Sunnudagsblað - 05.02.1967, Blaðsíða 3

r

■ :
íf«S!
,

Oturinn hefur átt heimkynni í mörgumMöndum eins
lengi og sögur greina og miklu lengur þó. Samt eru
þeir fáir, sem þekkja hann vel. En í stutt'j máli
má um hann segja, að hann er heillandi dýr og sund-
snillingur hinn mesti.
ÞaS er sérkennilegt viö otra, að kvendýr getur gotiS hvenær
árs sem er. Þó er búið ekkert sérstaklega hlýlegt. Otrar
láta sér oft lynda smugur undir trjárótum eða holur í
vatnsbakka. En göng verða helit að vera úr búinu út í vatn.
Við veiðar i ám syndir oturinn gegn
straumi, þvi að fiskar snúa að jafn
aði höfðinu andstreymis. Oturinn
kemur aftan að þeim, kafar undir
þá og bitur þá á kviðinn. Með svip
uðum hætti veiðir hann endur.
Fá dýr eru jafn gefin fyrir leiki og
otrar. Menn hafa séð þá fleygja smá-
steinum í vatn og kafa svo eftir þeim.
Og otrar eru oftar að leikjum en
menn vita. Þeir iðka þá mest, þegar
menn sofa. Á sumrin fara otrar á
kreik i I jósaskiptunum.
A vetrum sjá menn stundum
hyski renna sér á belgnum í brekk-
um. Otrarnir kjaga upp á brekku
brúnina og renna sér siðan niður,
hver á eftir öðrum. Við þetta geta
þeir unað klukkustundum saman,
þegar vel liggur á þeim.
eymUH Nkr t-
faHsmm
Otrar eru ekki neinir snillingar við veið
ar á landi, en þeim mun kræfari í vatni.
Þegar otur eltir fisk, nær hann sund-
hraða, sem svarar til sextán kilómetra
á klukkustund.
Yfirráðasvæði sitt umhverfis
helgar oturinn sér með því að drita
hér og þar á því. Lyktin hermir
öllum, sem að garði ber, að þetta
er eignarland annars oturs.
þurru landi veiðir oturinn fugla
og ýmis konar nagdýr. En hérar
eru ekki hans meðfæri. Fiskur er
aðalfæðan, og í gaddi verður þröngt
i búi hjá honum.
v
T f M I N IM - SUNNUDAGSBLAÐ
99