Tíminn Sunnudagsblað - 27.10.1968, Qupperneq 10

o
ÞJÓÐVÍSA
EFTIR SIGBJÖRN OBSTFELDER
— Strákar. Er ekki Anna María komin út,
hrópaði búöar&iveinininn.
— Þú lýgur, sögðu hinir, þú lýgur. Anna María
er hætt að knma út.
Og þeir fóru út að glugganum, allir saman.
— Hún er eins og lítil kisa, svo liðug, sagði einn.
— Hún er bezta stúlkan í bænum, sagði annar.
En Anna María gekk þögul niður götuna, grönn
sem grein á víðitré, hárið glóði eins og skíragull.
Hún horfði beint fram og tók ekki eftir neinu.
Hún bar eitv.hvað þungt í vasa sínum. Hana langaði
til að lvíta sínum unga, sínum hvelfda barmi, en
það var svo þungt, það sem hún bar í vasanum.
Það var svo þungt.
— Strákar. Er ekki Anna María þarna úti,
hrópuðu þeir einum rómi, þeir sem stóðu við
gluggana.
— Anna María er komin út.
En Anna María gekk þögul áfram, lútandi höfði.
Hún gekk n:ður í fjöruna. Þar stóð hún og horfði
út á hafið.
Hún fór riður í vasann, tók upp litla bréfið,
leit á það, lét það detta.
Það vöknaði, það lá á vatninu og flaut. En hann
sökk.
Niður til fiskanna.
Ilún reisti stolt höfuðið. Hún sneri við og fór
aftur heim
En hann sökk.
Hringurinn.
&50
TlMINN - SUNNUDAGSBLAÐ