Tíminn Sunnudagsblað - 15.06.1969, Blaðsíða 6

ég var nálega búinm aú strengja
þeiss heiit arð senda þekn aldirei
mi'ða. En ég sé af bréfi þímu, að þú
'haíðir skirifað mér árið 1875, þó
að það bréf hafi aidirei komið tiQ.
mín og þaniniiig getuir hafa farið
m©ð fiairi biréf.
Ég genig nú út frá því, að þú
-sért orð'inn mér reiðiuir fyrir að
hafa elklki skrifað þér, en veit, að
þú miundir virða mér tl vorkunn-
ar að hafa ekki endungoiMið bréf,
seun ég hefi atdirei fentgið. Vegna
heimiiliisanina miinna í sumar og
hauist skrifaði ég ekkj þá og hið
þig að fyrirgeifa iarnga þögn
Éig æf!a nú að rita það lieizta,
sem á diaigana hefir drifið síðan
ég sikrifaðd þér írá Kinmount. Ég
var þá æimnipart vetrarinis illa
hiaMinn af mimmd gömlu veiki,
b 'jÓEitvieckinmi, svo ég gat lítið að-
hafzt. Urn vorið, þegar Mýniaðd tíð-
in. batimaði mér nokkuð og fór ég
þá að huigsa uim bústað handa mér.
Ég hafð'i skirifiazt á við landa mína
á noikkruim stöðum í Ontario og
Viscomsin og spuirt þá eftir landi.
Líka fór ég liandskoðanir og sá ég
ekfci eða heyrði uim pláss, sem mér
liitiist vel á. Hugsaði ég mér því
að lisðba Isniigra og datt helzt i hug
að fara tit Nebraska eða Manitoba.
— Norsfct rit, er ég hafði ^lesiið,
vafcti atihygM miíma á Manitoha.
Áð'iir en ég fór að búa mig tii
ferðiar, hreyfði ég þessu við Sig-
tiryag Jónasson, og sagði hann þá,
að það væri komið til orða við
stiórniimia í Gamadia, að hún styrkti
íslendáiniga tifl að stofna nylendu
í Mamitába.
Þar eð mér fannist þá, að mér
vsd i kærara að vera mieðal ÍSlend-
iniga en annarra þjóða, réð ég það
af að bíða eftir frekari vissu um
það og fylgja svo löndum mínum
þanigað, jafnve'l þó að mér þætti
það heidur norðarfega.
Ég liagði af stað frá Kimmount
4. júM titt Toronto oig dvaldi þar
tvo daga. Fór svo þaðam ti'l Mil-
waiúfeee og dvalMi þar mokkra daga
hjá Guðrúnu systuir mdnni. Svo fór
óg þaðan til Mooirihiead og mætti
j xr John Taytar og Sigtiryggi Jón-
asisyni og fór mieð þeim — eirns og
þú ef til vil hefár heyrt — til
Miamitoba.
Víða beifi ég séð fögur héruð,
em eimroa fegurst hefir mér þótt
nneðfram Missisippiifljótinu. Sums
^ta'ðair hierfi óg líka séð hrjóstruigt
og l'jóbt Tarnd, grýtt og semdið, en
þó er als staðar bjöngutagra en
(hieiilmu á gamllia fsOiandi að því ilieytd,
er liandkosti og veðunsæM snertir.
Eftár að Taylor og Sigtryggur
höfðu lokíð l'andisfcoðun slimmi, fór
um við Siguirður Kriistófeirssom og
Kriistján Jónsson í jámibrautar-
Vinnu og höfðum 1,4 dollar um
daginn og fæði. Við unnum þar
þaingað tiT fólfeið fcom frá Ontario
oig fiórnum mieð því tl nýiemdunn-
ar. Hróflluðum upp, ofan yfir okk-
ur, kofa á Gimlli. Þá var tíðin far-
in að kólina og brá þá aftur tl
hiins sama fyrir mér með hrjóst-
veikina, svo ég varð ófær tffl alr-
ar áreynsliu þar tl í janéairlok, að
ég fór, þó með veikum bmrðum
væri, a® byggja á landi mínu, sex
mííuir suðuir firá Gimlii á vatms-
ströndinni. Þetta var fyrsta húsið,
sem byggt var sunman við GirnOi,
og uirðum við því að iiggja úti
undir beru lófti fyrstu nóttiima.
KaOlt var, því firostið var rúml. 30
stig á Reaumur.
Alllan veturimm var ég mjöig
belsuMitiM, en þó oftast vi@ verk,
þvi þá hjálpaiði ekki að diraiga í
hlé þá oiku, sem til var, þar sem
maður vair máíega húsnæðisOaus úti
í eyðisfcógi lamgt frá miannabyggð-
uim. Þetta var bart líf fyrir heilsu-
tæpan mann, þegar ekki var held-
ur nema lOlt og ðhelinæmit viður-
værd. En ekfci tjáða að kveina, þvi
þá var byrjað hið erfdða nýbýOinigis-
If.
9á ístandiimiguir, sem ber virð-
irngu fyrk þjóðerni sínu og vill
efckd verða því tl skammar, verð-
ur að neyta allrar orku, tl þess
að brjótast í gegnium þá erfiðleika,
aem nýbýiiinigslifið í Amierífcu út-
he'imtir, því bér er miargt aðgæt-
ið auga, sem rennt er til mamms
og d’æmir hart ónytjumginn, sem
efcki memm'iir að bjarga sér. Að vísu
beir amnars efeki ieinis mikið á þessiu
hér í nýfendunni um hvern ein-
stakinig, þar eð nýlendan er af-
sfcelktot. En þar á mióti verða stund-
um eiimistakiir mienn (út á við) aliri
nýiemdiunni tl skamimair, þvi frem-
uir sem hún er aiflsfeekfctari.
Um vorið, þegar veðrið fór að
hlýnia, féfek ég góða helsu pg
batmalði þá lifið fyrir okkur. Við
Bieniedáfct bTððir minn fórum þá
til Miainitoba og keyptuim þrjár kýr
mie® dlfealkiállfum fyrir þau syst-
kiniin, Benedikt og Guðnýju. Kýrn-
ar fcosituðu 42 doífl. bver. Ég keypti
kú, sem fcomón var að hurðd með
sama verði. Síðan fór ég í júlí tiO
Wimnipeig og keypti þair á markaði
tvo uxa, 4 vetra fyrir 90 dolT.
mieð oki og keðlju, og pOÓg á 26
dol. YmisOleigt fleira keyptd ég,
svo itafes átti ég ekki eftiir í eigu
miinni niema 9 diol. og aufc þess
útistianidanidi noklkra doliara, sem
ég hafði Tánað í flargjöflld yfir haf-
ið. Fyrri veturimin varnn ég mér
tadsivemt inn, svo ég gat þá keypt
hinar heiztu nauðsynjar mímiair, og
einia fcú fyrir 45 d'Ol.
Ég á rnú: 2 kýr, 2 uxa og uxa-
káif á öðru ári, svo og kvigu á
fyrsita ári.
í fyrraiyeitur giekk hér hin hryTM-
iega bófla, sem þú hefir vist heyrt
getið um (kaupir þú ekki Pram-
fara?) í bréfum og bdöðum. Ég
komst hjá hemmi, en í stað henn-
ar veiilktist ég af lumgnahólgu, sem
orsalkaðist af innkuiisi. Ég iá svo
þumigt, að mér virðist ég afldrei
hafa komdzt j'afn nœrri því að
seigja sfeffið við þeminan heim Ég
var firá verkum í 6 vifeur. En komst
aftur tl góðrar beiflisu og hefi ver-
ið undrumairfega frí af brjóstveik-
inná síðan.
Hér er nú að stinga sér niður
bólguveiki og hafa fáein böm dáið.
Tryggvi, sonur Benedi'kts bróður
míns, liggur í hemmi. Benedikt er
nýlega búiinn að eignast son, sem
var skÍTður næstldðinn sunnudag:
Snorri.
Á mínu bedmdflii líður ö'l'lam bæri
llagia. Ég hefi sex manns í heinuTi.
Guðnýju systur mína með tvær
dætur (elzta dóttir hennar er í
Winnipeg). Svo hef óg vinnumann
í vetur. Loks er að nefna konu
mána. Hún heitir Anna Jóbanns-
dóttir af Tjörnesi. Ég gifbist í
suimiar 20. júflí. Ég vona að þú
hneykisMst ekki á þvi, þótt ég sé
efcfei farirnn að fjöfliga mannkyninu.
Það er vonandi að það verði á sín-
um táma, því hér eru flestalflar
bonur barnslhafandi eða nýbúnar
að ediga böm, editt eða tvö. '
í bréfd þímu spyrðu mig eftir
nokkruim atriðum héðan. Ég ætfla
nú að svara eftir því, sem ég get
— og byrja á táðarfarimu.
Fyrsta sumarið, sem ég var hér
(fná 10. júM) var tíðin ágætleiga
góð. Oftiast bjart, einstaka sinmum
skúrár og sfcruggur. Þó kom alfl-
mikið nætunfrost aðfamnótt 21.
áigúst. S'vo aftur 10. sept. og þvi
næst öðru hverju. Með októher-
mánaðarkomu kóflnaði og hélzt
kal't til hins 10., og einu sinni grán
aði í rót. Aftuir kólmaði 24. O'kt.
oig fór þá að hríða. En þó fcom
510
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ