Tíminn Sunnudagsblað - 03.05.1970, Blaðsíða 3

Rússnesku styrjuhrognln hafa lengl verlð fraeg og eftir-
sótt víða um veröld. Þessi smáu, dökku hrogn eru lost-
æti, sem sælkerar sækjast eftir, en fálr geta veitt sér,
nema ríkir menn.
Fyrsta flokks hrogn fást úr þrem styrjutegundum að
minnsta kosti. Hin stærsta þeirra getur orðið alit að níu
metrar á lengd, en verður það sjaldan. Úr slíkri hrygnu
fást tvö hundruð pund af hrognum.
Lengi vel var styrjan talin mikill
ránfiskur. Það er ekkl rétt. Styrja
er tannlaus og lifir mest á botnlirf-
um. Hún kembir árbotninn með
taumum, sem eru neðan á skoltinum.
Finni hún eitthvað ætilegt, opnast
munnurinn leiftursnöggt, þá sýgur
hún það upp í sig, er hún hefur rót-
að upp. Sandi og leir spýtlr hún jafn-
harðan út úr sér, en svelgir lirfurnar.
Allar styrjutegundir auka kyn sitt
í ósöltu vatni. Þær leita upp í fljót-
in, þegair hrygningartíminn nálg-
ast og hrygna á dýpi, þar sem hreyf-
ing er á vatninu. Sílin éru eitt ár í
ánum.
Kaviariðnaðurinn í Sovétríkjunum er
hinn mikilvægasti. En það eru orku-
verin líka. Þegar hinir miklu stiflu-
garðar voru gerðir í Volgu, lokuðust
leiðir styrjunnar, og þess vegna varð
að búa til fisklyftur.
1961—1968 voru 175 þúsund styrjur
fluttar með þessum hætti upp fyrir
stiflugarðana við Volgógrað. Hrygn-
unum er síðan búinn staður í grennd
við niðursuðuverksmiðjurnar, unz
kemur að hrygningartímanum.
Kynhormónum er dælt í hrygnurnar
tii þess að hafa stjórn á hrygning-
unni. Mikilvægt er, að verksmiðjun-
um berist hæfiiega mikið af hrogn-
um á réttum tíma. Verksmiðjustjór-
arnir vita þannig fyrirfram, hve von
er á miklu af hrognum.
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
339