Tíminn Sunnudagsblað - 23.05.1971, Blaðsíða 13

k; -.-:
'
• iý í<
Jjótti námið heldur þurrt og ekki
skemmtilegt. Nú, og svo hafði ég
búið tvo nemendur undir lands-
próf á meðan ég var við norrænu-
námið, og þeir féllu báðir. Af því
dró ég þá ályktun, að kennsla
myndi ekki vera það, sem mér léti
bezt, svo ég hætti öllum tilraunum
í þá átt að búa mig undir það
starf.
— En var læknisfræðin þá eitt-
hvað skemmtilegri en þér hafði
þótt norrænan?
— O-já. Ekki er nú því að neita.
Þar var líka miklu meira til af
góðum og tæmandi kennslubók-
um, en auk þess hafði ég alltaf
haft áhuga á náttúrufræðilegum
efnum, þrátt fyrir hliðarhopp mitt
yfir í norrænuna. En það stafaði
aftur af hinu, að ég hafði líka
áhuga á bókmenntum — og hef
hann reyndar enn. Hitt er svo aft-
ur annað mál, að atvikin hafa hag-
að því svo, að maður hefur mest-
an part helgað sig heimilislæknis-
störfum, þrátt fyrir nokkra löng-
un til þess að grúska við rann-
sóknir.
— Það hlýtur nú að vera til-
breytingarríkt starf að vera heim-
ilislæknir?
— Það er ákaflega fjölbreyti-
legt. Maður kynnist miklum fjölda
fólks og margvíslegum lifnaðar-
háttum þess. Að vísu er því ekki
að neita, að við kynnumst einkum
hinum dekkri hliðum lífsins, því
það er nú einu sinni svo, að starfs-
vettvangur okkar er þar, sem eitt-
hvað bjátar á. Það á við um okk-
ur, læknana, sem kona ein sagði,
þegar hún var að lofa prestinn
sinn: „Alls staðar er hann, þar
sem eitthvað illt er“. En svo ég
byrji á því að drepa á betri part-
inn, þá eru það björtustu
stundirnar, þegar maður sér
árangur verka sinna í batn-
andi heilsu fólks, og svo
hitt, hve mjög fólk getur oft
verið þakklátt fyrir hjálp, sem því
er veitt, jafnvel þótt hún sé ekki
ýkjamikil.
— Það er líklega ófyrirgefanleg
flónska að spyrja í hverju hinar
dökku hliðar séu fólgnar?
— Allt læt ég það nú vera.
Sannleikurinn er einmitt sá, að
mjög margt fólk gerir sér enga
grein fyrir því, hvar hætturnar
leynast: Hvað því ber að varast og
hvað að gera til þess að varðveita
heilsu sína. Jafnvel hin sakleysis-
legasta iðja, eins og til dæmis að
Guðstelnn Þengilsson læknir segir: „Það væri ekki svo vitlaust að gefa
þeim, sem eiga að stjórna áfengismálum þjóðarinnar, kost á ókeypis
fræðslu — það mætti til dæmis leyfa þeim að vaka með næturlækni einn
vikutíma og láta þá fylgjast með honum í húsin þar sem brennivinsfárið
geisar. Eða þeir fengju að fyigjast með heimilislækni i allar hans vitjanir
svo sem einn mánuð. Reynslan er ólygnust."
borða mat sinn, er svo viðurhluta-
mikil, að alls ekki má kasta til
hennar höndum. Það er kunnara
en frá þurfi að -egja, að fjöldi
fólks borðar sér til óbóta og situr
inni í hlýjum húsum lon og don
í stað þess að nota hendur sínar
og fætur undir beru lofti og afla
sér þannig heilsu og hreysti.
— Eitthvað mun nú fleira vera
óhollt í lifnaðarháttum okkar en
ofát og inniseta?
— Víst er engin þurrð á sliku.
Tóbaksreykingar eru alþekkt
mein, þótt út yfir taki, þegar kem-
ur til Bakkusar og annarra eitur-
efna, sem almenningi eru nú að
verða nokkuð kunn af miklum um-
ræðum á prenti og annars staðar.
Það virðist vera að verða regla
að skilja í sundur baráttuna gegn
eiturlyfjum og áfengi. Þetta er
mikill misskilningur, sem nauðsyn
legt er að leiðrétta, og ég get ekki
stillt mig um að gera tilraun til
þess hér, fyrst ég fékk tækifæri
til þess að segja nokkur orð á
prenti.
— Þú átti við það, að áfengi sé
líka eiturlyf?
TÍMIMN
SUNNUDAGSBLAÐ
445