Íslendingaþættir Tímans - 27.06.1969, Blaðsíða 17

MINNING
Sigurður Steindórsson
■■■>■’ V A ; f(> / >> ,
Fúsax móðurlicnduT ía'ænku
niámimaa’ höfðu nóg fyrir sfafnd, að
staa'fa að velferð allra sinna mann-
væniegu barna með eiginmanni sín
uim. Ég mrn þæ: stundir, þegar ég
kom á héimili hennai á námsárum
mániuan og sá það hugaryndi, sem af
henini geilsLaði, þegar hún annaðist
börnin sín. Það endiutók sig, þegar
önamuibömin komust á legg og
hieiimsóttu hana, því að þau þekkitu
fHijótt hennar miidu rnumd. Tengda
börnin fundu lí'ka, að í móður-
hjiarta hennar áttu þau rúm og
móðuirhlýja hennar umvafði þau
eimmig.
Hemmi var nýlega ilntt þessi
sturtta staka.
„Miikið var þitt móðiurstairf
mótað hreinum línum.
Göfug kona góðan arf
gafetu börn'um þínum.“
Þanmiiig er fiairið um atter vorar
beatu mæður, En þær eru ekkd há-
værar firásagnirmiar af móðuirstarf-
imu, þótt á þeim hvffli gæfa og
gemigi kynslóðanna oft og eimatt.
Fræniku minni vair ljóst mdki'lvægi
góðs o,g trúræfeims uppeldis, sjálf
t'rúrækim e g guðhrædd kona og
lagðii því mikia alúð við börnin sín
jafmihl'iða því. að hún studdi manin
sinm í starfi eftir þvi sem ástæður
framiast leyfðu
Hún liagði hönd og huig að starfi
í félaigi K.F.U.K. í Vestmainnaeyj
uim oig sitarfaði í stjórn þess fé-
lags. Kvenfélag Landakiirkju niaiut
á sama hátt starfsorku hennar.
Einmiig starfaði húm í kvemíélagi
Hailgrímssokmar í Reykjavík. Glað
lynd og söngeisk var hún frænka
min og undj sér vel í gl'öðum og
góðum hópi vina, ættmenna og
venzliafóllks. En alvara lífsins var
hemmi vel kumm og prýði hemmar í
prestsfirúarstöðummi hve næm hún
var á nauðsyn þess að votta í verki
bæn og samúð sína og Muttöku í
niargglungnu andstreymd sóknar-
barmamlna. Hún lærði ung að lei'ka
á hljóðfæri og hafði góða söng-
rödd Eflaust mundu mörg sóknar
börm minniast þátttöku hennar í
störfu'm manmsins síns við helgar
athafná'r a heimiM þeirra hjónamma,
er hiúm lék á orgelið eða söng tdl
£ð aultoa fylling o-g dýpt trúartil-
beiðstunnar.
Ám adis efa er í minmimgu margra
ýmiaar stundir, sem fyMa hugamm
þakkflæti nú að ieiðarfokum fyrir
rfmáttu hennar og lieiO'steypta eim-
tega tryggð, sem hún baizt við vdmi
ÍSLENÐ8NGAÞÆTTIR
Vinuir minm ug æsfeuifélagi, Sig-
uingeir Stöintíórsson, bifr.stj., Hofs
vaillagötu 18, Reykijavík, amdaðist á
Landafeotsspítaia eftir lamiga og
þumigbæra sjúfedómsiegu og var
jarðsumigdmm 10 m*aí s 1.
Sig'Uirigeir fæddist að Melum i
Tirékyflliisvík á Ströndum þanm 27.
maí 1906. Þar bjuggu íóreldirar
hams þau Steindór Haldórsson
Jónssonar, em sá ættleiggur hafði
sína. Ég bef aðeims vikið að fáum
þáttum starfsríkrar ævi og mér er
íjóst, að margþættu samstarfi og
samstöðu hjónanma sr. Sigurjóns og
firú Þórunnar er ékfei auðið að gera
í fáorðri minriingargrein. Ég veit
að gott er hvem þ]óö að eiga svo
góð og samhent hjón meðal þegma
sintnia. A sambúðinni er enginm
sfeuggi og ég bið góðan guð að
veira með vini mínuon og starfs-
bróður í mlilssd hans og blessa
böMiilinium þeirra eðalsteina góðrar
móðurminningar Ég hedðra mimm
inguna, sem ég á um frænku mína
hispurslausa iífseinurð henmar,
samúð með smælingjum í huga og
starfi, vináttu'viðimótið o'g tryggu
ættarböndin .Svipheiða mymd á ég
í h'Uiga mér, sern ég bið guð að
hijálþa mér að varðveita.
Stóri systkinahópurinm, semi f'lutt
ist frá Mel i Miðfuði vorið 1912
var ævimiega í eimkar kæru saim-
bamdi sírn á mili. Af honum eru
fá orðim oflar moidu. Frú Þórunm
andaðist að morgni 4. aprí'l eftir
lamgvarandi vánhe'lsu og degi síðar
báirust fregnir af andláti bróður
hennar, Marinós Jakobs Kolbei'ns
vestam urn haf Hanrn var búsettur
í Vaincouver í Kánada. Maa’imó var
næstur frú Þórunmi í aldri yngri
í afldurs'röð og með þeim var einfe-
ar feært á uppvaxtarárum þeirra.
Hamm fluttist vestur um haf 1930.
Nú eru þau aðeims þrjú lifamdi
systfeinám, Þórey o,g Pál búsett í
Reyfejavífe en Bjamd búsettur í
Vamcouvea’. Guð bCessi þeim syst-
kiraminnimguma
G.H.K.
þar leuga búiö, og koma hans Elísa-
bet Sveimsdóttijr fra Nautsvífe. Þau
hjón eignuðust 16 börn, em aðeins
þrjú aif þeim eru nú á lífi.
Siigurgei'r heitinm var aðeims 15
ára gaanall, er hamn missti föður
simin, þá aðeins 54 á.-a að aldri.
PöðummissiriaiiR varð homum sár
eiins og að Iíkum lætnr og honum
og aUri fjólskyldnnni örlaigaríkur.
Móðir hans varð að bregða búi að
Melum og fjölskyldan sumdraðist.
Si'gurgeiir fluttisJ með móður
sinmi tl Tsafjarðar ásamt fledai
systkinum sinum. Þamigað hafðd
áður flurt.zt mai’gt aí þeirra frænd-
og vimaf ólki
Örfá ár iíða, og enm er vegið í
sama knérunn. Tvæi uppkomnar
og efmiiflleg'ar systur hans deyja með
stuttu miITibld og var þar hinm
hvírtii dauði að veifei. sem um þær
mundir hjó stór ckörð í æsku
laoidsdms.
Þau urðu þung'bæa- og reynslu-
rik umgilimgsárim hjá Sigurgeiri
héitnuan, eftir að hanm mdsstj föð-
ur sinin og fluttist frá Meflum. Við
tók eirfið verkamannaivinna á ísa-
firðd, ástvinamissm s'kortur og á-
hyggjur, þar sem hann var nú orð-
inrn fyrirvimma aldraðrar móður.
Auk þess bramn hann af stöðugri
hei'mþrá til átthaganma, þar sem
hamm haíði liflað sem barn í gleði
og starfi með símum mörgu og
góðu æskufélögum pg jafnöldrumi.
Ég minnist með gteði og þakk-
læti samverustu'idanna frá æsku-
dögunum með þessum gl'aðværa og
skemimtilega frænda og vimd, þar
bumdumst við Siguirgeir þeim
tryggðar- og viináttuböndum, semi
efekerf neama dauðimn fær slitið.
Aldrei var dvöl mín svo sfcutt í
R.eykja'VÍk, að óg heimsæfetd etoki
æskuvim minm, Si'gurgeir, eirns og
hamm væri bróðir mimn. Á heimili
hiams naut ég mifeifllar gestrisni og
hOlýju, sem seimt g'leymist.
Nú þykir mér sfeai-ð fyrir sfeiildi,
er þessi trygglyndá og dremiglumd-
Ei'ðd vimur er horfimm af sjómörsvið-
inu, og ég veit, a@ það mun öll-
17