Íslendingaþættir Tímans - 05.07.1969, Blaðsíða 4

MINNING
ÓSKAR JÓNSSON
frá Vík
Hiititaist og gílie'ðjafit
ttnétr mm fláa dlaiga.
Oeóllisiast og kweSjiast
það er iffitfsims siaiga.
Þessá váisuiorð eáiga vi'ð um kynni
olkfcar Ósfeans Jónssonar e-r liézt af
hieiáaMæðinigiu á Sjúkrahúsi Self'oss
laiugatrid. 26. lapiríi eftir fárra Mst.
dv-öi þar. Mér iielfiuir ekki í annan
tima brugð'ið meir, en þegar ég,
þennan lauigardag var staddur í
heólmisékn á sjúlkraihúsinu, og var
sagt, að Óslkar hefði verið fhnttur
þangað um moinguninin og sáralít-
ii von væri um bata. Enda þótt
Ósíkar vantaði aöeins röska fimm
miánuiði í srjötuigt, hefði ég sízt bú-
izt vdið, alð hiann yrði á burtu kall-
aður yfir iandamæri iífls og dauða
svo sttöiétt, önnur eiins lífsgleði, Mfs
orka og ttoraftur, sem ætíð geisiaði
tftrtá honium og verkaði 'tiil góðs á
þá, er honum kynntust. Kynni okk
aæ óskars keitdns hófust flyrst að
rálði, er hann réðist sem féla'gsmála
iflulllltrúi tdl Kaupfél. Ámesinga og
fttlutti tdl Selfoiss 'árt'ð 1960, en eft-
ir það Migtu leiðir okkar oft saman,
og á þvi flléíiri sviiðuim eftir því
sem árin liðu. En ætáð var það á
ednhvem hátt í temgsluim við fé-
Jagsmád. Er Óslkar réðist til féllags-
mlálliastanfla kom svo sannarleiga
réttur imaður í rétt hiutverk. Fjött-
hiæfmi Ihams á sváði félaigsmáila var
svo etostæð, að eimu gilti hvort
um var að mæða samvtomumál, ung
memmatféttlöig, spáttafólög, stjómmáll,
taifllfélllög eða hvað það nú hét
hverju stoni, ætíð var hann reiðu-
búinn til starfa, hieill og óskdptur,
miáflleffninu tíl tframidráttar og góðls.
Þó hygg ég, að samvinnuhugsjón-
im hafi verið honum hj'artféttignust
og mielslt hafi hann la'gt sig fram
um að táta áhrtf heninar og kosti
ná tíl sem íllestra þátta þjóðlifls-
ims í etolhverri mynd. En hverju
málli var það ámietanflieigur styrkur
að hafa ósfkar í brjósti sinniar fyllk-
toigar, og sótti hanin þá jafnian flast
fram á viö og einarðfliega, en af
4
futtflum drenigskap, eindia fór það
löngum svo, að í þeim félögum
sem 'hann starfaör, var hann vai-
inn tíd forustu að meira eða mtona
iteyti.
Á igiieðistundium í góöum hópi,
var Ósikar jafmain hrófcux aiiis fagn-
aðair, og skipti þá ekki máli, bvort
stjórna þurfti aflmiennum söng,
flytja stutta tæikáfiæxisiræðu eða
halda uppi almennum samræðum,
hann var jafnvíguir á aiflt.
Sem þimgmaður og f'rambjóð-
andi var hanin sérstabur í sinnd
röð. Hann motaöi hvert tækifæri
sem gafist tál að fierðaist um sitt
kjördæmi, flagði sig attil'an fram um
að vera í sem nénustu siamlbamdi
viö flóllfcið, fyfligjast með hag bess
og kyinna sér váðhomf þeœ tíi hinma
ýmsu mála á hverjum tíma. Oft
voru þau tferðalög lönig og erfið,
en ætíð voru þau lömigum til á-
nœgju oig þelklkiimig.airiauka, því hann
var hvamvetna aufúsugestur, hvort
sem var hjá póflitdzikum andistæð-
toigum eða samherjum.
Það 'hyigg ég, að fádr séu þeár
menn, er haft hafa jafnmikil póld-
tízk áhirif í stou héraði, en átt jafn
fáa óvlilldaxmenm í röðúrn póiitizikra
andistæðiiiniga og réði þar úrsiáitum
flrjáttlsiyndi hians víðsýni og drenig-
sdöapur í samsikiptum við aðra.
Hann var ætáð ireiðubúinm að láta
andlstæðiniga, sem aðra njóta sann-
mœiis. Óslkar var etodæma dugleg
ur og kappsfuiliur funidaxmaður og
var óraigur að láta í ljós skoöum
sína á málum ó áheyriiegan og
sanntfærandi hátt, en það var sama
þó í odda skærist á mólþin'gum,
það breytti emgu um viðmót hans
við andstæðiniginn eftir að fundi
var sllátið, færi baráttan fram á
heiöanlegam háitt. Sem Mtið dæmi
um fjölhæfa mœlzku og fundagetu
Óskars lamgar mig að nefmia, að á
ixýMðnum vetri efndi Héraðssam-
bandið Skairphéðton titt spurntoga
og mættzkukepp'ni á féiiaigsisvæði
stou. Ósbar var þátttakandi U.M.F.
Sellflosis í m'ælskuke'Ppniinni og
róttri vdku ftyrir and'Mtið, keppti
hann til úrslita við fuiltrúa Rangæ
imga, og haifði þá borið siigurorð
af fámrn mótherjum í Árnesþimg'i.
Hanin bar ekki sigur úr býtum í
þetoi úrsttitum en það sfcipti hann
mtorna rnáfli: Að'alatriðið var að
tafca þátt í skemmtileigum llieik á
svilði félaigsmála, þar sem jafnt
uinigir og gamliir lieiddu saman
hesta stoa.
Ég hetf ekki rakið hér æviferil
oig störf Óskars heittos, það
mnnu aðrir gera, er þekktu hann
iengur en ég, en mig lamgaði að-
etos að geta hér um fáefaa eiigin-
leika af fjöimörgum e.r ég kymnt-
ist 1 fari hains, er sköpuðu homum
virðtog'U og vtoisæld meðal þeimra
miörgu er honum kynmtust á l'ífls
ieiðinni.
Ég votta eftiirflifandi konu hans
og börnium mína dýpstu samúð og
httiuitte'kntoigu við hið skymdleiga
flráflattl hians, mteð von og trú uim
að mtonánigin um óstríban eigin-
mann, föður og heiiðarilieigan dreng
skapairmianim, megi gera þe'ilm hinn
þuniga hairm létthærari.
Vertu sœffl, kæri vinur, haíðu
efattlæga þökk fyrir o'kkar ógflieym*
anieigú kynmi. Þau eru mér ómet'
anllleig iem voru alllllt otf stutt.
Þórður Snæbjörnsson
Hveragerði.
SSLENDINGAÞÆTTIR