Íslendingaþættir Tímans - 05.07.1969, Side 13

vianin válð ídld-aniraninsóknir á Haf-
raíntnisóton-arstjofnuninná. — Kom þá
emin 1 llíjós, hvm fljótur hann va-r a®
tíHeintoa sér ný störf. Vori'ð 1967
hlatflðli hionium þó batn-að svo, að
hann tóik á ný við skipstjóm á v.s.
Hatfþóri í n-ofckra mánuði, en 1
ágúst þe-tta áar héttf Jón til
Enigllanidis til að sækja fyi’sta rann-
Eiókinarskip ottdkar ísttlendinpa v.s.
Áima Friðriksson RE 100. Jón tólk
váð slkipstjóm hans, þegar skipið
var afhenit hinn 5. septemiber 1967
og var slbipstjóri þess attttlt til d-auða
dags.
Jón varð efcki einuogis vinsæl
nieðal síidmðisjómianna fyrir það
eiitt að finme síld og eiga þanniig
dirjúgam þátt i að skapa hintn mikla
þjóðairauð í'slendinga á umdam-
gengnum síldarámm. Vinsældir
h-aims voru efcki s-íður fó-lgn-a-r í
þei-rri staðreynd. að h-a-nn var í
sen-n m-ann-a hjálpfúsaistuir á stund
e-rfiðO-eika og fcuinmd öðrum bet-ur
að gleðjast m-eð glöðum. Þessa
eiiiginteitoa kuininu starfsbræður
hans á sjónum vett að meta, enda
mun nú margir siakna bjartrar og
gilia-ðlegrar ra-d-dar hans í talstöð-
inini á þ-e-im erfiðlieitoatímiuim, sem
nú st-eðj-a að síldveiðuoum.
Jón Einarss-o-n var áka-f'Iieiga far-
sæil stoipstjóri og átitd hdoa bez-tu
ko-sti skipstjórnarm-ainina tt að
be-ra í ríkum mæli. Hann va-r góð-
ur aflam.aðnr áræðimn, e-f þess
þuirfti með. ágætur stjómandi, ó-
sérhilifinn, en j-afimf'ramt gœtinn að
þvi er varðaði skip o-g skipshöfn.
Jón va-r maðui sön-gvin-n o-g vel
hagmætttur. Fá-a menn eða en-ga
hetf ég þekkt sem gl-aðlyndairi vo-ru
em Jón Einarsson, e-nda smitaði
þ-essi lyndiseinkunn hans um skip-
ið allt, svo hvo-rki óttund né geð-
ittPiska þe-k'ktu'st þar sem -Tón var
anmars ve-gar En-gum duldist þó er
vett titt betoktu að umdir gttað-
íyndi hans bjó mikil sikapfestia,
sem stumdum jaðraði við þrátoettni,
en svo gott vald hatfði ha'nn á skapi
sfeu. að þessa urðu menn næstum
aOdr-ei varir þótt sanistarf væan hið
niánasta. Tón hafði geysilegan á-
hiiigia á starfi sínu o-g laigði þá o-ft
niótt vdð dag, titt þess að ná þeiim
áiramgri, e-r hann sjáttfur gerði torötf-
ur titt, enda var h-amn einn þeiura,
er var það tam-ar-a að gera kröf-
ur til srjáltf's sín en aonarna. Jóni
þaikika ég inoitt-egia áratuigs giftu-
dirjúigt og með afbriigðúm ánægju-
leigt samsibarf.
Jón Einarssom áititá því láoi að
fiaigima, að kvænast yorið 1941 Jón-
inu Gissurairdóttur hinnd mestu á-
gætistoonu. Eignuðust þau tvö
böm, Hreíinu, glfta Rífcharði Áma-
sy-ni, starfsma-nni Landsímians og
Einar, laganema við Hláskóla ís-
l'ands. Þedm og öðrum aðsta-ndend-
uim votlta ég hér mieð mín-a dýp-stu
samúð.
Jakob Jakobsson.
Góði vánur.
Nú, þegar lleiðir sttcljast um sinn,
fietr ettcki hjá því að hugurinn leiti
t'I balka tíl liðinna samveru-stunda
á sjónum og ann-a-rs staðar, sem
þvií miður uirðu attltof fáar og
sttuitiar.
Það mun hafa verið á miðju ári
1966, er þú fcomst tl startfa hjá
otókuir á Hafra-n-nsókn arsto fn uninni
ef'tdir nýafsfaðin veilkiimdi, að toymni
okfcar hófU'st, en-da þótt við hefð-
um hitzt mokkrum si-nnum áður
sem snöggvast. Því fór fjarri að þú
geinigir heiltt til stoógar, em ekki
varð séð a-ð þú létir slitoa „smá-
miumi“ sikyg-gja á meðfædda glað-
væ-rð þína né valdia þér áhyggjum
á mokkuirn háltt. Þannig e-r mér í
mdinini eitt atvilk. þótt lítið sé, frá
þessu tímabili. Stairfsfólk Ha-frann-
sókniastofn-uiniarinnaT og áh-öfn Haf
þórs hö-fðu Ikomið saiman á einurn
skiemimtiistað hér í bortg í því skyni
að skeimmta sér saman kvöldstund.
Þetta var að ýrosu leyti dáMtið
sundurlieitur hópur og eins og oft
vltt verða, fremiur fám.ennur, enda
vedkindafarallduir í bænuim um þær
muodiir. Heldur f!ór samlkvæmið
sbiirt af sbað en úr því rættist furðu
fttijótt, og muinu attttár viðstadd'ir
saim-má-Ia um hver þar átti stærsta
imnttieggið með gam-anyrðum sínum
oig hnybtnum tilsvörum.
í miarz fórst þú síðau á sjóinn
af-tur eftir mei-ra en árs fjarvi-st.
Þetta var fremur stutt-ur leiðanigur
eftir þvi sem nú geri-st, nokkurs
konar „ge-nierailpiruifa<, eims og þú
komis-t að o-rði enda var þ-etta
fyrsta sjóferð þín efti-r veikdndin
og í fyrsti sinni, sem við vorum
samian á stoipi.,
Tíðarfarið var frem-uir stirt og
þvá oft ekki hægt að siinnia störf-
um. M-am ég að ég sa-t ei-nm dag-
inn uppi i kort-atolefa og las yfir
e-inum strákamma visukom, s-em ég
haifði hnoðað sam-an um hann hon-
um tl hreilillimgair. 9á lét sér fátt
uim fi-ninas't og hafði mörg orð um
a-ð sér fyn-dist kvæðið bæði litið og
ljóbt og Mtið legðist fyrir kapp-
amn. Þú stóðst við ratsjána frammi
í stýrishúsinu og hafðir elktoi, að
ég hólt, fylgzt mieð þessum urn-
ræðunn. En annað átrtS eftir að
toomia á dagimm, þvi attiltt í edmiu sn-er
irðu þér við og gerðlr þessa at-
hugasemd:
Vísu snjalla vildi fá
vdist m-eð skjali heimsku.
Óbostirmir attí'ir þá
urðu að falla í gl-eymsku.
Og þó átti ég eftir að toomast
enm betur arð raum um það síðar
hve létt þér ve-ittist að setja sam-
an vísu. Við vorum þá á Árn-a
Friðritossyni á leið titt iands úr síld
arleitarl-eiðangri og varð þá tii eim
vísa á 4—8 vaktimni, en við lok
henna-r fiór ég niður til að sofa.
Um hádegisbilið er ég kom á fæt-
ur komst ég að raun um að til
höfðu orðið á fjórum klukkuistund
um hvorki m-eira né minnia en
fimimtán t.ii viðbótar í s-ama dúr.
Að vísu en-ginn guttttaldarsikáldstoap
ur, em rétt kveðn-ar og hnytt-nar og
vatoti bragur þessd mitola kátímu
um bo-rð, sem v-ar auðvitað aðaltil-
gangurinn Þan-ni-g fylgdi þér ætíð
glaðværð og ánægj-a hvort hieldur
sem var á sjó eð-a lamdi og hefuir
mér ekki, að öðrum óttöstuðum, lið-
ið betur um borð i nokkrum skip-
um en þar s-em þú hélzt um
stjórnvöl, og svo m-un u-m fleiri.
En lifið og tittveran e-ru að sjáltf-
sö-gðu ekki tómt glens og g-aiman
og þeim starfa sem við unnum
sam-an að fylgdu o-g fylgja oft ©r-
il og áhyg-gjur eius o-g genigur. öft
þarf að velja og ha-fna, á að fara
þangað, á að gera þetta eða ötfu-gt,
og getur þá riðið á mikl-u að vel
sé á ha'Idið. Það var því etoki lít-
ill styricur fyrir máig að vdta af þér
nálægum með þá reynslu, sem
memn öðl-ast í lömgu s-tarfi, ætíð
reiðubúinn til storafs og ráðagerða
á hvaða tí-ma sólarhrimigsims seim
var. Þá var etottci ve-rra að öðlast
M'utdeild i biartsýnd þinni og þeirri
bja-rg-föstu trú að þegar átovörðun
haifðd verið tetoin myn-di ftt'est í hag-
inn gamga.
Mörg'U-m er svo farið að þeir naiga
si-g í handarbötoiin og hafa-st ekttci
að, etf etoki gengur eftir sem þeir
ætla. Þér var hins vegar tamara
að „efna í anmarn bát og ala upp
nýja sauðiöí, en-da væri nú síldar-
lieit og rannsóttcnum almennt
skamrnt á ve-g too-mið. ef tetoimn
h-efði verið *ynri lcostuirimn.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
13