Íslendingaþættir Tímans - 10.10.1969, Qupperneq 3

1
MINNING
ÓLAFUR SVEINSSON
FRÁ LAMBAVATNI
ólafur Sveinsson fyrrum bóndi
á Lamibavatni á Rauðasandi and
aðist 28. ágúst s.l. að beimili dlótt-
ur sinnar í Kópavogi. Hann fædd-
ist 4. júní 1882 að Gröf á Rauða
sandi og var hann þvi kominn á
88. ár er hann lézt. Útför hans var
gerð að Bæ á Rauðasandi laugar-
daginn 6. september að viðstöddu
fjölmenni, ef miðað er við svo fá-
menna sveit. í Bæjarkirkjugarði
hvíla foreldrar Ólafs, kona
og bræður. Minningarathöfn fór
fram í Fossvogskirkju 4. septem-
ber og voru þar rnættir margir
Rauðsendingar og Vestfirðingar,
en séra Grímur Grímsson sóknar-
prestur Ólafs heitins í allmörg ár
kvaddi hann með hilýrri og fagurri
ræðu.
Faðir Ölafs var Sveinn Magnús-
son fæddur að Gröf 1849 og dáinn
að Lambavatni 1929. Magnús fað-
ir Sveins var fæd'dur á Brekkuvelli
ó Barðaströnd, en alinn upp til 18
óra aldurs í Sauðeyjum. Hann
fluttist á Rauðasand og lc/æntist
ekkju Jóns Einarssonar, sem hrap
aði til bana á Skorarhlíðum. Sveini
var flest til lista lagt. Hann gerðist
bóndi á Lambavatni, en stundaði
einnig sjóróðra og bjargferðir eins
Qg siður Rauðsendinga var þá.
Hann var mjög hagur á tré og
járn og stundaði mikið alls konar
smíðar jafnhliða búskapnum.
Kunnastur var hann þó fyrir lækn-
ingar sínar. Var ekki síður leitað
til hans, en læknis, er slys eða
sjúkðóma bar að garði. Franskir
sjómenn höfðu lengi bækistöð á
Patreksfirði, en þar var lengi lækn
islaust. Umboðsmaður Frakkanna
réði þá Svein til þess að lækna og
stunda sjúka franska sjómenn og
fórst honum það svo vel, að orð
fór af. Sveinn var fróður og vel
lesinn bóka- og menningarm.3ður
og setti þetta sinn svip á heimilið.
Varð þetta börnum hans gott for-
dæmi og veganesti.
Kona Sveins, móðir Ólafs, var
Halldóra dóttir Ólafs Teitssonar
bónda í Sviðnum og konu hans
Bjargar Eyjólfsdóttur Einarssonar
1 Svefneyjum. Eyjólfur var höfð
ingi mikill, dannebrogsmaður, og
þingmaður Barðstrendinga 1845—
1849. Hafði hann viðurnefnið eyja-
jarlinn. Ólafur Teitsson þótti af-
burða smiður, einkum bátasmiðar.
Önnur dóttir Ólafs, systir Hall-
dóru, Sigríður flutti líka frá Sviðn-
um í Rauðasandshreppi og varð
seinni kona Einars Thóroddsen í
Vatnsdal við Patreksfjörð. Áttu
þau mörg börn. Halldóra kona
Sveins andaðist árið 1905 rúmlega
sextug, Sveinn maður hennar lifði
til 1929.
Þau Sveinn og Halldóra eignuð-
ust 3 sonu. Elztur var Ólafur, f.
1882, svo Eyjólfur f. 1885, dáinn
1941. Hann stundaði nám í Flens-
borg og síðan í Noregi. Hann var
áratugi kennari í Rauðasands-
hreppi, ungmennafélagi og íþrótta
maður. Hann var mjög ást-
sæll kennari og félagi og var öll-
um harmdauði, er hann lézt aðeins
hálfsextugur. Þriðji sonurinn,
Magnús fæddist 1887 og dó 1958.
Hann starfaði allan sinn aldur að
búskapnum á Lambavatni. Sveinn
átti son áður en hann kvæntist er
Magnús hét. Hann hrapaði til bana
úr Látrabjargi ungur að árum. Var
hann ein af hinuim mörgu fórnum
er Bjargið tók af djörfum veiði
mönnum. Hálfsystir þeirra Lamba-
vatnsbræðra er Helga Sveinsdóttir
kona Þórðar á Sæbóli, Þorsieins-
sonar í Kópavogi, mikil myndar-
og dugnaðarkona. Er hún nú hið
eina af börnum Sveins, sem á lífi
er.
Ólafur ólst upp við venjuleg
störf til lands og sjávar, eins og þá
var siður á Rauðasandi. Það kom
snemma í Ijós, að hann var hand
laginn og listfengur, enda átti
hann til slíkra að telja i báðar
ættir. Tók hann ungur að stunda
smíðar með föður sínum og varð
það annað aðalstarf hans ásamt
búskapnum. Ólafur stundaði nám í
Hvítárbakkaskólanum hjá Sigurði
Þórólfssyni, sem var fæddur Barð-
strendingur. Var Ólafur alla sína
tíð mikill bóka- og fróðleikamað
ur. Smíðar stundaði Ólafur víðar
en í Rauðasandshreppi. Ilann
vann við þær í Skagafirði um tíma
og einnig í Reykjavík. Einnig var
hann verkstjóri við vegagerð í
Barðastrandasýslu. Sá er þetta rit-
ar, man að hann vann við vega-
lagningu yfir Kleifaheiði undir
verkstjórn Ólafs.
Ólafur kvæntist 1921 Halldóru
Torfadóttur frá Kollsvík. Hún var
eitt af hinum mörgu og myndar
legu börnum Torfa heitins Jóns-
sonar. er drukknaði í lendingu í
Kollivú'ík. Ólafur missti Halldóru
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
3