Íslendingaþættir Tímans - 10.10.1969, Qupperneq 18

STEINN ÁRMANNSSON
Steinn var fæddur í Brúnavík í
Borgarfirði eystra 7. marz 1884,
sonur hjónanna Þórhöllu Steins-
dóttur og Ármanns Þorleifssonar.
Þau hjón eignuðust 4 börn, tvær
dætur er dóu í bernsku, en upp
komust Steinn og Sigríður, sem
giftist Ólafi Sigurðssyni og bjuggu
þau allan sinn búskap í Götu i
Holtum.
Ungur að árum missti Steinn
föður sinn, en móðir hans giftist
aftur Guðmundi Jónssyni frá
Litluvík. Þau bjuggu fyrst í Vik-
um, en 1899 fluttist fjölskyldan
til Borgarfjarðar. Eftir það var
Steinn vinnumaður næstu ár,
lengst í Gilsárvallahjáleigu hjá
Hannesi Sigurðssyni hreppstjóra,
og á Bakíka hjá séra Einari Þórð-
arsyni.
Árið 1911 byrjaði Steinn búskap
á Desjamýri, og þar giftist hann
góðri og glæsilegri stúlku, Þór-
hildi Sveinsdóttur, sem alla ævi
reyndist honum góður lífsföru-
nautur, og er mér óhætt að segja,
að þau unnust hugástum alla ævi.
Frá Desjamýri fluttu þau hjón út
að Bakkagerði og má segja, að
þau hafi átt þar heima óslitið slð-
an.
Aðalstarf hans var ætíð land-
búnaðarstörf, en auk þess var
hann um mörg ár vegavinnuverk-
stjóri og lengi Víknapóstur.
Þau hjón eignuðust 5 börn, en
þrjár dætur komust til fullorðins-
ára. Allar eru þær giftar og mestu
myndarkonur. Þau ólu upp frá
fórnfýsi og kærleika en jafnframt
var hann óendanlega þögull.
Maðurinn er vanmáttugur og
hverfur héðan af jörð. Það sá Ragn
hildur og reyndi. Það er oft nap
urt og kalt I kring um mannssál-
ina. Það sá Ragnhildur og re.yndi.
Guð þekkir kvölina græðir sárin
og þerrar tárin i langvinnu sjúk-
dómsböli, erfiðleikum og dauða.
Það sá hún og reyndi
Þegar ég virði nú fyrir mér hinn
ótrúlega æviferil Ragnhildar sé ég
kærleikann, trúmennskuna nm-
hyggjuna, hógværðina, fórnffrsina
og þögnina en allt þetta einkenndi
líf hennar og starf. Og þegar ég
ber svo þetta saman við kaldrana
leik og dramb heimsins, koma
í hug minn þessar Ijóðlínur:
Þú varst sem blóm í
vorsins aldingarði
er vex í leynd við troðinn
göt.ustíg
og augnaráð þitt auðmjúkt
þögult starði
þótt aðrar jurtir litu stórt
á sig.
Með þessum fáu þakklætisorð-
um kveð ég svo mína góðu. hlé
drægu og ógleymanlegu frænku,
en læt þess að lokum getið, sem
ýmsir vita um ævi hennar, að hún
var hetjusaga.
Sr. Páll Pálsson.
frumbernsku dófturdóttur sína,
Erlu, sem sitt eigið barn, og eftir
að hún giftist dvöldu þau í heimili
með þeim hjónum og börnum
þeirra um mörg ár. Steinn var
sérlega barngóður, og munu nú
hinir mörgu afkomendur hans
minnast þess.
Nokkra síðustu vetur dvöldu
þau hjónin á Akureyri hjá Þór-
höllu dóttur sinni og manni henn-
ar, en voru heima á Borgarfirði á
sumrin.
Steinn var orðlagt prúðmenni,
greindur, dulur í skapi og öllum
hugþekkur, er honum kynntust.
Glaður og reifur í kunningjahópi,
en þó blédrægur, enda var hann
vinsæll af öllum, sem þekktu
hann. Steinn var alltaf fastur á
sinni skoðun, hafði mikinn áhuga
fyrir landsmálum og varði sitt
viðhorf af festu og einurð og fylgd
ist vel með öllu. Hann vann öl
sín störf af trúmennsku og áreið-
anleik og þelr kostir fylgdu hon
um alla ævi.
Steinn hafði merkilega dulræna
hæfileika. Honum var gefið að
sjá og skynja fleira en aðrir, og
fékk oft hugboð um margt, er síð-
ar kom fram. Honum var bessi
dulargáfa helg og flíkaði henni
ekki. Hann var sannfærður um
lífið eftir dauðann og beið æðru-
laus vistaskiptanna, fullviss um að
engu væri að kvíða.
Hann dvaldist síðustu vikurnar á
sjúkrahúsi á Akureyri og andað-
íst þar 28. ágúst s. 1. Jarðarför
hans fór fram frá Bakkagerðis-
kirkju við mikið fjölmenni, og
heimabyggð hans kvaddi hann
böðuð sólarljóma.
Við hjónin vottum samúð öllum
ástvinum hans. Borgfirðingar og
allir, sem þekkfcu hann, sakna
hins góða drengs og prúða manns,
sem nú er horfinn úr samfvlgd-
inni. Við biðjum honum guðs
blessunar í æðra heimi og þökkum
honum samfylgdina.
Halldór Ásgrímsson.
18
ÍSLENDINGAÞÆTTIR