Íslendingaþættir Tímans - 21.06.1973, Blaðsíða 7

i unglingaskóla sira Ólafs i Hjarðar-
holti i Dölum. Fyrsta búskaparár sitt
voru þau ungu hjónin til heimilis að
Gröf i Bitru og siðan eitt ár að Lágadal
i Nauteyrarhreppi. En árið 1922 tóku
þau við búi i Múla og bjuggu þar af
rausn og myndarskap um 30 ára skeið,
eða til ársins 1952. Var þar við góðu að
taka, þvi að heimili þeirra Kristjáns i
Múla og Valgerðar var annálað mynd-
arheimili. Gerði Kristján út skip sitt
frá Bolungarvik á vorvertiðum og var
sjálfur formaður, en Valgerður stjórn-
aði búi á meðan af miklum skörungs-
skap. Fóru af þvi sögur, að hún væri
hin mikilhæfasta kona. Heimili þeirra
Guðrúnar og Sturlaugs mótaðist af
hreinlæti og snyrtimennsku utan húss
og innan, enda voru þau hjónin einkar
samhuga og samhent i öllu, og bar þar
aldrei skugga á. Það var ráðdeildar-
semi, sem öðru fremur setti mark sitt
á heimilið I Múla. Þeim hjónum bún-
aðist vel i hvivetna, byggðu upp húsa-
kost jarðarinnar að nýtizkuhætti, juku
við ræktun og stækkuðu bústofn. Féð i
Múla var af hinu annálaða Kleifakyni,
og mun það óviða, ef nokkurs staðar
hafa verið til annars staðar, er fjár-
skipti fóru fram.
Oft var gestkvæmt i Múla, og varð
þess aldrei vart, að Guðrúnu yrði
ráðafátt að koma öllu vel fyrir, þótt
margir ieituðu gistingar i senn. Hið
sama var að segja um Guðrúnu i Múla
i daglegum störfum hennar. A henni
var aldrei asi. Hún virtist hafa nægan
tima til allra hluta.
Sturlaugur var glaðlýndur félags-
hyggjumaður. Gegndi hann margvis-
legum trúnaðarstörfum fyrir sveit
sina, var i hreppsnefnd Nauteyrar-
hrepps, i skólanefnd Reykjanesskól-
ans og tók að öðru leyti þátt i margvis-
legu félagsmálastarfi sveitarinnar.
A fyrsta búskaparári sinu i Múla
eignuðust þau hjónin dóttur, Valborgu
að nafni, en misstu hana, er hún var
aðeins þriggja vikna gömul. Seinna
eignuðust þau tvö börn, sem til þroska
komust. Það eru Kristján, trygginga-
fræðingur hjá Tryggingastofnun rikis-
ins, og Gerður, húsfreyja og útsölu-
maður blaða i Kópavogi.
A árinu 1952 tók Sturlaugur að kenna
heilsubrests. Treystist hann þá ekki til
að reka bú sitt af sama harðfylgi og
áður, og ákvað þvi að bregða búi. Mun
það tæpast hafa verið Guðrúnu og hon-
um sársaukalaust. En það er flestra
reynsla, að fleira verður að gera en
gott þykir. Fluttust þau þá til Isafjarð-
ar og keyptu býlið Efri-Tungu i Skut-
ulsfirði. Bjuggu þau þar um sig hið
bezta, samlöguðust vel umhverfi sinu,
tóku þátt i félagslifi og sætt-sig allvel
við hið nýja hlutskipti sitt, þótt ólikt
væri þvi, sem áður var.
En þetta timabil i Tungu varð ekki
langt. Eftir sex ár — 1958 — lézt Stur
laugur og fluttist Guðrún þá til Gerðar
dóttur sinnar, sem skömmu áður hafði
flutzt suður og bjó i Kópavogi. Um
þessar mundir kynntist Guðrún
ágætishjónunum Jónu Guðlaugsdóttur
og Sveini Þorbergssyni i Hafnarfirði
og bjó hún hjá þeim um sinn, og reynd-
ust þau henni með ágætum i hvivetna.
En þegar heilsan var þrotin, kunni
Guðrún þvi ekki að vera öðrum til
byrði og tryggði sér dvöl að Hrafnistu,
þar sem hún lézt, eins og fyrr segir, á
afmælisdaginn sinn, er að þessu sinni
var sjómannadagurinn, 3. júni.
Þar kvaddi merk kona af sterkum
stofni heim og lif i hárri elli.
Hannibai Valdimarsson.
t
Frú Guðrún Elln Kristjánsdóttir,
fyrrum húsfreyja i Múla við Isa-
fjarðardjúp, andaðist að sjúkradeild
Hrafnistu 3. júni siðastliðinn, 88 ára að
aldri.
Guðrún fæddist i Múla 3. júni
1885. Hún var dóttir hjónanna Val-
gerðar Jónsdóttur frá Laugabóli og
Kristjáns Þorlákssonar frá Hvitanesi i
ögursveit. Þau systkinin voru Guðrún,
Sigurborg og Magnús.
Múli var eitt af stórbýlum við Isa-
fjarðardjúp, þvi að hjónin Kristján og
Valgerður gerðu garðinn frægan með
framtaki og myndarskap. Guðrún ólst
upp hjá foreldrum sinum i Múla og
naut þar góðrar fræðslu fram undir
fermingu, þvi að þar voru alltaf
heimiliskennarar á vetrum, þó ekki
væri skólaskylda komin i lög á Islandi.
Um tvitugsaldur stundaði Guörún
nám i Kvennaskóla Islands i Reykja-
vik. Hún fékk góðan vitnisburð, sér-
staklega fyrir handavinnu. Hún fékk
verðlaun fyrir vel gerða muni i handa-
vinnu. Guðrún var söngelsk og lærði að
spila á orgel hjá Friðriki Bjarnasyni
söngkennara i Hafnarfirði. Orgel var i
Múla og greip Guðrún oft það i tóm-
stundum sínum.
Guðrún giftist Sturlaugi Einarssyni
frá Gröf i Bitru. Þau bjuggu i Múla
meðan heilsan entist. Búskapurinn
gekk vel, enda hjónin samhent um
dugnað og framtakssemi. Frá Múla
fluttu þau að Tungu i Skutulsfirði, og
þar var Guðrún, þar til maður hennar
dó. Siðan fór Guðrún til Hafnarfjarðar
og átti þar heima, þar til hún fór að
Hrafnistu.
Þau Guðrún og Sturlaugur áttu
saman tvö myndarleg börn, Kristján,
sem er tryggingafræðingur og Gerði,
sem er húsfreyja i Kópavogi. Fóstur-
dóttur áttu þau hjón, sem heitir Þor-
gerður Jensdóttir og er hún húsfreyja
á Flateyri við önundarfjörð.
Guðrún hefir nú lokið sinu mikla ævi-
starfi.
Hún var góð við fátæka og gestrisin.
Blessuð sé minnig hennar.
Kona frá Djúpi
Tilmæli
Tíminn fer fram á það, við alla þá, sem
óska eftir að birta minningar- eða afmælis-
greinar í íslendingaþáttum, að þeir sendi
þær vélritaðar. Þeir, sem þó hafa ekki
aðstöðu til þess að fá greinar sínar
vélritaðar, geta sent þær handskrifaðar,
og verða þær þó vélritaðar hjá blaðinu.
islendingaþættir
7