Íslendingaþættir Tímans - 22.11.1973, Qupperneq 7

flestum meyjum friðari og aðsóps-
meiri i látbragði og limaburði. Marg-
an ungan svein langaði gegnum þann
vafurloga sem umlukti sakleysi þess-
arar fimmtán vetra meyjar, en engum
tókst að komast i tæri við valkyrjuna
ungu, sem stundaði nám sitt af kost-
gæfni og gaf engum undir fótinn. I
jólaleikjunum á skólaheimilinu 1926
var það Dassa, sem skemmti sér og
öðrum mest og bezt og var jafn dugleg
að tuskast i góðu gamni, eins og hún
var framsækin á námsbrautinni.
Svo liðu árin. Þessi stórgáfaða og
glæsilega stúlka byrjaði að bergja á
bikar lifsins, er hún stökk upp i
stúdentadeildina likt og gyðjan Aþena,
er hún stökk alsköpuð út úr höfði Seifs,
er á sjálfum Olympstindi er oft
ekkert skjól fyrir frosti, snjó og vindi,
en öllum ber að taka manneskjurnar
eins og þær eru með kostum þeirra og
göllum. Anna Halldórsdóttir hafði að
þvier mér er sagt.þau orð um mig, að
mér verður alltaf hlýtt til hennar, bæði
lífs og liðinnar. Fullorðin kona lá Anna
um skeið á Landspitalanum.
Hjúkrunarkona, sem i mörg ár hafði
starfað við þann spítala, sagði Onnu
vera þá sætustu konu, sem þar hefði
dvalið sem sjúklingur. Nú hefur Dassa
goldið með dauða sinum lifinu þá
skuld, sem við verðum öll að greiða
bæði ung og aldin. Eftir stormasama
ævi á stundum, er hún komin heim i
höfn, en minningin um fimmtán vetra
stúlku með liðað hár og þykkar hár-
flAtur stendur óbrotgjörn i muna og
minni. Þó vafurloginn fölskvaðist og
sé nú slokknaður að fullu og hin látna
sé falin i foldar skauti móður jarðar,
trúum við á mátt þeirra orða, að i duft-
inu búi kraftur upprisunnar og tökum
undir með skáldinu Omar Khayan: Og
stráin ungu standa ung og þyrst, á
straumsins bakka er nú við höfum
gist.hvil létt áþeim, þau vaxa kannski
af vör, sem var I sinni æskumjúk og
kysst.
Anna Margrét Halldórsdóttir var
fædd 30. október 1911 að Flateyri við
önundarfjörð. Foreldrar hennar voru
hjónin Unnur Skúladóttir Thoroddsen,
og Halldór Stefánsson læknir. Afi og
amma hennar voru“.jonin Theodóra
Guðmundsdóttir og Skúli Thoroddsen
sýslumaður og alþingismaður. Anna
Margrét hafði einkenni ættar sinnar i
allri sjón, háa sterklega brúnaboga og
stóran hreinan svip.
Sælustundir svifa létt á sólskins
vængjum þöndum.
Dassa er laus úr likamsböndum
og lif hennar i drottins höndum.
Stefán Asbjarnarson,
Guðmundarstöðum.
Sjötugur
Bjarni Þórðarson
trésmiðameistari Flateyri
Þann 7. þ.m. varö Bjarni Þórðarson
trésmiðameistari á Flateyri i
önundarfirði sjötugur. Bjarni fæddist i
Kleifakoti i Mjóafirði i Isaf jarðardjúpi
7. nóvember árið 1903, sonur Kristinar
Hannesdóttur og Þórðar Bjarnasonar,
og var hann eina barn þeirra. Bjarni
ólst upp hjá foreldrum sinum i Kleifa-
koti til ársins 1919, en þá drukknaði
faðir hans.
Kristin fluttist með son sinn árið
eftir til Bolungarvikur, og svo til Flat-
eyrar árið 1924, og bjó hann þar með
móður sinni til ársins 1932. Arið 1932
gekk hann að eiga Guöriði Guðmunds-
dóttur, Einarssonar frá Brekku á
Ingjaldssandi, og hafa þau búið á Flat-
eyri siðan.
Guðriður og Bjarni eignuðust sex
börn og tóku einn fósturson: Þórunn
húsfreyja i Reykjavfk, Ásgeir, nú lát-
inn, Guðrún, húsfreyja i Hrauni á
Ingjaldssandi, Skúli, húsasmiðameist-
© Ingibjörg
og ekki veigrað sér við að ganga i
hvaða verk sem var. Hún er vel verki
farin, hvort sem er við matartilbúning
eða fatasaum. Þá má sjá hana með
hamar og sög i hendi við aðdyttingar
innan bæjar, og eru handtökin ekkert
viðvaningsleg.
Þau Ingibjörg og Torfi eiga 9 börn,
það tiunda misstu þau stuttu eftir fæð-
ingu. Elzt þeirra er Torfhildur Hólm,
þá Steinþór, Fjölnir, Steinunn, Þór-
bergur, Zophonias, Súsanna, Margrét
og Þórgunnur.
ari i Garðahreppi, Þórður, búsettur i
Sviþjóð, tviburabróðir Þórðar dó við
fæöingu, en Sæþór, húsasmiðameist-
ari, búsettur i Grundarfirði, er fóstur-
sonur þeirra.
Bjarni Þórðarson er tvimælalaust i
hópi okkar beztu iðnaðarmanna. Hann
er svo hagur, að i höndum hans leikur
hvað sem vera skal. Hann er vand-
virkur, en um leið hagsýnn og iðinn,
enda eftirsóttur til starfa. Hann hefur
unnið að og reist fjölmargar bygging-
ar viðs vegar um landið, en fyrst og
fremst hefur hann starfað á Vest-
fjörðum, og þá sérstaklega á Flateyri.
Um langt árabil átti hann með öðrum
trésmiðjuna Hefil á Flateyri, sem tók
að sér ýmsar stórframkvæmdir, m.a.
skólabyggingarnar á Núpi i Dýrafirði.
Ég hygg, að létt lund og skapgæði
Bjarna valdi mestu um skemmtilegt
yfirbragð, sem fylgir honum og verk-
um hans, hvar sem hann starfar eða
kemur. 1 návist hans er þægilegt aö
vera. Hann er traustur og heilsteyptur
persónuleiki, grandvar i tali og fellir
ekki sleggjudóma um menn og
málefni. Þeir, sem bezt þekkja til, vita
að hann hefur aldrei átt sér
óvildarmenn. Lif hans hefur einkennzt
af gleði og farsæld þess manns, sem
nýtur þess að starfa og vinnur tilgang i
verkum sinum.
Heimili þeirra hjóna, Guðriðar og
Bjarna, er til fyrirmyndar, og á hús-
freyjan þar sinn þátt með dugnaöi og
myndarskap. Nú á sjötiu áraafmæli
Bjarna, sendum við þeim hugheilar
árnaöaróskir og samfögnum börnum
þeirra og vinum. Bjarni Þórðarson!
Liföu hress og legbu enn um langa
framtiö haga hönd að verki.
Jón I. Bjarnason.
Þegar ferðamenn kvöddu góðan
gestgjafa sögðu þeir einatt i lok kveðj-
unnar, ,,og feginn vildi ég eiga þig að”.
Ég tek mér nú þessi orð gestsins i
munn og segir fyrir mina hönd og
Steinunnar konu minnar: Feginn vildi
ég eiga þig að, Ingibjörg. Við finnum
það kannski bezt nú, þegar húmar að
kvöldi i lifi okkar, hvers virði það er.
Ég þakka þér allt og óska þér og þinni
fjölskyldu til heilla og blessunar á
ókomnum árum.
Lokið við aö skrifa á Allraheilagra-
messu 1973.
Steinþór Þórðarson.
7
íslendingaþættir