Íslendingaþættir Tímans - 28.09.1974, Side 4

Pétur Stefán
Pétursson in
memonan
f. 16. 10. 1950
d. 07. 09. 1974
Þriðjudaginn 17. september var til
moldar borinn á Akureyri, vinur minn,
Pétur Stefán Pétursson. Hann fæddist
á Akureyri 16. október 1950 og var þvi
aBeins 23 ára gamall er hann svo
skyndilega hvarf af sjónarsviðinu.
Fyrstu kynni okkar Péturs voru með
dálitið sérstökum hætti. Það var
sumarið sem við vorum tveggja ára.
Móðir min hafði lagt mig til svefns i
rómi minu og sat við sauma i öðru
herbergi. Heyrðist henni þá berast
þrusk framan af gangi og fer hún að
aðgæta hverju það sætti. Sér hún þá
hvar bláókunnugt barn stendur við
rúm mitt og starir á mig sofandi. Þar
var Pétur kominn. Hafði hann sloppið
undan gæzlu eldra bróður sins, komizt
út úr húsi og einhverra hluta vegna
rambað beint að rúminu minu.
En þetta urðu siður en svo siðustu
kynni okkar Péturs. Leið okkar lá
saman, sem nágranna og vina,
gegnum súrt og sætt. Siðan tók skóla-
gangan við og gegnum hana sigldum
við, að mestu saman, unz við braut-
skráðumst, stúdentar frá M.A. vorið
1971. Þá loks skildu leiðir og ég hélt
til náms við háskólann en Pétur við
hinn sanna lifsins skóla.
Hann vann hin ýmsu störf og
dvaldist um tima i Þýzkalandi, unz
hann tók að stunda sjómennsku frá
Ólafsvik. Ekki er mér grunlaust, um,
að sjómennskan hafi að ýmsu leyti átt
við Pétur. Það fann maður i frá-
Kom þar margt til, en ekki sizt hversu
hann reyndist öllum minum nánaustu.
Nú þegar vinur minn Gunnar
Guömundsson er allur er mér efst i
huga þakklæti fyrir að hafa fengið að
kynnast honum og njóta samferðar við
hann og leiðsagnar mikinn hluta ævi
okkar. Slikir samferðamenn eru
fágætir og mikils virði þeim, sem
njóta.
Eftirlifandi eiginkonu hans og
börnunum hans fimm og nánustu
ættingjum öllum sendi ég hugheilar
samúðarkveðjur og bið Guð að láta
minningarnar um góðan dreng græða
sár þeirra. Magnús Sigurösson.
sögnum hans af sjónum. En hugurinn
var sifellt á reki og ýmislegt hafði
Pétur i pokahorninu, sem honum
vannst aldrei timi til að framkvæma.
Kæri vinur, ég finn mig þess
öldungis vanmegnugan að skrifa um
þig sem skyldi. Að leiðarlokum er mér
efst i huga þakklæti til þin fyrir allt
gamalt og gott. 1 minningunni lifir þú
sem hinn sanni, einlægi vinur. Þér
mun ég aldrei gleyma. Og ég veit að ég
tala fyrir munn okkar allra félaganna
frá Akureyri þegar ég segi: Vertu sæll,
vinur.
Eftirlifandi móður Péturs, Ástu
Jónsson, bræðrum hans og öllum
P'æddur 13. október 1891
Dáinn 19. ágúst 1974.
Konráð Jónsson andaðist eftir langa
og erfiða sjúkdómslegu á St. Jóseps-
spitala i Reykjavik.
Hann var fæddur að Kagaðarhóli,
Torfalækjarrepp, A-Hún. Foreldrar
hans voru Jón Konráðsson húsmaður
og kona hans, Lilja Jónsdóttir. Móðir
Konráðs dó, þegar hann var aðeins 2
ára gamall. Faðir hans kvæntist aftur
Guðfinnu Þorsteinsdóttur og eignuðust
þau átta börn, sem upp komust. Þau
Giðfinna og Jón fluttust alfarin til
Ameriku árið 1923 með sjö börnin, en
Konráð og ein hálfsystir hans urðu
eftir hér heima.
Konraö missli fyrri konu sina,
Ragnheiði Guðmundsdóttur, árið 1933,
frá fimm ungum börnum, og var
yngsta barnið skirt yfir kistu móður-
innar. Börn þeirra Ragnheiðar og
Konráðseru: Ingólfur bóndi á Grund i
Vesturhópi, Eggert bóndi á Kistu á
Vatnsnesi, Jón bóndi á Skeggjastöðum
I Miðfirði V-Hún., Lárus bóndi á
Brúsastöðum i Vatnsdal, A-Hún, og
Rafnheiður, sú yngsta, er gift Sigfúsi
bónda I Gröf i Viðidal V-Hún.

ættingjum öðrum sendum við hjónin
okkar einlægustu samúðarkveöjur.
Tryggvi Jakobsson.
Konráð heitinn var mikill
tilfinningamaður og nærri má geta,
hve sárt hann hefur fundið bölið, að
verða sjá af börnum sinum eftir konu-
missirinn 1933, en það varð hann að
þola sökum heilsuleysi og fátækar.
Árið 1933 var eitt hinna skelfilegu
Konráð Jónsson
4
islendingaþættir