Íslendingaþættir Tímans - 24.07.1976, Síða 4

Guðbjörg Jónsdóttir
f. 27/2 1887
d. 30/6 1976
Laugardaginn 10. þ.m. var
jarösungin frá Búrfellskirkju i Grims-
nesi Guöbjörg Jónsdóttir. Hún lézt
þann 30. f.m. á heimili dóttur sinnar og
tengdasonar i Kópavogi, en á þvi
heimilihaföi hún átt samastaö siöustu
tvo áratugina.
Guöbjörg heitin var fædd á Hólum I
Landeyjum og ólst þar upp hjá for-
eldrum sinum, Jóni Bergssyni og Hall-
beru Jónsdóttur, sem þar bjuggu. Var
Guöbjörg næst-yngst ellefu alsystkina
og einn hálfbróöur átti hún.
Fermingarár sitt fluttist Guöbjörg
meö foreldrum sinum aö Skálholti I
Biskupstungum, og þar átti hún heima
til ársins 1914, er hún giftist Eiriki As-
mundssyni frá Neöra-Apavatni, en
Guöbjörg var þá rjómabússtýra þar.
Þau Eirikur og Guöbjörg bjuggu siðan
lengst af sinum búskap á Stokkseyri.
Varö þeim sex barna auöiö, og eru
fjögur þeirra á lifi. Fyrir um tuttugu
störf sin fyrrá ævinni. Hann haföi þar
vandasamtstarf og var honum jafnan
meöfætt og ávaniö aö vera allur i
starfinu. Hann hlaut viröingu og vin-
semd margra starfsfélagasem kveðja
hann saknaöarkveöju. Guöjóni var
ekki hugleikið aö dvelja viö störf sin i
fjölmennu umhverfi. Hann kunni aö
meta kyrröina og njóta hennar. Hann
kunni vel viö sig á skrifstofunni sinni,
þar sem hann haföi prúöan og vinsam-
legan starfsfélaga og hlýhugurinn
teygbi sig yfir boröiö og létti störfin án
margra oröa. Þarna var gott aö koma,
dvelja nokkrar minútur I starfshle'i,
blanda geöi og finna ylinn, sem eftir
var, þe ga r ú t va r gen gi ð og hu rö féll að
stöfum.
Ariö 1949 gekk Guöjón Ólafsson i
hjónaband. Eiginkona hans var Auöur
Þóröardóttir frá Hergilsey á Breiða-
firöi. Voru þau hjónin á sama aldurs-
ári. Þau eignuöust og ólu upp 6 mann-
vænleg börn. Tveir elztu synimir
stunda aö loknu undirbúningsnámi
iönaöarstörf, sá þriöji er byrjaður á
viöskiptafræöinámi viö Háskólann, en
þrjú yngri börnin eru á berasku og
æskuárum. Auöur lifir mann sinn.
árum brugöu þau búi og fór Eirikur þá
til Ásmundar sonar sins og Sigriöar
konu hans aö Asgarði i Grimsnesi, þar
sem hann átti siöan heimili þar til
hann lézt áriö 1972. En Guöbjörg fór til
dóttur sinnar og tengdasonar og átti
sitt heimili hjá þeim og börnum
þeirra, fyrst I Reykjavik siöar i Kópa-
vogi, þar til yfir lauk. Barnabörn
þeirra Eiriks og Guöbjargar eru 28, og
barna-barnaförnin fylla þvi' nær tug-
inn.
Þannig er I mjög stórum dráttum
æviferilssaga Guöbjargar heitinnar.
En inn í þá sögu langar mig aö bæta
fáeinum oröum sem vikja aö persónu-
legri viökynningu minni viö Guö-
björgu, eða „ömmu” eins og viö
köllubum hana oftast okkar á milli.
Mér verður fyrst fyrir aö rifja upp
ótaldar stundir,erég satinni hjá henni
og spjallaöi viö hana um liöna tfma.
Viöferöuöumstþá stundum i huganum
austur I Landeyjar, og hún lýsti fyrir
mér, ókunnugum, staöháttum þar af
slikri innlifun aö auðheyrt var, hve
Þegar Guöjón Olafsson vann við
Kaupfélag Hvammsfjarðar áttum viö
margt saman aö sælda. Ég vann þar
stundum um tima sem aukastarfs-
maður og dvaldist þá oft á heimili
hans. Þessi samvera og samstarf
treysti stööugt vináttu okkar. Eftir aö
ég varö einskonar nágranni hans, sem
aukastarfsmaöur á skattst. Reykja-
vikur, fann ég sama vininn aftur og
endurnýjaöi kunningsskapinn. Þaö
sem mér veröur minnistæöast frá þvi
timabili er sá hetjuskapur, sem hann
sýndi á seinustu mánuöum ævinnar,
þegar banasjúkdómurinn herjaði og
leitaö var fróunar i starfinu til sein-
ustu stundar. Undir þetta veit ég aö
munu taka margir starfsfélagar hans
og vinir úr þeim 70 manna hópi, sem
störfuöu i nálægöhans. Meö undrun og
aðdáun var horft á orustu þá, sem
þarna var háö. En nú er hugsaö til
þeirra nánustu með viröingu og sam-
úö. Þaö er dýrmæt og vandmeðfarin
eign minning um tryggan vin og góöan
dreng.
Geir Sigurösson,
frá Skeröingsstööum.
bernskuheimiliö i Hólmum var henni
kært. Þá er mér og minnisstætt þegar
hún var aö segja mér frá dvöl sinni á
Hvítárvallaskóla og kaupstaöar-
feröum þaöan niöur i Borgarnes, frá-
sögn hennar var svo lifandi, og hún var
sjálf svo innilega ánægö aö rifja upp
þessa löngu liðnu tima. Og I gegnum
þessar frásagnir hennar og fjölmargar
aörar, fannst mér ég sjá fyrir mér
greinda alþýöustúlku, sem læröi
snemma aö taka hverju þvi sem aö
höndum bar meö æðrulausri þolin-
mæöi, enda hygg ég aö oft hafi reynt á
þá eiginleika i fari hennar á lifs-
leiðinni.
Fyrir þessar samræöustundir vil ég
aö leiðarlokum flytja innilega þökk.
B.G.
4
islendingaþættir