Íslendingaþættir Tímans - 24.07.1976, Blaðsíða 7

Magnús Stephensen
læilnr i. nóvcmber 1891
Daiiui (i. júli 1976.
Magnús fæddist aft Mosfelli i Mos-
lellssvoit. sonur ulals Stephensen sið-
ast prests að Bjárnanesi i Hornalirði.
Magnussonar Stephensen bónda i
\iðey. iilalssonar Sfephensen
sekretara ug justizráðs, og Steinunnar
Kiriksd. bonda á Karlsskála viö
Reyðarfjörð, Björnss. Magnús gekk i
Menntaskolann i Reykjavik á árunum
1906-'08, en hvarf frá námi að loknu 2.
bekkjar prófi og gerðist kennari i Eyr-
arsveit á Snælellsnesi árin 1909-’l3, en
siðar i Helgustaðahreppi i Suð-
ur-Múlasýsiu árin 1913-’ 14. Næstu árin
slundaði Magnús aðallega sjó-
mennsku. ymist á togurum eða far-
skipum, var m.a. um tima á gamla
Kullíossi i fyrri heimsstyrjoldinni.
Arið 1919 gerðist Magnús bóndi og býr
nieð föður sinum að Bjarna-
nesi i Hornafirði, sem laðir hans hafði
fengið veitingu fyrir. Magnús býr i
Rjarnanesi til 1930, að hann ílyzt að
Auðnum á Vatnsleysuströnd. Þaðan
flvtur hann 1937 aö Jorvik i Sandvikur
hreppi i Arnessýslu og býr þar unz
hann hættir búskap og ler til REykja-
vikur 1943. Þar raður hann sig til
verzlunarstaría hjá Sænsk-ísl.
verzlunarfélaginu að Rauðará. En
f953 er Magnus ráöinn lil skrifstolu-
M.irfa hjá Timburverzluninni Völundi
bf. og starlar þar til ársloka 1974, að
hann lét af störlum, þá nýlega orðinn
93 ára.
Magnús var maður vel i meðallagi
hár. grannholda, einbéittur á svip og
bar meö sér festu. Samt var hann
gæddur riku skopskyni og hafði gaman
af sögum og þvi sem broslegt var.
Rlatur hans var innilegur og smitandi.
Kynni okkar Magnúsar hofust. er
hunn réð sig i Völund. Þau urðunánari
en við hefði mátt búazt og bar þar
•vennt til. Magnús og Sveinn Magnús
laðir minn voru skólabræður i
Menntaskólanum og auk þess náinn
skyldleiki þeirra i milli (Sverrisens-
®ft>. Hitt var, að Magnús var hesta-
maðúr ágætur, þannig að við áttum ó-
■nldar ánægjustundir saman á hest-
haki. bæöi á ferðalögum og styttri túr-
U|n, vetur sem sumar. Man ég þar sér-
sfaklega eftir einni lerð, er við riðum
heim af Skógarhólamóti. Við vorum
íslendingaþættir
komnir langleiðina heim i hrossahaga,
en áðum skammt frá bökkum Leir-
vogsar, þar sem hún á skammt eftir i
Tröllafoss. Heitt var i veðri. sól og hiti.
Hestarnir hámuðu i sig ilmandi grasið,
en við létum fara vel um okkur i
hvamminum. Hressing var hæfileg
meö i förinni og við ræddum um það,
hvað gæti skort á, að hér værum við
staddir á alsælustund. Kliður árinnar
rann saman við söng fuglanna, en
fossniðurinn barst til okkar úr gljúfr-
inu. Viö létum okkur samt hafa það að
truíía þessa sinloniu Esjurótanna með
nokkrum sögum — en i minningu okk-
ar, þá áttum við þarna alsælustund,
sem aldrei mun úr minni liða.
Magnús reið út til 83 ára aldurs og
var um þær mundir elzti maður i
Reykjavik, sem þá iþrótt stundaði.
Margir undruðust þetta þrek, en hann
svaraði: ,,É)g ætla að eiga þrjá, þegar
ég fer". Núna eru þeir að visu ekki
nema tveir hérna megin, en illa er ég
svikinn, ef uppáhaldshestur Magnús-
ar, Blesi.sem féll fyrir mörgum árum,
langt fyrir aldur fram, tekur ekki á
móti húsbónda sinum, nú þegar
Magnús tekur land að nýju og þar
verður örugglega fagnaðarfundur,
þegar þeir félagar geysast fram á
skeiðvelli eilifðarinnar inn i land ljóss-
ins.
Magnús reyndist okkur Völundar-
mönnum hinn traustasti starfsmaður,
allra manna árrisulastur og vinnu-
samastur. Heilsa hans var eðlilega
farin að bila á siðustu árum, en staðið
var meðan stætt var. Stjórnendur
Völundar þakka honum vel unnin störf
að leiðarlokum.
Mesta gæfuspor sitt sté Magnús
þann 22. júni 1923, er hann gekk að eiga
frændkonu sina Sigurbjörgu Björns-
dóttur bónda á Karlsskála, Eiriksson-
ar, en þau hjónin eru systkinabörn.
Keyndist hún Magnúsi hinn ágætasti
lifsförunautur og þá bezt er mest á
reyndi. Var heimili þeirra rómað fyrir
gestrisni og hafa þeir verið margir
sem hennar hafa notið. Þau hjónin
eignuðust þrjár dætur sem allar eru á
lifi. Þær eru: Sigriður hjúkrunarkona,
ógift, Guðrún Ingibjörg, gift Haraldi
Bergþórssyni vélstjóra, og Steinunn
starfsstúlka i Reykjavikurapóteki.
Auk þess ólu hjónin upp frænda Sigur-
bjargar, Magnus Þorleifsson, við-
skiptafræðing, nú aðalbókara hjá hjá
Flugmálastjórninni. Kona hans er Ida
Sigriður Danielsdóttir.
Frú Sigurbjörg lifir mann sinn.
Magnús var þess albúinn að leggja
upp i sitt hinzta ferðalag, meira að
starfa Guðs um geim. Hann var sáttur
við Guð og menn. Ég óska honum
góðrar heimkomu, þakka honum sam-
fylgdina og bið honum heilla i nýjum
störfum.
Leifur Sveinsson.
7