Íslendingaþættir Tímans - 27.08.1977, Qupperneq 2

viðmót, en ég er þess fullviss, a& þar
eru engar ýkjur eBa oflof, aö Sveins-
staöaheimiliö um daga þeirra Jónsinu
og Magnúsar var meöal þeirra
fremstu.
Enda þótt margir vandalausir eigi
góöar og bjartar minningar frá þess-
ari höfðingskonu lifði hún og starfaði
fyrst og fremst fyrir ástvini sina eigin-
mann og börn. Þar var að sjálfssögðu
kærleikur hennar og umhyggja mest
og bar rikulegastan ávöxt. Hún var
samhuga og samhent manni sinum i
störfum og umhyggju fyrir heimilinu
og mikil móðir, sem ekki aðeins
annaöist börn sin með kærleika á
uppvaxtarárunum þeirra, heldur
fylgdist meö þeim og kjörum þeirra,
þótt þau væru frá henni farin. Astúö
hennar og umhyggja náði til þeirra
langar leiðir.
Jónsina missti mann sinn 8. sept.
1943. Höfðu þau hætt búskap þá um
vorið og sonur þeirra ólafur tekiö við
og kona hans Hallbera Eiriksdóttir,
hin ágætasta kona, Arnesingur aö
ætt.
Hjá þessum hjónum naut Jónsina
umhyggju og athvarfs þau mörgu ár,
sem hún átti ólifuö og ég hygg að allir,
sem til þekktu, hafi lokið upp einum
munni um að ekki var unnt að búa
henni betra né ánægjulegra ævikvöld
en þar var gert. Bæöi þau hjón og
börnin þeirra, svo og hin systkinin
gerðu henni allt til gleði og þæginda,
sem hægt var, og vist var henni kært
að fá að eyða ævinni umvafin kær-
leiksörmum ástvina sinna á sama
staðnum og hún haföi mest og bezt
starfaö fyrir þá.
Þau hjón Magnús og Jónsina
eignuðust alls 6 börn, sem hér skulu
talin eftir aldri.
Marsibil Gyða f. 18. mars 1908 hin
efnilegasta stúlka. Hún dó ung og ógift
i Reykjavik 28. des. 1932.
Jónf. 1. jan. 1910kvæntur Ragnheiði
Möller, fréttastjori Rikisútvarpsins,
dáinn 9. jan 1968.
Elisabet húsfrú i Reykjavik, f. 21.
ágúst 1911, gift Kristni Guðsteinssyni.
Ólafur bóndi og hreppsstjóri á
Sveinsstöðum, f. 22. jan. 1915, kvæntur
Hallberu Eiriksdóttir, en missti hana
9. des. 1971.
Baldur fyrrverandi bóndi á Hólabaki
nú verzlunarmaður i Reykjavik f. 21.
nóv. 1918. kvæntur Sigriði Sigurðar-
dóttur.
Þorbjörg, ógift heima á Sveinsstöð-
um. 011 voru þessi börn prýöilega gefin
myndarleg og komu sér vel áfram. Þá
voru einnig ömmubörnin orðin 29.
Jónsina sáluga liföi langa ævi. Hún
var orðin fullra 93 ára er hún lézt að
Héraðshælinu á Blönduósi 7. okt. 1976.
Hún hélt sér bæði likamlega og and-
lega sérlega vel allt til hins siðasta.
Halldóra
Magnús-
dóttir
f. 09.10.98. — d. 20.07.76.
Flutt við kistu liennar
i Grenjaðarstaðakirkju
1 dag hringja klukkur svo klökknar brá,
kliö þeirra hjörtun enduróma.
Ég, sem hér stend eitt stundarkorn,
stilli minn tón við þá tregahljóma,
þvi bernska min átti sér ómþýðan brag,
orktan af henni sem kveð ég i dag.
Döggvast nú blómkróna, drúpir lauf.
Dalurinn er að þakka og kveðja,
konu, sem eitt sinn kom til hans,
kom til að yrkja hans mold, og gleðja.
Hún gaf honum öll sin manndómsár,
iðnar hendur, bros sin og tár.
Hún unni svo lifi og ljósi og yl,
litrófi blóms og dagggliti á steinum.
Hún bar það, 1 raun, inn i bæinn sinn,
þó brann henni útþrá, i hugarins leynum.
Rætur hún átti i sunnlenzkri sveit,
sáði, og uppskar, i norðlenzkum reit.
Aldna vina. — Alúðarþökk.
Enn ert þú horfin á ókunna vegi,
þar sem lékstu þér barn, við lyng undir björk,
lágu sporin þin siðustu að enduðum degi.
En þingeyska moldin mun hlú aö þér hljótt,
hún launar nú verkin þin. — Sofðu rótt.
Brynhildur frá Hvoli
Mér fannst hún aldrei gömul, þótt
aldurinn væri orðinn þetta hár. Hún
var alltaf létt I spori og létt yfir svipn-
um og ung var hún I anda alla tið. Ég
sá hana sfðast er hún var um nirætt.
Þá var enn sami fríöleikssvipurinn
sama tigulega yfirbragöið og hlýja
framkoman til staðar.
Ég vil að lokum þessara orða færa
henni innilegar þakkir frá mér og fjöl-
skyldu minni fyrir öll þessi löngu og
hugljúfu kynni, sem viö höfuö af henni
og fyrir vináttu hennar og velvild i
okkar garð. Ég við biðja guð aö blessa
henni bústaöaskiptin og blessa börnin
hennar og afkomendur og aðra vini og
vandamenn.
Blessuð sé minning Jónsinu á
Sveinsstöðum.
Séra Þorsteinn B.Gislason
frá Steinnesi
2
islendingaþættir