Íslendingaþættir Tímans - 27.08.1977, Blaðsíða 10

Marselíus
Bernharðsson
Bróðurkveðja
flutt viö kistu Marselliusar
Bernharössonar i Isafjaröarkirkju 8.
febrúar 1977.
Kæri bróöir
Viö vinir og ættingjar þínir erum hér
stödd til aö kveöja þig og þakka þér öll
liönu árin.
Viö viljum öll vera sterk i sorginni
og glöö. Glöö af þvi aö viö vitum aö þá
liöur þér bezt. Sorgin er sár, flestir
menn hafa fundiö hana. Sorgin er
margvisleg henni fylgir ekki alltaf
dauði heldur það'sem meira er harm-
kvæm meiðsli lömun. Viö lofum þig
Guö, úr þvl tjald dauöans féll á milli
þin og ættmenna þinna meö þeim hætti
sem þaö varö. Viö lofum aö þrautir
uröu ekki meiri né langvarandi.
Sorgin er oft send, til aö gera okkur
sterk og kærleiksrik, temja okkur til
trúar og samstarfs við Guö og menn.
Fyrst er ástvinur þinn, eiginkonan
sem þú elskaöir. Konan, sem minnti
þig á svo margt fagurt, veikt og smátt
til aö vernda. Konan sem sá þig oft
bregöa svo skjótt viö aö framkvæma
sina eigindsk að hjálpa. Kærer mér sú
minning eöa einnig sú minning aö sjá
ástúö hans, viö stjúpdætur sinar, og
hversu glaöur hann varð aö heyra þær
kalla sig pabba, og láta litlar hendur
sinar umhálssér. Þetta var mikillsig-
ur, sagöi hann viö mig fyrir 50 árum.
Nú eru þær hér, aö þakka þér ástúö
þlna alla og aö kveöja. Hér eru lika
eigin börn þin og tengdabörn sem flest
hafa fylgt þér og stutt þig I störfum að
áhugamálum þinum. Sum eru farin á
undan þér yfir landamærin.
Viö biöjum þeim öllum blessunar
Guös. Hér eru sum systkini og fóstur-
systkini þln, börn þeirra og barnabörn
hennar var, þá þyrfti ekki aö örvænta
um menningu og hug Islenzku þjóöar-
innar I framtiöinni.
Haföu alúöarþökk fyrir samfylgd-
ina, góöa ferö, megi Guös friöurfylgja
bér til eillfðarljóssins.
Þorbjörg Konráösdóttir
þin, 4 systkini þin eru fjarverandi og
biöja fyrir kveöju og hjartans þakkir
til þin. Þá er kveöja frá fóstursystkin-
um, sem þakka handleiðslu þina þegar
vanda bar aö höndum. Enn eru hér all-
ir, allt frá öldnum aö yngstu starfs-
mönnum þinum, allir meö þakkarhuga
til þin og minnast hversu gott var til
þin aö leita, ef eitthvaö var aö.
Margir samborgarar þinir, eru hér
viöstaddir, eflaust sama sinnis, aö
þakka margvislegá aöstoö, af þinni
hendi.
Nú hljómar ekki lengur hin þýöa
venjulega spurning þín til okkar
systkina þinna og margra vina - þessi.
„Hvaö get ég gert.fyrir þig — Hvaö
vantar þig?i’ Við finnum að þunga-
miöjan I spurningum hans er viljinn!
viljinn aö gera öðrum greiöa.
Fagur sólardagur reis I riki náttúr-
unnar, þegar önd þln kvaddi og fór, og
þvi veröur ekkert sólarlag i minning-
unni um ðig hér á jörðu og skrýddur
jarðarsól heilsar þú I sölum hins himn-
eska föður.
Astkæri bróöir!
Ég man þig ungan áræðinn, styrk-
an, fjölhæfan, umhyggjusaman um
foreldra þina og bernskuheimili þitt.
Einnig man ég þá ég heyröi tvo
öldunga tala um þig, fermingarárið
sem dáöadreng sem tæki daglegum
framförum I hinu góöa. Ég man þig I
æskuhóp byggöalagsins Sama varö
þegar menn úr öörum byggðalögum
kynntust þér. Þaö fundu allir forustu-
aflið, sem bjó í brjósti þér, fundu aö
marga menn, hafðir þú aö geyma:
Smiðinn sem þú valdir, bóndann,
skipstjórann,flugmanninn. Svona fjöl-
hæfur varstu. Þetta mæli ég af fullri
þekkingp á atorku þinni. Um sjálfs-
nám, menntun, stóöstu fremstur i iön
þinni. Veldu hann Marsellius sagöi
danski skipasmiöurinn Petersen þegar
hann fór héöan af landi og útgerðar-
maðurinn bað hann aö benda sér á
mann til viðgeröar skipa sinna. Hann
er ungur og ólæröur en mun þó standa
fyrir sinu. Siöan eru full 56 ár og
margir hafa komiö til hans siðan
skyldir og óskyldir í Skipasmiöa-
stöðina hans og eflaust heyrt hann
spyrja.
Hvað get ég gert fyrir þig? Byggöina
þina heima? Skipið þitt? Húsiö þitt?
Bæjarfélagiö? Viö vitum öll svörin, viö
þessum spurningum. Þau liggja i
verkum hans. En nú má spyrja. Hvaö
getum viönú gert fyrir hann, til efling-
arhugsjónum hans og framsýni? Get-
um viö eflt þá tilfinningu og ræktar-
semi viö bæjarfélagiö isfirzka og vest-
firzku byggðarlögin, sem hann bar
svo rikulea fyrir brjósti? Efalaust.
Hér er eigi stund né staöur til að segja
meira. Og að lokum. Hér mun hann
i anda rétta sina hlýju sterku hönd til
okkar allra og þakka öllum vinum sln-
um og samstarfsmönnum samver-
unna á liðnum árum. Og blitt mun
hann leggja hönd sina á höfuö og
strjúka kinn ástvina sinna og barna
þeirra, þá andlegt samband veröur I
hinum nýja fagra heimi.
Munum að við dánarbeö vinar og
hvers og eins annars, komumst viö
næst Guöi I lifandi lifi meðhugsun okk-
ar til guðdómsins, þegar viö erum inn-
an kirkjunnar aö kveöja og minnumst,
þó við höldum aö enn sé vitt til veggja
á llfsb'raut okkar sjálfra, getur kveöju-
10
Islendingaþættir